Na podstawie art. 128 ust. 6 pkt 1, 3–5 i 7 oraz art. 141j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.¹⁾) uchwala się, co następuje:

§ 1.W uchwale Nr 76/2010 Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie zakresu i szczegółowych zasad wyznaczania wymogów kapitałowych z tytułu poszczególnych rodzajów ryzyka (Dz. Urz. KNF Nr 2, poz. 11, z późn. zm.²⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 5 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) sumę:

a) zysku rynkowego, o którym mowa w § 4 ust. 1 – obliczonego narastająco do dnia sprawozdawczego, pomniejszonego o znane obciążenia, w tym dywidendy, w zakresie w jakim nie został zaliczony do funduszy własnych lub podzielony w inny sposób,

b) straty (ze znakiem ujemnym) na wszystkich operacjach zaliczonych do portfela bankowego, obliczonej narastająco do dnia sprawozdawczego, z wyłączeniem strat z tytułu zmian kursów walutowych i cen towarów, w zakresie w jakim nie została ujęta w funduszach własnych lub pokryta w inny sposób,

c) zobowiązań z tytułu otrzymanych pożyczek podporządkowanych spełniających warunki wymienione w ust. 2,

d) wartości kapitału podmiotów zależnych – dla celów określonych w § 11, w przypadku gdy wartość kapitału podmiotu zależnego jest ujemna i nie pomniejsza funduszy własnych banku,

– w przypadku gdy suma ta jest dodatnia, w kwocie nieprzewyższającej sumy wymogów kapitałowych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt. 2 i 3 oraz w pkt. 4 do wysokości sumy wymogów kapitałowych określonych w § 8 pkt 1 załącznika nr 12 do uchwały, albo”;

2) w § 8:

a) w ust. 2:

– w pkt 1 dodaje się lit. l–p w brzmieniu:

„l) kryteriów segmentacji ekspozycji do klas, o których mowa w § 6 ust. 1 załącznika nr 5 do uchwały,

m) charakterystyki oraz wyników procesu testów warunków skrajnych, o których mowa w § 163–169 załącznika nr 5 do uchwały,

n) systemów informatycznych wykorzystywanych w ramach metody wewnętrznych ratingów,

o) wewnętrznych zasad w zakresie zmian metody wewnętrznych ratingów (w tym kryteriów klasyfikacji planowanych zmian, o której mowa w § 262 ust. 3 załącznika nr 5 do uchwały), procedur i obowiązków dotyczących procesu wewnętrznego zatwierdzania zmian tej metody, z uwzględnieniem własnej struktury organizacyjnej oraz właściwości stosowanej metody (polityki zmian metody wewnętrznych ratingów),

p) procesu kalkulacji wymogu kapitałowego;”,

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) zestawienie dokumentów wewnętrznych banku dotyczących informacji, o których mowa w pkt 1, wraz z kopiami tych dokumentów na nośniku elektronicznym.”;

b) w ust. 4:

– w pkt 1 dodaje się litery m–q w brzmieniu:

„m) systemów informatycznych wykorzystywanych w ramach metody wartości zagrożonej,

n) zasad niezależnej weryfikacji modelu wartości zagrożonej,

o) roli metody wartości zagrożonej w codziennym procesie zarządzania ryzykiem,

p) założeń, zasad i roli testów warunków skrajnych w zakresie zarządzania ryzykiem,

q) wewnętrznych zasad w zakresie zmian metody wartości zagrożonej (w tym kryteriów klasyfikacji planowanych zmian, o której mowa w § 3a ust. 3 załącznika nr 19 do uchwały), procedur i obowiązków dotyczących procesu wewnętrznego zatwierdzania zmian tej metody, z uwzględnieniem własnej struktury organizacyjnej oraz właściwości stosowanej metody (polityki zmian metody wartości zagrożonej);”,

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) zestawienie dokumentów wewnętrznych banku dotyczących informacji, o których mowa w pkt 1, wraz z kopiami tych dokumentów na nośniku elektronicznym.”,

c) w ust. 5:

– w pkt 1:

– lit. e otrzymuje brzmienie:

„e) zasad i organizacji wewnętrznego procesu zatwierdzania systemu pomiaru ryzyka operacyjnego,”,

– lit. g otrzymuje brzmienie:

