Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 stycznia 2004 r., sygn. I SA/Łd 1954/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. W. Jarzębowski (spr.), Sędziowie NSA del. J. Antosik, A. Świderska, Protokolant A. Łuczyńska, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1997 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 31 grudnia 1999 r. Spółka z o.o. A. w Z. wystąpiła do Urzędu Skarbowego w Z. o umorzenie zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 1996 i 1997, ewentualnie o umorzenie odsetek za zwłokę od tych zaległości.

Organ podatkowy decyzją z dnia [...] załatwił powyższy wniosek w zakresie zaległości i odsetek za rok 1997 odmownie. W uzasadnieniu stwierdził, że umorzenie zaległości podatkowej jest instytucją nadzwyczajną, a sytuacja, w której znalazł się podatnik nie była nadzwyczajna, gdyż nie zaistniały żadne zdarzenia losowe niezależne od podatnika.

Decyzją z dnia [...] Izba Skarbowa utrzymała w mocy powyższe rozstrzygnięcie Urzędu Skarbowego, jednakże decyzja organu odwoławczego została uchylona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 listopada 2001 r., sygn. Akt I SA/Łd 1320/00. Uchylając decyzję organu Sąd uznał, że organy podatkowe powinny ustalić, rozważyć i uzasadnić, czy, a jeżeli tak, to w jaki sposób zmieniające się stanowisko prawne Ministerstwa Finansów i orzecznictwa wpłynęło, bądź nawet obiektywnie i wymiernie wpłynąć mogło na samoobliczenie podatku przez podatnika, a w konsekwencji na powstanie zaległości, o umorzenie której toczy się spór.