Rada Gminy Maszewo

Działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U.2015. 1515 j.t. ze zm.) stwierdzam nieważność : § 2, § 3, § 4, § 5, § 6 ust.1, ust.2 pkt 1 w zakresie zwrotu "domowych, w szczególności psów", ust.3 pkt 3 i ust.6 w uchwale Nr XIV/81/2016 Rady Maszewo z dnia 18 lutego 2016 r. w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Maszewo w 2016 roku .

Uzasadnienie

Na sesji w dniu 18 lutego 2016 r. Rada Gminy Maszewo podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Maszewo
w 2016 roku.

Uchwała doręczona została organowi nadzoru w dniu 29 lutego 2016 r.

Po dokonaniu analizy prawnej uchwały organ nadzoru stwierdza, że uchwała w zakwestionowanej części istotnie narusza prawo tj. art. 11a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2013.856 j.t. ze zm.).

Zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt rada gminy określa, w drodze uchwały, corocznie do dnia 31 marca, program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt. Program, o którym mowa w ust. 1, obejmuje:

1) zapewnienie bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt;

2) opiekę nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie;

3) odławianie bezdomnych zwierząt;

4) obligatoryjną sterylizację albo kastrację zwierząt w schroniskach dla zwierząt;

5) poszukiwanie właścicieli dla bezdomnych zwierząt;

6) usypianie ślepych miotów;

7) wskazanie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich;

8) zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt.

Ponadto program ten powinien zawierać również wskazanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na jego realizację oraz sposób wydatkowania tych kosztów.

Wskazany wyżej katalog koniecznych do uregulowania w programie opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt elementów określił ustawodawca w art. 11a ust. 2 i 5ustawy.

Uregulowania zawarte w § 2, § 3, § 5, § 6 ust. 1 i 6 uchwały wykraczają poza ustawowo określoną delegacje zawartą w ww. przepisie ustawy.

Normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny. Niedopuszczalne jest dokonywanie wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wprowadzania kompetencji w drodze analogii.

W ocenie organu nadzoru przyjęty § 2 uchwały, w którym rada postanowiła, że program ma zastosowanie do wszystkich zwierząt domowych pozostaje w sprzeczności z ww. art. 11a ust. 1 w myśl którego, rada ustala program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt.W art. 4 pkt 17 ustawy zdefiniowane zostało pojęcie "zwierząt domowych " - jako zwierzęta tradycyjnie przebywające wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu, utrzymywane przez człowieka w charakterze jego towarzysza. Natomiast w pkt. 16 art. 4 ustawodawca wskazał jak należy rozumieć pojecie "zwierzęta bezdomne" - to zwierzęta domowe lub gospodarskie, które uciekły, zabłąkały się lub zostały porzucone przez człowieka, a nie ma możliwości ustalenia ich właściciela lub innej osoby, pod której opieką trwale dotąd pozostawały.

W § 3 uchwały rada określiła cel programu. Są to uregulowania wykraczające poza ww. delegację ustawową. Organem wykonawczym gminy jest wójt, do którego zadań należy wykonanie uchwał rady. Rada nie powinna wymieniać w uchwale podmiotów, z pomocą których wójt będzie ją wykonywał. Stąd też należało zakwestionować § 4 uchwały.

Z kolei § 5 uchwały zawiera nieuprawnioną modyfikację art. 5 ww ustawy.

Również uregulowania zawarte w § 6 ust. 1 i ust.6 uchwały wykraczają poza upoważnienie określone w art. 11a ustawy o ochronie zwierząt.

Ustawodawca w art. 11a ust. 2 pkt 4 ww. ustawy postanowił, że program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt obejmuje obligatoryjną sterylizację albo kastrację zwierząt umieszczonych w schroniskach dla zwierząt. Należało więc z § 6 ust. 2 pkt 1 wyeliminować zapis
"domowych, w szczególności psów". Niedopuszczalne jest w ocenie organu nadzoru poddawanie zabiegom sterylizacji, kastracji zwierząt, których właścicieli lub opiekunów można ustalić.

W ocenie organu nadzoru również tymczasowa opieka nad zwierzętami, które w wyniku wypadków losowych utraciły właściciela należy do schroniska, a nie jak postanowiono w § 6 ust. 3 pkt 3 i umożliwiono przekazanie zwierzęcia pod opiekę "organizacji opieki nad zwierzętami".

Mając na uwadze wskazane nieprawidłowości należało orzec jak na wstępie.

Od niniejszego rozstrzygnięcia służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, w terminie 30 dni od daty doręczenia rozstrzygnięcia, za pośrednictwem Wojewody Lubuskiego.

Zgodnie z art. 92 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym, stwierdzenie przez organ nadzoru nieważności uchwały organu gminy wstrzymuje jej wykonanie z mocy prawa w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności, z dniem doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego.