§ 1. 1. Zarządzenie określa sposób wykonywania zadań służbowych z zakresu opieki psychologicznej i psychoedukacji, psychologii zarządzania zasobami ludzkimi oraz psychologii policyjnej stosowanej, przez pełniącego służbę lub zatrudnionego w komórce organizacyjnej właściwej w sprawach psychologii policjanta lub pracownika posiadającego prawo wykonywania zawodu psychologa, zwanego dalej „psychologiem policyjnym”, w tym w szczególności tryb oraz formy pomocy psychologicznej udzielanej policjantowi lub pracownikowi pełniącemu służbę lub zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej Policji, zwanemu dalej „policjantem lub pracownikiem”.

2. Przepisy zarządzenia nie naruszają odrębnych przepisów dotyczących służby lub pracy psychologa policyjnego.

§ 2. Użyte w zarządzeniu określenia oznaczają:

1) sytuacja kryzysowa – sytuację będącą następstwem zdarzenia traumatycznego lub stresu, mającego wpływ na funkcjonowanie policjanta lub pracownika;

2) interwencja kryzysowa – zespół psychologicznych działań, których celem jest przywrócenie równowagi psychicznej policjanta lub pracownika, u którego na skutek sytuacji kryzysowej wystąpił stan kryzysu psychicznego, utrudniającego lub uniemożliwiającego samodzielne odzyskanie równowagi emocjonalnej, poznawczej i behawioralnej;

3) pierwsza pomoc emocjonalna – psychologiczne wsparcie policjanta lub pracownika bezpośrednio po wystąpieniu sytuacji kryzysowej, którego celem jest zredukowanie stresu oraz wzmocnienie krótko- i długoterminowego radzenia sobie w danej sytuacji kryzysowej.

§ 3. W ramach zadań z zakresu opieki psychologicznej i psychoedukacji psycholog policyjny:

1) udziela policjantowi lub pracownikowi:

a) pomocy psychologicznej,

b) pierwszej pomocy emocjonalnej;

2) prowadzi psychoterapię policjanta lub pracownika;

3) prowadzi psychoedukację policjanta lub pracownika;

4) sporządza psychologiczną analizę samobójstwa lub usiłowania samobójstwa przez policjanta lub pracownika.

§ 4. 1. Psycholog policyjny udziela pomocy psychologicznej, pierwszej pomocy emocjonalnej oraz prowadzi psychoterapię:

1) na wniosek:

a) policjanta lub pracownika, z pominięciem drogi służbowej,

b) bezpośredniego przełożonego policjanta lub pracownika, po wyrażeniu przez niego zgody;

2) z własnej inicjatywy, po wyrażeniu zgody przez policjanta lub pracownika.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, psycholog policyjny przekazuje bezpośredniemu przełożonemu policjanta lub pracownika informację o udzieleniu mu pomocy psychologicznej, pierwszej pomocy emocjonalnej lub przeprowadzeniu wobec niego psychoterapii.

3. Informację, o której mowa w ust. 2, psycholog policyjny przekazuje po uzyskaniu zgody od policjanta lub pracownika.

§ 5. Pomoc psychologiczna jest udzielana w formie:

1) porady psychologicznej;

2) grupowego odreagowania psychicznego;

3) grup wsparcia;

4) interwencji kryzysowej.

§ 6. 1. Udzielenie policjantowi lub pracownikowi pomocy psychologicznej w formie porady psychologicznej i interwencji kryzysowej psycholog policyjny dokumentuje w karcie pomocy psychologicznej, której wzór stanowi załącznik nr 1 do zarządzenia.

2. Udzielenie policjantom lub pracownikom pomocy psychologicznej w formie grupowego odreagowania psychicznego lub grupy wsparcia psycholog policyjny dokumentuje w karcie sesji grupowego odreagowania psychicznego lub grupy wsparcia, której wzór stanowi załącznik nr 2 do zarządzenia.

3. Dokumentowanie udzielonej przez psychologa policyjnego pomocy psychologicznej, o której mowa w ust. 1 i 2, dotyczy wyłącznie policjanta lub pracownika, który złożył oświadczenie o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1182).

§ 7. 1. Pierwsza pomoc emocjonalna udzielana jest w szczególności w formie:

1) diagnozy podstawowych potrzeb policjanta lub pracownika w konkretnej sytuacji kryzysowej i podjęcia lub zainicjowania działań zmierzających do ich zaspokojenia;

2) przeprowadzenia indywidualnego odreagowania emocjonalnego policjanta lub pracownika;

3) omówienia z policjantem lub pracownikiem sytuacji kryzysowej będącej źródłem jego reakcji psychofizycznych oraz możliwych jej konsekwencji;

4) działań zmierzających do zapewnienia policjantowi lub pracownikowi wsparcia ze strony bliskich mu osób.

2. Udzielenie policjantowi lub pracownikowi pierwszej pomocy emocjonalnej psycholog policyjny dokumentuje w rejestrze, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do zarządzenia.

§ 8. Do sytuacji kryzysowej zalicza się w szczególności:

1) śmierć policjanta lub pracownika;

2) popełnienie lub usiłowanie popełnienia samobójstwa przez policjanta lub pracownika;

3) użycie przez policjanta broni palnej lub środka przymusu bezpośredniego, w wyniku którego nastąpiła śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu;

4) uczestniczenie policjanta lub pracownika w zdarzeniu, które spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia jego lub innych ludzi;

5) wykonywanie przez policjanta lub pracownika zadań służbowych w okresie stanu klęski żywiołowej oraz w czasie katastrofy lub podczas aktu terroryzmu;

6) bezpośredni kontakt policjanta lub pracownika ze śmiercią dziecka;

7) udział policjanta przy wykonywaniu czynności odebrania dziecka z rodziny;

8) ciężką chorobę policjanta lub pracownika;

9) śmierć lub ciężką chorobę osoby bliskiej policjantowi lub pracownikowi;

10) przemoc fizyczną lub psychiczną w rodzinie policjanta lub pracownika;

11) podjęcie czynności procesowych wobec policjanta lub pracownika w związku z podejrzeniem popełnienia przez niego przestępstwa.

§ 9. Bezpośredni przełożony policjanta lub pracownika po uzyskaniu informacji o wystąpieniu sytuacji kryzysowej wnioskuje do kierownika komórki właściwej do spraw psychologii o niezwłoczne wyznaczenie psychologa policyjnego do podjęcia interwencji kryzysowej albo udzielenia policjantowi lub pracownikowi pierwszej pomocy emocjonalnej.

§ 10. Psycholog policyjny, wyznaczony do podjęcia interwencji kryzysowej albo udzielenia pierwszej pomocy emocjonalnej, w szczególności:

1) uzyskuje, z zachowaniem ograniczeń wynikających z odrębnych przepisów, informacje niezbędne do podjęcia interwencji kryzysowej albo udzielenia policjantowi lub pracownikowi pierwszej pomocy emocjonalnej;

2) nawiązuje bezpośredni kontakt z policjantem lub pracownikiem;

3) udziela policjantowi lub pracownikowi pierwszej pomocy emocjonalnej albo ustala w porozumieniu z policjantem lub pracownikiem czas i miejsce interwencji kryzysowej;

4) podejmuje, po uzgodnieniu z policjantem lub pracownikiem, działania zmierzające do uzyskania przez niego pomocy lekarskiej, jeżeli taka jest potrzebna.

§ 11. 1. Psychoterapia prowadzona jest w formie:

1) indywidualnych sesji z policjantem lub pracownikiem;

2) grupowych sesji z policjantami lub pracownikami.

2. Przebieg sesji, o których mowa w ust. 1, psycholog policyjny dokumentuje w karcie psychoterapii, której wzór stanowi załącznik nr 4 do zarządzenia. Przepis § 6 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 12. Psycholog policyjny prowadzi rejestr policjantów lub pracowników, którym udzielono porady psychologicznej, wobec których podjęto interwencję kryzysową lub przeprowadzono psychoterapię, którego wzór stanowi załącznik nr 5 do zarządzenia. Przepis § 6 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 13. Psychoedukacja prowadzona jest w formie:

1) wykładów, w tym wykładów interaktywnych;

2) konferencji lub seminariów;

3) warsztatów lub treningów;

4) publikacji artykułów;

5) opracowywania poradników, broszur lub ulotek.

§ 14. 1. Psychologiczną analizę usiłowania samobójstwa przez policjanta lub pracownika psycholog policyjny sporządza po uzyskaniu od policjanta lub pracownika, którego analiza dotyczy, oświadczenia, o którym mowa w § 6 ust. 3.

2. Psychologiczną analizę samobójstwa lub usiłowania samobójstwa przez policjanta lub pracownika psycholog policyjny sporządza zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 6 do zarządzenia.

3. Psychologiczną analizę, o której mowa w ust. 2, psycholog policyjny niezwłocznie przekazuje kierownikowi komórki organizacyjnej właściwej w sprawach psychologii w Komendzie Głównej Policji.

§ 15. W ramach zadań z zakresu psychologii zarządzania zasobami ludzkimi psycholog policyjny w szczególności:

1) uczestniczy w postępowaniu kwalifikacyjnym do służby w Policji w zakresie dotyczącym testu psychologicznego, pod warunkiem spełnienia wymogu, o którym mowa w § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania kwalifikacyjnego w stosunku do kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w Policji (Dz. U. poz. 432 oraz z 2014 r. poz. 1663);

2) przeprowadza badanie psychologiczne, o którym mowa w § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2007 r. w sprawie trybu i warunków ustalania zdolności fizycznej i psychicznej policjantów do służby na określonych stanowiskach lub w określonych komórkach organizacyjnych jednostek Policji (Dz. U. Nr 62, poz. 423 oraz z 2011 r. Nr 94, poz. 557);

3) uczestniczy w działaniach zmierzających do zapewnienia efektywnego i spójnego systemu zarządzania zasobami ludzkimi, w szczególności przez:

a) diagnozowanie problemów związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi oraz udział w ich rozwiązywaniu,

b) doradztwo dla osób stanowiących kadrę kierowniczą w jednostce organizacyjnej Policji w zakresie umiejętności zarządzania zasobami ludzkimi,

c) badanie atmosfery pracy i służby,

d) prowadzenie mediacji w polubownym rozwiązaniu problemów i konfliktów występujących w służbie lub pracy;

4) prowadzi lokalne doskonalenie zawodowe z zakresu psychologii zarządzania zasobami ludzkimi.

§ 16. 1. Zadania, o których mowa w § 15 pkt 3 lit. a, c i d, psycholog policyjny dokumentuje w rejestrze wykonanych zadań z zakresu psychologii zarządzania zasobami ludzkimi, którego wzór stanowi załącznik nr 7 do zarządzenia.

2. Doradztwo, o którym mowa w § 15 pkt 3 lit. b, psycholog dokumentuje w karcie doradztwa, której wzór stanowi załącznik nr 8 do zarządzenia. Przepis § 6 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 17. W ramach zadań z zakresu psychologii policyjnej stosowanej psycholog policyjny w szczególności:

1) udziela policjantom pomocy w czynnościach operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo-śledczych, w tym:

a) dokonuje psychologicznej analizy materiałów operacyjnych i procesowych,

b) bierze udział w opracowywaniu taktyki czynności operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo-śledczych,

c) sporządza profile psychologiczne nieznanych sprawców przestępstw i rysopisy psychologiczne osób będących w zainteresowaniu Policji,

d) wspomaga realizację czynności operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo-śledczych;

2) udziela policjantom pomocy w czynnościach administracyjno-porządkowych, w tym:

a) współuczestniczy w działaniach mających na celu zapobieganie przestępstwom i wykroczeniom oraz zjawiskom patologii społecznej,

b) bierze udział w opracowywaniu lub opiniowaniu programów prewencyjnych i profilaktycznych,

c) udziela konsultacji i bierze udział w akcjach lub operacjach policyjnych,

d) jako konsultant bierze udział w negocjacjach policyjnych;

3) prowadzi lokalne doskonalenie zawodowe z zakresu psychologii policyjnej stosowanej.

§ 18. Udzielenie pomocy w czynnościach, o których mowa w § 17 pkt 1 i 2, psycholog policyjny dokumentuje w rejestrze udzielonej przez psychologa policyjnego pomocy w czynnościach operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych lub administracyjno-porządkowych, którego wzór stanowi załącznik nr 9 do zarządzenia.

§ 19. Traci moc zarządzenie nr 428 Komendanta Głównego Policji z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie form i metod wykonywania niektórych, służbowych zadań przez psychologów pełniących służbę lub zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych Policji (Dz. Urz. KGP Nr 6, poz. 30).

§ 20. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 9 października 2014 r.