Wyrok WSA w Łodzi z dnia 22 stycznia 2004 r., sygn. I SA/Łd 238/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. P. Janicki, Sędziowie NSA del. T. Porczyńska, A. Wrzesińska-Nowacka (spr.), Protokolant I. Spychalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi T. J. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz T. J. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania. III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.

Decyzją z [...] Urząd Skarbowy Ł.-P. orzekł o odpowiedzialności T. J. za zaległości podatkowe płatnika Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością A w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od września 1998 r. do lutego 1999 r. z tytułu wypłat wynagrodzeń ze stosunku pracy i z tytułu umów zleceń wraz z należnymi odsetkami. Organ podatkowy ustalił, iż A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., której strona w owym czasie była członkiem zarządu, zalega jako płatnik w podatku dochodowym od osób fizycznych za wskazany wyżej okres i ze wskazanych wyżej tytułów. Egzekucja tych należności okazała się bezskuteczna. Z bilansu, rachunku zysków i strat za okres 1996 -1998 wynika, iż w tym okresie majątek spółki nie pokrywał jej zobowiązań, przy czym z każdym rokiem wielkość pasywów wzrastała. W badanym okresie przychody spółki nie pokrywały jej kosztów działalności i również w tym wypadku różnica między tymi dwoma wartościami stale wzrastała. W tym okresie spółka miała status zakładu pracy chronionej. Mimo tego nie miała płynności finansowej. Przemawia to zdaniem organu podatkowego za przyjęciem, iż już w okresie 1997-1998 istniały podstawy do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. Był to w ocenie Urzędu czas właściwy do zgłoszenia wniosku o upadłość w rozumieniu art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137,poz. 926 z późn.zm.). Organ wskazał, iż wobec braku definicji "czasu właściwego" w Ordynacji podatkowej posiłkować się należy przepisami prawa upadłościowego. Zgodnie z art. 5 § 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe (tekst jedn. Dz. U. Z 1991 r., nr 118,póz. 512 z późn.zm.) wniosek o upadłość winien być złożony w terminie 2 tygodni od zaprzestania płacenia długów bądź od ujawnienia, że majątek przedsiębiorcy nie wystarcza na zaspokojenie długów. Wniosek taki został zaś złożony przez ówczesnych członków zarządu dopiero 13 kwietnia 1999 r. Wobec nieuzupełnienia w terminie braków formalnych pisma Sąd zwrócił wniosek. Próby zmiany tego postanowienia na drodze odwoławczej nie przyniosły pozytywnych rezultatów (ostatnie postanowienie w tej sprawie zostało wydane przez Sąd Okręgowy w Łodzi w dniu 5 listopada 1999 r.). Upadłość spółki A została ostatecznie ogłoszona postanowieniem Sądu w dniu 16 września 1999 r., przy czym postanowienie to zapadło w postępowaniu wszczętym na wniosek Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (wierzyciela spółki), złożony 21 lipca 1999 r. Urząd Skarbowy uznał jednocześnie, iż wynik postępowania cywilnego, dotyczącego odpowiedzialności członków zarządu, nie ma wpływu na wynik postępowania podatkowego.