Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2002-03-30 do 2019-01-22
Wersja archiwalna od 2002-03-30 do 2019-01-22
archiwalny
ZARZĄDZENIE NR 4 KOMENDANTA GŁÓWNEGO POLICJI
z dnia 26 marca 2002 r.
w sprawie form i metod wykonywania negocjacji policyjnych
Na podstawie art. nr 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58 i Nr 19, poz. 185) zarządza się co następuje:
§ 1
1. Zarządzenia określa:
1) zakres i sposób wykonywania negocjacji policyjnych,
2) podmioty właściwe do realizacji tych zadań,
3) sytuacje, w których mogą być prowadzone negocjacje policyjne.
2. Ilekroć w zarządzeniu jest mowa o dowódcy akcji lub operacji policyjnej, należy przez to rozumieć dowódcę akcji lub operacji policyjnej, o którym mowa w zarządzeniu nr 18/2000 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 listopada 2000 r. w sprawie metod i form wykonywania zadań Policji w przypadku zagrożenia życia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa publicznego (Dz. Urz. KGP Nr 1 z dnia 28 lutego 2001 r., poz. 2).
§ 2
1. Negocjacje policyjne, zwane dalej „negocjacjami”, polegają na komunikacji między sprawcą sytuacji kryzysowej a negocjatorem policyjnym, zwanym dalej „negocjatorem”, w celu rozwiązania sytuacji kryzysowej.
2. Negocjacje prowadzi się, stosując w szczególności następujące metody:
1) rozmowę z wykorzystaniem środków technicznych,
2) rozmowę bezpośrednią z zapewnieniem niezbędnego bezpieczeństwa.
3. Sytuacjami kryzysowymi są w szczególności zdarzenia związane z:
1) wzięciem i przetrzymywaniem zakładników,
2) zapowiedzią popełnienia samobójstwa,
3) groźbą użycia przez sprawcę broni lub niebezpiecznego narzędzia albo materiału w stosunku do osób i mienia.
§ 3
1. Negocjatorem może być wyłącznie policjant, który ukończył szkolenie z zakresu negocjacji organizowane przez Komendę Główną Policji.
2. Komendant wojewódzki Policji prowadzi wykaz negocjatorów, pełniących służbę na obszarze jego terytorialnego zasięgu działania w komórkach organizacyjnych do spraw negocjacji oraz innych komórkach organizacyjnych.
3. Wzór wykazu, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do zarządzenia.
§ 4
1. W wypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej, wymienionej w § 2 ust. 3, negocjacje prowadzi zespół negocjacyjny. Liczba zespołów negocjacyjnych zależy od czasu trwania negocjacji.
2. W skład zespołu negocjacyjnego wchodzą negocjatorzy, a także, stosownie do potrzeb, inne osoby, których wiedza i umiejętności są niezbędne dla właściwego przebiegu negocjacji.
3. Zespół negocjacyjny wykonuje swoje zadania w składzie:
1) dowódca – koordynator zespołu,
2) negocjator nr 1,
3) negocjator nr 2,
4) negocjator nr 3,
5) negocjator nr 4,
6) konsultant.
4. W wypadku braku możliwości wyznaczenia składu zespołu negocjacyjnego, o którym mowa w ust. 3, negocjacje prowadzi zespół w składzie co najmniej trzech negocjatorów: dowódca – koordynator zespołu, negocjator nr 1 oraz negocjator nr 2, który przejmuje w zakresie możliwym do wykonania zadania pozostałych negocjatorów.
§ 5
Policjanci wchodzący w skład zespołu negocjacyjnego, o którym mowa w § 4 ust. 3, wykonują następujące zadania:
1) dowódca – koordynator zespołu:
a) przydziela zadania i nadzoruje ich realizację,
b) współpracuje z dowódcą akcji lub operacji policyjnej,
c) na bieżąco informuje dowódcę akcji lub operacji policyjnej o procesie negocjacji,
d) uzyskuje akceptację dowódcy akcji lub operacji policyjnej dla istotnych uzgodnień między negocjatorem i sprawcą,
e) informuje negocjatorów o podejmowanych przez dowódcę, akcji lub operacji policyjnej decyzjach, niezbędnych do prowadzenia negocjacji,
f) uzyskuje informacje niezbędne do właściwego prowadzenia negocjacji,
g) sporządza z przebiegu negocjacji sprawozdanie (wzór sprawozdania w formie notatki służbowej zawiera załącznik nr 2), które wraz z kartą negocjacji – stanowiącej załącznik nr 3, przesyła do komórki organizacyjnej do spraw negocjacji komendy wojewódzkiej Policji niezwłocznie po ich zakończeniu;
2) negocjator nr 1 nawiązuje kontakt i prowadzi negocjacje ze sprawcą sytuacji kryzysowej;
3) negocjator nr 2 udziela pomocy negocjatorowi nr 1 w prowadzeniu negocjacji, a w razie potrzeby zastępuje go;
4) negocjator nr 3:
a) dokumentuje przebieg negocjacji w karcie negocjacji,
b) przekazuje informacje na linii dowódca zespołu negocjacyjnego – negocjatorzy,
c) udziela pomocy w prowadzeniu negocjacji;
5) negocjator nr 4 prowadzi szczegółowe tablice sytuacyjne i udziela pomocy w prowadzeniu negocjacji;
6) konsultant udziela pomocy w prowadzeniu negocjacji.
§ 6
1. Komendant wojewódzki Policji lub osoba przez niego upoważniona wyznacza skład zespołu negocjacyjnego oraz jego dowódcę.
2. Dyżurny operacyjny komendy wojewódzkiej Policji zawiadamia osoby wyznaczone w skład zespołu negocjacyjnego o konieczności podjęcia negocjacji oraz kieruje zespół negocjacyjny na miejsce wskazane przez dowódcę akcji lub operacji policyjnej.
3. Osoby wchodzące w skład zespołu negocjacyjnego do czasu zakończenia negocjacji nie wykonują innych czynności służbowych.
§ 7
Dowódca akcji lub operacji policyjnej podejmuje decyzję o podjęciu i zakończeniu negocjacji.
§ 8
Komendant Główny Policji na wniosek zainteresowanego komendanta wojewódzkiego Policji może polecić udzielenie wsparcia działań negocjacyjnych w zakresie określonym we wniosku, wskazując jednocześnie komendanta wojewódzkiego Policji lub komendanta szkoły policyjnej obowiązanego do udzielenia wsparcia.
§ 9
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Komendant Główny Policji: nadinsp. Antoni Kowalczyk
Załącznik nr 1 do zarządzenia nr 4 Komendanta Głównego Policji
z dnia 26 marca 2002 r.
WYKAZ NEGOCJATORÓW
Załącznik nr 2 do zarządzenia nr 4 Komendanta Głównego Policji
z dnia 26 marca 2002 r.
NOTATKA SŁUŻBOWA
Załącznik nr 3 do zarządzenia nr 4 Komendanta Głównego Policji
z dnia 26 marca 2002 r.
KARTA NEGOCJACJI