Na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.)

stwierdza się nieważność

uchwały Nr XLIII/518/14 Rady Gminy Sierakowice z dnia 7 listopada 2014 r. w sprawie uchwalenia zmiany uchwały nr XIII/152/11 Rady Gminy Sierakowice z dnia 13 grudnia 2011 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu wsi Sierakowice, w części dotyczącej § 4 ust. 3, w zakresie słów: "obiekty handlowe o powierzchni sprzedaży w jednym lokalu w przedziale 300 m2 - 500 m2 dopuszcza się wyłącznie za zgodą Rady Gminy".

Uzasadnienie

W dniu 7 listopada 2014 r. Rada Gminy Sierakowice podjęła uchwałę Nr XLIII/518/14 w sprawie uchwalenia zmiany uchwały Nr XIII/152/11 Rady Gminy Sierakowice z dnia 13 grudnia 2011 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu wsi Sierakowice.

W podstawie prawnej uchwały wskazano m. in. art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.) - zwana dalej jako "u.p.z.p.".

Powyższa uchwała została doręczona Wojewodzie Pomorskiemu w dniu 19 listopada 2014 r.

W toku czynności nadzorczych, pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (znak sprawy:
NK-V.4131.142.2014.JB), organ nadzoru zawiadomił Radę Gminy Sierakowice o wszczęciu postępowania nadzorczego w stosunku do przedmiotowej uchwały w związku z jej wadliwymi zapisami. Tym samym Rada Gminy miała możliwość odniesienia się do przedstawionych w piśmie zarzutów. Po przeprowadzeniu postępowania nadzorczego Wojewoda Pomorski stwierdził, że niektóre postanowienia uchwały podjęte zostały z istotnym naruszeniem prawa.

W § 4 ust. 3 uchwały Rada Gminy zawarła zapis, zgodnie z którym "(…) obiekty handlowe o powierzchni sprzedaży w jednym lokalu w przedziale 300 m2 - 500 m2 dopuszcza się wyłącznie za zgodą Rady Gminy (…)". Powyższy zapis, poprzez uzależnienie możliwości budowy obiektów handlowych od zgody rady gminy wyrażonej po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wykracza poza zakres zagadnień, które winien obejmować plan miejscowy w oparciu o art. 15 u.p.z.p. Zgodnie z tym przepisem ustalenia planu powinny ograniczać się do wskazania przeznaczenia terenu, rozmieszczenia inwestycji celu publicznego oraz określenia sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Przepis ten nie daje organowi stanowiącemu gminy kompetencji do wprowadzania
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obowiązku uzyskania zgody rady po uchwaleniu planu na prowadzenie określonych inwestycji. Wskazać należy także, że wyżej przytoczony przepis został doprecyzowany w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003r. Nr 164, poz. 1587), w szczególności w § 3, § 4 i § 7. W związku z powyższym należy uznać, że nie każde rozstrzygnięcie związane z przeznaczeniem, zagospodarowaniem i użytkowaniem terenu może być włączone do ustaleń planu, a jedynie takie, które mieści się ściśle w ramach tego, co u.p.z.p. określa ogólnie jako ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego i określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu.

Wprowadzając obowiązek uzyskania indywidualnej zgody na prowadzenie określonej inwestycji Rada Gminy naruszyła zatem zasadę legalizmu wyrażoną w art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którą organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Zgodnie ze wskazaną zasadą każda czynność organu władzy, w tym i rady gminy, musi mieć oparcie w obowiązującym prawie. Realizując konkretną kompetencję prawodawczą organ stanowiący musi ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu określającym jego uprawnienia, zadania i tryb postępowania, a tym samym dopuszczalne granice działalności. Jeżeli organ stanowiący wykracza poza kompetencje przyznane mu prawem lub poza wytyczne zawarte w upoważnieniu mamy do czynienia z przekroczeniem kompetencji, co skutkuje istotnym naruszeniem prawa.

Wobec powyższego Wojewoda Pomorski stwierdził nieważność uchwały Nr XLIII/518/14 Rady Gminy Sierakowice w części dotyczącej § 4 ust. 3, w zakresie słów: "obiekty handlowe o powierzchni sprzedaży w jednym lokalu w przedziale 300 m2 - 500 m2 dopuszcza się wyłącznie za zgodą Rady Gminy".

Zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdzenie nieważności uchwały wstrzymuje jej wykonanie w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności z dniem doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego.

Od niniejszego rozstrzygnięcia nadzorczego służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku w terminie 30 dni od daty jego doręczenia, za pośrednictwem Wojewody Pomorskiego.