Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 lutego 2004 r., sygn. II SA/Ka 12/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie NSA Anna Apollo, Asesor WSA Małgorzata Walentek (spr.), Protokolant ref. Joanna Spadek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2004 r. sprawy ze skargi R. N./N./ na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję. 2) zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. kwotę [...] zł ([...] złotych) na rzecz skarżącego tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. w oparciu o art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz. U. z 1998 r. nr 90, poz. 575 ze zm.) oraz §§ 1, 7, 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65, poz. 294 ze zm.) orzekł o braku podstaw do rozpoznania u R. N. zawodowego uszkodzenia słuchu wymienionego w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do powołanego rozporządzenia. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że R. N. był badany w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S., która to placówka stwierdziła u niego obustronne obniżenie ostrości słuchu nie kwalifikujące się do rozpoznania choroby zawodowej. Dalej organ ustalił, że w latach 1970 - 1991 R. N. pracował w różnych zakładach pracy. Pracując w latach 1991 - 1999 w "A" S.A. w G. jako [...] oraz [...] był narażony na hałas w granicach 87-89 dB. W konsekwencji organ uznał, że stopień ubytku słuchu zgodnie z przyjętymi kryteriami orzeczniczymi nie kwalifikuje do uznania schorzenia jako zawodowe.