Działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r, nr 142, poz. 1591 z późn.zm.) stwierdzam nieważność uchwały Nr XXXI/161/2012 Rady Gminy Jonkowo z dnia 22 października 2012 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w obrębie geodezyjnym Jonkowo z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną w części:

- § 4 pkt 4 od słów "o ile ustalenia szczegółowe" do końca jednostki redakcyjnej,

- § 11 ust. l pkt 3 w zakresie wyrazów "na warunkach podanych przez operatora",

- § 11 ust. l pkt 4 w zakresie wyrazów "i mogą ulec przesunięciu w projektachtechnicznych",

- § 11 ust. 5 pkt l,

- § 11 ust 5 pkt 3 w zakresie wyrazów "na warunkach podanych przez operatora sieci.Koszt eliminacji kolizji ponosi wnioskujący",

- § 11 ust 7 pkt l w zakresie wyrazów "zgodnie z warunkami technicznymiokreślonymi przez dysponenta sieci"

- § 11 ust 8,

Uzasadnienie

Uchwałą, o której mowa na wstępie Rada Gminy Jonkowo na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647) uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w obrębie geodezyjnym Jonkowo z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Zdaniem organu nadzoru, przedmiotowa uchwała, we wskazanym w sentencji zakresie, rażąco narusza prawo.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 3 ust. l ustawy o planowaniu i zagospodarowaniuprzestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tymuchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wódwewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenówzamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Norma zawarta w art. 20 ust. l tej ustawy,wskazuje zaś radę gminy jako organ właściwy do uchwalenia planu miejscowegozagospodarowania przestrzennego. Z powyższego wynika, iż rada gminy jest organemwłaściwym do określania zasad kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu.

Nie istnieje przepis upoważniający do przeniesienia choćby części tej kompetencji nainny organ bądź podmiot. Rada gminy nie może także upoważniać kogokolwiek dodecydowania czy określone (projektowane) rozwiązania inwestycyjne odpowiadają ustalonymprzez nią w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zasadom (podobniestanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 kwietnia2011 r. sygn. II OSK 124/11). Dlatego też zapisy § 11 ust. l pkt 3, ust 5 pkt l i pkt 3, ust. 7pkt l oraz ust 8 planu, zawierające postanowienia co do zaopatrzenia w energię elektryczną,sieci gazowej i sieci telekomunikacyjnej, w zakresie przyłączania odbiorców do sieci,przebudowy kolizji urządzeń z elementami uzbrojenia lub zagospodarowania terenu,rozbudowy sieci i urządzeń, przebudowy dostosowania do projektowanego zagospodarowaniaterenu i odsyłających do zasad i warunków ustalonych przez dysponenta sieci w tymprzedmiocie należy wyeliminować z obrotu prawnego. W § 11 ust l pkt 4 uchwały RadaGminy Jonkowo postanowiła, iż "wyznaczone w planie ciągi instalacji infrastrukturytechnicznej są orientacyjne (określają zasady uzbrojenia) i mogą ulec przesunięciu wprojektach technicznych". Wskazany zapis uchwały, zdaniem organu nadzoru, stwarzamożliwość dowolnej zmiany postanowień planu odnośnie ciągów infrastruktury technicznejobjętych planem bez konieczności przeprowadzenia procedury określonej w art. 17 wzwiązku z art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniuprzestrzennym. Przepisy art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennymnormują szczegółowo tryb sporządzania miejscowych planów zagospodarowaniaprzestrzennego, natomiast art. 27 tej ustawy ustala zasadę, iż zmiana studium lub planumiejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane. Kwestionowanepostanowienie Rady Gminy rażąco narusza wskazane przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 roku i tym samym należy wyeliminować je z obrotu prawnego. Nadto, rozstrzygnięciazawarte w § 11 ust 5 pkt 3 uchwały co do ponoszenia kosztów związanych z przebudowąkolizyjnych odcinków sieci gazowej zostały podjęte bez podstawy prawnej. Rada gminymoże podejmować uchwały i rozstrzygnięcia wyłącznie w przypadkach wskazanych wustawie. Żaden z przepisów prawa- w tym ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - nie upoważnia Rady do rozstrzygania kto i za co powinien ponosić koszty,przy przedsiębranych inwestycjach.

Odnosząc się natomiast do postanowień zawartych w § 4 pkt 4 planu należystwierdzić, iż zawiera on nieuprawnioną modyfikację przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U z 2002 r, Nr 75, poz. 690 z póź. zm.) bowiem w tych przepisach zawarta jest legalna definicja pojęcia "powierzchni terenu biologicznie czynnej"

Zgodnie z tezą zawartą w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 11 września 2011 roku, sygn. akt: SA/Wr 479/11 oraz wyroku NSA z dnia 14 października 1999 roku, sygn. akt II SA/Wr 1179/98 powtórzenie regulacji ustawowych lub ich modyfikacja w akcie prawa miejscowego jest niedopuszczalne, gdyż trzeba się liczyć z tym, że powtórzony przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go powtórzono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy. Wobec czego należało usunąć kwestionowany zapis planu z obrotu prawnego.

Powyższe działania organów gminy wyczerpały dyspozycję art. 28 ust l ww. ustawy oplanowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zgodnie, z którym naruszenie zasadsporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, atakże naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały radygminy w całości lub części.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

Od niniejszego rozstrzygnięcia przysługuje prawo wniesienia, za pośrednictwem Wojewody, skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie w terminie 30 dni od daty jego otrzymania.