Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 lutego 2004 r., sygn. SA/Sz 1218/02

Dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. w składzie następującym: Przewodniczący del. Sędzia NSA M. D. Sędziowie: Sędzia WSA B. G. Asesor N. K. Protokolant: A. M. po rozpoznaniu w dniu [...] r. sprawy ze skargi K. i Z. R. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie Podatek dochodowy od osób fizycznych za [...] r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...]Urząd Skarbowy na podstawie art. 21 § 3 i art. 207 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.), art. 9 ust. 1 i 2, art. 22, art. 24 ust, 2, art. 26 ust 1 pkt 9 lit. "b", art. 26a, art. 27 ust. 1, art. 27a ust, 1 pkt 1 lit. "g", pkt 3 lit. "c" i "d", art. 27b ust. 1 pkt 1, art. 45 ust. 4 i 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993r Nr 90 poz. 416 ze zm.) określił Z. i K. małżonkom R. wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za [...] r.. w kwocie [...] zł oraz wysokość zaległości z tego tytułu w kwocie [...] zł

W uzasadnieniu decyzji organ ten wskazał, że Z. R. w [...] r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie pilotażu morskiego. Działalność ta była opodatkowana na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 148 poz. 720 ze zm.). Organ ten zakwestionował odliczenie przez podatnika w złożonym zeznaniu o wysokości wspólnych dochodów małżonków między innymi kwoty [...] zł z tytułu rent i innych trwałych ciężarów na podstawie dwóch umów rent zawartych z J. R. - bratem podatnika i R. R. synem podatnika. W pierwszej z tych umów zawartej [...] r., na okres od [...] r. do [...]r., świadczeniodawca ustanowił rentę pieniężną płatną z góry wskazując terminy płatności na [...] r., za okres od [...] r., do [...] [...] zł i na [...], za okres do [...] - [...] zł. W drugiej umowie zawartej [...] r, na okres od [...], do [...] , świadczeniodawca ustanowił rentę płatną z góry [...], za okres do [...]-[...] zł i [...], za okres do [...]. - [...] zł Mając na uwadze niskie dochody świadczeniobiorców oraz istniejące między stronami więzi rodzinne organ ten uznał, że spełnione świadczenia były wypełnieniem obowiązku alimentacyjnego określonego w art. 123-144 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, Według tego organu dokonane przez Z. R. odliczenie w kwocie [...] zł nie ma więc uzasadnienia prawnego, gdyż ustanowione i zrealizowane świadczenie nie stanowi renty w rozumieniu art. 903 - 907 kodeksu cywilnego. Organ ten powołując się na przepis art.. 26a ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że wydatki inwestycyjne mogą być odliczone od podstawy opodatkowania, jeżeli przed każdorazowym odliczeniem wydatków inwestycyjnych, dokonywanym w trakcie roku podatkowego i w rocznym rozliczeniu podatku za rok podatkowy, u podatnika nie występują zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczające odrębnie z każdego tytułu odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnego podatku, uznał, że podatnik utracił prawo do odliczenia od dochodu wykazanych w zeznaniu podatkowym wydatków inwestycyjnych w kwocie [...] zł. Udział zaległości ustala się w stosunku do kwot należnych wpłat, za rok podatkowy, którego dotyczy zaległość. Należny podatek małżonków K i Z R. wyniósł [...] zł. W stosunku do podatku wykazanego przez podatnika w zeznaniu za rok [...] w wysokości [...] zł oznacza uszczuplenie w podatku dochodowym o kwotę [...] zł co stanowi [...] należnego podatku.