Wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 lutego 2004 r., sygn. I SA/Lu 356/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Gdulewicz, Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Anna Kwiatek (spr.), Protokolant st. ref. Marta Ścibor, po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2004 r. sprawy ze skargi J. U. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie opłaty skarbowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Trzeciego Urzędu Skarbowego z dnia [...] nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz J. U. kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa , po rozpoznaniu odwołania J. U., utrzymała w mocy decyzję Trzeciego Urzędu Skarbowego z dnia [...] określającą zobowiązanie z tytułu opłaty skarbowej w łącznej kwocie 105.151,10 zł od umów sprzedaży towarów zawartych na terenie składu celnego.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Izba podała, że w dniu 16 maja 2002 r. organ podatkowy otrzymał od Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej wynik kontroli przeprowadzonej w firmie J. U. "[...]" Import-Export oraz dokumentację czynności kontrolnych w zakresie opłaty skarbowej należnej od dokonanych w 1999 r. sprzedaży towarów. Inspektor stwierdził, że na terenie składu celnego podatnik zawarł w 1999 r. 111 umów sprzedaży dywanów z obywatelami Ukrainy, co udokumentował fakturami VAT i dokumentami SAD, i od umów tych nie uiszczono opłaty skarbowej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a i art. 7 ust. 2 ustawy o opłacie skarbowej (Dz.U. 1989 Nr 4 poz. 23 ze zm.), według stawki 2% wynikającej z § 58 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej (Dz.U. Nr 136 poz. 705 ze zm.). Na podstawie tych ustaleń i po przeprowadzeniu postępowania podatkowego organ podatkowy I instancji wydał decyzję określającą wysokość opłaty skarbowej należnej od każdej z zawartych umów, łącznie w wysokości 105.151,10 zł. W odwołaniu podatnik zarzucał naruszenie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o opłacie skarbowej przez pominięcie faktu, że stroną umowy był podatnik podatku od towarów i usług, naruszenie art. 134 ordynacji podatkowej (Dz.U. 1997 Nr 137 poz. 926 ze zm.) w związku z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej przez prowadzenie postępowania bez udziału nabywców towarów pomimo, że są oni solidarnie odpowiedzialni z tytułu opłaty skarbowej oraz naruszenie wskazanych postanowień załącznika E 3 do Międzynarodowej Konwencji dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego, sporządzonej w Kyoto dnia 18 maja 1973 r. (Dz.U. 1989 r. Nr 39 poz. 214 ze zm.) i norm Układu Europejskiego sporządzonego w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. (Dz.U. 1994 Nr 11 poz. 38) przez pominięcie przepisów prawa międzynarodowego przy wykładni przepisów prawa wewnętrznego. Ustosunkowując się do zarzutów odwołania Izba Skarbowa wywiodła, że sprzedaż towarów objętych procedurą składu celnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli uprzednio nie powstał w stosunku do nich dług celny lub nie objęto ich inną procedurą celną (uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej lub przetwarzania pod kontrolą celną). Skład celny stanowi część terytorium RP i co do zasady sprzedaż towarów w składzie celnym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w tym podatku w imporcie towarów nie ma znaczenia ich przywóz na terytorium RP, lecz powstanie długu celnego lub objęcie towarów procedurą celną. Jeżeli nie powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów objętych procedurą składu celnego, to importer nie jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu, a tym samym sprzedaż tych towarów i ich wywóz poza granicę RP nie podlegała wyłączeniu z obowiązku podatkowego określonego w art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o opłacie skarbowej.