Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 stycznia 2004 r., sygn. III SA 2179/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Grzegorz Borkowski Sędziowie WSA - Andrzej Błesiński (spr.) - Tadeusz Piskozub Protokolant - Robert Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi I. Z. i Z. Z. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 27 czerwca 2001r. Nr "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 27 czerwca 2001r. Nr "[...]" Izba Skarbowa uchyliła w całości decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 12 marca 2001r. Nr "[...]" i określiła zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1998 w kwocie 19.859,36 zł oraz stwierdziła nadpłatę w kwocie 301,20 zł.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Izba Skarbowa nie podzieliła stanowiska organu pierwszej instancji w kwestii odliczenia darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą i po przeanalizowaniu zgromadzonych materiałów dowodowych postanowiła uwzględnić wniosek pełnomocnika stron o dokonanie odliczenia darowizny w pełnej kwocie tj. 13.000 zł. Natomiast w sprawie odmowy odliczenia od dochodu przez małżonków I. i Z. Z. renty ustanowionej na rzecz H. W. podtrzymała stanowisko Urzędu Skarbowego.

Jak ustaliły to organy podatkowe umową notarialną z dnia 23 grudnia 1997r. zawartą pomiędzy I. Z. (rentodawczynią) a jej siostrą H. W. (rentobiorczynią) skarżąca ustanowiła nieodpłatną rentę na czas określony do dnia 31.12.1998r. w wysokości 12.000 zł rocznie. Renta płatna była raz w roku w terminie do 31.12.1997r. i do 15.12.1998r. Zgodnie z oświadczeniem zawartym w umowie - Z. Z. wyraził zgodę na wypłatę renty ze środków finansowych objętych wspólnotą majątkową małżonków I. i Z. Z. Pierwsza rata renty została wypłacona w dniu podpisania umowy, natomiast druga rata jak wynika z pokwitowania została odebrana w dniu 11.12.1998r.

Na okoliczność ustanowienia renty organy podatkowe przesłuchały Z. Z., który wyjaśnił w imieniu własnym i żony, że przyczyną ustanowienia renty było wspomożenie siostry żony w jej zwiększonych wydatkach na leczenie oraz utrzymanie rodziny. Przesłuchiwany zeznał, że nastąpiło pogorszenie sytuacji materialnej i życiowej obdarowanej po śmierci szwagra. Dodatkowo rentobiorczyni obciążona była spłatą kredytu bankowego. Przesłuchano także H. W., która oświadczyła, że przyczyną ustalenia renty była jej trudna sytuacja materialna. Kwotę otrzymanych świadczeń przeznaczyła na utrzymanie rodziny i zakup leków. Wskazała, że ma na utrzymaniu syna G., (na którego przez okres pół roku pobierała rentę) oraz łoży na wyżywienie pełnoletniego syna D. Oświadczyła ponadto, że od śmierci męża (1993r.) Państwo Z. świadczyli jej pomoc w postaci zakupów najpotrzebniejszych rzeczy.