Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. 1. Zarządzenie reguluje metody i formy wykonywania przez policjantów czynności służbowych w zakresie konwojowania i doprowadzania osób oraz wzmacniania konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów.

2. Czynności służbowe w zakresie konwojów i doprowadzeń mają na celu ochronę osób lub przedmiotów przed zamachem lub jakimkolwiek innym nieuprawnionym działaniem skutkującym zagrożeniem życia i zdrowia albo bezpieczeństwa i porządku publicznego.

2a. Do realizacji konwojów i doprowadzeń wyznacza się policjantów, którzy w ciągu ostatniego roku ukończyli szkolenie zawodowe podstawowe lub uczestniczyli w doskonaleniu zawodowym centralnym lub lokalnym w zakresie konwojów i doprowadzeń.

3. Użyte w zarządzeniu określenia oznaczają:

1) konwój - zespół czynności związanych z przemieszczaniem osoby konwojowanej albo wartości pieniężnych lub muzealiów;

2) konwój etapowy - system zbiorowego przemieszczania osób konwojowanych;

3) doprowadzenie - zespół czynności związanych z przemieszczaniem osoby pozbawionej wolności lub nietrzeźwej do siedziby jednostki organizacyjnej Policji lub innego miejsca wskazanego przepisami prawa lub określonego przez uprawniony organ;

4) osoba konwojowana - osoba pobrana z zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, policyjnej izby dziecka lub innego ośrodka dla nieletnich, a także osoba skazana lub tymczasowo aresztowana przekazywana w ramach umów międzynarodowych;

5) osoba wymagająca szczególnego nadzoru - osoba pozbawiona wolności (zatrzymana, tymczasowo aresztowana lub skazana) w związku z przestępstwem o charakterze terrorystycznym, udziałem w zorganizowanej grupie przestępczej o charakterze zbrojnym, uprowadzeniem statku powietrznego lub morskiego, wzięciem lub przetrzymywaniem zakładników albo innym przestępstwem popełnionym ze szczególnym okrucieństwem, z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych;

6) komórka konwojowa - wydział konwojowy komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji lub Komendy Głównej Policji;

7) konwojent - policjant wykonujący konwój;

8) wartości pieniężne - krajowe i zagraniczne znaki pieniężne, czeki, weksle i inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę (z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa", „należność do inkasa" lub inną o podobnym charakterze) oraz weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa" lub inną o podobnym charakterze), złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także metale z grupy platynowców (iryd, osm, rod, ruten, pallad i platyna);

9) muzealia - przechowywane w zbiorach muzealnych rzeczy stanowiące zabytki będące świadectwami minionych epok bądź zdarzeń, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową;

10) depozyt - przedmioty będące w posiadaniu osoby konwojowanej lub doprowadzanej;

11) depozyt zastrzeżony - przedmioty wartościowe oraz przedmioty, które swoimi cechami lub właściwościami stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa konwoju lub doprowadzenia;

12) wydarzenie nadzwyczajne - zdarzenie w konwoju lub doprowadzeniu skutkujące:

a) zabójstwem lub usiłowaniem zabójstwa,

b) samobójstwem lub usiłowaniem samobójstwa,

c) śmiercią osoby,

d) ucieczką osoby konwojowanej lub doprowadzanej albo usiłowaniem uwolnienia tej osoby,

e) zamachem na zdrowie lub życie człowieka, w wyniku którego konieczna była jego hospitalizacja lub zamachem na konwojowane wartości pieniężne lub muzealia.

4. Komórki konwojowe komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji nadzorują realizację zadań w zakresie metod i form wykonywania konwojów i doprowadzeń.

§ 2. 1. W przypadku, gdy osoba doprowadzana do zakładu karnego lub aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich lub innego ośrodka dla nieletnich, sądu, prokuratury lub podmiotu leczniczego, nie posiada dokumentu tożsamości, kierownik jednostki organizacyjnej Policji właściwy ze względu na miejsce zatrzymania osoby lub policjant upoważniony przez tego kierownika sporządza stwierdzenie tożsamości według wzoru określonego w załączniku nr 1 do zarządzenia.

2. W przypadku konwojowania osoby przejętej w ramach umów międzynarodowych i nieposiadającej dokumentu tożsamości, stwierdzenie tożsamości sporządza kierownik jednostki organizacyjnej Policji właściwej ze względu na miejsce przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej lub policjant upoważniony przez tego kierownika.

3. Stwierdzenie tożsamości należy dołączyć do dokumentacji przekazywanej z osobą konwojowaną lub doprowadzaną.

§ 3. 1. Osobie konwojowanej udziela się niezwłocznie pierwszej pomocy lub kwalifikowanej pierwszej pomocy lub poddaje niezbędnym badaniom lekarskim, w przypadku, gdy osoba ta znajduje się w stanie zagrażającym jej życiu lub zdrowiu.

2. Osobie doprowadzanej udziela się niezwłocznie pierwszej pomocy lub kwalifikowanej pierwszej pomocy lub poddaje niezbędnym badaniom lekarskim, na podstawie przepisów o badaniach lekarskich osób zatrzymanych przez Policję.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, konwój lub doprowadzenie kontynuuje się po uprzednim zbadaniu osoby przez lekarza oraz wystawieniu zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań medycznych do przebywania tej osoby w policyjnym pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, pokoju przejściowym, tymczasowym pomieszczeniu przejściowym, policyjnej izbie dziecka, areszcie śledczym, zakładzie karnym, schronisku dla nieletnich lub zakładzie poprawczym.

4. Doprowadzenie osoby zatrzymanej w trybie przepisów o ochronie zdrowia psychicznego na rozprawę sądową, do szpitala psychiatrycznego, w celu poddania badaniu przez biegłego lub do domu pomocy społecznej, stanowiące realizację zarządzenia sądu następuje w obecności lekarza, pielęgniarki lub zespołu ratownictwa medycznego.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, jeżeli sąd w dokumentacji dotyczącej doprowadzenia, nie wskazał podmiotu leczniczego, z którego lekarz, pielęgniarka lub zespół ratownictwa medycznego będzie uczestniczył w doprowadzeniu, kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej Policji mającej zrealizować doprowadzenie występuje do sądu o wskazanie tego podmiotu leczniczego, a następnie stosuje się do dalszych dyspozycji sądu.

Rozdział 2

Wykonywanie konwojów osób

§ 4. 1. Konwój osób wykonują policjanci z komórki konwojowej właściwej ze względu na miejsce pobytu osoby konwojowanej.

2. W przypadku braku możliwości realizacji konwoju zleconego przez sąd lub prokuratora, kierownik komórki konwojowej, o której mowa w ust. 1, występuje do właściwego komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji z wnioskiem o skierowanie do wykonania konwoju policjantów z innych komórek lub jednostek organizacyjnych Policji.

3. Jeżeli nie ma możliwości realizacji konwoju w sposób określony w ust. 2, należy o tym niezwłocznie powiadomić telefonicznie właściwy sąd lub prokuratora, a następnie przesłać pisemną informację o powodach niewykonania konwoju.

4. Konwoje osób mogą wykonywać również policjanci z innych komórek organizacyjnych Policji, w ramach prowadzonych czynności postępowania karnego, karnego skarbowego lub postępowania w sprawach nieletnich.

§ 5. 1. Konwoje wykonuje się na podstawie:

1) pisemnego polecenia sądu, które zostało wysłane do jednostki organizacyjnej Policji nie później niż 14 dni przed datą czynności sądowej;

2) pisemnego polecenia prokuratora, przesłanego do właściwej jednostki organizacyjnej Policji w terminie umożliwiającym zorganizowanie konwoju.

2. Polecenia wykonania konwoju, które zostały dostarczone w terminach krótszych, niż określone w ust. 1, mogą być realizowane po wcześniejszych uzgodnieniach, w szczególności w przypadku odroczenia wykonania wyroku lub w innych wyjątkowych przypadkach.

§ 6. 1. Konwój wykonuje dwóch lub większa liczba policjantów z użyciem policyjnego środka transportu lub innego środka transportu.

2. W uzasadnionych przypadkach konwój może być wykonany pieszo przez jednego policjanta lub większą liczbę policjantów.

3. W przypadku stwierdzenia w zaświadczeniu, o którym mowa w § 3 ust. 3, że stan zdrowia osoby badanej nie pozwala na jej transportowanie w sposób określony w ust. 1 lub 2, konwój powinien być wykonany z użyciem odpowiedniego środka transportu sanitarnego oraz z zapewnioną na czas przewozu obsługą medyczną.

4. Decyzję o liczbie konwojentów wykonujących konwój podejmuje kierownik komórki organizacyjnej Policji realizującej konwój lub wyznaczony przez niego policjant.

§ 7. 1. Konwojenci powinni posiadać wyposażenie i uzbrojenie odpowiednie do istniejącego zagrożenia bezpieczeństwa konwoju, a w szczególności broń palną, kajdanki, ręczny miotacz substancji obezwładniającej oraz opatrunek osobisty.

1a. Użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej podczas konwojów lub doprowadzeń następuje na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

2. Policyjny środek transportu wykorzystywany do konwoju osób powinien być wyposażony w środki ochrony indywidualnej przed zakażeniami chorobami zakaźnymi.

3. Za właściwe wyposażenie i uzbrojenie konwojentów jest odpowiedzialny policjant przeprowadzający odprawę do służby.

§ 8. 1. Kierownik realizującej konwój komórki organizacyjnej Policji albo wyznaczony przez niego policjant, podczas organizacji konwoju jest obowiązany w szczególności:

1) ustalić w aktualnym miejscu pobytu osoby konwojowanej, czy nie zaistniały nagłe przeszkody w realizacji konwoju;

2) zgromadzić wszelkie dostępne informacje, mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo konwoju, w tym informacje o dotychczasowym zachowaniu się osoby konwojowanej w aktualnym miejscu pobytu;

3) określić na podstawie informacji, o których mowa w pkt 2, siły i środki niezbędne do bezpiecznego wykonania konwoju;

4) pisemnie powiadomić kierownika komórki konwojowej usytuowanej na trasie konwoju o możliwości przejęcia osoby konwojowanej w drodze powrotnej, w przypadku gdy istnieje taka możliwość;

5) przeprowadzić bezpośrednio przed rozpoczęciem konwoju odprawę z konwojentami.

2. Przeprowadzający odprawę, o której mowa w ust. 1 pkt 5, jest obowiązany w szczególności:

1) wyznaczyć skład konwoju oraz dowódcę konwoju;

2) przekazać dowódcy konwoju niezbędną dokumentację oraz informacje o osobach konwojowanych (również w drodze powrotnej);

3) sprawdzić konwojentów w zakresie wyposażenia, uzbrojenia i umundurowania, a także znajomości przepisów o wykonywaniu konwojów oraz użyciu lub wykorzystaniu przez policjantów środków przymusu bezpośredniego i broni palnej;

4) przekazać konwojentom wszelkie informacje, które mogą mieć wpływ na przebieg wykonywanego konwoju;

5) potwierdzić przeprowadzenie odprawy w książce lub w protokole odpraw do służby konwojowej oraz sprawdzić, czy konwojenci udokumentowali przeprowadzenie odprawy w notatnikach służbowych.

2a. Prowadzący odprawę może upoważnić dowódcę konwoju - koordynatora do wyznaczania w sądzie lub prokuraturze, spośród pozostałych konwojentów, dowódców konwojów odpowiedzialnych za realizację poszczególnych nakazów doprowadzenia.

3. W przypadku wykonywania przez tych samych policjantów kilku następujących po sobie konwojów w jednym dniu, odprawę można przeprowadzić bezpośrednio przed rozpoczęciem pierwszego z tych konwojów.

4. W przypadku wykonywania konwoju w czasie, w którym policjant odpowiadający za przeprowadzenie odprawy nie pełni służby, odprawę można przeprowadzić odpowiednio wcześniej, a wyposażenie, uzbrojenie i umundurowanie konwojentów sprawdza bezpośrednio przed rozpoczęciem konwoju policjant wyznaczony przez kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.

§ 9. 1. Dowódca konwoju odpowiada za przebieg i sposób wykonania konwoju, a w szczególności:

1) sprawdza zabezpieczenia w środku transportu lub wyznacza konwojenta do tego sprawdzenia;

2) sprawdza tożsamość osób konwojowanych oraz zgodność depozytów zastrzeżonych z otrzymaną dokumentacją;

3) przydziela konwojentom osoby konwojowane ze wskazaniem tych, wobec których należy stosować wzmożone środki ostrożności oraz podejmuje decyzję o ich rozmieszczeniu w środkach transportu oraz w pomieszczeniach przeznaczonych dla osób konwojowanych w sądach i prokuraturach;

4) (uchylony)

5) poleca konwojentom dokonywać sprawdzenia prewencyjnego konwojowanych osób, w szczególności:

a) podczas przejmowania osób konwojowanych,

b) po zakończeniu widzenia lub innej czynności związanej z kontaktem osób konwojowanych z innymi osobami,

c) po wyjściu osób konwojowanych z toalety,

d) po każdorazowej utracie kontaktu wzrokowego z osobami konwojowanymi;

6) nadzoruje przemieszczanie depozytów zastrzeżonych oraz pokwitowanie ich przejęcia przy przekazywaniu osób konwojowanych;

7) sprawdza, czy osoby konwojowane otrzymały prowiant w przypadkach konwojów, których czas trwania przekracza 8 godzin;

8) zgłasza każdy wjazd konwoju na obszar województwa i wyjazd z tego obszaru dyżurnym właściwych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji;

9) informuje bezpośredniego przełożonego, dostępnymi środkami łączności, o każdorazowej zmianie trasy konwoju;

10) przed wyprowadzeniem osób konwojowanych ze środków transportu zapoznaje się z topografią budynku sądu lub prokuratury oraz z drogami dojścia do sali rozpraw, pokoju przesłuchań lub pomieszczeń albo miejsc przeznaczonych dla osób konwojowanych oraz sprawdza stan i zabezpieczenie techniczne tych pomieszczeń i miejsc lub wyznacza konwojenta do realizacji tych czynności;

11) przekazuje uprawnionym osobom w miejscu docelowym konwoju informacje o zachowaniu się osoby konwojowanej, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo wykonywania czynności procesowych lub pobytu konwojowanego w miejscach wyznaczonych przez uprawniony organ;

12) sporządza notatkę urzędową z zachowania osoby konwojowanej w przypadku, gdy było ono niezgodne z prawem lub z wydawanymi przez konwojentów poleceniami lub miało inny negatywny wpływ na przebieg konwoju, a następnie przekazuje ją właściwemu podmiotowi, z którego została pobrana.

2. Dowódcy konwoju zabrania się bez uzasadnionej przyczyny:

1) zatrzymywać konwój lub zmieniać trasę konwoju;

2) wykonywać lub zlecać konwojentom wykonywanie czynności niezwiązanych z konwojowaniem.

§ 10. 1. Dowódca konwoju może odstąpić od wykonania konwoju lub odmówić przyjęcia depozytu osoby konwojowanej, jeżeli:

1) podczas przejmowania osoby konwojowanej ujawniono nieznane wcześniej okoliczności mogące mieć negatywny wpływ na prawidłowy przebieg konwoju lub bezpieczeństwo uczestników konwoju;

2) rozmiary lub właściwości depozytu uniemożliwiają prawidłowe wykonanie konwoju albo stwarzają zagrożenie dla życia lub zdrowia osób konwojowanych lub konwojentów.

2. O odstąpieniu od wykonania konwoju dowódca konwoju niezwłocznie informuje bezpośredniego przełożonego, który powiadamia o odstąpieniu organ zlecający konwój.

3. Czynności, o których mowa w ust. 1, dowódca konwoju dokumentuje notatką służbową przekazywaną bezpośredniemu przełożonemu.

§ 11. 1. Konwojent jest obowiązany:

1) udokumentować w notatniku służbowym lub w inny sposób ustalony przez kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej Policji odprawę do służby poprzedzającą konwój oraz opisać przebieg konwoju;

2) wykonywać polecenia dowódcy konwoju;

3) dokonywać sprawdzenia prewencyjnego konwojowanych osób w sytuacjach, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 5;

4) sprawdzać przed wejściem osób konwojowanych do toalet, czy nie znajdują się tam przedmioty mogące spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia człowieka lub bezpieczeństwa konwoju;

5) pouczyć osoby konwojowane, w jakich sytuacjach jest prawnie dozwolone użycie wobec tych osób broni palnej i środków przymusu bezpośredniego;

6) obserwować zachowanie się osoby konwojowanej w celu zapobieżenia wydarzeniom nadzwyczajnym z udziałem tych osób;

7) uniemożliwić kontakty osób konwojowanych z osobami postronnymi bez pisemnej zgody uprawnionych podmiotów;

8) uniemożliwić kontakty wzajemne osób konwojowanych w przypadku wydania takiego polecenia przez podmioty uprawnione.

2. Konwojentowi nie wolno:

1) pozostawiać osoby konwojowane bez nadzoru i udzielać osobom postronnym informacji o konwoju lub osobach konwojowanych;

2) (uchylony)

3) podejmować czynności niezwiązane z wykonywaniem konwoju.

§ 12. 1. Nie wolno konwojować w jednym przedziale policyjnego środka transportu:

1) osób różnej płci;

2) nieletnich i dorosłych;

3) osób, które uprawniony podmiot polecił izolować względem siebie.

2. W przypadku wykonywania konwoju przystosowanym do tego policyjnym środkiem transportu, konwojent po wprowadzeniu osób konwojowanych do wnętrza środka transportu i zamknięciu drzwi zajmuje miejsce w przedziale dla konwojenta, a dowódca konwoju zajmuje miejsce obok kierowcy.

2a. W przypadku, gdy konwój wykonuje dwóch policjantów, decyzję o ich rozmieszczeniu w policyjnym środku transportu podejmuje dowódca konwoju.

3. W sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia osób konwojowanych albo uzasadnionej obawy zaistnienia innego wydarzenia nadzwyczajnego, konwojenci po przekazaniu broni palnej dowódcy konwoju, mogą wejść do przedziału dla osób konwojowanych i przebywać w nim w trakcie konwoju, pod warunkiem utrzymywania stałej łączności z dowódcą konwoju.

4. W przypadku wykonywania konwoju samochodem osobowym, osobę konwojowaną umieszcza się na tylnym siedzeniu, a konwojent zajmuje miejsce obok osoby konwojowanej za kierowcą.

4a. W przypadku wykonywania konwoju z wykorzystaniem specjalistycznego środka transportu sanitarnego, konwojent zajmuje miejsce w tym środku transportu.

4b. Podczas wykonywania konwoju w sposób określony w ust. 4a, pozostali konwojenci przemieszczają się policyjnym środkiem transportu bezpośrednio za specjalistycznym środkiem transportu sanitarnego.

4c. W przypadku braku możliwości przebywania konwojenta w specjalistycznym środku transportu sanitarnego, konwojenci przemieszczają się policyjnym środkiem transportu bezpośrednio za specjalistycznym środkiem transportu sanitarnego.

5. W przypadku wykonywania konwoju koleją, konwojenci po wejściu do przedziału zajmują miejsca przy oknie i drzwiach, natomiast osoby konwojowane umieszcza się pośrodku, w miarę możliwości tyłem do kierunku jazdy.

6. Wprowadzanie i wyprowadzanie osób konwojowanych ze środka transportu odbywa się pojedynczo.

7. Kierownik każdej jednostki organizacyjnej Policji powiadomiony o przybyciu konwoju, o którym mowa w ust. 5, jest obowiązany do udzielenia dowódcy konwoju wszelkiej pomocy związanej z wykonywaniem konwoju.

§ 13. 1. W czasie wykonywania konwoju wszelką korespondencję związaną z konwojem prowadzi się z użyciem hasła „konwój".

2. W przypadku zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego, wypadku, kolizji lub awarii pojazdu, którym realizowany jest konwój, dowódca konwoju wzywa pomocy hasłem „konwój wzywa pomocy".

3. Dyżurny jednostki organizacyjnej Policji, na której terenie działania doszło do sytuacji określonej w ust. 2, jest obowiązany natychmiast udzielić dowódcy konwoju niezbędnej pomocy.

Rozdział 3

Wykonywanie konwojów o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa

§ 14. Konwojami o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa są konwoje:

1) w odniesieniu, do których uzyskano informacje wskazujące na możliwość:

a) podjęcia przez osoby konwojowane próby ucieczki, czynnej napaści na konwojentów albo zamachu na życie lub zdrowie własne względnie innej osoby konwojowanej,

b) dokonania zamachu na konwój,

c) zaistnienia innego zdarzenia mającego negatywny wpływ na bezpieczeństwo konwoju;

2) osób wymagających szczególnego nadzoru;

3) osób wzbudzających duże zainteresowanie środków masowego przekazu.

§ 15. 1. Przy wykonywaniu konwojów o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa należy stosować odpowiednie do rodzaju zagrożenia następujące wzmożone środki ostrożności:

1) wyznaczenie do wykonania konwoju większej liczby policjantów, udział w konwoju policjantów przeszkolonych w zakresie podejmowania interwencji wobec osób agresywnych i niebezpiecznych, udział policjantów z pododdziałów kontrterrorystycznych;

2) wyposażenie konwojentów w broń maszynową, kamizelki kuloodporne, hełmy kuloodporne lub paralizatory elektryczne;

3) wykonywanie konwoju z użyciem psów służbowych, większej liczby pojazdów, pojazdu opancerzonego lub policyjnego transportu lotniczego;

4) zakładanie kajdanek zespolonych, kajdanek zakładanych na nogi, kasków zabezpieczających, pasów obezwładniających lub kaftanów bezpieczeństwa osobom konwojowanym, wobec których użycie tych środków przymusu bezpośredniego jest prawnie dopuszczalne;

5) zakładanie osobom konwojowanym kamizelek i hełmów kuloodpornych;

6) ograniczenie do niezbędnego minimum liczby osób mających dostęp do informacji o organizacji i wykonywaniu konwoju;

7) wyznaczenie dodatkowych policjantów do zabezpieczenia trasy konwoju oraz miejsc czynności procesowych z udziałem osób konwojowanych.

2. Konwoje o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa wykonuje się na podstawie pisemnego polecenia sądu lub prokuratora albo kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój lub wyznaczonego przez niego policjanta.

§ 16. 1. Konwoje o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa realizowane są na podstawie planu konwoju, w oparciu o informacje, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2.

2. Plan konwoju sporządza policjant wyznaczony przez kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.

3. Plan konwoju powinien zawierać informacje o:

1) osobach konwojowanych,

2) zadaniach dla dowódcy konwoju i konwojentów,

3) sposobie postępowania konwojentów w przypadku zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego, wypadku, kolizji lub awarii pojazdu,

4) przebiegu trasy głównej i zapasowej konwoju oraz środkach transportu,

5) czasie realizacji konwoju, miejscach przerw w konwoju,

6) sposobie utrzymywania łączności z jednostkami organizacyjnymi Policji znajdującymi się na trasie konwoju,

7) innych okolicznościach uznanych za istotne dla bezpieczeństwa konwoju.

4. W przypadku konwojowania osób mających uczestniczyć w czynnościach procesowych plan konwoju powinien zawierać również informacje dotyczące ochrony budynku sądu lub prokuratury, tras przemieszczania się konwoju wewnątrz tego budynku i określać sposób współpracy konwojentów z policjantami i innymi podmiotami ochraniającymi sąd lub prokuraturę.

5. Plan konwoju zatwierdza i przekazuje dowódcy konwoju kierownik komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój lub wyznaczony przez niego policjant.

6. Nadanie planowi konwoju klauzuli tajności następuje według zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

§ 17. 1. W przypadku, gdy konwój o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa jest wykonywany z użyciem większej liczby pojazdów, obowiązuje następujący sposób postępowania:

1) przy dwóch pojazdach środek transportu, w którym przebywają osoby konwojowane jest zabezpieczany przez pojazd jadący za nim;

2) przy trzech pojazdach środek transportu, w którym przebywają osoby konwojowane, porusza się w kolumnie pomiędzy dwoma pozostałymi pojazdami i jest przez nie zabezpieczany;

3) dowódca konwoju utrzymuje łączność z wyznaczonymi konwojentami znajdującymi się w pozostałych pojazdach wchodzących w skład kolumny konwojowej.

§ 18. 1. O terminie wykonania konwoju o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa należy niezwłocznie powiadomić telegramem dyżurnych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji właściwych terytorialnie ze względu na przebieg trasy konwoju.

2. Telegram, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać niezbędne informacje o środkach transportu, którymi wykonywany jest konwój, oraz o możliwościach nawiązania kontaktu z dowódcą konwoju, a także może zawierać wniosek o ochronę trasy przejazdu konwoju w zakresie określonym w § 1 ust. 2.

3. Za powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, jest odpowiedzialny policjant wyznaczony przez kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.

Rozdział 4

Wykonywanie konwojów etapowych

§ 19. 1. Tworzy się:

1) centralny punkt wymiany osób konwojowanych etapowo - w jednostce organizacyjnej Policji na obszarze terytorialnego zasięgu działania Komendanta Wojewódzkiego Policji w Łodzi;

2) sektorowe punkty wymiany osób konwojowanych etapowo - w jednostkach organizacyjnych Policji na obszarze terytorialnego zasięgu działania Komendanta Stołecznego Policji oraz Komendantów Wojewódzkich Policji w Bydgoszczy, Łodzi, Katowicach, Kielcach, Poznaniu, we Wrocławiu i z siedzibą w Radomiu;

3) sektory konwojów etapowych:

a) sektor pierwszy - obejmujący terytorium województwa łódzkiego,

b) sektor drugi - obejmujący terytoria województw kujawsko-pomorskiego, pomorskiego i warmińsko-mazurskiego,

c) sektor trzeci - obejmujący terytorium województwa podlaskiego oraz obszar terytorialnego zasięgu działania Komendanta Stołecznego Policji,

d) sektor czwarty - obejmujący terytoria województw świętokrzyskiego i podkarpackiego,

e) sektor piąty - obejmujący terytoria województw śląskiego i małopolskiego,

f) sektor szósty - obejmujący terytoria województw dolnośląskiego i opolskiego,

g) sektor siódmy - obejmujący terytoria województw lubuskiego, wielkopolskiego i zachodniopomorskiego,

h) sektor ósmy - obejmujący terytorium województwa lubelskiego oraz obszar terytorialnego zasięgu działania Komendanta Wojewódzkiego Policji z siedzibą w Radomiu.

2. (uchylony)

3. Można korzystać z punktów noclegowych dla osób konwojowanych etapowo, które zostały utworzone przez dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych.

§ 20. 1. Właściwi komendanci wojewódzcy Policji i Komendant Stołeczny Policji są obowiązani wyznaczyć w wydziałach konwojowych policjantów do pełnienia funkcji:

1) centralnego koordynatora konwojów etapowych - w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Łodzi, odpowiedzialnego za funkcjonowanie systemu konwojów etapowych i pełniącego jednocześnie funkcję koordynatora sektorowego w sektorze pierwszym;

2) koordynatorów sektorowych konwojów etapowych w:

a) Komendzie Wojewódzkiej Policji w Bydgoszczy - koordynatora sektora drugiego,

b) Komendzie Stołecznej Policji - koordynatora sektora trzeciego,

c) Komendzie Wojewódzkiej Policji w Kielcach - koordynatora sektora czwartego,

d) Komendzie Wojewódzkiej Policji w Katowicach - koordynatora sektora piątego,

e) Komendzie Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu - koordynatora sektora szóstego,

f) Komendzie Wojewódzkiej Policji w Poznaniu - koordynatora sektora siódmego,

g) Komendzie Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu - koordynatora sektora ósmego

- odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie konwojów etapowych;

3) koordynatorów terenowych konwojów etapowych w Komendach Wojewódzkich Policji w: Białymstoku, Gdańsku, Gorzowie Wielkopolskim, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Opolu, Rzeszowie i Szczecinie, odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie konwojów etapowych na terytorium danego województwa.

2. Komendanci, o których mowa w ust. 1, są obowiązani:

1) zapewnić koordynatorom dostęp do stanowisk komputerowych umożliwiających przesyłanie policyjną pocztą elektroniczną wykazów „ETAP" oraz dostęp do informacji przetwarzanych wprowadzonej przez Centralny Zarząd Służby Więziennej Centralnej Bazie Danych Osób Pozbawionych Wolności Noe. NET;

2) udzielać konwojentom niezbędnej pomocy w przypadku uszkodzenia lub awarii środka transportu albo w razie zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego, uniemożliwiającego kontynuację konwoju;

3) zapewnić odpowiednio zabezpieczone pomieszczenia przeznaczone do przekazywania osób konwojowanych etapowo.

§ 21. 1. Koordynatorzy sektorowi wspólnie z koordynatorami terenowymi wyznaczą:

1) trasy konwojów do sektorowych i centralnego punktu wymiany osób konwojowanych etapowo;

2) punkty przyjęć i przekazań osób konwojowanych w jednostkach organizacyjnych Policji usytuowanych przy trasach konwojów do sektorowych i centralnego punktu wymiany osób konwojowanych etapowo.

2. Komórki konwojowe jednostek organizacyjnych Policji usytuowanych na obrzeżach sektorów, na wniosek właściwego kierownika komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji mogą być przyporządkowane do innych sektorów, niż określone w § 19 ust. 1 pkt 3.

3. Koordynator sektora, do którego została przyporządkowana komórka konwojowa w trybie określonym w ust. 2, informuje o tym centralnego koordynatora konwojów etapowych oraz pozostałych koordynatorów sektorowych.

4. Koordynatorzy sektorowi i terenowi sporządzają i przesyłają policyjną pocztą elektroniczną lub faksem w sieci policyjnego systemu telekopiowego Polifax, wykazy „ETAP", w których umieszczają kolejno następujące informacje:

1) imię i nazwisko osób przewidzianych do konwoju etapowego;

2) nazwa organu zlecającego konwój oraz sygnatura akt sprawy, w związku z którą następuje konwojowanie;

3) miejsce rozpoczęcia i miejsce docelowego przekazania osób konwojowanych.

5. Konwoje z sektorów do centralnego punktu wymiany osób konwojowanych etapowo wykonywane są w każdą środę, a przekazywanie osób konwojowanych w centralnym punkcie wymiany osób konwojowanych etapowo odbywa się w godzinach 12.00-15.00, zgodnie z harmonogramem sporządzanym przez koordynatora centralnego w porozumieniu z koordynatorami sektorowymi.

6. W przypadku, gdy wtorek, środa lub czwartek jest dniem ustawowo wolnym od pracy, centralny koordynator konwojów etapowych, za zgodą komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji nadzorującej realizację zadań konwojowych, może z czternastodniowym wyprzedzeniem, przesunąć o jeden dzień wykonanie konwoju do centralnego punktu wymiany osób lub go odwołać.

7. Łączny czas trwania konwoju etapowego nie może przekroczyć trzech dni.

8. Osoby konwojowane etapowo przekazuje się również w miejscach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w czasie określonym przez właściwego koordynatora sektorowego.

9. W punktach noclegowych, o których mowa w § 19 ust. 3, umieszcza się osoby konwojowane ujęte w wykazie transportowym sporządzonym w jednostce penitencjarnej. Osoby nie ujęte w tym wykazie należy umieścić w policyjnym pomieszczeniu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia.

§ 22. 1. Do obowiązków centralnego koordynatora konwojów etapowych należy:

1) współpraca z koordynatorami sektorowymi w zakresie ustalania terminów przekazywania wykazów „ETAP" oraz sporządzanie zbiorczych wykazów „ETAP" z podziałem na sektory, do których będą przekazane osoby konwojowane, a także przesyłanie tych wykazów w dniach poprzedzających realizację konwojów do koordynatorów sektorowych;

2) współpraca z koordynatorami sektorowymi i dyżurnymi komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji, w zakresie eliminacji przyczyn uniemożliwiających kontynuację konwojów etapowych;

3) informowanie komórki właściwej do spraw konwojowych Komendy Głównej Policji o nieprawidłowościach w funkcjonowaniu konwojów etapowych;

4) przesyłanie informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 7, do komórki właściwej do spraw konwojowych Komendy Głównej Policji.

2. Do obowiązków koordynatora sektorowego konwojów etapowych należy:

1) organizacja terminowego wykonywania konwojów do centralnego punktu wymiany osób;

2) ustalanie z koordynatorami terenowymi terminów przekazywania wykazów „ETAP" oraz przyjmowanie i weryfikacja tych wykazów pod względem miejsc docelowych konwojów;

3) sporządzanie wykazów „ETAP" z podziałem na sektory, do których będą przekazane osoby konwojowane oraz przesyłanie tych wykazów w dniu poprzedzającym realizację konwoju do centralnego koordynatora konwojów etapowych;

4) przekazywanie wykazów „ETAP" do właściwych koordynatorów terenowych, w dniu poprzedzającym realizację konwoju etapowego;

5) zapewnianie sprawnego przekazywania osób konwojowanych oraz sprawdzanie dokumentacji osób konwojowanych;

6) informowanie dyrektora aresztu śledczego lub zakładu karnego, w którym utworzono punkt noclegowy, o liczbie osób przewidzianych do umieszczenia na nocleg oraz przewidywanym czasie przejęcia ich do dalszego konwoju;

7) współdziałanie z centralnym koordynatorem konwojów etapowych, a w tym informowanie centralnego koordynatora o występujących nieprawidłowościach w funkcjonowaniu konwojów etapowych oraz przesyłanie półrocznych zestawień o liczbie osób przetransportowanych wewnątrz sektorów;

8) współdziałanie z właściwymi terytorialnie dyżurnymi komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji oraz koordynatorami terenowymi w zakresie eliminacji przyczyn uniemożliwiających kontynuację konwojów etapowych.

3. Do obowiązków koordynatora terenowego konwojów etapowych należy:

1) organizacja terminowego wykonywania konwojów do sektorowych punktów wymiany osób konwojowanych lub do wyznaczonych punktów przyjęć i przekazań, usytuowanych przy trasach konwojów do centralnego punktu wymiany osób konwojowanych;

2) przyjmowanie z jednostek organizacyjnych Policji usytuowanych na obszarze koordynowanym, informacji o liczbie osób planowanych do konwojów etapowych oraz weryfikowanie tych informacji pod względem docelowego miejsca osadzenia osób konwojowanych;

3) opracowywanie wykazów „ETAP" z podziałem na sektory, do których będą przekazywane osoby konwojowane, oraz przesyłanie tych wykazów w dniu poprzedzającym wykonanie konwoju do właściwego koordynatora sektorowego;

4) sprawdzanie dokumentacji niezbędnej do przyjęcia osób konwojowanych w miejscach docelowych oraz zaopatrzenia osób konwojowanych w prowiant;

5) współpraca z koordynatorami sektorowymi oraz z właściwymi terytorialnie dyżurnymi komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji, w zakresie eliminacji przyczyn uniemożliwiających kontynuację konwojów.

Rozdział 5

Wykonywanie konwojów osób przekazywanych w ramach umów międzynarodowych

§ 23. 1. Konwoje osób skazanych lub tymczasowo aresztowanych przekazywanych w ramach umów międzynarodowych wykonywane są na podstawie:

1) wniosku Ministra Sprawiedliwości, sądu lub prokuratury;

2) informacji otrzymanej z komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej w sprawach międzynarodowej współpracy Policji.

2. Konwoje, o których mowa w ust. 1, organizowane i realizowane są przez komórkę konwojową Komendy Głównej Policji, z zastrzeżeniem § 24 ust. 3.

3. W przypadku państw niegraniczących z Rzeczypospolitą Polską, przekazania i przejęcia osób w ramach umów międzynarodowych odbywają się w miejscach uzgodnionych ze stroną przekazującą.

4. W przypadku państw graniczących z Rzeczpospolitą Polską przekazania lub przejęcia osób w ramach umów międzynarodowych odbywają się na drogowych przejściach granicznych albo w ramach konwojów wykonywanych na pokładach statków powietrznych, jeżeli jest to konieczne dla bezpieczeństwa osób konwojowanych.

5. Po przejęciu lub przekazaniu osób konwojowanych należy wypełnić protokół przekazania/przejęcia osoby ściganej, sporządzony według wzoru określonego w załączniku nr 2 do zarządzenia. Protokół ten należy niezwłocznie przekazać do sądu lub prokuratora, zlecającego przejęcie lub przekazanie.

6. W przypadku przejęcia osoby konwojowanej należy również wypełnić kartę przejęcia osoby, sporządzoną według wzoru określonego w załączniku nr 3 do zarządzenia. Kartę tę dołącza się do dokumentacji związanej z osadzeniem osoby konwojowanej w areszcie śledczym lub zakładzie karnym.

7. O przejęciu w ramach umów międzynarodowych osoby poszukiwanej listem gończym należy niezwłocznie powiadomić komórkę organizacyjną służby kryminalnej prowadzącą poszukiwania.

§ 24. 1. W przypadku, gdy zachodzi potrzeba przejęcia osoby w ramach konwoju realizowanego na pokładzie statku powietrznego lub innego środka transportu, po otrzymaniu wniosku lub informacji, o których mowa w § 23 ust. 1, komórka konwojowa Komendy Głównej Policji, podejmuje działania w celu wykonania konwoju, a w szczególności:

1) dokonuje niezbędnych szczegółowych ustaleń dotyczących przejęcia, w komórce organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej do spraw międzynarodowej współpracy Policji;

2) (uchylony)

3) występuje do Komendanta Głównego Policji z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonanie konwoju.

1a. Do wykonania konwoju realizowanego na pokładach statków powietrznych komórka konwojowa Komendy Głównej Policji wskazuje policjantów przeszkolonych w zakresie konwojowania osób na pokładach statków powietrznych.

2. Wykonywanie przez policjantów konwojów osób na pokładach statków powietrznych realizowane jest na zasadach uregulowanych w odrębnych przepisach.

3. Przekazanie lub przejęcie wykonuje, na wniosek komórki konwojowej Komendy Głównej Policji, komórka konwojowa komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji.

4. O planowanym konwoju należy powiadomić jednostkę organizacyjną Straży Granicznej właściwą dla miejsca przejęcia lub przekazania osoby konwojowanej.

Rozdział 6

Sposób postępowania konwojentów w sądach, prokuraturach oraz w zakładach leczniczych

§ 25. 1. Dowódca konwoju zgłasza w sekretariacie sądu przybycie konwoju oraz przekazuje posiadaną korespondencję kierownikowi tego sekretariatu.

2. Osoby konwojowane należy umieścić w pomieszczeniu specjalnie dla nich przeznaczonym lub w miejscu wskazanym przez kierownika sekretariatu sądu, z zachowaniem odpowiednich warunków bezpieczeństwa.

3. W czasie oczekiwania na rozprawę i po jej zakończeniu nie wolno dopuścić do porozumiewania się osób konwojowanych z osobami postronnymi lub do przekazywania osobom konwojowanym jakichkolwiek rzeczy.

4. W przypadkach, o których mowa w § 14 pkt 1, dowódca konwoju jest obowiązany:

1) poinformować sędziego przewodniczącego rozprawy lub posiedzenia sądu o zastosowaniu wobec osób konwojowanych wzmożonych środkach ostrożności oraz zachowaniu osób konwojowanych podczas konwoju;

2) zwrócić się do sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu sądu z ustnym wnioskiem o:

a) niewyrażenie zgody na widzenie,

b) nakazanie użycia wobec osób konwojowanych podczas ich udziału w czynnościach procesowych środka przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek;

3) udokumentować w notatniku służbowym lub w inny sposób wskazany przez kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej Policji decyzje podjęte przez sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu, w sprawie wniosków, o których mowa w pkt 2.

§ 26. 1. Osoby konwojowane wprowadza się do sali rozpraw w następujący sposób:

1) w przypadku konwojowania jednej osoby przez jednego konwojenta do sali rozpraw najpierw wchodzi osoba konwojowana, a za nią konwojent;

2) w przypadku konwojowania jednej osoby przez dwóch konwojentów do sali rozpraw najpierw wchodzi konwojent, za nim osoba konwojowana, a następnie dowódca konwoju;

3) w przypadku konwojowania kilku osób lub konwoju o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa, decyzję o sposobie wprowadzenia na salę rozpraw podejmuje dowódca konwoju.

2. Dowódca konwoju może podjąć decyzję o wprowadzaniu do sali rozpraw lub wyprowadzaniu z tej sali osób konwojowanych w sposób inny, niż określony w ust. 1, jeżeli w jego ocenie wymagają tego względy bezpieczeństwa.

3. Przed wprowadzeniem osób konwojowanych na salę rozpraw dowódca konwoju lub wyznaczony konwojent podejmuje czynności mające na celu zapobieżenie wydarzeniu nadzwyczajnemu, a w szczególności zamyka otwarte i nieokratowane okna znajdujące się w sali rozpraw oraz sprawdza, czy na ławie oskarżonych lub w innym miejscu przeznaczonym dla osób konwojowanych albo w pobliżu nie ma przedmiotów, które ze względu na swoje właściwości mogą zagrażać bezpieczeństwu uczestników rozprawy.

4. Po wejściu do sali rozpraw konwojenci nie zdejmują czapek służbowych i zajmują miejsca przy wejściu i wyjściu z ławy oskarżonych lub z innego miejsca przeznaczonego dla osób konwojowanych oraz w miarę możliwości na przemian z osobami konwojowanymi.

5. W przypadku, gdy rozprawa odbywa się w specjalnie przygotowanej sali z odizolowaną ławą oskarżonych, dopuszczalne jest inne niż określone w ust. 4 rozmieszczenie osób konwojowanych, które należy uprzednio uzgodnić z sędzią przewodniczącym rozprawie lub posiedzeniu.

6. Dowódca konwoju może ustalić szczególny sposób rozmieszczenia osób konwojowanych, jeżeli zastosowanie ust. 4 nie jest możliwe z przyczyn technicznych albo niewskazane ze względu na bezpieczeństwo uczestników rozprawy lub posiedzenia sądu.

7. Zdjęcie osobie konwojowanej kajdanek, następuje na polecenie sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu sądu, po zajęciu miejsc na ławie oskarżonych lub w innym miejscu przeznaczonym dla osób konwojowanych. Decyzję w tym zakresie dokumentuje się w notatniku służbowym lub w inny sposób wskazany przez kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej Policji.

§ 27. 1. W czasie rozprawy lub posiedzenia sądu, konwojenci obowiązani są:

1) wykonywać polecenia sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu sądu, wydane w związku z postępowaniem sądowym;

2) wstawać w czasie wejścia i wyjścia sądu z sali rozpraw, ogłaszania wyroku, zwracania się do sądu lub odpowiadania na pytania sądu;

3) asystować z zachowaniem szczególnej ostrożności osobom konwojowanym wzywanym przez sąd do stołu sędziowskiego.

2. W czasie rozprawy lub posiedzenia sądu konwojentom nie wolno naruszać powagi sądu oraz komentować składanych wyjaśnień, zeznań, opinii lub przebiegu rozprawy.

3. W przypadku zakłócenia przebiegu rozprawy sądowej lub posiedzenia sądu, dowódca konwoju na polecenie sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu podejmuje czynności przywracające porządek na sali rozpraw lub posiedzenia, a jeżeli podjęte czynności nie są skuteczne lub w ocenie dowódcy konwoju ich podjęcie nie będzie wystarczające, należy zastosować procedurę określoną w § 13 ust. 2.

§ 28. 1. W przypadku uchylenia przez sąd tymczasowego aresztowania lub wydania wyroku uniewinniającego, osobę konwojowaną należy natychmiast zwolnić, a dokumenty stanowiące podstawę zwolnienia, pobrane z sekretariatu sądu, przekazać do właściwej jednostki penitencjarnej.

2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli osoba konwojowana jest jednocześnie tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności lub odbywa zastępczą karę pozbawienia wolności w innej sprawie.

3. Przewiezienie osoby zwolnionej w przypadku określonym w ust. 1 do jednostki penitencjarnej, w której osoba zwolniona przebywała przed rozpoczęciem konwoju, może nastąpić jedynie na pisemną prośbę tej osoby.

4. Po ogłoszeniu wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności bez zawieszenia jej wykonania, konwojenci wraz z osobami konwojowanymi udają się do pomieszczenia przeznaczonego dla osób konwojowanych lub do miejsca wskazanego przez kierownika sekretariatu sądu, a dowódca konwoju pobiera z sekretariatu sądu dokumentację niezbędną do osadzenia osoby konwojowanej w jednostce penitencjarnej.

§ 29. 1. Widzenie z osobą konwojowaną umożliwia się jedynie osobom, które zarządzeniem sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu uzyskały na nie zgodę. Widzenie odbywa się w obecności konwojentów.

2. Dowódca konwoju jest obowiązany sprawdzić tożsamość osoby, która uzyskała zgodę sądu na widzenie z osobą konwojowaną.

3. Widzenie konwojowanego z obrońcą odbywa się bez obecności konwojentów, chyba że sąd zarządzi inaczej.

4. Dowódca konwoju może uniemożliwić lub przerwać widzenie w przypadku braku warunków umożliwiających jego bezpieczny przebieg lub próby przekazania osobie konwojowanej jakichkolwiek przedmiotów, o czym należy niezwłocznie powiadomić sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu w celu podjęcia w tym zakresie ostatecznej decyzji, a przebieg wydarzeń udokumentować w notatniku służbowym.

§ 30. (uchylony)

§ 31. 1. Po przybyciu konwoju do prokuratury stosuje się odpowiednio § 25 i 28.

2. Zdjęcie osobie konwojowanej kajdanek następuje na polecenie prokuratora w pomieszczeniu, w którym prokurator wykonuje czynności procesowe.

3. Po wprowadzeniu osoby konwojowanej do pomieszczenia, o którym mowa w ust. 2, konwojenci wychodzą na korytarz i oczekują przed drzwiami wejściowymi na zakończenie czynności procesowych, chyba, że prokurator zdecyduje inaczej.

§ 32. 1. Po przybyciu konwoju do zakładu opieki zdrowotnej w celu wykonania badania lekarskiego lub zabiegu medycznego należy:

1) ustalić z lekarzem dyżurnym lub inną osobą wyznaczoną do wykonania badania albo zabiegu, sposób postępowania wobec osoby konwojowanej zapewniający bezpieczne przeprowadzenie niezbędnych czynności medycznych, a w tym pozostawienie założonych kajdanek, oraz przeprowadzenie badania lub zabiegu w obecności konwojenta, jeżeli nie ma w tym zakresie przeciwwskazań natury medycznej;

2) poinformować osobę wyznaczoną do wykonania badania lub zabiegu o ewentualnym zagrożeniu bezpieczeństwa ze strony osoby konwojowanej oraz konieczności uniemożliwienia osobie konwojowanej dostępu do narzędzi i przedmiotów medycznych znajdujących się w pomieszczeniu, w którym zostanie wykonane badanie lub zabieg.

2. Dowódca konwoju jest zobowiązany udokumentować przebieg czynności, o których mowa w ust. 1, w notatniku służbowym lub w inny sposób wskazany przez kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej Policji.

§ 33. 1. W przypadku konieczności pozostawienia osoby konwojowanej w zakładzie opieki zdrowotnej, czasowy nadzór nad osobą konwojowaną zapewnia właściwa ze względu na usytuowanie zakładu opieki zdrowotnej komenda powiatowa (miejska, rejonowa) Policji, na ustny wniosek dowódcy konwoju zgłoszony dyżurnemu tej komendy.

2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, dalszy nadzór nad osobą konwojowaną przejmuje komórka konwojowa właściwa ze względu na usytuowanie zakładu opieki zdrowotnej, a kierownik tej komórki konwojowej niezwłocznie podejmuje czynności związane z przejęciem nadzoru.

3. Po pozostawieniu osoby konwojowanej w zakładzie opieki zdrowotnej, należy niezwłocznie opracować plan zabezpieczenia i przekazać policjantom sprawującym nadzór nad osobą konwojowaną.

4. Plan zabezpieczenia powinien określać:

1) tożsamość osoby konwojowanej i istotne dla bezpieczeństwa nadzoru informacje o tej osobie;

2) szczegółowe miejsce oraz sposób sprawowania nadzoru nad osobą konwojowaną;

3) policjantów wyznaczonych do sprawowania nadzoru oraz ich wyposażenie, uzbrojenie i środki łączności;

4) członków personelu medycznego mających dostęp do osoby konwojowanej, wskazanych przez kierownika właściwego oddziału zakładu opieki zdrowotnej.

5. Plan zabezpieczenia sporządza policjant komórki konwojowej, o której mowa w ust. 2, z udziałem policjanta wyznaczonego przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji, o której mowa w ust. 1.

6. Plan zabezpieczenia zatwierdza kierownik komórki konwojowej, o której mowa w ust. 2, lub wyznaczony przez niego policjant.

Rozdział 7

Sposób postępowania podczas doprowadzania osób

§ 34. 1. Doprowadzenia wykonuje się w odniesieniu do:

1) osób wskazanych w pisemnym poleceniu sądu, prokuratora oraz innych uprawnionych organów, zlecających wykonanie tego rodzaju zespołu czynności;

2) osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu:

a) umieszczenia w pomieszczeniach jednostek organizacyjnych Policji przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, tymczasowym pomieszczeniu przejściowym, pokoju przejściowym lub policyjnej izbie dziecka,

b) poddania badaniom lekarskim lub zabiegom medycznym,

c) udziału w czynnościach postępowania karnego, karnego skarbowego, administracyjnego, postępowania w sprawach o wykroczenia albo postępowania w sprawach nieletnich,

d) osadzenia w jednostce penitencjarnej,

e) wytrzeźwienia.

2. Doprowadzenie osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wykonują policjanci wyznaczeni przez kierownika właściwej rzeczowo komórki organizacyjnej jednostki Policji wykonującej polecenie sądu, prokuratora lub innego uprawnionego organu.

3. Doprowadzenie osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykonują policjanci, którzy dokonali zatrzymania lub policjanci wykonujący czynności służbowe, w ramach których następuje doprowadzenie.

4. Do doprowadzeń stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 1 i 2, z wyłączeniem § 4, 5, 9 ust. 1 pkt 12 i § 10 oraz przepisy rozdziału 6 - z tym, że wykonywanie czynności związanych z nadzorem nad osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, zapewnia komenda powiatowa (miejska, rejonowa) Policji właściwa ze względu na usytuowanie zakładu opieki zdrowotnej.

5. Odprawę związaną z doprowadzeniem osoby przeprowadza się, w ramach odprawy do służby lub bezpośrednio przed wykonaniem doprowadzenia, wskazując na okoliczności mogące wpłynąć na jego przebieg, w szczególności na okoliczności wymienione w § 38 ust. 1.

5a. W szczególnie uzasadnionym przypadku, doprowadzenie można wykonać bez uprzedniej odprawy, pod warunkiem przekazania policjantowi informacji mogących wpłynąć na jego przebieg, w szczególności wskazania na okoliczności wymienione w § 38 ust. 1. Przekazanie informacji należy udokumentować w sposób określony przez właściwego kierownika komórki lub jednostki organizacyjnej Policji, w szczególności poprzez odnotowanie stopnia, imienia, nazwiska i stanowiska służbowego przekazującego informacje oraz ich treści.

6. Policjanci wykonujący doprowadzenia osób dokumentują przebieg tych czynności w notatnikach służbowych lub w inny sposób ustalony przez bezpośredniego przełożonego.

§ 35. 1. Doprowadzenia osób, o których mowa w § 34 ust. 1 pkt 1, wykonują, z zastrzeżeniem ust. 4, policjanci z komórek konwojowych, jeżeli miejsce wykonywania czynności związanych z doprowadzeniem lub miejsce docelowe doprowadzenia znajduje się poza obszarem działania komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji, na którym zamieszkuje lub przebywa osoba podlegająca doprowadzeniu.

2. (uchylony)

3. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, kierownik jednostki organizacyjnej Policji, do której wpłynęło polecenie doprowadzenia, lub wyznaczony przez niego policjant niezwłocznie informuje kierownika właściwej miejscowo komórki konwojowej o tym poleceniu oraz powoduje doprowadzenie osoby do siedziby właściwej miejscowo komórki konwojowej i przekazanie policjantom wyznaczonym przez kierownika tej komórki.

4. Doprowadzenia, o których mowa w ust. 1, realizują policjanci z jednostki organizacyjnej Policji, na terenie działania której przebywa osoba podlegająca doprowadzeniu, jeżeli jest to uzasadnione ekonomicznym wykorzystaniem policyjnych sił i środków. Decyzję w tym zakresie podejmuje kierownik tej jednostki Policji, po uzgodnieniu z kierownikiem właściwej miejscowo komórki konwojowej.

§ 36. 1. Przed rozpoczęciem doprowadzenia policjanci obowiązani są dokonać sprawdzenia prewencyjnego doprowadzanych osób.

2. Podczas wcześniej zaplanowanego doprowadzenia osoby należy stosować wzmożone środki ostrożności określone w § 15 ust. 1, jeżeli z posiadanych informacji wynika, że:

1) zachodzi obawa:

a) podjęcia przez osobę doprowadzaną próby ucieczki, dokonania czynnej napaści na policjantów albo zamachu na życie lub zdrowie własne względnie innej osoby doprowadzanej,

b) dokonania zamachu w celu uwolnienia osoby doprowadzanej,

c) zaistnienia innego zdarzenia mającego negatywny wpływ na bezpieczeństwo osób uczestniczących w doprowadzeniu;

2) doprowadzenie dotyczy osoby wymagającej szczególnego nadzoru;

3) doprowadzenie dotyczy osoby wzbudzającej zainteresowanie środków masowego przekazu.

3. Doprowadzenia, o których mowa w ust. 2, odbywają się na podstawie planu sporządzanego w sposób określony w § 16.

§ 37. 1. Przed rozpoczęciem przymusowego doprowadzenia na polecenie sądu, prokuratora lub innego uprawnionego organu, policjant jest obowiązany:

1) sprawdzić i w razie potrzeby ustalić tożsamość osoby podlegającej doprowadzeniu i poinformować tę osobę o podstawie prawnej doprowadzenia;

2) dokonać sprawdzenia prewencyjnego doprowadzanych osób.

2. Policjant doprowadzający osobę uzyskuje od właściwego organu pisemne potwierdzenie wykonania doprowadzenia, wskazujące godzinę, datę i miejsce doprowadzenia. Policjant doprowadzający nadzoruje osobę doprowadzoną do zakończenia czynności urzędowych tylko w przypadku, jeżeli takie polecenie wyda sąd lub prokurator.

§ 38. 1. Przystępując do doprowadzenia osoby, w przypadku, gdy z posiadanych przez Policję informacji lub z okoliczności realizowanej czynności wynika, że osoba doprowadzana:

1) jako jedyna wykonuje władzę rodzicielską, sprawuje opiekę lub pieczę nad małoletnim lub opiekę nad osobą wymagającą stałej opieki innej osoby,

2) jest jedyną osobą mogącą sprawować opiekę nad zwierzęciem, w tym w szczególności nad zwierzęciem gospodarskim

- policjant podejmuje działania mające na celu zapewnienie pieczy lub opieki określonej odpowiednio w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, pomocy społecznej lub ochronie zwierząt.

2. Działania, o których mowa w ust. 1, mają w szczególności na celu:

1) umożliwienie osobie doprowadzanej przekazania opieki innej uprawnionej osobie lub instytucji, jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie;

2) podjęcie czynności zmierzających do przejęcia opieki przez instytucję uprawnioną do jej zapewnienia.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Policja niezwłocznie powiadamia o stwierdzonych okolicznościach organ zarządzający doprowadzenie, a następnie potwierdza powiadomienie pisemnie, jeśli nastąpiło w inny sposób.

Rozdział 8

Wzmacnianie konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów

§ 39. 1. Konwój transportu wartości pieniężnych jest wzmacniany przez Policję na podstawie pisemnego wniosku uprawnionego podmiotu, skierowanego do komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji, właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia konwoju.

2. Podmiotami uprawnionymi do uzyskania wzmocnienia przez Policję konwoju transportu wartości pieniężnych są banki i inne instytucje, które w tym zakresie zawarły umowę z Komendantem Głównym Policji. Policja wzmacnia konwoje wartości pieniężnych w sposób określony w odrębnych przepisach oraz umowach zawartych z Komendantem Głównym Policji.

3. Konwoje muzealiów są organizowane przez właściwe muzea i wykonywane przez pracowników specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych oraz kurierów muzealnych. Policja wzmacnia konwoje muzealiów w sposób określony w odrębnych przepisach.

§ 40. 1. Wzmocnienie konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów zapewnia komórka konwojowa komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji właściwej ze względu na miejsce rozpoczęcia konwoju.

2. Do wzmacniania konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów mogą być wyznaczeni również policjanci z innych niż wymieniona w ust. 1 komórek organizacyjnych Policji, jeżeli tak zdecyduje kierownik właściwej jednostki organizacyjnej Policji.

§ 41. 1. Wzmocnienie konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów jest wykonywane w oparciu o plan wzmocnienia konwoju zatwierdzany przez kierownika komórki konwojowej lub innej komórki organizacyjnej Policji wykonującej wzmocnienie konwoju, który sporządza policjant wyznaczony przez tego kierownika. Dowódca wzmocnienia konwoju jest obowiązany mieć przy sobie plan wzmocnienia przez cały czas trwania konwoju.

2. Plan wzmocnienia konwoju jest dokumentem niejawnym i powinien zawierać następujące informacje:

1) stopnie, imiona i nazwiska oraz uzbrojenie i wyposażenie dowódcy wzmocnienia konwoju i policjantów wyznaczonych do wzmocnienia;

2) wartość konwojowanych wartości pieniężnych lub muzealiów;

3) termin wykonania konwoju z podaniem dat i godzin planowanego rozpoczęcia i zakończenia;

4) główna i zapasowa trasa przejazdu konwoju oraz miejsca rozpoczęcia i zakończenia konwoju;

5) jednostki organizacyjne Policji znajdujące się na trasie konwoju oraz czas i miejsce (miejsca) odpoczynku konwojentów i policjantów wyznaczonych do wzmocnienia konwoju;

6) rodzaj i ilość oraz numery rejestracyjne środków transportu użytych do wzmocnienia konwoju;

7) środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej;

8) zadania dla poszczególnych policjantów wyznaczonych do wzmocnienia konwoju i sposób ich postępowania w przypadku zamachu na konwój albo kolizji lub awarii pojazdu wchodzącego w skład konwoju;

9) czas i miejsce odprawy policjantów wyznaczonych do wzmocnienia konwoju oraz osoba odpowiedzialna za przeprowadzenie odprawy.

§ 42. 1. Policjanci wyznaczeni do wzmocnienia konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów otrzymują wyposażenie określone w § 7 ust. 1 oraz dodatkowo broń maszynową, kamizelki kuloodporne oraz hełmy kuloodporne.

2. Liczbę policjantów i pojazdów skierowanych do wzmocnienia konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów ustala się w zależności od wartości, rodzaju i ilości konwojowanych przedmiotów, rodzaju pojazdów przewożących te przedmioty oraz przewidywanego zagrożenia bezpieczeństwa konwoju - z tym jednak, że:

1) do wzmocnienia konwoju jednym pojazdem należy wyznaczyć przynajmniej dwóch policjantów, w tym kierowcę-konwojenta i konwojenta wyposażonego w broń maszynową;

2) do wzmocnienia konwoju dwoma pojazdami należy wyznaczyć przynajmniej czterech policjantów, w tym w każdym z pojazdów przynajmniej po jednym konwojencie wyposażonym w broń maszynową.

3. Policjanci uczestniczący we wzmocnieniu konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów są obowiązani stosować się do zaleceń dowódcy konwoju, o ile realizacja tych zaleceń nie koliduje ze względami bezpieczeństwa konwoju.

4. W przypadku zamachu na wzmacniany przez Policję konwój wartości pieniężnych lub muzealiów albo w razie awarii lub udziału w wypadku względnie kolizji pojazdu wchodzącego w skład konwoju lub wzmocnienia konwoju, sposób postępowania wszystkich osób uczestniczących w konwoju określa policjant wyznaczony jako dowódca wzmocnienia.

5. Podczas wzmacniania konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów stosuje się odpowiednio przepisy § 13, 15, 17 i 43.

Rozdział 9

Sposób postępowania policjantów w przypadku zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego

§ 43. 1. W przypadku zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego, dowódca konwoju lub policjant odpowiedzialny za wykonanie doprowadzenia podejmuje działania zmierzające do eliminacji zagrożenia, a w szczególności:

1) wzywa pomocy hasłem „konwój wzywa pomocy" oraz niezwłocznie powiadamia dyżurnego jednostki organizacyjnej Policji, na której terytorialnym zasięgu działania nastąpiło wydarzenie nadzwyczajne;

2) dowodzi obroną konwoju, zapewnia osobom poszkodowanym pierwszą pomoc i w miarę możliwości organizuje działania pościgowe;

3) dokonuje niezbędnych czynności zabezpieczających miejsce wydarzenia nadzwyczajnego;

4) niezwłocznie po zakończeniu czynności na miejscu wydarzenia nadzwyczajnego sporządza szczegółową notatkę służbową z jego przebiegu i podjętych działań, którą przekazuje dyżurnemu jednostki organizacyjnej Policji właściwej terytorialnie dla miejsca wydarzenia nadzwyczajnego, a jej kopię bezpośredniemu przełożonemu.

2. Kopię notatki, o której mowa w ust. 1 pkt 4, dyżurny jednostki organizacyjnej Policji, na obszarze terytorialnego zasięgu działania której nastąpiło wydarzenie nadzwyczajne, przesyła niezwłocznie do komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji właściwej ze względu na miejsce pełnienia służby funkcjonariuszy realizujących konwój lub doprowadzenie.

3. Kierownik komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji, po zapoznaniu się z kopią notatki, o której mowa w ust. 1 pkt 4, przesyłają niezwłocznie do komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej w sprawach prewencji.

§ 44. 1. Przyczyny i okoliczności wydarzeń nadzwyczajnych są wyjaśniane przez policjantów wyznaczonych przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji wykonującej konwój lub doprowadzenie.

2. Policjanci, o których mowa w ust. 1, na podstawie uzyskanych informacji sporządzają meldunek z przebiegu wydarzenia nadzwyczajnego, który przesyła się przed upływem 7 dni od dnia wydarzenia do komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji.

3. Meldunek, o którym mowa w ust. 2, powinien w szczególności zawierać:

1) czas, miejsce oraz rodzaj wydarzenia nadzwyczajnego;

2) nazwę komórki i jednostki organizacyjnej Policji, której policjanci wykonywali konwój lub doprowadzenie;

3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe, sprawującego nadzór nad realizacją konwojów i doprowadzeń, kierownika jednostki organizacyjnej Policji, której policjanci realizowali konwój lub doprowadzenie;

4) stopień, imię i nazwisko dowódcy konwoju i konwojentów lub policjantów wykonujących doprowadzenie, ich stanowiska służbowe, staż służby, przeszkolenie zawodowe oraz terminy, w których uczestniczyli oni w szkoleniu lub doskonaleniu zawodowym, o którym mowa w § 1 ust. 2a;

5) dane osoby konwojowanej lub doprowadzanej, podmiot zarządzający konwój lub doprowadzenie oraz określenie sprawy, w związku z którą wykonywano konwój lub doprowadzenie;

6) informacje dotyczące przeprowadzenia odprawy;

7) szczegółowy opis przebiegu wydarzenia nadzwyczajnego;

8) czynności podjęte po zaistnieniu wydarzenia nadzwyczajnego;

9) dane innych osób uczestniczących w czynnościach na miejscu wydarzenia nadzwyczajnego;

10) ewentualne naruszone przepisy oraz czynności podjęte wobec policjantów wykonujących konwój lub doprowadzenie;

11) informacje o sposobie sprawowanego nadzoru nad realizacją konwojów i doprowadzeń w jednostce organizacyjnej Policji, której policjanci realizowali konwój lub doprowadzenie;

12) planowane przedsięwzięcia zmierzające do wyeliminowania w przyszłości podobnych wydarzeń nadzwyczajnych.

4. Przyczyny i okoliczności wydarzenia nadzwyczajnego analizowane są przez wyznaczonych policjantów komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji, którzy na podstawie zgromadzonych materiałów, w szczególności informacji zawartych w meldunku, są obowiązani opracować analizę przyczyn i okoliczności wydarzenia nadzwyczajnego.

5. Analiza przyczyn i okoliczności wydarzenia nadzwyczajnego zawiera w szczególności:

1) informacje zawarte w meldunku;

2) ocenę przyczyn i okoliczności zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego;

3) informację o zrealizowanych przez komórkę konwojową właściwej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji przedsięwzięciach z zakresu nadzoru nad zadaniami związanymi z konwojowaniem i doprowadzaniem osób;

4) wnioski zawierające propozycje rozwiązań zmierzających do wyeliminowania podobnych wydarzeń nadzwyczajnych.

6. Analizę przyczyn i okoliczności wydarzenia nadzwyczajnego, przedkłada się do akceptacji komendantowi wojewódzkiemu (Stołecznemu) Policji lub jego zastępcy, przed upływem 14 dni od dnia wydarzenia nadzwyczajnego.

7. Kopię zaakceptowanej analizy przyczyn i okoliczności wydarzenia nadzwyczajnego niezwłocznie przesyła się do komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej w sprawach prewencji, komórki organizacyjnej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji właściwej w sprawach kontroli oraz jednostki organizacyjnej Policji, której policjanci wykonywali konwój lub doprowadzenie.

8. W terminie do 2 miesięcy od dnia wydarzenia nadzwyczajnego, kierownik komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji przesyła do komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej w sprawach prewencji meldunek uzupełniający do analizy, dotyczący sposobu realizacji zawartych w niej wniosków.

Rozdział 10

Dokumentowanie konwojowania oraz doprowadzania osób

§ 46. 1. W komórkach konwojowych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji w szczególności prowadzi się i przechowuje następującą dokumentację:

1) książkę służby konwojowej, sporządzaną według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do zarządzenia;

2) terminarz konwojów;

3) plany konwojów;

4) książkę odpraw;

5) książkę doprowadzeń osób, sporządzaną według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do zarządzenia.

2. W komórkach organizacyjnych Policji, w których wykonuje się konwoje osób w ramach prowadzonych przez te komórki postępowań karnych, karnych skarbowych lub postępowań w sprawach nieletnich, prowadzi się i przechowuje dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4. Kierownik komórki organizacyjnej Policji może podjąć decyzję o dodatkowym prowadzeniu dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1.

3. W innych niż wymienione w ust. 1 komórkach organizacyjnych Policji, sposób dokumentowania doprowadzeń osób określa kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej Policji.

4. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji może podjąć decyzję o prowadzeniu wspólnej dla całej jednostki organizacyjnej Policji dokumentacji dotyczącej konwojów, o których mowa w ust. 2, z wyłączeniem komórek konwojowych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji.

5. Dopuszcza się prowadzenie dokumentacji dotyczącej konwojów i doprowadzeń osób w formie elektronicznej.

6. Dopuszcza się prowadzenie dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 4, w formie protokołu odpraw do służby konwojowej.

§ 47. 1. Terminarze, o których mowa w § 46 ust. 1 pkt 2, sporządza się odrębnie dla poszczególnych miesięcy, w formie umieszczanych w teczkach zbiorów otrzymanych poleceń wykonania konwojów i doprowadzeń, numerowanych kolejno według daty wykonania konwoju lub doprowadzenia. Dopuszcza się prowadzenie tych terminarzy w innej formie.

2. W książce służby konwojowej oraz książce doprowadzeń osób w rubryce „uwagi" odnotowuje się w szczególności:

1) informacje dotyczące zaistniałego wydarzenia nadzwyczajnego;

2) uwagi dotyczące sposobu wykonania konwoju lub doprowadzenia;

3) inne informacje mające wpływ na prawidłowe wykonywanie konwojów i doprowadzeń osób.

Rozdział 11

Postanowienia końcowe

§ 48. Tracą moc:

1) rozkaz nr 2/95 Komendanta Głównego Policji z dnia 3 kwietnia 1995 r. w sprawie wykonywania przez policjantów służby konwojowej, zmieniony rozkazem nr 12/95 Komendanta Głównego Policji z dnia 22 sierpnia 1995 r.;

2) wytyczne nr E-IV-201/95 Zastępcy Komendanta Głównego Policji z dnia 1 czerwca 1995 r. w sprawie zorganizowania i wykonywania przez policjantów konwojów etapowych.

§ 49. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia podpisania, z wyjątkiem przepisów rozdziału 4, które wchodzą w życie po upływie 60 dni od dnia podpisania.