Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 lutego 2004 r., sygn. I SA/Lu 416/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA D. Małysz (spr.), Sędziowie WSA H. Chitrosz, NSA E. Gdulewicz, Protokolant st. insp. W. Wojtal, po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2004 r. sprawy ze skargi K. i A. Ł. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 rok - oddala skargę.

Uzasadnienie.

Jak wynika z akt postępowania podatkowego w niniejszej sprawie, decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną między innymi na podstawie art.5 ust.1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 roku o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. Nr 108 z 1993r., poz.486 z późn.zm./ oraz art.45 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. Nr 90 z 1993r., poz.416 z późn.zm./, Urząd Skarbowy ustalił K. i A. małż. Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 rok w kwocie 83436,60 PLN /834366000,00 "starych" złotych; tom 6, k-48 akt podatkowych/.

Powyższa decyzja w trybie kontroli instancyjnej uchylona została decyzją Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Izbie Skarbowej z dnia [...], Nr [...], którą jednocześnie ustalono stronom podatek dochodowy od osób fizycznych za 1994 roku w kwocie 75989,40 PLN /tom 7, k-19 akt podatkowych/. Decyzja ta uchylona jednak została wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 19 marca 1999 roku, sygn. akt I SA/Lu 59/98 /tom 7, k-25 akt podatkowych/.

Następnie Izba Skarbowa Ośrodek Zamiejscowy , jako organ odwoławczy ponownie rozpatrujący sprawę, decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną na podstawie, między innymi, art.5 ust.2 i 3 powołanej wyżej ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz art.45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uchyliła wymienioną wyżej decyzję Urzędu Skarbowego z dnia [...] i określiła A. i K. Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 rok w kwocie 75781,50 PLN, jednak i ta decyzja uchylona została przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie wyrokiem z dnia 16 lutego 2001 roku, w sprawie I SA/Lu 4/00, a jedną z przyczyn takiego rozstrzygnięcia było podzielenie przez Sąd zarzutu skargi, iż decyzja ta wydana została z naruszeniem art.139 kpa w kontekście zmiany podstawy prawnej i charakteru rozstrzygnięcia /tom 7, k-39 i 46 akt podatkowych/.