Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 5 oraz art. 18 „a” ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1113)oraz art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.), po zbadaniu uchwały Nr XXII/142/12 Rady Miejskiej w Leżajsku z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie określenia stawek opłaty targowej oraz sposobu jej poboru;

stwierdza nieważność badanej uchwały z powodu istotnego naruszenia art. 19 pkt. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.).

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 7 grudnia 2012 r. wpłynęła do Regionalnej Izby obrachunkowej w Rzeszowie uchwała Nr XXII/142/12 Rady Miejskiej w Leżajsku z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie określenia stawek opłaty targowej oraz sposobu jej poboru.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie, badając przedmiotową uchwałę w trybie nadzoru, wszczęło w stosunku do niej postępowanie nadzorcze uchwałą Nr XXVI/6114/ 2012 z dnia 18 grudnia 2012 r.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie ustaliło:

Rada Miejska w Leżajsku uchwałą Nr XXII/142/12 z dnia 29 listopada 2012 r. określiła stawki opłaty targowej, zarządziła pobór opłaty w drodze inkasa oraz określiła wysokość wynagrodzenia za inkaso.

W przedmiotowej uchwale Rada Miejska nie określiła inkasentów opłaty targowej, lecz w §3 ust. 2 przedmiotowej uchwały postanowiono, że inkasentami opłaty targowej będą osoby, z którymi podpisane zostaną umowy cywilnoprawne.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie zważyło co następuje:

Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591 ze zm.) do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach.

Zgodnie z art. 19 pkt 1a) i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych organ stanowiący, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawki opłaty targowej oraz może zarządzić pobór tej opłaty w drodze inkasa oraz określić wysokość wynagrodzenia za inkaso. Z dyspozycji powołanego przepisu wynika, że wyznaczenie inkasenta i określenie wysokości jego wynagrodzenia należy do wyłącznej kompetencji organu stanowiącego i prawo to nie może być przekazywane innemu organowi. Czynność polegająca na określeniu inkasentów przez organ stanowiący jest aktem jednostronnym i powinna ona nastąpić poprzez wyznaczenie konkretnych podmiotów przez wymienienie ich z nazwy lub z imienia i nazwiska. Na mocy uchwały organu stanowiącego pomiędzy gminą/miastem i inkasentem nawiązuje się stosunek publicznoprawny, który jest skuteczny i stanowi wystarczającą podstawę do nałożenia na inkasenta obowiązków wynikających z art. 9 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym inkasent jest zobowiązany do pobrania od podatnika podatku (opłaty) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Zatem źródłem nawiązywanego stosunku prawnego z inkasentami jest uchwała organu stanowiącego, natomiast umowa z określoną osobą na inkasenta ma charakter jedynie "techniczny".

Scedowanie kompetencji do ustalenia inkasentów na inny organ lub wyznaczenie przez Radę Miejską do pobierania opłaty targowej bliżej nieoznaczonej osoby jest sprzeczne w wyżej przywołanymi przepisami.

Mając powyższe na uwadze Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej Orzekło jak w sentencji.

Na powyższą uchwalę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie przysługuje Radzie prawo do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Skargę wnosi się za pośrednictwem Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia niniejszej uchwały.