Załącznik
do decyzji nr 34
Komendanta Głównego Policji
z dnia 2 lutego 2001 r.

INSTRUKCJA
w sprawie organizacji obsług technicznych i napraw sprzętu transportowego w Policji [1]

§ 1

1. Instrukcja określa zasady organizacji obsług technicznych i napraw sprzętu transportowego, znajdującego się w ewidencji Policji, oraz wykonywania w policyjnym zapleczu obsługowo-naprawczym czynności obsługowo-naprawczych sprzętu transportowego spoza Policji.

2. Przepisy instrukcji nie mają zastosowania do obsług i napraw urządzeń i aparatury specjalnej użytkowanej w sprzęcie transportowym.

§ 2

1. Jednostki użytkujące utrzymują sprzęt transportowy w należytej sprawności technicznej przez zapewnienie wykonania:

1) obsługi technicznej, którą jest obsługa codzienna (OC), okresowa (OT-1, OT-2 i wyższego rzędu oraz sezonowa OS), a także obsługa w okresie docierania (OTD),

2) naprawy bieżącej (NB),

3) naprawy powypadkowej (NP),

4) obsługi i naprawy gwarancyjnej (NG).

2. Obsługi i naprawy wykonywane są, z uwzględnieniem § 4 i 5, w policyjnym zapleczu obsługowo-naprawczym, którym jest:

1) stacja obsługi (SO) – odpowiednio wyposażony obiekt przeznaczony do wykonywania obsług technicznych, napraw sprzętu transportowego oraz napraw zespołów i podzespołów,

2) punkt obsługi technicznej (POT) – stanowisko pracy utworzone w jednostce użytkującej sprzęt transportowy, przeznaczone do wykonywania okresowych obsług technicznych OT-1 i sezonowych oraz drobnych napraw bieżących sprzętu transportowego, w którym zatrudniony jest co najmniej jeden specjalista samochodowy,

3) przygarażowe stanowisko obsługowo-naprawcze (PSON) – stanowisko utworzone przy garażu jednostki użytkującej sprzęt transportowy, przeznaczone do wykonywania przez kierujących sprzętem transportowym prostych czynności obsługowo-naprawczych.

3. Specjalistą samochodowym jest pracownik Policji zatrudniony na stanowisku mechanika samochodowego, blacharza samochodowego, diagnosty samochodowego, elektryka samochodowego, lakiernika samochodowego lub na innym stanowisku związanym z wykonywaniem obsługi i naprawy sprzętu transportowego.

4. Specjalistą samochodowym jest także policjant, jeżeli zakres jego obowiązków odpowiada zakresowi zadań na stanowisku, o którym mowa w ust. 3.

§ 3

1. Komendy wojewódzkie (Stołeczna) Policji, komendy powiatowe (miejskie) Policji, Wyższa Szkoła Policji i szkoły policyjne wykonują obsługi i naprawy użytkowanego przez te jednostki sprzętu transportowego.

2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, wykonują obsługi i naprawy sprzętu transportowego użytkowanego przez podległe im jednostki organizacyjne Policji.

3. Komendy wojewódzkie Policji wykonują obsługi i naprawy sprzętu transportowego użytkowanego przez terenowe komórki organizacyjne Centralnego Biura Śledczego Policji oraz terenowe komórki organizacyjne biur Komendy Głównej Policji.

4. Biuro Logistyki Policji Komendy Głównej Policji wykonuje obsługi i naprawy sprzętu transportowego użytkowanego przez: komórki organizacyjne Centralnego Biura Śledczego Policji, w tym terenowe komórki organizacyjne Centralnego Biura Śledczego Policji, znajdujące się na terenie działania Komendy Stołecznej Policji, oraz komórki organizacyjne Komendy Głównej Policji.

5. Jednostki wymienione w ust. 1 oraz Biuro Logistyki Policji Komendy Głównej Policji, zwane dalej „jednostkami”:

1) mogą na podstawie dwustronnych uzgodnień wykonywać dla innych jednostek prace obsługowo-naprawcze przy sprzęcie transportowym znajdującym się w ewidencji Policji,

2) w przypadku posiadania autoryzowanej stacji obsługi danej marki sprzętu transportowego zobowiązane są do świadczenia prac obsługowo-naprawczych jednostkom Policji nie posiadającym autoryzowanej stacji w tym zakresie,

3) mogą wykonywać prace obsługowo-naprawcze zlecone przy sprzęcie transportowym znajdującym się w ewidencji Policji przy likwidacji szkody.

6. Za pisemną zgodą kierownika jednostki, jeśli nie wpłynie to ujemnie na realizację zadań wykonywanych dla jednostek Policji, jednostka może wykonywać odpłatnie czynności obsługowo-naprawcze sprzętu transportowego spoza Policji.

7. Zadania związane z wykonywaniem obsług i napraw sprzętu transportowego realizują komórki organizacyjne jednostek właściwe w sprawach transportu, zwane dalej „komórkami”.

§ 4

1. Jeżeli wykonanie obsługi technicznej lub naprawy sprzętu transportowego w policyjnym zapleczu obsługowo-naprawczym nie jest możliwe ze względów technicznych, organizacyjnych lub nie jest ekonomicznie uzasadnione, kierownik jednostki lub osoba przez niego upoważniona zleca jej wykonanie poza Policją.

2. Sprzęt transportowy kieruje się do obsługi lub naprawy poza Policją po zdemontowaniu, w szczególności sprzętu techniki operacyjnej i łączności.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wykonywania obsługi codziennej sprzętu transportowego.

§ 5

1. Do utrzymania sprawności technicznej sprzętu transportowego zgrupowanego w ramach operacji policyjnej oraz na trasie przejazdu sprzętu na miejsce zgrupowania wykorzystuje się ruchome warsztaty samochodowe przyznane na wyposażenie jednostek prowadzących gospodarkę transportową.

2. Ruchome warsztaty samochodowe mogą być wykorzystywane również do pomocy w uruchomieniu łodzi przed sezonem nawigacyjnym i jej obsługi podczas tego sezonu oraz do wykonywania doraźnych napraw sprzętu transportowego w jednostkach użytkujących.

§ 6

1. Obsługa codzienna (OC) polega na skontrolowaniu w dniu pracy sprzętu transportowego, jego sprawności technicznej oraz stanu technicznego jego zespołów i podzespołów, ze szczególnym uwzględnieniem układów mających wpływ na bezpieczeństwo jazdy.

2. Obsługa OC wykonywana jest w pełnym zakresie w miejscu stałego lub okresowego garażowania sprzętu transportowego.

3. Obsługę OC wykonują:

1) osoba, której zakres podstawowych obowiązków obejmuje prowadzenie i obsługę OC sprzętu transportowego,

2) policjant, któremu na podstawie odrębnych przepisów zlecono na piśmie wykonywanie obsługi OC powierzonego do prowadzenia sprzętu transportowego, za dodatkowym wynagrodzeniem,

3) inna osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje.

4. Wykaz podstawowych czynności obsługi codziennej określa załącznik nr 1 do instrukcji.

5. Szczegółowy wykaz czynności obsługi OC, uwzględniający cechy eksploatacyjno-techniczne sprzętu transportowego, ustala kierownik komórki.

§ 7

1. Obsługą okresową OT-1, OT-2 i wyższego rzędu są czynności wykonywane przy sprzęcie transportowym po osiągnięciu przez niego przebiegu międzyobsługowego (kilometrów lub motogodzin), okresu międzyobsługowego, a obsługę sezonową (OS) stanowią czynności wykonywane przy sprzęcie transportowym przed okresem zimowym (OZ) i letnim (OL).

2. Obsługi OZ i OL powinny być wykonywane przy obsłudze OT-2 lub OT-1, możliwie najbliższe okresowi zimowemu, za który uważa się czas od 1 listopada do 31 marca, oraz okresowi letniemu, za który uważa się czas od 1 kwietnia do 31 października.

3. Kierownik komórki określa szczegółowy wykaz czynności obsług okresowych dla danej marki typu sprzętu transportowego, ściśle przestrzegając zaleceń producenta lub dostawcy sprzętu transportowego.

4. W przypadku braku w jednostce danych producenta lub dostawcy w zakresie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przebiegi międzyobsługowe, okresy międzyobsługowe oraz czynności obsług okresowych sprzętu transportowego o zbliżonej konstrukcji i poziomie technicznym.

§ 8

1. Obsługę okresową oraz obsługę techniczną OTD wykonuje specjalista samochodowy zatrudniony w stacji obsługi, z uwzględnieniem ust. 2–4 oraz § 9.

2. Obsługa OT-1 oraz sezonowa może być wykonana przez specjalistę samochodowego zatrudnionego w punkcie obsługi technicznej.

3. Obsługa OT-1 może być wykonana przez policjanta, któremu na podstawie odrębnych przepisów zlecono na piśmie wykonanie takiej obsługi za dodatkowym wynagrodzeniem.

4. Obsługę OTD wykonuje specjalista samochodowy zatrudniony w stacji obsługi posiadającej odpowiednią autoryzację.

§ 9

1. Dopuszcza się przeprowadzenie obsług technicznych bezpośrednio w punkcie obsługi technicznej motocykla o pojemności skokowej silnika do 200 cm³ użyczonego policjantowi lub pracownikowi Policji do celów służbowych.

2. Obsługę techniczną i naprawę bieżącą motocykla, o którym mowa w ust. 1, wykonują:

1) obsługę OC – kierujący motocyklem,

2) obsługę OT-1 – kierujący motocyklem pod nadzorem specjalisty samochodowego,

3) obsługę OT-2, sezonową i naprawę bieżącą – specjalista samochodowy przy współudziale kierującego motocyklem.

3. Zakres czynności obsługowych przy poszczególnych obsługach technicznych określają dane producenta lub dostawcy.

§ 10

1. Zabezpieczenie antykorozyjne sprzętu transportowego wykonuje specjalista samochodowy zatrudniony w stacji obsługi lub punkcie obsługi technicznej.

2. Zabezpieczenie antykorozyjne sprzętu transportowego powinno być wykonane zgodnie z zaleceniami producenta. W przypadku braku odnośnych zaleceń zabezpieczenia antykorozyjne należy wykonać w ramach obsługi sezonowej według ogólnych zasad.

§ 11

1. Naprawa bieżąca (NB) stanowi ogół czynności mających na celu przywrócenie pełnej sprawności sprzętu transportowego drogą wymiany zużytych lub uszkodzonych na sprawne technicznie części lub zespoły.

2. Naprawę NB sprzętu transportowego wykonuje się w punkcie obsługi technicznej w zakresie, na jaki pozwalają jego warunki techniczne, oraz w stacji obsługi.

3. Naprawa NB motocykla, o którym mowa w § 9, wymagająca w szczególności demontażu silnika i prac lakierniczych powinna być wykonana w stacji obsługi.

4. W przypadku naprawy NB sprzętu transportowego uszkodzonego w wyniku niewłaściwej eksploatacji lub zaniedbania w wykonaniu obsług okresowych należy postępować zgodnie z przepisami dotyczącymi odpowiedzialności majątkowej policjantów i pracowników Policji.

§ 12

1. Naprawa NB, będąca następstwem zastrzeżeń do wykonanej wcześniej w policyjnym zapleczu obsługowo-naprawczym obsługi technicznej OT-2 lub obsługi wyższego rzędu albo naprawy, stanowi naprawę reklamacyjną (NR).

