Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2008-08-01
Wersja aktualna od 2008-08-01
obowiązujący
KOMUNIKAT NR 24
PREZESA URZĘDU LOTNICTWA CYWILNEGO
z dnia 18 lipca 2008 r.
na podstawie § 31.2 Rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie wypadków i incydentów lotniczych (Dz. U. Nr 35, poz. 225),
dotyczy wypadku lotniczego Nr 035/03, który wydarzył się w dniu 11 maja 2003 r. w miejscowości Nowy Targ, na spadochronie PD-176, na którym 178 skok wykonywał mężczyzna, lat 26.
1. Opis okoliczności wypadku:
Podczas skoku spadochronowego z samolotu nastąpiło prawidłowe otwarcie spadochronu na wysokości 2500 m. Skoczek spadochronowy szybując w kierunku południowo-wschodnim wykonywał zakręty o 360° i powoli zbliżał się do miejsca wyznaczonego do lądowania. Podchodząc do lądowania na wysokości około 15 m skoczek wykonał zakręt pod wiatr. W trakcie tego zakrętu, opadając ze znaczną prędkością pionową i poziomą, zderzył się z ziemią, doznając poważnych obrażeń ciała. Skoczek spadochronowy, który uległ wypadkowi skakał na spadochronach szybujących od pierwszego skoku i posiadał umiejętności poprawnego wykonywania skoków spadochronowych na używanych przez siebie czaszach. W analizie skoku zakończonego wypadkiem PKBWL zwraca uwagę na wykonywanie przez skoczka obrotów czaszy w czasie opadania, co zdaniem Komisji przyczyniło się do znacznej utraty wysokości i jej deficytu w czasie podchodzenia do lądowania. Skoczek spadochronowy, podchodząc do lądowania nie skorygował odpowiednio do posiadanej wysokości toru lotu spadochronu, czego skutkiem było wykonanie zakrętu pod wiatr na wysokości około 15 m. W zaistniałej sytuacji, gdy skoczek zauważył, że nie będzie w stanie poszybować do planowanego miejsca lądowania, powinien był skorygować miejsce lądowania i wcześniej wylądować, co pozwoliłoby mu przed lądowaniem wykonać zakręt w kierunku pod wiatr na bezpiecznej wysokości, lub będąc już nazbyt małej wysokości do wykonania zakrętu, wylądować z wiatrem. Podsumowując, Komisja stwierdziła, że na zaistnienie wypadku wpływ miało niewłaściwe gospodarowanie wysokością w czasie lotu do miejsca zaplanowanego lądowania oraz nieprawidłowa decyzja o wykonaniu zakrętu do lądowania na zbyt małej wysokości.
2. Przyczyna wypadku.
Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych ustaliła, że przyczyną wypadku był błąd w technice skoku polegający na:
- niewłaściwym gospodarowaniu wysokością w czasie lotu do miejsca zaplanowanego lądowania;
- nieprawidłowej decyzji o wykonaniu zakrętu do lądowania na zbyt małej wysokości.
3. Zalecenia profilaktyczne PKBWL. Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych po zapoznaniu się ze zgromadzonymi w trakcie badania zdarzenia materiałami nie zaproponowała wprowadzenia nowych zaleceń profilaktycznych.
4. Zgodnie z załącznikiem do zarządzenia Nr 14 Prezesa ULC z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie wprowadzenia kwalifikacji grup przyczynowych zdarzeń lotniczych, zdarzenie klasyfikuję do kategorii:
„Czynnik ludzki”
w grupie przyczynowej „Błędy proceduralne - H5”
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego Grzegorz Kruszyński