Na podstawie art. 91 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 z późn.zm.), stwierdzam nieważność § 2 ust.3 uchwały Nr XXI/155/2012 Rady Miejskiej w Suszu z dnia 25 października 2012 r. w sprawie wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych

Uzasadnienie

Rada Miejska w Suszu, powołując się na art. 7 ust.1 pkt 3, art.18 ust.2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym i art. 7 ust.3a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012 r. poz.391 z późn.zm), oraz na przepisy Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie szczegółowego sposobu określania wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych (Dz. U. z 2012 r. poz.299), podjęła w dniu 25 października 2012 r. uchwałę, o której mowa na wstępie.

W § 2 ust.3 uchwały postanowiono, iż przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Susz winien spełniać następujące wymagania dotyczące zabiegów sanitarnych i porządkowych związanych ze świadczonymi usługami:

- pojazdy służące do opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych winny być systematycznie myte i dezynfekowane z zewnątrz i wewnątrz w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami,

- prowadzić działalność odbierania nieczystości ciekłych w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

W ocenie organu nadzoru zapis powyższy narusza art. 7 ust. 3a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, w myśl którego, rada gminy określa, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, wymagania jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, uwzględniając opis wyposażenia technicznego niezbędnego do realizacji zadań. Oznacza to, iż rada gminy jest upoważniona do określenia jedynie wymagań, jakie winien spełnić przedsiębiorca aby ubiegać się o udzielenie zezwolenia. Wymogi te winny być możliwe do zweryfikowania na etapie ubiegania się o udzielenie zezwolenia (art. 8a ust.1 pkt2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach).

Zapis §2 ust. 3 uchwały nie określa wymagań, jakie winien spełnić przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia, lecz określa obowiązki, które winien realizować przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych już po uzyskaniu zezwolenia.

Nie są one możliwe do zweryfikowania na etapie ubiegania się przez przedsiębiorcę o udzielenie zezwolenia. Nie da się bowiem na tym etapie obiektywnie zweryfikować, czy przedsiębiorca spełnia wymóg systematycznego mycia i dezynfekowania pojazdów i prowadzi działalność odbierania nieczystości ciekłych w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

Zdaniem organu nadzoru, upoważnienie ustawowe z art. 7 ust.3a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ogranicza możliwość działania organu stanowiącego gminy wyłącznie do ustalenia, jakie są wymagania w stosunku do przedsiębiorców ubiegających się o uzyskanie zezwolenia. Upoważnienie ustawowe nie uprawnia organu stanowiącego gminy do określania obowiązków ciążących na przedsiębiorcy w trakcie realizacji działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych. Obowiązki, które winien spełnić przedsiębiorca przy wykonywaniu usług objętych zezwoleniem, winny być określone w udzielonym przedsiębiorcy zezwoleniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, organ nadzoru uznał, iż zapis § 2 ust.3 uchwały stanowi przekroczenie delegacji ustawowej wynikającej z art. 3 ust.3a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Określa bowiem obowiązki ciążące na przedsiębiorcy w czasie wykonywania działalności już po uzyskaniu zezwolenia, nie zawiera natomiast wymagań, które winny być brane pod uwagę na etapie ubiegania się przez przedsiębiorcę o uzyskanie zezwolenia.

Mając powyższe na uwadze należało rozstrzygnąć jak na wstępie.

Od niniejszego rozstrzygnięcia przysługuje prawo wniesienia, za pośrednictwem Wojewody, skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie w terminie 30 dni od daty jego otrzymania.