„g) procesu kalkulacji wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka operacyjnego z uwzględnieniem zasad alokacji wymogu kapitałowego pomiędzy poszczególne podmioty działające w holdingu oraz sposobu uwzględniania efektów dywersyfikacji, w przypadku banków działających w ramach holdingu i zamierzających stosować zaawansowaną metodę pomiaru zgodnie z § 66 i 67 załącznika nr 14 do uchwały,”,

– dodaje się litery i–k w brzmieniu:

„i) zakresu stosowania zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego w ramach codziennych procedur zarządzania,

j) systemów informatycznych wykorzystywanych w ramach zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego,

k) wewnętrznych zasad w zakresie zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego (w tym kryteriów klasyfikacji planowanych zmian, o której mowa w § 35a ust. 3 załącznika nr 14 do uchwały), procedur i obowiązków dotyczących procesu wewnętrznego zatwierdzania zmian tej metody, z uwzględnieniem własnej struktury organizacyjnej oraz właściwości stosowanej metody (polityki zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego);”,

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) zestawienie dokumentów wewnętrznych banku dotyczących informacji, o których mowa w pkt 1, wraz z kopiami tych dokumentów na nośniku elektronicznym.”,

d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Po uzyskaniu zgody na stosowanie metod określonych w ust. 1 pkt 1–4 bank zobowiązany jest do utrzymywania zgodności z wymogami dotyczącymi tych metod, w tym:

1) warunków stosowania metody wewnętrznych ratingów – określonych w załączniku nr 5 do uchwały;

2) warunków stosowania metody wartości zagrożonej – określonych w załączniku nr 19 do uchwały;

3) warunków stosowania metody mieszanej – określonych w § 17 załącznika nr 6 do uchwały;

4) warunków stosowania zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego – określonych w § 34–68 załącznika nr 14 do uchwały.”,

e) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

„6a. Jeżeli bank przestaje spełniać warunki stosowania metody, określone odpowiednio w ust. 6, jest zobowiązany przedstawić Komisji Nadzoru Finansowego harmonogram przywrócenia stanu zgodnego z tymi warunkami albo wykazać, że skutki braku zgodności są nieistotne.”;

3) w § 11 w ust. 2 w pkt 3 lit. c otrzymuje brzmienie:

_„c) przez skonsolidowane przekroczenie limitu koncentracji zaangażowań rozumie się przekroczenie limitu koncentracji zaangażowań obliczone na podstawie skonsolidowanego sprawozdania finansowego banku przy odpowiednim zastosowaniu zasad określonych dla banków podlegających nadzorowi skonsolidowanemu w uchwale nr 208/2011 Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 22 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków uwzględniania zaangażowań przy ustalaniu przestrzegania limitu koncentracji zaangażowań (Dz. Urz. KNF Nr 9, poz. 34, z późn. zm.³⁾), zwanej dalej „uchwałą w sprawie limitu koncentracji zaangażowań”,”;

4) w załączniku nr 2:

a) w § 4:

– w ust. 2:

– pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) dokumentację zawierającą opis modelu wyceny opcji stanowiącego podstawę obliczania współczynnika delta z uwzględnieniem sposobu szacowania jego parametrów, specyfikacji i weryfikacji założeń oraz specyfikacji produktowej zakresu jego stosowania;”,

– uchyla się pkt 2 i 3,

– pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) dokumentację zawierającą opis źródeł i metod aktualizacji danych wykorzystywanych przez model wyceny opcji;”,

– uchyla się pkt 5,

– pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie:

„6) procedury wewnętrzne w zakresie zarządzania ryzykiem w odniesieniu do zapisów ust. 3 pkt 3, 4, 6 i 9 oraz schemat organizacyjny banku;

7) ocenę wrażliwości współczynników delta na zmiany wartości instrumentu bazowego opcji;”,

– dodaje się pkt 8 w brzmieniu:

„8) samoocenę w zakresie spełniania kryteriów, o których mowa w ust. 3.”,

– w ust. 3:

– pkt 6 otrzymuje brzmienie:

„6) bank aktualizuje i dokumentuje wykorzystywane źródła danych;”,

– uchyla się pkt 7,

b) § 5 otrzymuje brzmienie:

„§ 5. Bank zabezpiecza się przed innymi, oprócz ryzyka delta, rodzajami ryzyka związanymi z opcjami.”;

5) w załączniku nr 4:

a) § 72 otrzymuje brzmienie:

„§ 72. Z zastrzeżeniem § 72a, w przypadku ekspozycji zabezpieczonych na nieruchomości mieszkalnej, przeterminowanych o ponad 90 dni, ekspozycji w kwocie netto (pomniejszonej o rezerwę celową lub odpisy z tytułu utraty wartości) przypisuje się następujące wagi ryzyka:

1) wagę ryzyka 100%, jeżeli utworzono rezerwę celową lub odpis z tytułu utraty wartości w wysokości poniżej 20% wartości brutto ekspozycji;

2) 75%, jeżeli utworzono rezerwę celową lub odpis z tytułu utraty wartości w wysokości nie niższej niż 20% wartości brutto ekspozycji.”,

b) po § 72 dodaje się § 72a w brzmieniu:

„§ 72a. W przypadku ekspozycji zabezpieczonych na nieruchomości mieszkalnej, których wysokość raty kapitałowej lub odsetkowej uzależniona jest od zmian kursu waluty lub walut innych niż waluty przychodów osiąganych przez dłużnika, przeterminowanych o ponad 90 dni, ekspozycji w kwocie netto (pomniejszonej o rezerwę celową lub odpisy z tytułu utraty wartości) przypisuje się wagę ryzyka 100%.”;

6) w załączniku nr 5 po § 261 dodaje się tytuł w brzmieniu:

„Tytuł IV. Polityka zmian metody wewnętrznych ratingów

§ 262. 1. Zarząd banku zatwierdza oraz wdraża politykę zmian metody wewnętrznych ratingów, o której mowa w § 8 ust. 2 pkt 1 lit. o uchwały.

2. Polityka zmian metody wewnętrznych ratingów określa zasady i procedury dotyczące klasyfikacji zmian oraz trybu postępowania z planowanymi zmianami. W szczególności określa kryteria klasyfikacji zmian oraz wewnętrzne procesy i obowiązki dotyczące wdrażania i dokumentowania, oraz zapewnia prowadzenie rejestru zmian metody wewnętrznych ratingów.

3. Polityka zmian metody wewnętrznych ratingów musi uwzględniać następujące kategorie zmian, określone przy odpowiednim zastosowaniu wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego z dnia 6 stycznia 2012 r., nr GL 45, Guidelines on Advanced Measurement Approach (AMA) – Extensions and Changes, w oparciu o które bank dokonuje klasyfikacji planowanych zmian:

1) rozszerzenia;

2) znaczne zmiany;

3) istotne zmiany;

4) nieistotne zmiany.

4. Polityka zmian metody wewnętrznych ratingów zapewnia, że planowane zmiany zaklasyfikowane do kategorii „rozszerzenia” i kategorii „znaczne zmiany” są objęte niezależnymi przeglądami wewnętrznymi.

5. Polityka zmian metody wewnętrznych ratingów oraz jej stosowanie są objęte niezależnymi przeglądami wewnętrznymi.

6. Bank dostosowuje politykę zmian metody wewnętrznych ratingów do zmian zachodzących w zakresie wewnętrznych zasad zarządzania i rozwiązań przyjętych w obszarze metody wewnętrznych ratingów.

7. Rejestr zmian metody wewnętrznych ratingów, o którym mowa w ust. 2, powinien obejmować co najmniej datę wdrożenia zmiany, opis zmiany, kategorię zmiany oraz odwołanie do dokumentacji zmiany.

§ 263. 1. Klasyfikacja planowanych zmian jest oceniana z uwzględnieniem zmian dokonanych uprzednio, jeżeli zakłada się, że odniosą one skutek w tym samym czasie, oraz z uwzględnieniem innych planowanych zmian.

2. W przypadku, gdy występuje rozbieżność pomiędzy klasyfikacją zmiany dokonaną w oparciu o jej faktyczny wpływ ilościowy na wysokość wymogu kapitałowego a klasyfikacją tej samej zmiany dokonaną w oparciu o kryteria jakościowe, bank przypisuje tę zmianę do kategorii o wyższej istotności.

3. Niezależnie od kryteriów określonych dla klasyfikacji możliwych zmian w polityce zmian metody wewnętrznych ratingów banku, Komisja Nadzoru Finansowego, po uzyskaniu przez bank zgody na stosowanie metody wewnętrznych ratingów, dokonuje oceny zasadności klasyfikacji każdej zmiany przedstawionej przez bank w trybie określonym w § 265–267.

§ 264. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wewnętrznych ratingów, informuje Komisję Nadzoru Finansowego o wszelkich modyfikacjach polityki zmian metody wewnętrznych ratingów.

§ 265. 1. Wprowadzenie przez bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wewnętrznych ratingów, zmian zaklasyfikowanych do kategorii „rozszerzenia” lub „znaczne zmiany”, wymaga zgody Komisji Nadzoru Finansowego. Do wniosku o wydanie zgody, bank załącza informację umożliwiającą dokonanie oceny zgodności zmian z wymogami uchwały, obejmującą co najmniej:

1) opis zmiany;

2) przesłanki, cele i spodziewany wpływ na wymóg kapitałowy;

3) raport z niezależnego przeglądu wewnętrznego planowanej zmiany.

2. Zgoda, o której mowa w ust. 1 może nakazać realizację dodatkowych działań (w szczególności równoległego stosowania dotychczasowej i zmienionej wersji metody wewnętrznych ratingów).

§ 266. 1. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wewnętrznych ratingów, informuje Komisję Nadzoru Finansowego o planowanych zmianach zaklasyfikowanych do kategorii „istotne zmiany”, oraz przekazuje dokumentację zawierającą opis zmiany, jej przesłanki, cele oraz spodziewany wpływ na wymóg kapitałowy.

2. Komisja Nadzoru Finansowego informuje bank o wszelkich zastrzeżeniach wobec zmian, o których mowa w ust. 1. Komisja Nadzoru Finansowego może w szczególności wskazać konieczne lub rekomendowane działania dotyczące usprawnień nowych lub zmienianych elementów, jak również zalecić podjęcie innych działań (np. równoległe stosowanie dotychczasowej i zmienionej wersji metody wewnętrznych ratingów).

3. W przypadku gdy Komisja Nadzoru Finansowego zgłosi zastrzeżenia, o których mowa w ust. 2, bank informuje Komisję o sposobie realizacji działań, o których mowa w ust. 2.

§ 267. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wewnętrznych ratingów, informuje Komisję Nadzoru Finansowego raz w roku o wprowadzonych zmianach zaklasyfikowanych do kategorii „nieistotne zmiany”.”;

7) w załączniku nr 12:

a) § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Zaangażowanie banku wobec podmiotu oblicza się zgodnie z zasadami określonymi w art. 71 ustawy – Prawo bankowe oraz w uchwale w sprawie limitu koncentracji zaangażowań.”,

b) § 5 otrzymuje brzmienie:

„§ 5. Wymóg kapitałowy z tytułu przekroczenia limitu koncentracji zaangażowań wobec danego podmiotu oblicza się:

1) zgodnie z § 6 – jeśli spełnione są wszystkie warunki określone w § 6 pkt 19 uchwały w sprawie limitu koncentracji zaangażowań;

2) zgodnie z § 7 – jeśli nie jest spełniony którykolwiek z warunków określonych § 6 pkt 19 uchwały Komisji Nadzoru Finansowego w sprawie limitu koncentracji zaangażowań.”;

8) w załączniku nr 14 po § 35 dodaje się § 35a–35f w brzmieniu:

„§ 35a. 1. Zarząd banku zatwierdza oraz wdraża politykę zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego, o której mowa w § 8 ust. 5 pkt 1 lit. k uchwały.

2. Polityka zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego określa zasady i procedury dotyczące klasyfikacji zmian oraz trybu postępowania z planowanymi zmianami. W szczególności określa kryteria klasyfikacji zmian oraz wewnętrzne procesy i obowiązki dotyczące wdrażania i dokumentowania, oraz zapewnia prowadzenie rejestru zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego.

3. Polityka zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego musi uwzględniać następujące kategorie zmian, określone zgodnie z wytycznymi Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego z dnia 6 stycznia 2012 r., nr GL 45, Guidelines on Advanced Measurement Approach (AMA) – Extensions and Changes, w oparciu o które bank dokonuje klasyfikacji planowanych zmian:

1) rozszerzenia;

2) znaczne zmiany;

3) istotne zmiany;

4) nieistotne zmiany.

4. Polityka zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego zapewnia, że planowane zmiany zaklasyfikowane do kategorii „rozszerzenia” i kategorii „znaczne zmiany” są objęte niezależnymi przeglądami wewnętrznymi.

5. Polityka zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego oraz jej stosowanie są objęte niezależnymi przeglądami wewnętrznymi.

6. Bank dostosowuje politykę zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego do zmian zachodzących w zakresie wewnętrznych zasad zarządzania i rozwiązań przyjętych w obszarze zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego.

