Na podstawie art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731 i Nr 115, poz. 996) zarządza się, co następuje:

Załącznik nr 1 do zarządzenia nr 13 Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA I ROZLICZANIA WYPOSAŻENIA MUNDUROWEGO

§ 1

1. Uprawnienie policjanta do przedmiotów wyposażenia powstaje z dniem wyznaczenia na stanowisko służbowe lub w chwili powierzenia czynności służbowych i wygasa z dniem zwolnienia ze służby, przeniesienia na inne stanowisko lub do innej jednostki oraz zakończenia czynności służbowych, w związku i którymi przyznano te przedmioty.

2. Okres używalności przedmiotów wyposażenia liczy się od dnia ich wydania pracownikowi.

§ 2

1. Przedmioty wyposażenia po upływie okresu używalności nie podlegają zwrotowi, z wyjątkiem tych przedmiotów, które posiadają napis „Policja” lub wizerunek orła.

2. Przedmioty wyposażenia o nieustalonym okresie używalności są użytkowane do czasu utraty wartości użytkowych i nie podlegają zwrotowi, z wyjątkiem przedmiotów, o których mowa w ust. 1.

3. W przypadku wymiany przedmiotu wyposażenia o nieustalonym okresie używalności, przedmiot który utracił wartość użytkową podlega oznakowaniu pieczęcią w magazynie jednostki.

4. Przedmioty wyposażenia wydane do użytku zbiorowego podlegają zwrotowi.

5. Przedmioty wyposażenia jednorazowego użytku nie podlegają zwrotowi.

§ 3

Na czas wykonywania okresowo lub incydentalnie czynności służbowych, których realizacja jest możliwa wyłącznie lub między innymi przy wykorzystaniu wyposażenia, należy przydzielać używane przedmioty tego wyposażenia.

§ 4

1. Jednostka zaopatrująca może wydać nowy przedmiot wyposażenia przed upływem okresu używalności uprzednio wydanego przedmiotu w przypadkach:

1) utraty wartości użytkowej przedmiotu lub utraty przedmiotu z przyczyn niezależnych od użytkownika, w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

2) utraty wartości użytkowej przedmiotu lub utraty przedmiotu z winy użytkownika.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt. 1, nowy przedmiot wydaje się nieodpłatnie przyjmując okres używalności od daty jego wydania.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt. 2, nowy przedmiot wydaje się po uiszczeniu jego wartości według ceny detalicznej, obowiązującej w dniu wydania nowego przedmiotu, za czas, jaki pozostał do końca okresu jego używalności.

§ 5

1. Jednostka zaopatrująca może wydać nowy przedmiot wyposażenia o nieustalonym okresie używalności w przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 1.

2. W przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt. 1, nowy przedmiot wydaje się nieodpłatnie przyjmując okres użytkowania od dnia jego wydania,

3. W przypadkach, o których mowa w 5 4 ust. 1 pkt. 2, nowy przedmiot wydaje się po uiszczeniu jego wartości według ceny detalicznej w następującej wysokości:

1) użytkowanych przez okres do 12 m-cy - 80 % wartości,

2) użytkowanych ponad 12 m-cy - 50 % wartości.

4. Okres użytkowania wydanych przedmiotów liczy się od dnia ich wydania użytkownikowi.

§ 6

Jednostka zaopatrująca może wydać nieodpłatnie przedmiot wyposażenia przed terminem powstania uprawnienia do tego przedmiotu w przypadku utraty wartości użytkowej przedmiotu wskutek stwierdzonych wad produkcyjnych, przyjmując okres używalności od daty wydania przedmiotu.

§ 7

1) W przypadku, gdy użytkownikowi przysługuje uprawnienie do przedmiotów wyposażenia z kilku zestawów, powtarzające się w tych zestawach przedmioty wydawane są tylko na podstawie jednego zestawu.

2. W przypadku powstania uprawnienia do innego zestawu wydaje się przedmioty nie objęte poprzednim zestawem.

§ 8

Używane przedmioty wyposażenia, o ile posiadają wartość użytkową, mogą być wydane na połowę, okresu używalności.

§ 9

1. Zmiana okresu używalności przedmiotów wyposażenia może nastąpić poprzez nabycie uprawnienia do innego zestawu, w którym wymieniony jest ten sam przedmiot, lecz o innym okresie używalności.

2. W przypadku zmiany okresu używalności w odniesieniu do przedmiotów uprzednio wydanych, których okres używalności nie upłynął, należy stosować nowy okres używalności określony w nowym zestawie. W razie skrócenia okresu używalności uprawnienie użytkownika do przyznania nowego przedmiotu powstaje z dniem powstania uprawnienia do nowego zestawu.

§ 10

1. Policjanci zwalniani ze służby, wyznaczeni na inne stanowiska służbowe oraz przeniesieni do innej jednostki Policji zobowiązani są rozliczyć się z otrzymanych przedmiotów wyposażenia stosownie do § 2, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2.

2. Policjanci przeniesieni do innej jednostki Policji na to samo stanowisko służbowe zabierają ze sobą posiadane przedmioty wyposażenia specjalnego, z wyjątkiem tych, których okres używalności upłynął.

§ 11

W razie odmowy uiszczenia przez policjanta należności powstałych z tytułu określonego w § 4 ust. 1 pkt. 2 i ust. 3 uraz § 5 ust. 2 i ust. 3 kierownik jednostki zaopatrującej podejmuje czynności określone w przepisach o postępowaniu w przypadku szkód w majątku resortu spraw wewnętrznych.

§ 12

1. Policjantom zawieszonym w czynnościach służbowych nie wydaje się wyposażenia, które przysługiwałoby w związku z upływem okresu używalności wyposażenia uprzednio wydanego.

2. Policjantów zwolnionych ze służby po okresie zawieszenia w czynnościach służbowych rozlicza się z wyposażenia według zasad określonych w § 10 i § 11.

§ 13

1. Wyposażenie nie przysługuje policjantom w okresie urlopu bezpłatnego lub wychowawczego trwającego powyżej 6 miesięcy.

2. Okres używalności przedmiotów wyposażenia wydanych policjantom przed rozpoczęciem urlopu bezpłatnego lub wychowawczego przedłuża się o czas trwania tego urlopu.

§ 14

1. Jednostka zaopatrująca obowiązana jest zapewnić czyszczenie i naprawę przedmiotów wyposażenia.

2. Jednostka zaopatrująca, która nie ma możliwości zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, wypłaca policjantom ryczałt pieniężny na wykonanie tych czynności, zwany dalej „ryczałtem”.

3. Policjant nabywa uprawnienie do ryczałtu z dniem wydania mu przedmiotów wyposażenia.

4. Komendant Główny Policji określa wysokość ryczałtu oraz przedmioty wyposażenia objęte ryczałtem.

5. Ryczałt wypłaca się raz w roku za cały rok kalendarzowy, w miesiącu grudniu, według stanu na dzień 1 grudnia danego roku.

6. Należność powstałą w ciągu roku wypłaca się policjantowi za okres od miesiąca powstania należności do końca roku kalendarzowego.

7. W przypadku, gdy policjant korzysta z więcej niż jednego zestawu przedmiotów wyposażenia, wypłaca się jeden ryczałt, korzystniejszy dla policjanta.

8. Policjantowi wykonującemu okresowo czynności służbowe, których realizacja jest możliwa wyłącznie lub między innymi przy wykorzystaniu przedmiotów wyposażenia, wypłaca się ryczałt tylko za te miesiące, w czasie których realizował czynności służbowe przy wykorzystaniu tych przedmiotów, licząc każdy rozpoczęty miesiąc jako pełny.

9. Ryczałtu nie przyznaje się policjantowi nieobecnemu w służbie przez okres trwający nieprzerwanie dłużej niż 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego - za okres tej nieobecności.

10. Policjantowi zwolnionemu ze służby przed miesiącem grudniem wypłaca się należny ryczałt, ustalony zgodnie z zasadą określoną w ust. 8, w terminie 14 dni od dnia zwolnienia ze służby.

11. Policjantowi przeniesionemu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji przed miesiącem grudniem, należny ryczałt, ustalony zgodnie z zasadą określoną w ust. 8, wypłaca jednostka zaopatrująca właściwa ze względu na dotychczasowe miejsce pełnienia służby przez policjanta, nie później niż 14 dni od dnia przeniesienia.

12. Wypłacony ryczałt nie podlega zwrotowi.

§ 15

Wyposażenie nosi się do ubioru służbowego lub ćwiczebnego, a w przypadkach określonych przez Komendanta Głównego Policji do ubioru cywilnego.

§ 16

Zabrania się policjantom:

1) używania przedmiotów wyposażenia niezgodnie z ich przeznaczeniem lub obowiązującymi normami,

2) noszenia przedmiotów wyposażenia, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza godność policjanta,

3) noszenia przedmiotów wyposażenia w miejscach publicznych, jeżeli nie wymagają tego okoliczności służby.

Załącznik nr 3 do zarządzenia nr 13
Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA, GOSPODAROWANIA I ROZLICZANIA SPRZĘTU ŻYWNOŚCIOWEGO

§ 1

1. Określa się szczegółowe zasady gospodarowania sprzętem działu żywnościowego w jednostkach Policji, tj.:

1) zasady sporządzania tabel należności,

2) sposób oznaczania oraz ewidencjonowania sprzętu,

3) podział na kategorie,

4) warunki przechowywania,

5) sposób wycofywania sprzętu z użytkowania.

2. Użyte poniżej określenia oznaczają:

1) „jednostka zaopatrująca” - komórkę organizacyjną prowadzącą gospodarkę żywnościową w jednostkach Policji.

2) „gospodarka żywnościowa” - ogół czynności związanych z zaopatrzeniem w sprzęt działu żywnościowego, m. in. ewidencje, sprzętu, magazynowanie, wycofywanie z użytkowania,

3) „sprzęt” - sprzęt i wyposażenie działu żywnościowego przewidziany na zaopatrzenie pomieszczeń oraz miejsc zbiorowego żywienia w jednostkach według norm należności.

§ 2

1. Jednostka zaopatrująca sporządza tabele należności sprzętu dla zaopatrywanych przez siebie jednostek organizacyjnych oraz tabelę zbiorczą dla całego województwa na podstawie norm należności sprzętu działu żywnościowego, określonych w zestawach stanowiących załącznik nr 4.

2. Tabele należności należy weryfikować w przypadku zaistniałych w jednostce zmian w zakresie pomieszczeń, miejsc zbiorowego żywienia oraz ilości żywionych.

3. Sporządzone tabele należności podlegają zatwierdzeniu przez:

1) komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji - zbiorcza tabela należności dla komórek organizacyjnych komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji i podległych mu jednostek organizacyjnych Policji oraz komórek organizacyjnych Centralnego Biura Śledczego Policji, Biura Spraw Wewnętrznych Policji i Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości, znajdujących się na terenie jego działania, z wyłączeniem komórek organizacyjnych Centralnego Biura Śledczego Policji, Biura Spraw Wewnętrznych Policji i Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości, znajdujących się na terenie działania Komendanta Stołecznego Policji;

2) Komendanta-Rektora Akademii Policji w Szczytnie - tabela należności dla Akademii Policji w Szczytnie;

3) komendantów szkół policyjnych - tabele należności dla szkół policyjnych;

4) dyrektora Biura Logistyki Policji Komendy Głównej Policji - tabela należności dla Komendy Głównej Policji, Centralnego Pododdziału Kontrterrorystycznego Policji „BOA”, Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji oraz komórek organizacyjnych Centralnego Biura Śledczego Policji, Biura Spraw Wewnętrznych Policji i Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości, znajdujących się na terenie działania Komendanta Stołecznego Policji;

5) kierowników jednostek organizacyjnych Policji podległych komendantowi wojewódzkiemu (Stołecznemu) Policji - tabele należności dla nadzorowanych przez nich jednostek organizacyjnych Policji.

§ 3

1. Zatwierdzone tabele należności stanowią podstawę do planowania i dokonywania zakupów należnego danej jednostce sprzętu.

2. Jednostka zaopatrująca planuje zakupy biorąc pod uwagę ilości sprzętu wynikające z zatwierdzonych tabel oraz aktualnych stanów ewidencyjnych.

3. Na podstawie sporządzonego planu zakupów jednostka zaopatrująca dokonuje zakupu sprzętu przeznaczonego dla potrzeb jednostek zaopatrywanych.

4. Wyboru dostawcy (producenta) dokonuje się na podstawie przepisów ustawy o zamówieniach publicznych.

5. Przy wyborze typu i rodzaju sprzętu należy kierować się dążeniem do ujednolicenia wzorów sprzętu znajdującego się na wyposażeniu jednostek zaopatrywanych.

§ 4

1. Jednostka zaopatrująca zapewnia pomieszczenie magazynowe do przechowywania sprzętu.

2. Magazyn sprzętu powinien spełniać podstawowe warunki składowania, a przede wszystkim pomieszczenie powinno być suche, wolne od kurzu, a temperatura bez względu na porę roku dodatnia.

3. Składowany sprzęt powinien być posegregowany na poszczególne kategorie, określone w § 7 ust. 1.

§ 5

1. Sprzęt podlega oznakowaniu bezzwłocznie po jego zakupieniu lub remoncie, przed wydaniem do użytkownika.

2. Obowiązek oznakowanie sprzętu spoczywa na jednostce zaopatrującej.

3. Oznakowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie podlega drobne wyposażenie kuchenne oraz naczynia szklane, porcelanowe i z tworzyw sztucznych.

§ 6

1. Sprzęt będący na stanie jednostki podlega ewidencjonowaniu.

2. Ewidencję sprzętu prowadzi się w odpowiednich urządzeniach ewidencyjnych.

§ 7

1. Sprzęt działu żywnościowego klasyfikuje się w czterech kategoriach użytkowych:

1) kategoria I - sprzęt nowy,

2) kategoria II - sprzęt używany nie wymagający naprawy,

3) kategoria III - sprzęt używany wymagający naprawy,

4) kategoria IV - sprzęt nie nadający się do użytku i naprawy, przeznaczony do wycofania.

2. Wstępną klasyfikację sprzętu do kategorii II, III, lub IV dokonuje magazynier odpowiedzialny za gospodarkę, tym sprzętem.

3. Klasyfikacja, o której mowa w ust. 2, podlega komisyjnej weryfikacji w trakcie przeglądu sprzętu przeznaczonego do wycofania.

4. Klasyfikacja, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje naczyń porcelanowych, szklanych i z tworzyw sztucznych.

§ 8

1. Wycofaniu z użytkowania podlega sprzęt:

1) zakwalifikowany do IV kategorii użytkowej,

2) którego ilość przekracza ustalone normy i wskaźniki należności oraz zapas przekraczający obowiązujące normatywy magazynowe, bez perspektywy zagospodarowania w ciągu 12 miesięcy,

3) naczynia szklane, porcelanowe i z tworzyw sztucznych nie spełniające w użytkowaniu warunków bezpieczeństwa i higienicznych.

2. Decyzję o wycofaniu sprzętu podejmuje kierownik jednostki zaopatrującej na wniosek komisji weryfikującej.

3. Wniosek zawiera:

1) spis sprzętu zakwalifikowanego do wycofania z uwzględnieniem okresu jego użytkowania,

2) krótki ogólny opis stanu technicznego sprzętu,

3) okres użytkowania sprzętu,

4) propozycje dotyczące dalszego postępowania.

4. Sprzęt, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wycofuje się i spisuje z ewidencji na zasadach określonych w § 11.

§ 9

Kolejność postępowania ze sprzętem wycofanym z użytkowania na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 jest następująca:

1) przekazanie sprzętu innej jednostce Policji,

2) sprzedaż lub nieodpłatne przekazanie innym jednostkom organizacyjnym resortu spraw wewnętrznych i administracji,

3) sprzedaż poza resort spraw wewnętrznych i administracji,

4) oddanie w najem (dzierżawę),

5) nieodpłatne przekazanie innej jednostce organizacyjnej albo osobie prawnej lub fizycznej na cele związane z pomocą i opieką społeczną albo na cele szkoleniowe.

§ 10

1. Sprzęt, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 9 pkt. 1 do 5 lub został zakwalifikowany do wycofania na podstawie § 8 ust. 1 pkt. 1, podlega wybrakowaniu.

2. Jeżeli przyczyną zakwalifikowania sprzętu do wybrakowania było jego zniszczenie lub inne okoliczności /np. umyślne zniszczenie lub uszkodzenie, przedwczesne zużycie wskutek nieprawidłowego użytkowania/, a nie normalne zużycie, sprzęt ten może być przedmiotem wybrakowania po zakończeniu postępowania szkodowego.

§ 11

1. Naczynia porcelanowe, szklane i z tworzyw sztucznych, o których mowa w § 8 ust. 1 pkl 3, wycofywane są na bieżąco przez bezpośredniego użytkownika. Spisu z ewidencji dokonuje się na podstawie orientacyjnej miesięcznej normy zużycia, ustalanej oddzielnie dla poszczególnych naczyń.

2. Orientacyjną miesięczną normę zużycia, wyrażoną w liczbach całkowitych, oblicza się mnożąc wskaźnik zużycia przez liczbę stanowiącą normę należność wyposażenia oraz dzieląc wynik przez 100.

3. Wskaźnik zużycia o którym mowa w pkt 2 ustala się w procentach, dzieląc 100% przez okres używalności wyrażony w miesiącach. W jednostkach wydających posiłki co najmniej na dwie zmiany (gdy w drogiej zmianie jest zajętych ponad 50% miejsc) wskaźnik zużycia powiększa się o 3%.

4. Jednostki prowadzące żywienie dokonują okresowych ocen faktycznego zużycia naczyń. Oceny dokonuje komisja powołana przez kierownika jednostki zaopatrującej.

5. Do obowiązków komisji, o której mowa w ust. 4, należy:

1) ustalenie różnicy pomiędzy faktyczną ilością naczyń znajdujących się na wyposażeniu /kuchni, stołówki/ a stanem ewidencyjnym,

2) ustalenie ilości naczyń wycofanych, nie nadających się do dalszego użytku, oraz pozbawienie je cech używalności /np. potłuczenie, zgniecenie/,

3) obliczenie orientacyjnej normy zużycia naczyń za okres objęty oceną i porównanie z taktycznym zużyciem,

4) w przypadku stwierdzenia, że faktyczne zużycie jest większe od obliczonej orientacyjnej normy zużycia, zbadanie przyczyn nadmiernego zużycia naczyń.

6. Komisja z dokonanych czynności sporządza protokół, który po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki stanowi podstawę do spisania z ewidencji faktycznej ilości wycofanego sprzętu.

7. W przypadku stwierdzenia przez komisję nadmiernego zużycia naczyń wskutek oczywistego niedbalstwa, przywłaszczenia lub innego czynu niedozwolonego kierownik jednostki podejmuje czynności przewidziane w przepisach o odpowiedzialności i postępowaniu w sprawach szkód w majątku Policji.

§ 12

1. Wybrakowaniu podlega sprzęt:

1) zbędny, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 9 pkt 1 do 5,

2) który utracił całkowicie wartość użytkową,

3) którego naprawa jest nieopłacalna, niecelowa lub niemożliwa.

2. Przypadki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, muszą być potwierdzone pisemną ekspertyzą przez specjalistę uprawnionego do jej wydawania.

§ 13

Wybrakowanie sprzętu przeprowadza komisja powołana przez kierownika jednostki zaopatrującej, który określa miejsce przeprowadzenia wybrakowania, termin wybrakowania, ilość osób delegowanych do prac komisji oraz postanowienie o zwolnieniu tych osób od wykonywania innych obowiązków służbowych.

§ 14

1. Do podstawowych obowiązków komisji przeprowadzającej wybrakowanie należy:

1) ocena wartości użytkowej sprzętu przedstawionego do wybrakowania,

2) dokładne przeliczenie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

3) sprawdzenie ekspertyz o stanie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

4) nadzór nad pozbawieniem cech używalności wybrakowywanego sprzętu,

5) nadzór nad przewożeniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do punktu surowców wtórnych lub miejsca zniszczenia,

6) nadzór nad przekazaniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do wykorzystania w jednostce.

§ 15

1. Każdy wybrakowany sprzęt należy pozbawić cech używalności. Pozbawienie sprzętu cech używalności należy dokonać w taki sposób, ażeby nie uległy zniszczeniu te elementy, które po demontażu mogą stanowić materiały naprawkowe.

2. Materiały naprawkowe, uzyskane z wybrakowania, winny być wykorzystane w pierwszej kolejności dla potrzeb własnych jednostki z przeznaczeniem dla warsztatów do naprawy innych przedmiotów (części zamienne podlegają zaewidencjonowaniu).

§ 16

1. Materiały niewykorzystane zgodnie z § 15 pkt 2 należy zbywać osobom prawnym i fizycznym według cen umownych ustalonych przez kierownika jednostki organizacyjnej.

2. Materiały, które nie mogą być wykorzystane do celów gospodarczych oraz nie są przedmiotem skupu, podlegają komisyjnemu zniszczeniu.

§ 17

Komisja po dokonaniu wybrakowania sporządza protokół klasyfikacji i wybrakowania, który po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji stanowi podstawę do przeprowadzenia odpowiednich zmian w ewidencji materiałowej.

Załącznik nr 4 do zarządzenia nr 13
Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

NORMY NALEŻNOŚCI SPRZĘTU ŻYWNOŚCIOWEGO

Zestaw nr 1

dla jednostek organizacyjnych Policji prowadzących żywienie we własnym zakresie

Zestaw nr 2

dla jednostek organizacyjnych Policji posiadających psy służbowe

Zestaw nr 3

dla pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, policyjnej izby dziecka

Zestaw nr 4

dla sekretariatów kierowników jednostek organizacyjnych Policji i ich zastępców

Zestaw nr 5

dla sekretariatów kierowników komórek organizacyjnych w jednostkach organizacyjnych Policji i ich zastępców

Zestaw nr 6

dla pomieszczenia dyżurnego, oficera operacyjnego, dyżurnego obiektu

Zestaw nr 7

dla pokoju biurowego

Zestaw nr 8

dla pomieszczenia socjalnego

Załącznik nr 5 do zarządzenia nr 13
Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA, GOSPODAROWANIA I ROZLICZANIA SPRZĘTU KWATERUNKOWEGO

§ 1

1. Określa się szczegółowe zasady gospodarowania sprzętem kwaterunkowym w jednostkach Policji, tj.:

1) zasady sporządzania tabel należności,

2) procedurę wyboru dostawcy,

3) sposób oznaczania oraz ewidencjonowania sprzętu,

4) podział na kategorie,

5) warunki przechowywania,

6) sposób wycofywania sprzętu z użytkowania.

2. Użyte poniżej określenia oznaczają:

1) „jednostka zaopatrująca” - komórkę organizacyjną prowadzącą gospodarkę kwaterunkową w jednostkach Policji,

2) „gospodarka kwaterunkowa” - ogół czynności związanych z zaopatrzeniem osób oraz wyposażeniem pomieszczeń w przedmioty zaopatrzenia kwaterunkowego, m. in. ewidencję sprzętu, magazynowanie, wycofywanie z użytkowania,

3) „przedmioty zaopatrzenia kwaterunkowego” - sprzęt i materiały kwaterunkowe przewidziane na wyposażenie indywidualne i zbiorowe według norm należności.

§ 2

1. Jednostka zaopatrująca sporządza tabele należności sprzętu kwaterunkowego dla zaopatrywanych przez siebie jednostek organizacyjnych oraz tabelę zbiorczą dla całego województwa na podstawie norm należności sprzętu kwaterunkowego określonych w załączniku nr 6,

2. Sporządzone tabele należności podlegają zatwierdzeniu przez:

1) komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji - zbiorcza tabela należności dla komórek organizacyjnych komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji i podległych mu jednostek organizacyjnych Policji oraz komórek organizacyjnych Centralnego Biura Śledczego Policji, Biura Spraw Wewnętrznych Policji i Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości, znajdujących się na terenie jego działania, z wyłączeniem komórek organizacyjnych Centralnego Biura Śledczego Policji, Biura Spraw Wewnętrznych Policji i Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości, znajdujących się na terenie działania Komendanta Stołecznego Policji;

2) Komendanta-Rektora Akademii Policji w Szczytnie - tabela należności dla Akademii Policji w Szczytnie;

3) komendantów szkół policyjnych - tabele należności dla szkół policyjnych;

4) dyrektora Biura Logistyki Policji Komendy Głównej Policji - tabela należności dla Komendy Głównej Policji, Centralnego Pododdziału Kontrterrorystycznego Policji „BOA”, Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji oraz komórek organizacyjnych Centralnego Biura Śledczego Policji, Biura Spraw Wewnętrznych Policji i Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości, znajdujących się na terenie działania Komendanta Stołecznego Policji;

5) kierowników jednostek organizacyjnych Policji podległych komendantowi wojewódzkiemu (Stołecznemu) Policji - tabele należności dla nadzorowanych przez nich jednostek organizacyjnych Policji.

3. Tabele należności należy weryfikować w przypadku zaistniałych w jednostce zmian stanów etatowych oraz ilości i przeznaczenia pomieszczeń.

4. Zawarte w tabelach należności są należnościami docelowymi i nie mogą być przekraczane.

§ 3

1. Wartości finansowe sprzętu określonego ilościowo w zestawach nie mogą przekroczyć limitów wyliczonych dla tych zestawów w załączniku nr 6 do niniejszego Zarządzenia.

2. Limity, o których mowa w ust. 1, nie obejmują wartości przedmiotów, w które wyposaża się pomieszczenia „wg potrzeb”.

§ 4

1. Zatwierdzone tabele należności stanowią podstawę do planowania i dokonywania zakupów należnego danej jednostce sprzętu kwaterunkowego.

2. Jednostka zaopatrująca planuje zakupy biorąc pod uwagę ilości sprzętu wynikające z zatwierdzonych tabel oraz aktualnych stanów ewidencyjnych z zastrzeżeniem postanowień § 3 ust. 1.

3. Na podstawie sporządzonego planu zakupów jednostka zaopatrująca dokonuje zakupu sprzętu wyposażenia przeznaczonego dla potrzeb jednostek zaopatrywanych.

4. Wyboru dostawcy (producenta) sprzętu dokonuje się na podstawie przepisów ustawy o zamówieniach publicznych.

6. Przy wyborze typu i rodzaju sprzętu należy kierować się dążeniem do ujednolicenia wzorów sprzętu znajdującego się na wyposażeniu jednostek zaopatrywanych.

§ 5

1. Jednostka zaopatrująca zapewnia pomieszczenie magazynowe do przechowywania sprzętu kwaterunkowego.

2. Magazyn sprzętu powinien spełniać podstawowe warunki składowania, a przede wszystkim pomieszczenie powinno być suche, wolne od kurzu, a temperatura bez względu na pory roku nie może być ujemna.

3. Sprzęt powinien być posegregowany na poszczególne kategorie, określone w § 8 ust. 1.

§ 6

1. Sprzęt kwaterunkowy podlega oznakowaniu bezzwłocznie po jego zakupieniu lub remoncie, przed wydaniem użytkownikowi,

2. Obowiązek oznakowania sprzętu spoczywa na jednostce zaopatrującej.

§ 7

1. Sprzęt będący na stanie jednostki podlega ewidencjonowaniu.

2. Ewidencję sprzętu prowadzi się w odpowiednich urządzeniach ewidencyjnych.

§ 8

1. Sprzęt kwaterunkowy klasyfikuje się w czterech kategoriach użytkowych:

1) kategoria I - sprzęt nowy,

2) kategoria II - sprzęt używany nie wymagający naprawy,

3) kategoria III - sprzęt używany wymagający naprawy,

4) kategoria IV - sprzęt nie nadający się do dalszego użytkowania ze względu na stan techniczny, a jego naprawa jest ekonomicznie nieopłacalna - sprzęt przeznaczony do wycofania.

2. Wstępną klasyfikację sprzętu do kategorii II, III, lub IV przeprowadza magazynier odpowiedzialny za gospodarkę tym sprzętem.

3. Klasyfikacja, o której mowa w ust. 2, podlega komisyjnej weryfikacji w trakcie przeglądu sprzętu przeznaczonego do wycofania.

§ 9

1. Wycofaniu z użytkowania podlega sprzęt kwaterunkowy:

1) zakwalifikowany do IV kategorii użytkowej,

2) którego ilość przekracza ustalone normy i wskaźniki należności oraz zapas przekraczający obowiązujące normatywy magazynowe, bez perspektywy zagospodarowania w ciągu 12 miesięcy,

2. Decyzję o wycofaniu sprzętu podejmuje kierownik jednostki zaopatrującej na wniosek komisji weryfikującej.

3. Wniosek o wycofanie zawiera:

1) spis sprzętu zakwalifikowanego do wycofania, z uwzględnieniem okresu jego użytkowania,

2) krótki ogólny opis stanu technicznego sprzętu,

3) okres użytkowania sprzętu,

4) propozycje dotyczące dalszego postępowania.

§ 10

Kolejność postępowania ze sprzętem wycofanym z użytkowania na podstawie § 9 ust. 1 pkt 2 jest następująca:

1) przekazanie sprzętu innej jednostce Policji,

2) sprzedaż lub nieodpłatne przekazanie innym jednostkom organizacyjnym resortu spraw wewnętrznych i administracji,

3) sprzedaż poza resort spraw wewnętrznych i administracji,

4) oddanie w najem (dzierżawę),

5) nieodpłatne przekazanie innej jednostce organizacyjnej albo osobie prawnej lub fizycznej na cele związane z pomocą i opieką społeczną albo na cele szkoleniowe.

§ 11

1. Sprzęt, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 10 pkt 1 do 5 lub został zakwalifikowany do wycofania na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1, podlega wybrakowaniu,

2. Jeżeli przyczyną zakwalifikowania sprzętu do wybrakowania było jego zniszczenie lub inne okoliczności /np. umyślne zniszczenie lub uszkodzenie, przedwczesne zużycie wskutek nieprawidłowego użytkowania/, a nie normalne zużycie, sprzęt ten może być przedmiotem wybrakowania po zakończeniu postępowania szkodowego.

§ 12

1. Wybrakowaniu podlega sprzęt:

1) zbędny, który nie został zagospodarowany na zasadach określonych w § 9 pkt 1 do 5,

2) który utracił całkowicie wartość użytkową,

3) którego naprawa jest nieopłacalna, niecelowa lub niemożliwa.

2. Przypadki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, muszą być potwierdzone pisemną ekspertyzą przez specjalistę uprawnionego do jej wydawania.

§ 13

Wybrakowanie sprzętu przeprowadza komisja powołana przez kierownika jednostki zaopatrującej, który określa miejsca przeprowadzenia wybrakowania, termin wybrakowania, ilość osób delegowanych do prac komisji oraz postanowienie o zwolnieniu tych osób od wykonywania innych obowiązków służbowych.

§ 14

1. Do podstawowych obowiązków komisji przeprowadzającej wybrakowanie należy:

1) ocena wartości użytkowej sprzętu przedstawionego do wybrakowania,

2) dokładne przeliczenie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

3) sprawdzenie ekspertyz o stanie sprzętu zakwalifikowanego do wybrakowania,

4) nadzór nad pozbawieniem cech używalności wybrakowywanego sprzętu,

5) nadzór nad przewożeniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do punktu surowców wtórnych lub miejsca zniszczenia,

6) nadzór nad przekazaniem materiałów uzyskanych z wybrakowania do wykorzystania w jednostce.

§ 15

1. Każdy wybrakowany sprzęt należy pozbawić cech używalności. Należy tego dokonać w taki sposób, ażeby nie uległy zniszczeniu te elementy, które po demontażu mogą stanowić materiały naprawkowe.

2. Materiały naprawkowe, uzyskane z wybrakowania, winny być wykorzystane w pierwszej kolejności dla potrzeb własnych jednostki z przeznaczeniem dla warsztatów do naprawy innych przedmiotów (części zamienne podlegają zaewidencjonowaniu).

§ 16

1. Materiały niewykorzystane zgodnie z § 15 pkt 2 należy zbywać osobom prawnym i fizycznym według cen umownych ustalonych przez kierownika jednostki organizacyjnej.

2. Odpady materiałów, które nie mogą być wykorzystane dla potrzeb własnych jednostki oraz nie są przedmiotem skupu, podlegają komisyjnemu zniszczeniu.

§ 17

Komisja po dokonaniu wybrakowania sporządza protokół klasyfikacji i wybrakowania, który po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji stanowi podstawę do przeprowadzenia odpowiednich zmian w ewidencji materiałowej,

Załącznik nr 6 do zarządzenia nr 13 Komendanta Głównego Policji
z dnia 23 sierpnia 2002 r.

NORMY NALEŻNOŚCI SPRZĘTU KWATERUNKOWEGO

Zestaw nr 1

dla gabinetu:

a) dyrektora biura Komendy Głównej Policji,

b) komendanta Centralnego Biura Śledczego Policji,

c) komendanta Biura Spraw Wewnętrznych Policji,

d) komendanta Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości,

e) dowódcy Centralnego Pododdziału Kontrterrorystycznego Policji „BOA”,

f) komendanta wojewódzkiego Policji/Komendanta Stołecznego Policji,

g) Komendanta-Rektora Akademii Policji w Szczytnie/szkoły policyjnej,

h) komendanta powiatowego (miejskiego, rejonowego) Policji,

i) dyrektora Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji,

oraz ich zastępców.

Zestaw nr 2

dla gabinetu:

a) naczelnika i zastępcy naczelnika wydziału w: Komendzie Głównej Policji, Biurze Spraw Wewnętrznych Policji, Centralnym Pododdziale Kontrterrorystycznym Policji „BOA”, Centralnym Laboratorium Kryminalistycznym Policji, komendzie wojewódzkiej Policji/Komendzie Stołecznej Policji, naczelnika zarządu/naczelnika i zastępcy naczelnika wydziału w: Centralnym Biurze Śledczym Policji, Centralnym Biurze Zwalczania Cyberprzestępczości,

b) kierownika zakładu i zastępcy kierownika zakładu w Akademii Policji w Szczytnie/szkole policyjnej,

c) komendanta komisariatu Policji,

d) kierownika policyjnej izby dziecka,

e) naczelnika wydziału/kierownika zakładu w Centralnym Laboratorium Kryminalistycznym Policji.

Zestaw nr 3

dla sekretariatu, kancelarii

Zestaw nr 4

dla pokoju biurowego

Zestaw nr 5

dla pomieszczenia dyżurnego, oficera operacyjnego, dyżurnego obiektu

Zestaw nr 6

dla sali konferencyjnej, wykładowej, odpraw

Zestaw nr 7

dla biura przepustek/recepcji

Zestaw nr 8

dla pokoju mieszkalnego w szkołach policyjnych i ośrodkach szkolenia oraz w oddziale prewencji Policji/samodzielnym pododdziale prewencji Policji

Zestaw nr 9

dla szatni

Zestaw nr 10

dla magazynu

Zestaw nr 11

dla pomieszczenia kasjera

Zestaw nr 12

dla pokoju kierowców