Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 stycznia 2004 r., sygn. III SA 2474/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędziowie NSA Antoni Filipowicz (spr.), WSA Małgorzata Długosz - Szyjko, Protokolant Grażyna Dalba, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi U. M. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2001 r. Nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2000r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji 2) stwierdza, iż zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości 3) zasądza od Izby Skarbowej w W. na rzecz strony skarżącej kwotę 20.000 (dwadzieścia tysięcy) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

U. M., prowadząca działalność w zakresie handlu w korekcie deklaracji VAT-7 za grudzień 2000r. (data wpływu 5 lutego 2001r.) wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w wysokości 732.416 zł i w takiej samej wysokości kwotę do zwrotu na rachunek bankowy podatnika. Urząd Skarbowy W. decyzją z dnia [...] lutego 2001r. przedłużył termin zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanego w deklaracji VAT-7 za grudzień 2000r. i następnie decyzją z dnia [...] maja 2001r., wydaną na podstawie art. 207 § 1 Ordynacji podatkowej, art. 2 ust. 1 i ust. 3 pkt 1, 2 i 4 i art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), zwaną dalej "uptu" oraz § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1246 z późn. zm.) określił wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2000r. w wysokości 732.045 zł, w tym do zwrotu na rachunek podatnika w kwocie 4.662 zł i do przeniesienia na następny miesiąc w kwocie 727.383 zł. W uzasadnieniu decyzji podano, iż w toku kontroli stwierdzono zawyżenie podatku naliczonego w ewidencji zakupu i deklaracji na kwotę 113 zł oraz nie naliczenie podatku należnego od towarów przekazanych na cele reprezentacji (długopis i cienkopis), co spowodowało zaniżenie podatku należnego o kwotę 257zł. Ponadto podano, iż w związku z tym, iż dotychczas sprzedaż towarów ze stawką 7% miała charakter incydentalny i minimalną w stosunku do sprzedaży ze stawką 22%, a więc w sprawie nie zaistniały przesłanki uzasadniające dokonanie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w pełnej wysokości (art. 21 ust. 5 uptu) lecz miał zastosowanie art. 21 ust. 4 ustawy ograniczający prawo do zwrotu kwoty wynoszącej 22% obrotu opodatkowanego stawkami niższymi niż 22%. W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik podatniczki zarzucił, iż Urząd zastosował przepis art. 21 ust. 4 uptu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2001r. do zdarzeń gospodarczych mających miejsce przed wejściem w życie przepisu, co sprawiło, iż podatnik został pozbawiony uprawnień z mocą wsteczną. Ponadto wyrażono pogląd, iż deklaracja VAT nie kreuje stanu faktycznego, lecz jest jedynie sformalizowanym dokumentem zawierającym oświadczenie wiedzy podatnika oraz oświadczenie woli, dlatego też fakt złożenia deklaracji rozliczeniowej za grudzień 2000r. w styczniu 2001r. nie oznacza, że należy stosować zasady zwrotu obowiązujące w styczniu 2001r. Izba Skarbowa w W. decyzją z dnia [...] lipca 2001r. nr [...] utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji powołano się na pismo Ministerstwa Finansów z dnia 9 marca 2001r. nr PP5-810-15/2001/JB/30 skierowane do Izby Skarbowej w W., w którym wyrażono pogląd, iż art. 21 ust. 4 ma charakter przepisu proceduralnego, w związku z czym do rozliczeń dokonywanych po 1 stycznia 2001r. miały zastosowanie przepisy nowe.