2. Naprawą NR objęte są zastrzeżenia w zakresie obsługi lub naprawy zgłoszone nie później niż po upływie 1 miesiąca od jej przeprowadzenia lub nie później od wykonanego po obsłudze albo naprawie przebiegu sprzętu transportowego:

1) 2000 kilometrów dla samochodów osobowych, osobowych terenowych, furgonów i pochodnych,

2) 1500 kilometrów dla samochodów ciężarowych, autobusów i pochodnych,

3) 1000 kilometrów dla motocykli,

4) 80 motogodzin dla ciągników,

5) 30 motogodzin dla łodzi motorowych.

3. Kierownik komórki zobowiązany jest do przeprowadzania analiz przyczyn występowania napraw NR sprzętu transportowego oraz podejmowania działań eliminujących te przyczyny.

§ 13

1. Naprawa powypadkowa (NP) stanowi ogół czynności polegających na usunięciu wszelkich uszkodzeń sprzętu transportowego powstałych w zdarzeniach na drogach publicznych lub wodnych albo w innych przypadkach.

2. Naprawę NP wykonuje specjalista samochodowy zatrudniony w stacji obsługi.

3. Naprawę NP, gdy sprzęt transportowy może stanowić dowód rzeczowy w sprawie, wykonuje się wyłącznie za zgodą organu prowadzącego postępowanie.

4. Sprzęt transportowy, którego naprawę powypadkową wykonano poza Policją, może być dopuszczony do dalszej eksploatacji po skontrolowaniu go przez kontrolera technicznego policyjnej stacji obsługi. Dopuszczenie sprzętu transporterowego do eksploatacji kontroler techniczny odnotowuje i potwierdza w karcie kontroli pracy sprzętu transportowego.

5. W przypadku naprawy NP przepisy o odpowiedzialności majątkowej policjantów i pracowników Policji stosuje się odpowiednio.

§ 14

Obsługę i naprawę sprzętu transportowego w okresie gwarancji i rękojmi (NG) wykonuje się w autoryzowanych stacjach obsługi dla danej marki sprzętu transportowego.

§ 15

1. W celu stwierdzenia sprawności technicznej pojazdu i jednostki pływającej albo potwierdzenia spełnienia warunków technicznych lub innych wymagań dopuszczających sprzęt do ruchu na drogach publicznych lub wodnych, określonych w szczególności w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602 z późn. zm.) i ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. Kodeks morski (Dz. U. z 1998 r. Nr 10, poz. 36), jednostki przeprowadzają badania techniczne pojazdów oraz przeglądy lub inspekcje jednostek pływających, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. Badanie techniczne pojazdu wykonuje uprawniony diagnosta zatrudniony w stacji kontroli upoważnionej na podstawie odrębnych przepisów do przeprowadzania badań technicznych.

3. Przeglądu lub inspekcji jednostki pływającej, do której mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243 z późn. zm.), dokonuje właściwy organ inspekcyjny.

§ 16

1. Zatrudnienie specjalistów samochodowych zaplecza obsługowo-naprawczego jednostki planuje się na podstawie wskaźników pracochłonności prac obsługowo-naprawczych wykonywanych przy sprzęcie transportowym obsługiwanych jednostek użytkujących. Wskaźniki pracochłonności prac obsługowo-naprawczych określa załącznik nr 2 do instrukcji.

2. Specjalista samochodowy może być zatrudniony w jednostce użytkującej sprzęt transportowy, jeżeli wymagają tego względy organizacyjne i techniczne oraz czas jego pracy będzie odpowiednio wykorzystany.

§ 17

1. Do stacji obsługi lub punktu obsługi technicznej przekazuje się czysty sprzęt transportowy wraz z następującymi dokumentami:

1) książką kontroli pracy sprzętu transportowego,

2) dowodem rejestracyjnym,

3) dowodem technicznym sprzętu transportowego,

4) zleceniem wykonania prac obsługowo-naprawczych, wydanym przez kierownika komórki, w przypadku przekazywania sprzętu do zaplecza obsługowo-naprawczego innej jednostki. Wzór zlecenia stanowi załącznik nr 3 do instrukcji,

5) książką gwarancyjną sprzętu transportowego, jeżeli jest on eksploatowany w okresie gwarancji.

2. W książce kontroli pracy sprzętu transportowego odnotowuje się datę i godzinę przyjęcia sprzętu transportowego do obsługi, naprawy, zabezpieczenia antykorozyjnego lub wymiany oleju, rodzaj wykonanych prac, stan licznika do kolejnej obsługi OT-2 lub wyższego rzędu oraz datę i godzinę odbioru sprzętu transportowego.

3. W dowodzie technicznym sprzętu transportowego, niezależnie od wpisów w książce, o której mowa w ust. 2, odnotowuje się wykonane obsługi OT-2 i wyższego rzędu, obsługi OS, naprawy powypadkowe oraz wymianę podstawowych zespołów sprzętu transportowego.

4. W książce gwarancyjnej wpisuje się obsługi i naprawy wykonane przy sprzęcie transportowym eksploatowanym w okresie gwarancji.

5. Przy wykonywaniu obsługi lub naprawy sprzętu transportowego może uczestniczyć osoba go przekazująca.

§ 18

1. Limity czasu postoju sprzętu transportowego w obsługach i naprawach określa załącznik nr 4 do instrukcji.

2. Limity czasu postoju nie mają zastosowania przy wykonywaniu:

1) naprawy powypadkowej sprzętu transportowego,

2) naprawy łodzi po sezonie nawigacyjnym,

3) naprawy blacharskiej i lakierniczej.

3. Czas postoju liczy się od momentu przyjęcia sprzętu transportowego do obsługi technicznej lub naprawy do momentu jej zakończenia według zasady:

1) czas postoju do 4 godzin włącznie stanowi 0,5 roboczodnia,

2) czas postoju powyżej 4 godzin stanowi cały roboczodzień.

§ 19

W stacji obsługi dokumenty warsztatowe stanowią:

1) wykonanie obsług technicznych i napraw sprzętu transportowego, których wzór stanowi załącznik nr 5 do instrukcji,

2) karta pracy, której wzór stanowi załącznik nr 6 do instrukcji,

3) karta przeglądu technicznego, której wzór stanowi załącznik nr 7 do instrukcji,

4) arkusz weryfikacji części i zespołów, którego wzór stanowi załącznik nr 8 do instrukcji.

§ 20

1. W dokumencie wykonania obsług technicznych i napraw sprzętu transportowego odnotowuje się wszystkie obsługi i naprawy sprzętu transportowego oraz inne czynności obsługowo-naprawcze wykonane w danym miesiącu przez specjalistów samochodowych.

2. Dane związane z wykonaniem naprawy NR odnotowuje się kolorem czerwonym.

3. Dopuszcza się ewidencjonowanie prac produkcyjnych, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 1, jeżeli czas ich wykonania nie przekracza 2 roboczogodzin, w zestawieniu prac wykonanych w punkcie obsługi technicznej, których wzór stanowi załącznik nr 9 do instrukcji. Przepis nie ma zastosowania przy wykonywaniu naprawy NR.

4. Dopuszcza się prowadzenie ewidencji wykonanych obsług technicznych i napraw sprzętu transportowego za pomocą techniki informatycznej.

§ 21

1. Kartę pracy wystawia się na prace produkcyjne, z wyłączeniem prac, które są ewidencjonowane zgodnie z § 20 ust. 3.

2. W karcie pracy odnotowuje się:

1) zakres prac przewidzianych do wykonania, które ustala diagnosta, kontroler techniczny lub mistrz, z uwzględnieniem uwag zgłoszonych przez przekazującego sprzęt transportowy do obsługi lub naprawy,

2) rzeczywiste nakłady pracy i udział w nich poszczególnych specjalistów samochodowych,

3) wystawione dowody wydania lub przyjęcia,

4) czas postoju, a w przypadku jego przekroczenia – powód przekroczenia,

5) uwagi kontrolera technicznego lub upoważnionej osoby w POT, w przypadku stwierdzenia usterek lub nieprawidłowości w działaniu mechanizmów po wykonanej obsłudze lub naprawie.

