Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) stwierdzam nieważność § 1ust. 2 oraz ust. 3 lit. b uchwały Nr XX/168/61/2012 Rady Gminy Płośnica z dnia 30 października 2012 r., w sprawie określenia wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Płośnica z powodu istotnego naruszenia prawa.

Uzasadnienie

Rada Gminy Płośnica, powołując się na art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 7 ust. 3a ustawy z dnia 13 września 1996 r., o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r., Nr 236, poz. 2008 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie szczegółowego sposobu określania wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych podjęła uchwałę, o której mowa na wstępie.

W ocenie organu nadzoru zapisy wskazane w sentencji niniejszego rozstrzygnięcia w sposób istotny naruszają obowiązujące przepisy prawa.

Stosownie do art. 7 ust. 3a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, stanowiącego podstawę do podjęcia badanej uchwały, rada gminy określa w drodze uchwały wymagania, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, uwzględniając opis wyposażenia technicznego niezbędnego do realizacji zadań.

Zakres kompetencji organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego w przedmiocie określenia wymagań doprecyzowany został w Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie szczegółowego sposobu określania wymagań, jakie powinien spełnić przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia . W § 1 w/w rozporządzenia określono, iż wymagania stawiane przedsiębiorcom winny obejmować: opis wyposażenia technicznego, uwzględniający wymagania dotyczące pojazdów asenizacyjnych, bazy transportowej, zabiegów sanitarnych i porządkowych związanych ze świadczonymi usługami oraz miejsce przekazywania nieczystości ciekłych. Wymagania te winny zostać określone w sposób precyzyjny, zrozumiały, niedyskryminujący, nieograniczający konkurencji oraz nieutrudniający dostępu do rynku przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych oraz zapewniający należytą ochronę zdrowia i życia ludzi oraz środowiska.

Określone przez radę wymagania są jednym z elementów, stanowiących podstawę do wydania decyzji w indywidualnej sprawie - zezwolenia. Wymagania, zatem winny być sformułowane w sposób precyzyjny, uwzględniający zakres przyznanego przez ustawodawcę upoważnienia.

W zakwestionowanych zapisach uchwały Rada wśród wymogów, które powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie wskazała, iż przedsiębiorca zobowiązany jest prowadzić działalność w sposób nie powodujący zagrożenia dla życia i zdrowia mieszkańców oraz zanieczyszczania tras wywozu (§ 1 ust. 2 lit. a uchwały), mycie i dezynfekcja pojazdów winna odbywać się zgodnie z wymogami stosownych przepisów § 1 ust. 2 lit. b uchwały), po zakończeniu pracy pojazdy asenizacyjne winny być parkowane wyłącznie na terenie bazy transportowej (§ 1 ust. 2 lit. c uchwały), przedsiębiorca zobowiązany jest do zapewnienia ciągłości świadczonych usług w przypadku unieruchomienia własnego sprzętu specjalistycznego (§ 1 ust. 2 lit d uchwały), a świadczenie usług na rzecz właścicieli nieruchomości powinno odbywać się na podstawie umowy i na warunkach w niej określonych (§ 1 ust. 2 lit. e uchwały). W § 1 ust. 3 lit. b Rada wskazała natomiast, iż przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie powinien posiadać umowę na odbiór nieczystości ciekłych przez stację zlewną. Wymienione wyżej wymagania wykraczają poza dyspozycję art. 7 ust. 3a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz Rozporządzenia w sprawie szczegółowego sposobu określania wymagań, jakie powinien spełnić przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia. Zakwestionowane regulacje dotyczą w znacznej mierze obowiązków związanych z realizacja wydanego już zezwolenia, nie mogą natomiast stanowić warunków jakie musi spełniać przedsiębiorca ubiegający się o udzielenie zezwolenia.

Realizując kompetencję wynikającą z art. 7 ust. 3a ustawy, organ stanowiący obowiązany jest ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w tym przepisie. Odstąpienie od tego obowiązku stanowi istotne naruszenie prawa. Jedna z naczelnych zasada prawa administracyjnego wskazuje na zakaz domniemania kompetencji. Normy kompetencyjne powinny być zatem interpretowane w sposób ścisły, literalny. Jednocześnie zakazuje się dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wyprowadzania kompetencji w drodze analogii.

Rada we wskazanych zapisach wychodząc poza delegację zawartą w art. 7 ust. 3a, przekroczyła przyznane jej tym przepisem kompetencje, co stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności wskazanych powyżej zapisów .

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.

Od niniejszego rozstrzygnięcia nadzorczego przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie za pośrednictwem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia.