Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1

W zarządzeniu nr 360 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie metod i form wykonywania przez policjantów konwojów i doprowadzeń (Dz. Urz. KGP z 2009 r. Nr 6, poz. 29) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 1:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zarządzenie reguluje metody i formy wykonywania przez policjantów czynności służbowych w zakresie konwojowania i doprowadzania osób oraz wzmacniania konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów.”,

b) w ust. 3:

- pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) konwój - zespół czynności związanych z przemieszczaniem osoby konwojowanej albo wartości pieniężnych lub muzealiów;”,

- pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4) osoba konwojowana - osoba pobrana z zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich lub innego ośrodka dla nieletnich, a także osoba skazana lub tymczasowo aresztowana przekazywana w ramach umów międzynarodowych;

5) osoba wymagająca szczególnego nadzoru - osoba pozbawiona wolności (zatrzymana, tymczasowo aresztowana, lub skazana) w związku z przestępstwem o charakterze terrorystycznym, udziałem w zorganizowanej grupie przestępczej o charakterze zbrojnym, uprowadzeniem statku powietrznego lub morskiego, wzięciem lub przetrzymywaniem zakładników albo innym przestępstwem popełnionym ze szczególnym okrucieństwem, z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych;”,

- pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie:

„8) wartości pieniężne - krajowe i zagraniczne znaki pieniężne, czeki, weksle i inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę (z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa”, „należność do inkasa” lub inną o podobnym charakterze) oraz weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa” lub inną o podobnym charakterze), złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także metale z grupy platynowców (iryd, osm, rod, ruten, pallad i platyna;

9) muzealia - przechowywane w zbiorach muzealnych rzeczy stanowiące zabytki będące świadectwami minionych epok bądź zdarzeń, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową;”,

- pkt 12 otrzymuje brzmienie:

„12) wydarzenie nadzwyczajne - zdarzenie z udziałem osoby konwojowanej lub doprowadzanej skutkujące:

a) zabójstwem lub usiłowaniem zabójstwa,

b) samobójstwem lub usiłowaniem samobójstwa,

c) zgonem z przyczyn naturalnych,

d) ucieczką osoby konwojowanej lub doprowadzanej albo usiłowaniem uwolnienia tej osoby,

e) zamachem na życie lub zdrowie osób uczestniczących w konwoju lub na konwojowane wartości pieniężne lub muzealia.”;

2) § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. 1. W przypadku, gdy osoba doprowadzana do zakładu karnego lub aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich lub innego ośrodka dla nieletnich, nie posiada dokumentu tożsamości, kierownik jednostki organizacyjnej Policji właściwy ze względu na miejsce zatrzymania osoby lub policjant upoważniony przez tego kierownika sporządza stwierdzenie tożsamości według wzoru określonego w załączniku nr 1 do zarządzenia.

2. W przypadku konwojowania osoby przejętej w ramach umów międzynarodowych i nieposiadającej dokumentu tożsamości, stwierdzenie tożsamości sporządza kierownik jednostki organizacyjnej Policji właściwej ze względu na miejsce przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej lub policjant upoważniony przez tego kierownika.

3. Stwierdzenie tożsamości należy dołączyć do dokumentacji przekazywanej z osobą konwojowaną lub doprowadzaną.”;

3) w § 3 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Osobie, która jest konwojowana lub doprowadzana, udziela się niezwłocznie pierwszej pomocy medycznej lub poddaje niezbędnym badaniom lekarskim w przypadku, gdy osoba ta znajduje się w stanie zagrażającym jej życiu lub zdrowiu, a w szczególności, gdy:

1) jest kobietą w widocznej ciąży;

2) ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność albo z posiadanych informacji lub okoliczności wynika, że może być chora zakaźnie;

3) oświadcza, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia;

4) żąda udzielenia jej pierwszej pomocy medycznej i przeprowadzenia niezbędnych badań lekarskich.

2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, konwój lub doprowadzenie realizuje się po uprzednim zbadaniu osoby konwojowanej lub doprowadzanej przez lekarza, udokumentowanym zaświadczeniem lekarskim o braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia w pomieszczeniach przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia albo skierowania do innego zakładu opieki zdrowotnej celem wykonania badania diagnostycznego lub podjęcia leczenia.”;

4) w § 4:

a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Konwój osób wykonują policjanci z komórki konwojowej właściwej ze względu na miejsce pobytu osoby konwojowanej.

2. W przypadku braku możliwości realizacji konwoju zleconego przez sąd lub prokuratora, kierownik komórki konwojowej, o której mowa w ust. 1, występuje do właściwego komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji z wnioskiem o skierowanie do wykonania konwoju policjantów z innych komórek lub jednostek organizacyjnych Policji.”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Konwoje osób mogą wykonywać również policjanci z innych komórek organizacyjnych Policji, w ramach prowadzonych czynności postępowania karnego, karnego skarbowego lub postępowania w sprawach nieletnich.”;

5) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Konwoje wykonuje się na podstawie:

1) pisemnego polecenia sądu, które zostało wysłane do jednostki organizacyjnej Policji nie później niż 14 dni przed datą czynności sądowej;

2) pisemnego polecenia prokuratora, przesłanego do właściwej jednostki organizacyjnej Policji w terminie umożliwiającym zorganizowanie konwoju.”;

6) w § 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Decyzję o liczbie konwojentów wykonujących konwój podejmuje kierownik komórki organizacyjnej Policji realizującej konwój lub wyznaczony przez niego policjant.”;

7) § 7 otrzymuje brzmienie:

„§ 7. 1. Konwojenci powinni posiadać wyposażenie i uzbrojenie odpowiednie do istniejącego zagrożenia bezpieczeństwa konwoju, a w szczególności broń palną, kajdanki, ręczny miotacz gazu lub pieprzu oraz opatrunek osobisty.

2. Policyjny środek transportu wykorzystywany do konwoju osób powinien być wyposażony w środki ochrony indywidualnej przed zakażeniami chorobami zakaźnymi.

3. Za właściwe wyposażenie i uzbrojenie konwojentów jest odpowiedzialny policjant przeprowadzający odprawę do służby.”;

8) w § 12:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia osób konwojowanych albo uzasadnionej obawy zaistnienia innego wydarzenia nadzwyczajnego, konwojenci po przekazaniu broni palnej dowódcy konwoju, mogą wejść do przedziału dla osób konwojowanych i przebywać w nim w trakcie konwoju, pod warunkiem utrzymywania stałej łączności z dowódcą konwoju.”,

b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Wprowadzanie i wyprowadzanie osób konwojowanych ze środka transportu odbywa się pojedynczo.”;

9) w § 14 ust. 1 pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:

„b) dokonania zamachu na konwój,”;

10) w § 15:

a) w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1) wyznaczenie do wykonania konwoju większej liczby policjantów, udział w konwoju policjantów przeszkolonych w zakresie podejmowania interwencji wobec osób agresywnych i niebezpiecznych, udział policjantów z pododdziałów antyterrorystycznych;

2) wyposażenie konwojentów w broń maszynową, kamizelki kuloodporne, hełmy kuloodporne lub paralizatory elektryczne; ,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Konwoje o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa wykonuje się na podstawie pisemnego polecenia sądu lub prokuratora albo kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój lub wyznaczonego przez niego policjanta.”;

11) § 16 otrzymuje brzmienie:

„§ 16. 1. Konwoje o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa realizowane są na podstawie planu konwoju, w oparciu o informacje, o których mowa w § 8 ust.1 pkt 2.

2. Plan konwoju sporządza policjant wyznaczony przez kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.

3. Plan konwoju powinien zawierać informacje o:

a) osobach konwojowanych,

b) zadaniach dla dowódcy konwoju i konwojentów,

c) sposobie postępowania konwojentów w przypadku zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego, wypadku, kolizji lub awarii pojazdu,

d) przebiegu trasy głównej i zapasowej konwoju oraz środkach transportu,

e) czasie realizacji konwoju, miejscach przerw w konwoju,

f) sposobie utrzymywania łączności z jednostkami organizacyjnymi Policji znajdującymi się na trasie konwoju,

g) innych okolicznościach uznanych za istotne dla bezpieczeństwa konwoju.

4. W przypadku konwojowania osób mających uczestniczyć w czynnościach procesowych plan konwoju powinien zawierać również informacje dotyczące ochrony budynku sądu lub prokuratury, tras przemieszczania się konwoju wewnątrz tego budynku i określać sposób współpracy konwojentów z policjantami i innymi podmiotami ochraniającymi sąd lub prokuraturę.

5. Plan konwoju zatwierdza i przekazuje dowódcy konwoju kierownik komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój lub wyznaczony przez niego policjant.

6. Nadanie planowi konwoju klauzuli tajności następuje według zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.”;

12) § 18 otrzymuje brzmienie:

„§ 18. 1. O terminie wykonania konwoju o zwiększonym zagrożeniu bezpieczeństwa należy niezwłocznie powiadomić telegramem dyżurnych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji właściwych terytorialnie ze względu na przebieg trasy konwoju.

2. Telegram, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać niezbędne informacje o środkach transportu, którymi wykonywany jest konwój, oraz o możliwościach nawiązania kontaktu z dowódcą konwoju, a także może zawierać wniosek o ochronę trasy przejazdu konwoju w zakresie określonym w § 1 ust. 2.

3. Za powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, jest odpowiedzialny policjant wyznaczony przez kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.”;

13) w § 25 ust. 4 pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:

„b) nakazanie stosowania wobec osób konwojowanych podczas ich udziału w czynnościach procesowych, odpowiednich do rodzaju zagrożenia środków przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek, kajdanek zespolonych lub prowadnicy;”;

14) w § 26:

a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Przed wprowadzeniem osób konwojowanych na sale. rozpraw dowódca konwoju lub wyznaczony konwojent podejmuje czynności mające na celu zapobieżenie wydarzeniu nadzwyczajnemu, a w szczególności zamyka otwarte i nieokratowane okna znajdujące się w sali rozpraw oraz sprawdza, czy na ławie oskarżonych lub w innym miejscu przeznaczonym dla osób konwojowanych albo w pobliżu nie ma przedmiotów, które ze względu na swoje właściwości mogą zagrażać bezpieczeństwu uczestników rozprawy.

4. Po wejściu do sali rozpraw konwojenci nie zdejmują czapek służbowych i zajmują miejsca przy wejściu i wyjściu z ławy oskarżonych lub z innego miejsca przeznaczonego dla osób konwojowanych oraz w miarę możliwości na przemian z osobami konwojowanymi.

b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Zdjęcie osobie konwojowanej kajdanek, kajdanek zespolonych lub prowadnicy, następuje na polecenie sędziego przewodniczącego rozprawie lub posiedzeniu sądu, po zajęciu miejsc na ławie oskarżonych lub w innym miejscu przeznaczonym dla osób konwojowanych. Decyzję w tym zakresie dokumentuje się w notatniku służbowym.”;

15) w § 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W przypadku uchylenia przez sąd tymczasowego aresztowania lub wydania wyroku uniewinniającego, osobę konwojowaną należy natychmiast zwolnić, a dokumenty stanowiące podstawę zwolnienia, pobrane z sekretariatu sądu, przekazać do właściwej jednostki penitencjarnej.”;

16) w § 31 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Po przybyciu konwoju do prokuratury stosuje się odpowiednio § 25, 28, 29 i 30.”;

17) w § 34:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Doprowadzenia wykonuje się w odniesieniu do:

1) osób przymusowo doprowadzanych na podstawie pisemnego polecenia sądu, prokuratora oraz innych uprawnionych organów;

2) osób zatrzymanych przez policjantów w sytuacjach ustawowo określonych i doprowadzanych w celu:

a) umieszczenia w pomieszczeniach jednostek organizacyjnych Policji przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzanych w celu wytrzeźwienia albo w policyjnej izbie dziecka,

b) poddania badaniom lekarskim lub zabiegom medycznym,

c) udziału w czynnościach postępowania karnego, karnego skarbowego, postępowania w sprawach o wykroczenia albo postępowania w sprawach nieletnich,

d) osadzenia w jednostce penitencjarnej,

e) wytrzeźwienia.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Do doprowadzeń stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 1 i 2, z wyłączeniem § 4, 5, 10 i 13, oraz przepisy rozdziału 6 - z tym, że wykonywanie czynności związanych z nadzorem nad osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, zapewnia komenda powiatowa (miejska, rejonowa) Policji właściwa ze względu na usytuowanie zakładu opieki zdrowotnej.”;

18) § 35 otrzymuje brzmienie:

„§ 35. 1. Doprowadzenia osób, o których mowa w § 34 ust. 1 pkt 1, wykonują, z zastrzeżeniem ust. 4, policjanci z komórek konwojowych, jeżeli miejsce wykonywania czynności związanych z doprowadzeniem lub miejsce docelowe doprowadzenia znajduje się poza obszarem działania komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji, na którym zamieszkuje lub przebywa osoba podlegająca doprowadzeniu.

2. Doprowadzenie cudzoziemca do aresztu w celu wydalenia lub do strzeżonego ośrodka dla cudzoziemców wykonują, z zastrzeżeniem ust. 4, policjanci komórek konwojowych właściwych ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.

3. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, kierownik jednostki organizacyjnej Policji, do której wpłynęło polecenie doprowadzenia, lub wyznaczony przez niego policjant niezwłocznie informuje kierownika właściwej miejscowo komórki konwojowej o tym poleceniu oraz powoduje doprowadzenie osoby do siedziby właściwej miejscowo komórki konwojowej i przekazanie policjantom wyznaczonym przez kierownika tej komórki.

4. Doprowadzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, realizują policjanci z jednostki organizacyjnej Policji, na terenie działania której przebywa osoba podlegająca doprowadzeniu, jeżeli jest to uzasadnione ekonomicznym wykorzystaniem policyjnych sił i środków. Decyzję w tym zakresie podejmuje kierownik tej jednostki Policji, po uzgodnieniu z kierownikiem właściwej miejscowo komórki konwojowej.”;

19) w § 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Podczas wcześniej zaplanowanego doprowadzenia osoby należy stosować wzmożone środki ostrożności określone w § 15 ust. 1, jeżeli z posiadanych informacji wynika, że:

1) zachodzi obawa:

a) podjęcia przez osobę doprowadzaną próby ucieczki, dokonania czynnej napaści na policjantów albo zamachu na życie lub zdrowie własne względnie innej osoby doprowadzanej,

b) dokonania zamachu w celu uwolnienia osoby doprowadzanej,

c) zaistnienia innego zdarzenia mającego negatywny wpływ na bezpieczeństwo osób uczestniczących w doprowadzeniu;

2) doprowadzenie dotyczy osoby wymagającej szczególnego nadzoru;

3) doprowadzenie dotyczy osoby wzbudzającej zainteresowanie środków masowego przekazu.”;

20) rozdział 8 otrzymuje brzmienie:

„Rozdział 8.

Wzmacnianie konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów

§ 39. 1. Konwój transportu wartości pieniężnych jest wzmacniany przez Policję na podstawie pisemnego wniosku uprawnionego podmiotu, skierowanego do komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji, właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia konwoju.

2. Podmiotami uprawnionymi do uzyskania wzmocnienia przez Policję konwoju transportu wartości pieniężnych są banki i inne instytucje, które w tym zakresie zawarły umowę z Komendantem Głównym Policji. Policja wzmacnia konwoje wartości pieniężnych w sposób określony w odrębnych przepisach oraz umowach zawartych z Komendantem Głównym Policji.

3. Konwoje muzealiów są organizowane przez właściwe muzea i wykonywane przez pracowników specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych oraz kurierów muzealnych. Policja wzmacnia konwoje muzealiów w sposób określony w odrębnych przepisach.

§ 40. 1. Wzmocnienie konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów zapewnia komórka konwojowa komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji właściwej ze względu na miejsce rozpoczęcia konwoju.

2. Do wzmacniania konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów mogą być wyznaczeni również policjanci z innych niż wymieniona w ust. 1 komórek organizacyjnych Policji, jeżeli tak zdecyduje kierownik właściwej jednostki organizacyjnej Policji.

§ 41. 1. Wzmocnienie konwojów wartości pieniężnych lub muzealiów jest wykonywane w oparciu o plan wzmocnienia konwoju zatwierdzany przez kierownika komórki konwojowej lub innej komórki organizacyjnej Policji wykonującej wzmocnienie konwoju, który sporządza policjant wyznaczony przez tego kierownika. Dowódca wzmocnienia konwoju jest obowiązany mieć przy sobie plan wzmocnienia przez cały czas trwania konwoju.

2. Plan wzmocnienia konwoju jest dokumentem niejawnym i powinien zawierać następujące informacje:

1) stopnie, imiona i nazwiska oraz uzbrojenie i wyposażenie dowódcy wzmocnienia konwoju i policjantów wyznaczonych do wzmocnienia;

2) wartość konwojowanych wartości pieniężnych lub muzealiów;

3) termin wykonania konwoju z podaniem dat i godzin planowanego rozpoczęcia i zakończenia;

4) główna i zapasowa trasa przejazdu konwoju oraz miejsca rozpoczęcia i zakończenia konwoju;

5) jednostki organizacyjne Policji znajdujące się na trasie konwoju oraz czas i miejsce (miejsca) odpoczynku konwojentów i policjantów wyznaczonych do wzmocnienia konwoju;

6) rodzaj i ilość oraz numery rejestracyjne środków transportu użytych do wzmocnienia konwoju;

7) środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej;

8) zadania dla poszczególnych policjantów wyznaczonych do wzmocnienia konwoju i sposób ich postępowania w przypadku zamachu na konwój albo kolizji lub awarii pojazdu wchodzącego w skład konwoju;

9) czas i miejsce odprawy policjantów wyznaczonych do wzmocnienia konwoju oraz osoba odpowiedzialna za przeprowadzenie odprawy.

§ 42. 1. Policjanci wyznaczeni do wzmocnienia konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów otrzymują wyposażenie określone w § 7 ust. 1 oraz dodatkowo broń maszynową, kamizelki kuloodporne oraz hełmy kuloodporne.

2. Liczbę policjantów i pojazdów skierowanych do wzmocnienia konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów ustala się w zależności od wartości, rodzaju i ilości konwojowanych przedmiotów, rodzaju pojazdów przewożących te przedmioty oraz przewidywanego zagrożenia bezpieczeństwa konwoju - z tym jednak, że:

1) do wykonania wzmocnienia konwoju jednym pojazdem należy wyznaczyć przynajmniej dwóch policjantów, w tym jednego wyposażonego w broń maszynową;

2) do wykonania wzmocnienia konwoju dwoma pojazdami należy wyznaczyć przynajmniej czterech policjantów, w tym w jednym pojeździe przynajmniej dwóch wyposażonych w broń maszynową.

3. Policjanci uczestniczący we wzmocnieniu konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów są obowiązani stosować się do zaleceń dowódcy konwoju, o ile realizacja tych zaleceń nie koliduje ze względami bezpieczeństwa konwoju.

4. W przypadku zamachu na wzmacniany przez Policję konwój wartości pieniężnych lub muzealiów albo w razie awarii lub udziału w wypadku względnie kolizji pojazdu wchodzącego w skład konwoju lub wzmocnienia konwoju, sposób postępowania wszystkich osób uczestniczących w konwoju określa policjant wyznaczony jako dowódca wzmocnienia.

5. Podczas wzmacniania konwoju wartości pieniężnych lub muzealiów stosuje się odpowiednio przepisy § 13, 15, 17 i 43.”;

21) w § 44:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Sporządzony w celu wyjaśnienia, o którym mowa w ust. 1, meldunek z przebiegu wydarzenia nadzwyczajnego przesyła się przed upływem 7 dni od daty zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego do komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji.”,

b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) na podstawie informacji zawartych w treści meldunku, o którym mowa w ust. 3, opracować analizę i przedłożyć do akceptacji kierownikowi komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji przed upływem 14 dni od czasu zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego;”,

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Kierownik komórki konwojowej komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji niezwłocznie przesyła kopię zaakceptowanej analizy do komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej do spraw prewencji.”;

22) § 45 otrzymuje brzmienie:

„§ 45. 1. W przypadku zaistnienia wydarzenia nadzwyczajnego podczas wykonywania konwoju lub doprowadzenia przez policjantów z komórek organizacyjnych Komendy Głównej Policji, Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, Centrum Szkolenia Policji w Legionowie lub szkoły policyjnej, przyczyny i okoliczności wydarzenia nadzwyczajnego analizują policjanci wyznaczeni przez kierownika komórki organizacyjnej wykonującej konwój lub doprowadzenie.

2. Analizę, o której mowa w ust. 1, po akceptacji przez kierownika komórki organizacyjnej realizującej konwój lub doprowadzenie przesyła się do komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej do spraw prewencji.”;

23) w § 46:

a) ust. 2-5 otrzymują brzmienie:

„2. W komórkach organizacyjnych Policji, w których wykonuje się konwoje osób w ramach prowadzonych przez te komórki postępowań karnych, karnych skarbowych lub postępowań w sprawach nieletnich, prowadzi się i przechowuje dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4. Kierownik komórki organizacyjnej Policji może podjąć decyzję o dodatkowym prowadzeniu dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1.

3. W innych niż wymienione w ust. 1 komórkach organizacyjnych Policji, sposób dokumentowania doprowadzeń osób określa kierownik komórki lub jednostki organizacyjnej Policji.

4. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji może podjąć decyzję o prowadzeniu wspólnej dla całej jednostki organizacyjnej Policji dokumentacji dotyczącej konwojów, o których mowa w ust. 2; z wyłączeniem komórek konwojowych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji.

5. Dopuszcza się prowadzenie dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 5, w formie elektronicznej.”,

b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Dopuszcza się prowadzenie dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 4, w formie protokołu odpraw do służby konwojowej.”.

§ 2

Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia podpisania.