Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 lutego 2004 r., sygn. II SA/Łd 799/02

Dnia 5 lutego 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: del. Sędzia NSA Anna Stępień, Sędzia WSA: Joanna Sekunda-Lenczewska, po. Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.), Protokolant: Arkadiusz Widawski, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi M. M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie o świadczenie pieniężne z tytułu deportacji uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...]

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie art. 105 par. 1 k.p.a. i art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) umorzył postępowanie administracyjne w sprawie z wniosku M. M. o przyznanie uprawnienia do świadczenia pieniężnego przysługującego na podstawie przywołanej powyżej ustawy osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Uzasadnieniem tejże decyzji było stwierdzenie przez organ administracji, iż wniosek o przyznanie świadczenia złożony został przez M. M. w dniu 21 listopada 2001 roku, a więc po wyznaczonym terminie, zakreślonym przez przepis art. 4 ust. 5 tejże ustawy na dzień 31 grudnia 1999 roku. Nadto organ administracji podniósł, iż powyższy termin, jako termin ustawowy wyznaczony dla stron i uczestników postępowania nie może być przez organ administracji przedłużany. Jego uchybienie powoduje bezskuteczność czynności procesowej podjętej przez stronę, zaś wszczęte po upływie tego terminu postępowanie administracyjne jest bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 105 par. 1 k.p.a.. Odwołanie od powyższej decyzji złożyła w dniu 8 kwietnia 2002 roku M. M. wnosząc o ponowne rozpoznanie wniosku i przyznanie świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu podała, iż do dnia 31 grudnia 1999 roku nie dysponowała dokumentami, które należało dołączyć do wniosku o przyznanie świadczenia, na potwierdzenie faktu deportacji do pracy przymusowe i wyłącznie z tej przyczyny wniosku takiego nie złożyła. Rozpoczęte przez wnioskodawczynię w dniu 14 września 1996 roku starania o udokumentowanie pracy przymusowej na rzecz gospodarki III Rzeszy zakończyły się pomyślnie dopiero we wrześniu 2001 roku, kiedy otrzymała od władz niemieckich potwierdzenie deportacji do pracy przymusowej. Na tempo poszukiwań wymaganych dokumentów nie miała wpływu, a było to przyczyną przekroczenia terminu do ich złożenia. Ponadto zakwestionowała zasadność wprowadzenia terminu, w którym należy wystąpić ze stosownym wnioskiem o wypłatę świadczenia podnosząc, iż termin ten dzieli represjonowanych, na tych którym świadczenie pieniężne przysługuje i tych, którym świadczenia tego odmówiono. Decyzją Nr [...] z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych działając jako organ administracji II instancji utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...], Nr [...] umarzającą postępowanie administracyjne w sprawie wniosku o przyznanie uprawnienia do świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ ten wskazał, iż zawarty w odwołaniu wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem termin do składania wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego ma charakter materialnoprawny, a zatem w razie jego niedotrzymania nie mają zastosowania przepisy o przywracaniu uchybionych terminów.