Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie, po przeprowadzeniu postępowania o uznanie uchwały Nr XXXIII/306/09 Rady Gminy Wiśniowa z dnia 16 listopada 2009 r. w sprawie zarządzenia poboru podatku od nieruchomości, podatku rolnego, podatku leśnego w drodze inkasa oraz wyznaczenia inkasentów i określenia wysokości wynagrodzenia za inkaso za nieważną - działając na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 5, art. 18 ust. 1 pkt 1 i 18a ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1992 roku o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 ze zm) oraz art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) stwierdza nieważność badanej uchwały z powodu nieustalenia wynagrodzenia dla inkasentów od pobranych podatków, to jest z naruszeniem 6 ust. 12 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, art. 6b ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym oraz art. 28 § 4 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

UZASADNIENIE

Uchwała Nr XXXIII/306/09 Rady Gminy Wiśniowa z dnia 16 listopada 2009 r. w sprawie zarządzenia poboru podatku od nieruchomości, podatku rolnego, podatku leśnego w drodze inkasa oraz wyznaczenia inkasentów i określenia wysokości wynagrodzenia za inkaso wpłynęła do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie w dniu 20 listopada 2009 r.

Kolegium Izby wszczęło uchwałą Nr XXVI/7941/2009 z dnia 1 grudnia 2009 r. postępowanie nadzorcze wobec przedmiotowej uchwały.

Przedmiotową uchwałą Rada Gminy Wiśniowa zarządziła pobór podatku od nieru-chomości, podatku rolnego, podatku leśnego w drodze inkasa, wyznaczyła na inkasentów imiennie wskazanych sołtysów wsi oraz ustaliła dla inkasentów tytułem wynagrodzenia 0% od pobranych podatków.

W toku postępowania nadzorczego wpłynęła w dniu 7 grudnia 2009 r., przekazana według właściwości przez Wojewodę Podkarpackiego, skarga sołtysa Pana Eugeniusza Świstaka zam. 38-126 Markuszowa 12, wyznaczonego jako inkasenta, dotycząca między innymi badanej uchwały Nr XXXIII/306/09 Rady Gminy Wiśniowa z dnia 16 listopada 2009 r. Skarżący wskazał, że do diet za pracę sołtysa w sołectwie, do pokrycia kosztów telefonów, przejazdu własnym samochodem w celu realizacji zadań w sołectwie oraz innych kosztów dołożono inkaso, rozprowadzanie nakazów podatkowych oraz innych pism służbowych. Ponadto, naliczono 0% wynagrodzenia za inkaso i pozostawiono odpowiedzialność materialno-karną za inkaso dla inkasentów. W ocenie Skarżącego naruszono przepisy o powoływaniu inkasentów, gdyż na tę formę obowiązków sołtysi nie wyrazili zgody, natomiast powinna być przeprowadzona konsultacja ze wszystkimi sołtysami, gdyż sołtys jako inkasent ponosi dużą odpowiedzialność za inkaso.

Kolegium Izby zważyło, co następuje:

Rada gminy może zarządzić pobór podatku od nieruchomości, podatku rolnego oraz podatku leśnego od osób fizycznych w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso, o czym stanowią przepisy art. 6 ust. 12 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), art. 6b ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.), art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku le-śnym (Dz. U. Nr 200, poz. 1682 ze zm.) oraz 28 §4 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 1377 poz. 926 ze zm.). Zgodnie z art. 9 ustawy Ordynacja podatkowa inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W przedmiotowej uchwale Rada Gminy Wiśniowa skorzystała z uprawnienia ustawowego i zarządziła pobór podatków w drodze inkasa, wskazała inkasentów oraz ustaliła wynagrodzenie dla inkasentów na 0% pobranych podatków, co w istocie powoduje, że takie wynagrodzenie nie zostało ustalone. Treść powołanych przepisów regulujących pobór podatków na rzecz gminy w drodze inkasa, a w szczególności brak dolnej czy górnej granicy wynagrodzenia inkasenta dowodzi, że ustawodawca pozostawił wysokość tego wynagrodzenia do uznania rady gminy. Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "wynagrodzenia za inkaso". Niemniej jednak, mając na uwadze specyfikę prawa podatkowego, które jest prawem publicznym należy zauważyć, że w doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, że wynagrodzenie winno być co najmniej ekwiwalentne do nakładu pracy i wartości poniesionych nakładów (por. wyrok z dnia 23 sierpnia 2005 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie I SA/Rz 224/05).

Kolegium Izby uznało, że nieustalenie wynagrodzenia za inkaso pobranych podatków nastąpiło z istotnym naruszeniem 6 ust. 12 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, art. 6b ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym oraz art. 28 §4 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Mając powyższe na względzie oraz konstrukcję prawną badanej uchwały Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie orzekło o nieważności uchwały w całości.

Na powyższą uchwałę Kolegium Izby przysługuje Gminie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia uchwały za pośrednictwem Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie.