§ 1. 1. Decyzja określa sposób wykonywania zadań służbowych w zakresie stosowania w Policji przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 maja 2010 r. w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego, w który wyposażone są jednostki budżetowe (Dz. U. Nr 114, poz. 761), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

2. Decyzję stosuje się do stanowiących wyposażenie Policji pojazdów i jednostek pływających, zwanych dalej „sprzętem transportowym”, kwalifikowanych do kategorii zbędnych lub zużytych w rozumieniu § 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia.

3. Do sprzętu transportowego, o którym mowa w części I ust. 4 oraz części II ust. 1 i 2 załącznika do zarządzenia nr 922 Komendanta Głównego Policji z dnia 5 września 2005 r. w sprawie zasad współpracy jednostek organizacyjnych Policji w zakresie zbywania lub likwidacji niektórych składników majątku ruchomego (Dz. Urz. KGP Nr 15, poz. 107), decyzję stosuje się w trybie i zakresie określonym w § 5 tego zarządzenia.

4. Ilekroć w niniejszej decyzji jest mowa o „jednostce”, należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną Policji prowadzącą gospodarkę transportową w rozumieniu § 2 pkt 4 zarządzenia nr 66 Komendanta Głównego Policji z dnia 9 października 2014 r. w sprawie szczegółowych zasad użytkowania materiałów pędnych i smarów w Policji (Dz. Urz. KGP poz. 130).

§ 2. 1. W komórkach organizacyjnych Policji prowadzących gospodarkę transportową stosuje się analizę, o której mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia.

2. Jeżeli w wyniku analizy, o której mowa w ust. 1, okaże się, że dalsze wykorzystywanie poszczególnych składników sprzętu transportowego jest niemożliwe lub niecelowe z przyczyn określonych w § 4 ust. 2 rozporządzenia, powołuje się komisję do oceny przydatności tych składników do dalszego użytkowania, o której mowa w § 4 ust. 2 rozporządzenia, zwaną dalej „komisją”.

3. Komisja stosuje następujące kryteria oceny przydatności sprzętu transportowego do dalszego użytkowania:

1) jako zbędny z powodu niezdatności do dalszego użytku i jednoczesnej nieopłacalności naprawy kwalifikuje się sprzęt transportowy przy stopniu przydatności dla Policji wynoszącym 0%;

2) sprzęt transportowy, w tym przeznaczone dla komórek organizacyjnych ruchu drogowego pojazdy wyposażone w wideorejestratory (pojazdy RD – VIDEO), eksploatowany w warunkach uznanych przez komisję za trudne może być kwalifikowany jako zbędny przy stopniu przydatności dla Policji wynoszącym nie więcej niż 40%;

3) naprawę sprzętu transportowego uszkodzonego lub zniszczonego w wyniku awarii, wypadku drogowego, kolizji drogowej lub aktu wandalizmu albo wskutek oddziaływania sił natury uznaje się za nieopłacalną, jeżeli koszt naprawy przekracza 70% wartości sprzętu przed uszkodzeniem lub zniszczeniem.

§ 3. 1. Stopień przydatności sprzętu transportowego dla Policji, oznacza się symbolem „Sp” i określa jako różnicę między stopniem przydatności sprzętu w stanie nowym a stopniem zmniejszenia tej przydatności z powodu przebiegu lub okresu eksploatacji.

2. Normatywne przebiegi całkowite sprzętu transportowego oznaczone symbolem „Ps” oraz całkowite czasy eksploatacji sprzętu transportowego oznaczone symbolem „Ce”, określa dla poszczególnych rodzajów sprzętu transportowego załącznik nr 1 do decyzji.

3. „Sp” dla sprzętu transportowego określonego w części I załącznika nr 1 do decyzji wylicza się według wzoru , gdzie „Pr” oznacza rzeczywisty przebieg sprzętu transportowego.

4. Dla sprzętu transportowego określonego w części II załącznika nr 1 do decyzji „Sp” wylicza się według wzoru , gdzie „Cu” oznacza rzeczywisty czas eksploatacji sprzętu transportowego.

§ 4. 1. Komisję powołuje się w składzie co najmniej trzyosobowym, spośród podległych policjantów i pracowników Policji posiadających odpowiednią wiedzę i umiejętności z zakresu eksploatacji i napraw sprzętu transportowego.

2. Komisja dokumentuje ocenę przydatności sprzętu transportowego do dalszego użytkowania w części I protokołu sporządzanego według wzoru określonego w załączniku nr 2 do decyzji.

3. W przypadku dokonywania oceny sprzętu transportowego, o którym mowa w § 2 ust. 3 pkt 3, komisja jest obowiązana dodatkowo ocenić celowość i możliwy zakres demontażu nieuszkodzonych podzespołów lub części sprzętu z przeznaczeniem do wykorzystania w celu przywrócenia sprawności innych egzemplarzy sprzętu transportowego eksploatowanych w danej jednostce.

4. Dodatkową ocenę, o której mowa w ust. 3, dokumentuje się w części II protokołu, o którym mowa w ust. 2.

5. Przy dokonywaniu oceny, o której mowa w ust. 3, ustala się:

1) wartość rynkową sprzętu transportowego w stanie przed uszkodzeniem lub zniszczeniem, oznaczaną symbolem „Wr”;

2) koszt naprawy elementów uszkodzonych lub odtworzenia elementów zniszczonych, oznaczany symbolem „Kn”;

3) procentowy stosunek kosztów określonych w pkt 3 do wartości rynkowej określonej w pkt 1, oznaczany symbolem „Pu”;

4) wartość rynkową pozostałości sprzętu transportowego, oznaczaną symbolem „Wrp”.

6. „Wr” ustala się w zaokrągleniu do setek złotych, poprzez porównanie z wartościami sprzętu transportowego o najbardziej zbliżonych parametrach technicznych i eksploatacyjnych, podawanymi w publikacjach z notowaniami lokalnego lub krajowego rynku motoryzacyjnego, przy czym w pkt 11 protokołu, o którym mowa w ust. 2, należy podać dane o marce, typie, roku produkcji i przebiegu porównywanego sprzętu transportowego.

7. „Wrp” ustala się z uwzględnieniem szacunkowego kosztu koniecznej naprawy do wartości rynkowej określanej w sposób ustalony w ust. 6.

8. „Kn” ustala się na podstawie opisu uszkodzeń sprzętu transportowego sporządzonego przez komisję lub uprawnionego rzeczoznawcę albo zawartego w protokole oględzin sporządzonym przez rzeczoznawcę zakładu ubezpieczeń.

9. „Wr”, „Wrp” oraz „Kn” mogą być ustalane z wykorzystaniem specjalistycznych programów informatycznych. W takim przypadku w części protokołu, o którym mowa w ust. 4, zamieszcza się informację o użytym programie.

10. Przy dokonywaniu ocen, o których mowa w ust. 2 i 3, można wykorzystywać informacje zawarte w opiniach rzeczoznawców oraz dokumentacji napraw i innych czynności obsługowych sprzętu transportowego. W takim przypadku należy te opinie i dokumentację dołączyć do protokołu, o którym mowa w ust. 2.

§ 5. 1. Protokół, o którym mowa w § 4 ust. 2, komisja przedkłada kierownikowi jednostki w celu podjęcia decyzji w zakresie wnioskowanego przez komisję sposobu zagospodarowania sprzętu transportowego zakwalifikowanego jako zbędny lub zużyty.

2. Przed podjęciem decyzji o sposobie zagospodarowania sprzętu transportowego kierownik jednostki jest obowiązany przekazać do pozostałych jednostek informację o każdym egzemplarzu sprzętu uznanym za zbędny lub zużyty ze wskazaniem terminu, w jakim można zgłaszać wniosek o przejęcie sprzętu, jeżeli został uznany za przydatny do wykorzystania w jakiejkolwiek z pozostałych jednostek.

3. Sprzęt transportowy uznany za zbędny lub zużyty należy zabezpieczyć przed zdekompletowaniem i zniszczeniem do czasu zagospodarowania w sposób określony przez kierownika jednostki oraz pozbawić cech służbowego przeznaczenia (urządzeń uprzywilejowania w ruchu drogowym, łączności policyjnej, techniki operacyjnej i oznakowania), a także wymontować ze sprzętu wszelkie inne dodatkowe policyjne wyposażenie.

4. W przypadku akceptowania przez kierownika jednostki wnioskowanego przez komisję demontażu, o którym mowa w § 4 ust. 3, demontaż dokumentuje się protokołem sporządzanym przez osoby wyznaczone do tej czynności i zawierającym informacje o marce, typie, modelu, roku produkcji, numerze wewnętrznym, numerze rejestracyjnym i numerach VIN albo podwozia lub nadwozia demontowanego sprzętu transportowego, rodzaju i pojemności silnika oraz przebiegu, a także wykaz uzyskanych w wyniku demontażu podzespołów i części zamiennych.

5. Z elementami sprzętu transportowego pozostałymi po demontażu postępuje się w sposób ustalony dla zużytego sprzętu transportowego.

§ 6. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 sprzęt transportowy uznany za zbędny lub zużyty sprzedaje się, wydzierżawia, wynajmuje, nieodpłatnie przekazuje lub daruje w sposób określony w rozdziale 3 i 4 rozporządzenia.

2. Zakwalifikowany jako zbędny lub zużyty sprzęt transportowy uzyskany przez Policję w drodze darowizny lub użyczenia albo zakupu z zastrzeżeniem zwrotu sprzedaje się, wydzierżawia lub wynajmuje albo zwraca z dochowaniem warunków określonych w odpowiedniej umowie darowizny, użyczenia lub zakupu z zastrzeżeniem zwrotu.

3. Kierownik jednostki na wniosek kierownika podległej komórki organizacyjnej właściwej w sprawach transportu może podjąć decyzję o zawarciu z instytucją ubezpieczeniową ugody przekazania sprzętu transportowego uszkodzonego w wyniku kolizji drogowej lub wypadku drogowego w zamian za odszkodowanie. Wzór wniosku o wyrażenie zgody na zawarcie takiej ugody określa załącznik nr 3 do decyzji.

§ 7. 1. Likwidacja sprzętu transportowego, który nie został zbyty lub zagospodarowany w sposób wskazany w § 5 ust. 4 i 5 oraz § 6 następuje w trybie określonym w rozdziale 5 rozporządzenia.

2. Likwidację sprzętu transportowego należy przeprowadzić w sposób uwzględniający wymogi określone w odrębnych przepisach o ochronie środowiska oraz o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

§ 8. Traci moc decyzja nr 219 Komendanta Głównego Policji z dnia 29 września 2000 r. w sprawie uznawania sprzętu transportowego za zbędny, jego zbywania i kasacji (Dz. Urz. KGP Nr 8, poz. 86, z 2003 r. Nr 12, poz. 65 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 122).

§ 9. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.