Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2004 r., sygn. IV SA 2420/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Otylia Wierzbicka, Sędziowie NSA Joanna Kabat-Rembelska (spr.), Alicja Plucińska-Filipowicz, Protokolant Piotr Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi Międzyzakładowej Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]", Stowarzyszenia " [...]" w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2002 r. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Gminy W. z dnia [...] sierpnia 2001 r., ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego z usługami i garażami podziemnymi przy ul. [...] w W.. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że projektowana inwestycja usytuowana jest w obrębie obszaru planistycznego oznaczonego w Miejscowym Planie Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Stołecznego Warszawy zatwierdzonym Uchwałą Rady Warszawy nr XXXV/199/92 z dnia 28 września 1992 r. (Dz. Urz. Woj. Warszawskiego Nr 15, poz. 184) symbolem MU-23. W obszarze tym preferuje się utrzymanie i rozwój funkcji mieszkaniowych wraz z urządzeniami I stopnia obsługi ludności oraz funkcji usługowych II i III stopnia obsługi ludności. Dopuszcza się utrzymanie i lokalizowanie innych funkcji nie kolidujących z funkcjami preferowanymi, a wyklucza się lokalizowanie obiektów, których uciążliwość i szkodliwość dla środowiska wykraczałaby poza granice terenu inwestycji. W ocenie organu odwoławczego zamierzona inwestycja, polegająca na budowie budynku mieszkalnego z usługami i garażami podziemnymi, jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i w związku z tym brak było podstaw do odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Stosownie do art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 1999 r. nr 15, poz. 139 ze zm.) nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli zamierzenie nie jest sprzeczne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Organ odwoławczy podkreślił, że decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Samorządowe Kolegium Odwoławcze zauważyło, że organy prowadzące postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu nie są uprawnione do badania, czy wnioskodawca posiada tytuł prawny do nieruchomości, na której zamierza realizować inwestycję. Ponadto podniesiono, że decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu nie jest decyzją budowlaną a jedynie uprawnia ona do wystąpienia o uzyskanie pozwolenia na budowę. Warunki jakich określenia wymaga art. 42 ust. 5 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym należy ustalać kierując się treścią art. 3 ustawy. Z powołanego przepisu wynika, iż w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego, każdy ma prawo do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny. Osoby trzecie mają prawo ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenu należącego do innych osób. Ochrona interesu prawnego polega na ochronie przed naruszeniem uprawnień wynikających z ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym i innych ustaw. Zarzut naruszenia interesu prawnego osób trzecich sposobem zagospodarowania terenu, określonym w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, nie może dotyczyć kwestii, które nie są ustalone w tej decyzji. Dotyczy to w szczególności warunków techniczno -budowlanych określanych w pozwoleniu na budowę. W toku postępowania o udzielenie pozwolenia na budowę strony, zdaniem których realizacja inwestycji naruszy ich uzasadnione interesy, będą miały możliwość zgłoszenia swych zastrzeżeń, a obowiązkiem organu architektoniczno-budowlanego będzie ich rozpatrzenie.