Na podstawie art. 127 ust. 5 pkt 2 lit. c-e oraz art. 141j ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.¹), uchwala się, co następuje:

§ 1. Użyte w uchwale określenia oznaczają:

1) ustawa o rachunkowości - ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.²);

2) kapitały mniejszości - kapitały określone w art. 3 ust. 1 pkt 46 ustawy o rachunkowości,

3) wartość firmy jednostek podporządkowanych - nadwyżkę wartości udziałów nad odpowiadającą im częścią aktywów netto wycenionych według ich wartości godziwych;

4) ujemna wartość firmy jednostek podporządkowanych - nadwyżkę odpowiedniej części aktywów netto wycenionych według ich wartości godziwych nad wartością udziałów;

5) różnice kursowe z przeliczenia - różnice kursowe określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych, wydanym na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.²);

6) jednostka dominująca niższego szczebla - jednostkę, która jest zależna w stosunku do określonej jednostki i równocześnie jest podmiotem dominującym w stosunku do jednej lub kilku innych jednostek;

7) uchwała w sprawie adekwatności kapitałowej banków - uchwałę nr 380/2008 Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie zakresu i szczegółowych zasad wyznaczania wymogów kapitałowych z tytułu poszczególnych rodzajów ryzyka, w tym zakresu i warunków stosowania metod statystycznych oraz zakresu informacji załączanych do wniosków o wydanie zgody na ich stosowanie, zasad i warunków uwzględniania umów przelewu wierzytelności, umów o subpartycypację, umów o kredytowy instrument pochodny oraz innych umów niż umowy przelewu wierzytelności i umowy o subpartycypację, na potrzeby wyznaczania wymogów kapitałowych, warunków, zakresu i sposobu korzystania z ocen nadawanych przez zewnętrzne instytucje oceny wiarygodności kredytowej oraz agencje kredytów eksportowych, sposobu i szczegółowych zasad obliczania współczynnika wypłacalności banku, zakresu i sposobu uwzględniania działania banków w holdingach w obliczaniu wymogów kapitałowych i współczynnika wypłacalności oraz określenia dodatkowych pozycji bilansu banku ujmowanych łącznie z funduszami własnymi w rachunku adekwatności kapitałowej oraz zakresu, sposobu i warunków ich wyznaczania (Dz.Urz. KNF Nr 8, poz. 34).

§ 2.1. Innymi pomniejszeniami funduszy podstawowych, o których mowa w art. 127 ust. 2 pkt 3 lit. f ustawy, o której mowa w zdaniu wstępnym, są:

1) zaangażowania kapitałowe banku w instytucje finansowe, instytucje kredytowe, banki krajowe, banki zagraniczne i zakłady ubezpieczeń, wyrażone w postaci:

a) posiadanych akcji lub udziałów,

b) kwot zakwalifikowanych do zobowiązań podporządkowanych,

c) innego zaangażowania kapitałowego w składniki zaliczane do funduszy własnych lub kapitałów tych podmiotów, w tym dopłaty na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością według wartości bilansowej, z uwzględnieniem § 5;

2) brakująca kwota rezerw na ryzyko związane z działalnością banku, rozumiana jako różnica pomiędzy wymaganym odrębnymi przepisami a faktycznym poziomem rezerw celowych banku;

3) w przypadku banku obliczającego kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem z wykorzystaniem metody wewnętrznych ratingów, ujemne kwoty wynikające z obliczeń, o których mowa w § 76-79 załącznika nr 5 do uchwały w sprawie adekwatności kapitałowej banków, oraz kwoty oczekiwanych strat obliczane zgodnie z § 72-73 załącznika nr 5 do tej uchwały;

4) z zastrzeżeniem § 14 ust. 1 uchwały w sprawie adekwatności kapitałowej banków, kwota ekspozycji z tytułu pozycji sekurytyzacyjnych, którym zgodnie z § 46-123 załącznika nr 18 do uchwały w sprawie adekwatności kapitałowej banków przypisuje się wagę ryzyka równą 1250%, obliczona w sposób określony w przywołanym załączniku;

5) niezrealizowane straty na instrumentach dłużnych zaklasyfikowanych jako dostępne do sprzedaży;

6) niezrealizowane straty na instrumentach kapitałowych zaklasyfikowanych jako dostępne do sprzedaży;

7) niezrealizowane zyski z tytułu wyceny nieruchomości stanowiących inwestycje;

8) w przypadku banku inicjującego sekurytyzację, o którym mowa w § 6 załącznika nr 18 do uchwały w sprawie adekwatności kapitałowej banków, zysk netto z kapitalizacji przyszłych przychodów z aktywów sekurytyzowanych stanowiący wsparcie jakości kredytowej dla pozycji sekurytyzowanych.

2. Pozycje, o których mowa w ust. 1 pkt. 1-4, ujmuje się w pomniejszeniach funduszy podstawowych w kwocie równej 50% ich wartości, z zastrzeżeniem § 4 ust. 3.

3. Pozycja, o której mowa w ust. 1 pkt 8 pomniejsza fundusze zasadnicze banku, o których mowa w art. 127 ust. 2 pkt 1 ustawy, o której mowa w zdaniu wstępnym.

§ 3.1. Innymi pozycjami funduszy uzupełniających, o których mowa w art. 127 ust. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w zdaniu wstępnym, są:

1) niezrealizowane zyski na instrumentach dłużnych zaklasyfikowanych jako dostępne do sprzedaży;

2) niezrealizowane zyski na instrumentach kapitałowych zaklasyfikowanych jako dostępne do sprzedaży;

3) niezrealizowane zyski z tytułu wyceny nieruchomości stanowiących inwestycje.

2. Pozycje, o których mowa w ust. 1, ujmuje się do wysokości równej 60% ich kwoty (przed opodatkowaniem podatkiem dochodowym).

3. Bank obliczający kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem z wykorzystaniem metody wewnętrznych ratingów, może uznać jako inne pozycje funduszy uzupełniających dodatnie kwoty wynikające z aktualizacji wartości oraz rezerwy ujęte w obliczeniach, o których mowa w § 76-79 załącznika nr 5 do uchwały w sprawie adekwatności kapitałowej banków, do wysokości 0,6% kwot ekspozycji ważonych ryzykiem obliczanych z wykorzystaniem metody wewnętrznych ratingów.

4. Kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem, o których mowa w ust. 3, nie obejmują kwot obliczanych w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych, którym zgodnie z uchwałą w sprawie adekwatności kapitałowej banków przypisano wagę ryzyka równą 1250%.

§ 4.1. Pomniejszeniami funduszy uzupełniających, o których w art. 127 ust. 3 pkt 4 ustawy, o której mowa w zdaniu wstępnym, są pozycje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt. 1-4.

2. Pozycje, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w pomniejszeniach funduszy uzupełniających w kwocie równej 50% ich wartości, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Jeżeli 50% sumy pozycji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt. 1-4 jest większa od sumy pozycji określonych w art. 127 ust. 3 ustawy, o której mowa w zdaniu wstępnym oraz w § 3 uchwały, różnicę należy odjąć od funduszy podstawowych banku.

§ 5.1. Pomniejszenia funduszy podstawowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, stosuje się, jeśli zaangażowanie kapitałowe banku w danym podmiocie:

1) w przypadku gdy podmiotem tym jest bank krajowy, bank zagraniczny, instytucja kredytowa lub instytucja finansowa:

a) stanowi więcej niż 10% kapitału (funduszy własnych) tego podmiotu,

b) stanowi nie więcej niż 10% kapitału (funduszy własnych) tego podmiotu i łącznie z innymi zaangażowaniami kapitałowymi banku w banki krajowe, banki zagraniczne, instytucje kredytowe i instytucje finansowe nieprzekraczającymi 10% kapitału (funduszy własnych) tych podmiotów indywidualnie, stanowi więcej niż 10% funduszy własnych banku, przed pomniejszeniem ich o pozycje określone w § 2 ust. 1 pkt 1,

2) w przypadku gdy podmiotem tym jest zakład ubezpieczeń - stanowi co najmniej 20% kapitału (funduszy własnych) tego podmiotu lub pozwala na wykonywanie co najmniej 20% głosów w organach tego podmiotu.

2. W przypadku pośredniego zaangażowania kapitałowego banku (poprzez instytucje niefinansowe), zaangażowanie kapitałowe banku oblicza się jako część zaangażowania kapitałowego jednostki dominującej niższego szczebla w bank krajowy, bank zagraniczny, instytucję kredytową lub instytucję finansową proporcjonalną do udziału zaangażowania kapitałowego banku w kapitale (funduszu) podstawowym tej jednostki, nieprzekraczającą zaangażowania kapitałowego banku w podmiot zależny. Zasadę tę stosuje się odpowiednio również w przypadku, gdy pośrednie powiązania pomiędzy bankiem a bankiem krajowym, bankiem zagranicznym, instytucją kredytową lub instytucją finansową mają charakter wielopoziomowy.

3. Ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pomniejszeń funduszy uzupełniających.

§ 6.1. Bank działający w holdingu, o którym mowa w art. 141 f ust. 1 ustawy, o której mowa w zdaniu wstępnym, zobowiązany do sporządzania skonsolidowanego sprawozdania finansowego, niezależnie od obowiązku obliczania funduszy własnych na podstawie indywidualnego sprawozdania finansowego, zobowiązany jest obliczać w ujęciu skonsolidowanym fundusze własne grupy obejmującej podmioty ujęte w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym, stosując odpowiednio zasady określone w art. 127 ustawy, o której mowa w zdaniu wstępnym oraz § 1 i 2 uchwały.

2. Dodatkowo w rachunku funduszy własnych banku w ujęciu skonsolidowanym uwzględnia się odpowiednio:

1) wartość firmy jednostek podporządkowanych;

2) ujemną wartość firmy jednostek podporządkowanych;

3) kapitały mniejszości;

4) różnice kursowe z przeliczenia.

3. Skonsolidowane fundusze własne banku powiększa się i pomniejsza o pozycje, o których mowa w ust. 2, odpowiednio w relacji do struktury funduszy własnych podmiotów zależnych.

§ 7. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.