7. Rejestr zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego, o którym mowa w ust. 2, powinien obejmować co najmniej datę wdrożenia zmiany, opis zmiany, kategorię zmiany oraz odwołanie do dokumentacji zmiany.

§ 35b. 1. Klasyfikacja planowanych zmian jest oceniana z uwzględnieniem zmian dokonanych uprzednio, jeżeli zakłada się, że odniosą one skutek w tym samym czasie, oraz z uwzględnieniem innych planowanych zmian.

2. W przypadku, gdy występuje rozbieżność pomiędzy klasyfikacją zmiany dokonaną w oparciu ojej faktyczny wpływ ilościowy na wysokość wymogu kapitałowego a klasyfikacją tej samej zmiany dokonaną w oparciu o kryteria jakościowe, bank przypisuje tę zmianę do kategorii o wyższej istotności.

3. Niezależnie od kryteriów określonych dla klasyfikacji możliwych zmian w polityce zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego banku, Komisja Nadzoru Finansowego, po uzyskaniu przez bank zgody na stosowanie zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego, dokonuje oceny zasadności klasyfikacji każdej zmiany przedstawionej przez bank w trybie określonym w § 35d–35f.

§ 35c. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego, informuje Komisję Nadzoru Finansowego o wszelkich modyfikacjach polityki zmian zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego.

§ 35d. 1. Wprowadzenie przez bank, który uzyskał zgodę na stosowanie zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego, zmian zaklasyfikowanych do kategorii „rozszerzenia” lub „znaczne zmiany”, wymaga zgody Komisji Nadzoru Finansowego. Do wniosku o wydanie zgody, bank załącza informację umożliwiającą dokonanie oceny zgodności zmian z wymogami uchwały, obejmującą co najmniej:

1) opis zmiany;

2) przesłanki, cele i spodziewany wpływ na wymóg kapitałowy;

3) raport z niezależnego przeglądu wewnętrznego planowanej zmiany.

2. Zgoda, o której mowa w ust. 1 może nakazać realizację dodatkowych działań (w szczególności równoległego stosowania dotychczasowej i zmienionej wersji zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego).

§ 35e. 1. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego, informuje Komisję Nadzoru Finansowego o planowanych zmianach zaklasyfikowanych do kategorii „istotne zmiany”, oraz przekazuje dokumentację zawierającą opis zmiany, jej przesłanki, cele oraz spodziewany wpływ na wymóg kapitałowy.

2. Komisja Nadzoru Finansowego informuje bank o wszelkich zastrzeżeniach wobec zmian, o których mowa w ust. 1. Komisja Nadzoru Finansowego może w szczególności wskazać konieczne lub rekomendowane działania dotyczące usprawnień nowych lub zmienianych elementów, jak również zalecić podjęcie innych działań (np. równoległe stosowanie dotychczasowej i zmienionej wersji zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego).

3. W przypadku, gdy Komisja Nadzoru Finansowego zgłosi zastrzeżenia, o których mowa w ust. 2, bank informuje Komisję o sposobie realizacji działań, o których mowa w ust. 2.

§ 35f. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie zaawansowanej metody pomiaru ryzyka operacyjnego, informuje Komisję Nadzoru Finansowego raz w roku o wprowadzonych zmianach zaklasyfikowanych do kategorii „nieistotne zmiany”.”;

9) w załączniku nr 19:

a) w § 3 w pkt 11 lit. e otrzymuje brzmienie:

_„e) procesu zatwierdzania zmian w modelu wartości zagrożonej,”,

b) po § 3 dodaje się § 3a–§ 3f w brzmieniu:

„§ 3 a. 1. Zarząd banku zatwierdza oraz wdraża politykę zmian metody wartości zagrożonej, o której mowa w § 8 ust. 4 pkt 1 lit. q uchwały.

2. Polityka zmian metody wartości zagrożonej określa zasady i procedury dotyczące klasyfikacji zmian oraz trybu postępowania z planowanymi zmianami. W szczególności określa kryteria klasyfikacji zmian oraz wewnętrzne procesy i obowiązki dotyczące wdrażania i dokumentowania, oraz zapewnia prowadzenie rejestru zmian metody wartości zagrożonej.

3. Polityka zmian metody wartości zagrożonej musi uwzględniać następujące kategorie zmian, określone przy odpowiednim zastosowaniu wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego z dnia 6 stycznia 2012 r., nr GL 45, Guidelines on Advanced Measurement Approach (AMA) – Extensions and Changes, w oparciu o które bank dokonuje klasyfikacji planowanych zmian:

1) rozszerzenia;

2) znaczne zmiany;

3) istotne zmiany;

4) nieistotne zmiany.

4. Polityka zmian metody wartości zagrożonej zapewnia, że planowane zmiany zaklasyfikowane do kategorii „rozszerzenia” i kategorii „znaczne zmiany” są objęte niezależnymi przeglądami wewnętrznymi.

5. Polityka zmian metody wartości zagrożonej oraz jej stosowanie są objęte niezależnymi przeglądami wewnętrznymi.

6. Bank dostosowuje politykę zmian metody wartości zagrożonej do zmian zachodzących w zakresie wewnętrznych zasad zarządzania i rozwiązań przyjętych w obszarze metody wartości zagrożonej.

7. Rejestr zmian metody wartości zagrożonej, o którym mowa w ust. 2, powinien obejmować co najmniej datę wdrożenia zmiany, opis zmiany, kategorię zmiany oraz odwołanie do dokumentacji zmiany.

§ 3b. 1. Klasyfikacja planowanych zmian jest oceniana z uwzględnieniem zmian dokonanych uprzednio, jeżeli zakłada się, że odniosą one skutek w tym samym czasie, oraz z uwzględnieniem innych planowanych zmian.

2. W przypadku, gdy występuje rozbieżność pomiędzy klasyfikacją zmiany dokonaną w oparciu ojej faktyczny wpływ ilościowy na wysokość wymogu kapitałowego a klasyfikacją tej samej zmiany dokonaną w oparciu o kryteria jakościowe, bank przypisuje tę zmianę do kategorii o wyższej istotności.

3. Niezależnie od kryteriów określonych dla klasyfikacji możliwych zmian w polityce zmian metody wartości zagrożonej banku, Komisja Nadzoru Finansowego, po uzyskaniu przez bank zgody na stosowanie metody wartości zagrożonej, dokonuje oceny zasadności klasyfikacji każdej zmiany przedstawionej przez bank w trybie określonym w § 3d–3f.

§ 3c. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wartości zagrożonej, informuje Komisję Nadzoru Finansowego o wszelkich modyfikacjach polityki zmian metody wartości zagrożonej.

§ 3d. 1. Wprowadzenie przez bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wartości zagrożonej, zmian zaklasyfikowanych do kategorii „rozszerzenia” lub „znaczne zmiany”, wymaga zgody Komisji Nadzoru Finansowego. Do wniosku o wydanie zgody, bank załącza informację umożliwiającą dokonanie oceny zgodności zmian z wymogami uchwały, obejmującą co najmniej:

1) opis zmiany;

2) przesłanki, cele i spodziewany wpływ na wymóg kapitałowy;

3) raport z niezależnego przeglądu wewnętrznego planowanej zmiany.

2. Zgoda, o której mowa w ust. 1 może nakazać realizację dodatkowych działań (w szczególności równoległego stosowania dotychczasowej i zmienionej wersji metody wartości zagrożonej).

§ 3e. 1. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wartości zagrożonej, informuje Komisję Nadzoru Finansowego o planowanych zmianach zaklasyfikowanych do kategorii „istotne zmiany”, oraz przekazuje dokumentację zawierającą opis zmiany, jej przesłanki, cele oraz spodziewany wpływ na wymóg kapitałowy.

2. Komisja Nadzoru Finansowego informuje bank o wszelkich zastrzeżeniach wobec zmian, o których mowa w ust. 1. Komisja Nadzoru Finansowego może w szczególności wskazać konieczne lub rekomendowane działania dotyczące usprawnień nowych lub zmienianych elementów, jak również zalecić podjęcie innych działań (np. równoległe stosowanie dotychczasowej i zmienionej wersji metody wartości zagrożonej).

3. W przypadku, gdy Komisja Nadzoru Finansowego zgłosi zastrzeżenia, o których mowa w ust. 2, bank informuje Komisję o sposobie realizacji działań, o których mowa w ust. 2.

§ 3f. Bank, który uzyskał zgodę na stosowanie metody wartości zagrożonej, informuje Komisję Nadzoru Finansowego raz w roku o wprowadzonych zmianach zaklasyfikowanych do kategorii „nieistotne zmiany”.”,

c) w § 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) jednostronny poziom istotności równy 0,01;”.

§ 2.Uchwała wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2012 r.