Na podstawie art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

Załącznik do zarządzenia Nr 21 Ministra Gospodarki
z dnia 29 czerwca 2011 r. (poz. 24)

INSTRUKCJA NEGOCJACYJNA

I. Podstawą prawną przeprowadzenia negocjacji mających na celu przygotowanie umowy offsetowej pomiędzy Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej a Thales Defence Deutschland GmbH związanej z dostawą Zintegrowanego Systemu Łączności, zwanej dalej „umową offsetową” są:

1) ustawa z dnia 10 września 1999 r. o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą offsetową”;

2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad zaliczania zobowiązań offsetowych zagranicznego dostawcy uzbrojenia lub sprzętu wojskowego na poczet wartości umowy offsetowej (Dz. U. Nr 91, poz. 612), zwane dalej „rozporządzeniem”;

3) inne przepisy prawa polskiego.

II. Podstawą do negocjacji jest propozycja negocjacyjna złożona przez Thales Defence Deutschland GmbH w trakcie postępowania zmierzającego do zawarcia umowy offsetowej z jednym zagranicznym dostawcą w trybie art. 8a ustawy offsetowej.

III. Zalecenia ogólne dla Zespołu w zakresie negocjacji w celu zawarcia umowy offsetowej:

1) negocjacje z Thales Defence Deutschland GmbH mają być prowadzone w sposób zapewniający największe możliwe korzyści dla interesów gospodarczych oraz bezpieczeństwa i obronności Rzeczypospolitej Polskiej;

2) umowa offsetowa musi spełniać warunki, o których mowa w art. 6, w art. 8, w art. 12, w art. 13 oraz w art. 18 ustawy offsetowej;

3) umowa offsetowa powinna zawierać jedynie zobowiązania offsetowe objęte 100% odpowiedzialnością zagranicznego dostawcy – nie przewiduje się włączenia do umowy offsetowej potencjalnych zobowiązań offsetowych;

4) przy negocjacji poszczególnych projektów zobowiązań offsetowych konieczne jest zasięgnięcie opinii przedstawiciela właściwego offsetobiorcy.

IV. Zespół w trakcie negocjowania umowy offsetowej powinien dążyć do:

1) wynegocjowania jak najkorzystniejszej wartości nominalnej zobowiązań offsetowych;

2) doprecyzowania przedmiotów zobowiązań offsetowych oraz harmonogramów realizacji każdego z zobowiązań offsetowych, w celu umożliwienia sprawnego monitorowania stanu realizacji i zaliczenia zobowiązania offsetowego;

3) osiągnięcia wymogu, iż mnożniki, o których mowa w załączniku Nr 3 do rozporządzenia, mogą zostać zastosowane tylko wtedy, gdy jest to uzasadnione interesem gospodarki lub względami bezpieczeństwa i obronności państwa;

4) poinformowania zagranicznego dostawcy, iż w przypadku gdy łączna wartość zobowiązań offsetowych przekracza wartość umowy offsetowej – nie ma możliwości zaliczania przedmiotowej nadwyżki na poczet innych umów offsetowych;

5) szczegółowego określenia w umowie offsetowej odpowiedzialności zagranicznego dostawcy w przypadku niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązań offsetowych objętych umową offsetową;

6) szczegółowego określenia w umowie offsetowej odpowiedzialności zagranicznego dostawcy w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań offsetowych przez offsetodawcę niebędącego zagranicznym dostawcą, zgodnie z art. 19c ust. 2 ustawy offsetowej;

7) określenia w umowie offsetowej procedury ewentualnego wprowadzania do umowy offsetowej nowych zobowiązań offsetowych oraz procedury zmiany i zamiany zobowiązań offsetowych;

8) zaakceptowania wartości nominalnych zobowiązania offsetowego/zobowiązań offsetowych po uzgodnieniu ich z offsetobiorcą;

9) zapewnienia możliwości wprowadzenia do umowy offsetowej, innych zobowiązań offsetowych, nie ujętych w założeniach do propozycji negocjacyjnej.

W przypadku braku możliwości wynegocjowania umowy offsetowej zgodnie z instrukcją negocjacyjną, Przewodniczący Zespołu przedstawi Ministrowi Gospodarki propozycje rozwiązania spornych kwestii.