Na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 i art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2012 r. poz.1113) art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu

stwierdza nieważność

uchwały Nr XXIV/156/2012 Rady Miasta i Gminy Wysoka z dnia 29 października 2012 roku w sprawie ustalenia wysokości stawek podatku od środków transportowych w części obejmującej stawkę ustaloną w załączniku nr 1, w pkt 2.3. od ciągników siodłowych lub balastowych o dwóch osiach przystosowanych do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 31 ton z innym systemem zawieszenia osi jezdnych niż pneumatyczne lub uznanym za równoważne zawieszeniu pneumatycznemu.

Uzasadnienie

Przedmiotową uchwałą, doręczoną tutejszej Izbie w dniu 6 listopada 2012 r., postanowieniem w § 1 uchwały, odsyłającym do załącznika nr 1 do uchwały, Rada Miasta i Gminy Wysoka ustaliła wysokość rocznych stawek podatku od środków transportowych.

Regionalna Izba Obrachunkowa w Poznaniu na podstawie art. 61 § 1 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) zawiadomiła przedstawiciela Miasta i Gminy o wszczętym postępowaniu nadzorczym w odniesieniu do ww. uchwały, z powodu sprzeczności jej postanowień z przepisami prawa, wyznaczając jednocześnie termin jej rozpatrywania na dzień 28 listopada 2012 roku.

Rozpoznając sprawę przedmiotowej uchwały Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu ustaliło i zważyło, co następuje.

Przedmioty opodatkowania podatkiem od środków transportowych określone zostały w art. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.). Kompetencje Rady Gminy do określenia stawek podatku od środków transportowych wynikają z art. 10 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Wymienione przepisy ustawy stanowią, że stawki podatku od środków transportowych nie mogą przekraczać górnych limitów kwotowych określonych w ustawie oraz nie mogą być niższe niż dolne granice stawek określone w załącznikach nr 1, 2 i 3 do ustawy; a w odniesieniu do wymienionych w sentencji niniejszego orzeczenia przedmiotów opodatkowania ustawodawca ustalił maksymalne stawki w art. 10 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Stosownie do ww. przepisów Kolegium stwierdziło, że Rada ustaliła powyżej stawki maksymalnej stawkę podatku ustaloną w pkt 2.3. załącznika nr 1 do uchwały tj. od ciągników siodłowych lub balastowych o dwóch osiach przystosowanych do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 31 ton z innym systemem zawieszenia osi jezdnych niż pneumatyczne lub uznanym za równoważne zawieszeniu pneumatycznemu o 5,71 zł, która w uchwale wynosi 2.400 zł, albowiem na 2013 rok górna granica stawki dla opisanych pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów do 36 ton włącznie wynosi 2.394,29 zł - wg obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 2012 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2013 roku (M.P. z 2012 r. poz. 787), (ponieważ zakreślony w uchwale przedział obejmuje pojazdy o masie całkowitej również poniżej 36 t).

Wobec powyższego Rada sprzecznie z art. 10 ust. 1 pkt 4 lit. a w związku z art. 20 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustaliła stawkę podatku od ww. środków transportowych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzono jak w sentencji.

Pouczenie: Na niniejsze rozstrzygnięcie nadzorcze przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu w terminie 30 dni od daty doręczenia, za pośrednictwem Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu.