Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. II SA/Łd 1458/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący del. SędziaNSA Tomasz Zbrojewski, Sędziowie : WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, p.o. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.), Protokolant asystentka sędziego Dominika Janicka, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie: zmiany formy realizacji i wysokości zasiłku wyrównawczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Sygn. akt: II SA / Łd 1458 / 03

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] , Nr [...] , wydaną z upoważnienia Rady Miejskiej w Ł. , Kierownik Oddziału Obsługi Świadczeń Filii Ł. - Ś. Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. , zmienił decyzję własną z dnia [...] , Nr [...] w części dotyczącej formy realizacji zasiłku stałego wyrównawczego, oraz wysokości tegoż zasiłku przyznanego A. D. ustalając, iż w okresie od czerwca 2003 roku do czerwca 2004 roku należna kwota 319,30 złotych wypłacana będzie w formie talonów żywnościowych na kwotę 90,00 złotych, zaś pozostała różnica w kwocie 229,30 złotych wypłacana będzie gotówką. Wypłacanie kwoty zasiłku stałego wyrównawczego w formie talonów żywnościowych było następstwem uwzględnienia przez organ administracji złożonego przez A. D. stosownego wniosku. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ l instancji wskazał, iż w następstwie zaliczenia A. D. , orzeczeniem Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Ł. z dnia [...] , do znacznego stopnia niepełnosprawności i przyznania w związku z tym zasiłku pielęgnacyjnego, zmieniła się sytuacja finansowa będąca podstawą do naliczania zasiłku stałego wyrównawczego. W dniu 18 lipca 2003 roku odwołanie od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. złożył A. D. . Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. , po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A. D. , na podstawie art. 138 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z 2000 roku ze zm.), art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jednolity Dz. U. z 2001 roku, Nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz art. 27 ust. 4 pkt 1-2, art. 43 ust. 2a oraz art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 1998 roku, Nr 64, poz. 414 ze zm.), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu podjętej decyzji organ II instancji wskazał, iż na podstawie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego w formie wywiadu środowiskowego ustalono, iż A. D. ma 51 lat, jest rozwiedziony, prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie posiada bliskiej rodziny. Zamieszkuje w lokalu o powierzchni 18,30 m2, który wynajmuje od znajomych za 50 złotych miesięcznie. W mieszkaniu tym brak jest podstawowego sprzętu gospodarstwa domowego. A. D. ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności na okres do 30 czerwca 2004 roku. Jedynym źródłem dochodu A. D. jest zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 141,70 złotych. Następnie organ administracyjny wskazał, iż zgodnie z dyspozycją art. 27 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. Nr 64 z 1998 roku, poz. 414 ze zm.) zasiłek stały wyrównawczy przysługuje osobie ubiegającej się, gdy spełnia następujące wymogi: 1) będąc osobą samotnie gospodarującą - jest całkowicie niezdolna do pracy z powodu wieku lub inwalidztwa a jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego ustalonego na podstawie art. 4 ust. 1 tejże ustawy, a więc od dnia 1 czerwca 2003 roku jest niższy od kwoty 461,00 złotych. 2) będąc osobą w rodzinie - jest całkowicie niezdolna do pracy z powodu wieku lub inwalidztwa, jeżeli jej własny dochód jest niższy od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, ustalonego na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy, jak również dochód na osobę w tej rodzinie jest niższy od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, ustalonego na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy. Osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu wieku w myśl art. 2a pkt 4a ustawy jest osoba, która osiągnęła wiek emerytalny - w przypadku kobiet - 60 lat, a w przypadku mężczyzn - 65 lat. Natomiast osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu inwalidztwa, zgodnie z art. 2a ust.4 ustawy, jest osoba całkowicie niezdolna do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz posiadająca stopień znaczny lub umiarkowany niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 162, poz. 1118 ze zm.), niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Stosownie do postanowień art. 3 ustawy z 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, (Dz. U. nr 123, poz. 776 ze zm.) wyróżniamy trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki. Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę mającą naruszoną sprawność organizmu: