Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. II SA/Łd 1464/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędziowie NSA Andrzej Kozerski, p.o. sędziego WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.), Protokolant asystent sędziego Krzysztof Rybicki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2004 r. przy udziale sprawy ze skargi K. W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...]

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją Nr [...] z dnia [...] utrzymał w mocy decyzje Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. Nr [...] z dnia [...] którą na podstawie § 1 ust. 1 i § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 roku w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65 poz. 294 z późń. zm.) orzeczono o braku podstaw do uznania u K. W. choroby zawodowej.

W uzasadnieniu decyzji podano, że w myśl, postanowień § 1 ust. 1 w/w rozporządzenia za chorobę zawodową uważa się chorobę określoną w załączniku do tego rozporządzenia, jeżeli była spowodowana wykonywaniem zatrudnienia w warunkach narażających na jej powstanie. W świetle tego przepisu do uznania choroby zawodowej niezbędne jest:

- wymienienie choroby w wykazie chorób zawodowych,

- istnienie związku przyczynowego pomiędzy powstałym schorzeniem, a warunkami pracy.

K. W. poddany był dwukrotnie badaniom specjalistycznym w uprawnionych do orzekania o chorobach zawodowych jednostkach służby zdrowia spełniając tym postanowienia § 9 cytowanego wyżej rozporządzenia Wydały one orzeczenia stwierdzające, iż rozpoznane schorzenie nie wykazuje cech choroby zawodowej. Wymieniony w odwołaniu audiogram wykonany w Instytucie Medycyny Pracy nie określa charakteru schorzenia, a poza tym nie jest ujęty w orzeczeniu, które jest podstawą do rozpatrywania zaistnienia choroby zawodowej. Z lekarskiego punktu widzenia typ zawodowego uszkodzenia słuchu rozpatruje się w przypadku stwierdzenia ubytku słuchu typu odbiorczego, obustronnego ślimakowego o wartości co najmniej 30 dB w uchu lepiej słyszącym. Rozpoznane u K. W. schorzenie nie nosi cech choroby zawodowej. Samo występowanie narażenia zawodowego w środowisku pracy stwierdzone w dochodzeniu epidemiologicznym przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. nie jest jednoznaczne z zaistnieniem choroby zawodowej.