3. W przypadku wykonywania naprawy NR, wpisów w karcie pracy dokonuje się kolorem czerwonym, a naprawę oznacza symbolem „NB/R”.

4. Do karty pracy dołącza się kartę przeglądu technicznego oraz wydruki badań z urządzeń diagnostycznych.

§ 22

1. Kartę przeglądu technicznego wystawia się na stanowisku diagnostycznym dla każdego sprzętu transportowego przyjętego do obsługi albo naprawy lub poddanego diagnostyce układów bezpieczeństwa jazdy, w celu udokumentowania jego stanu technicznego stwierdzonego podczas badania technicznego albo przed skierowaniem sprzętu do obsługi lub naprawy oraz po jej wykonaniu.

2. Zakres czynności diagnostycznych zawartych w karcie przeglądu technicznego dla danej marki i typu sprzętu transportowego określa kierownik komórki.

3. Kartę przeglądu technicznego wypełnia się w pełnym zakresie przy wykonywaniu obsług OT-2 i wyższego rzędu. W innych przypadkach zapisuje się te pomiary, które są niezbędne dla oceny stanu technicznego sprzętu transportowego po naprawie.

4. Dopuszcza się niewypełnianie karty przeglądu technicznego pod warunkiem obowiązkowych zapisów w karcie pracy w brzmieniu: diagnostyka wstępna i diagnostyka końcowa, z wyraźnym podaniem nazwiska i potwierdzeniem podpisem wykonania wszystkich czynności diagnostycznych przewidzianych dla danej marki i typu sprzętu transportowego.

§ 23

1. Arkusz weryfikacji części i zespołów jest dokumentem, w którym odnotowuje się wyniki kwalifikacji:

1) zespołów i podzespołów pobieranych z magazynu do działu napraw zespołów,

2) zespołów, podzespołów i części zamiennych zdemontowanych ze sprzętu transportowego obsługiwanego, naprawianego lub przeznaczonego do kasacji.

2. Arkusz weryfikacji części i zespołów stanowi podstawę do wystawienia dowodu wydania lub przyjęcia albo kasacji tych części i zespołów.

§ 24

1. W punkcie obsługi technicznej dokumenty warsztatowe stanowią:

1) zestawienie prac wykonanych w punkcie obsługi technicznej,

2) karta pracy oraz karta przeglądu technicznego, które prowadzi się w odniesieniu do wykonywanych obsług motocykli zgodnie z przepisami § 21 i 22.

2. Zestawienie prac wykonanych w punkcie obsługi technicznej odzwierciedla wszystkie prace wykonane w POT w danym miesiącu przez specjalistów samochodowych.

3. Wykonanie naprawy NR odnotowuje się kolorem czerwonym oraz oznacza symbolem „NB/R”.

4. Zestawienie prac wykonanych w punkcie obsługi technicznej przekazuje się do jednostki w terminie do 10 dni po upływie miesiąca, którego zestawienie dotyczy.

§ 25

Karty pracy, karty przeglądu technicznego, zlecenia oraz dowody wydania lub przyjęcia części i materiałów użytych w związku z pracami obsługowo-naprawczymi przy danym sprzęcie transportowym przechowuje się w indywidualnej teczce tego sprzętu.

§ 26

1. Miesięcznemu rozliczeniu podlegają obsługi i naprawy sprzętu transportowego, wykonane przez specjalistów samochodowych, oraz czas pracy tych specjalistów, z uwzględnieniem następującego podziału prac:

1) prace produkcyjne (Pp), które obejmują:

a) czynności kontrolne, obsługowo-naprawcze i regeneracyjne – związane z obsługami OT-1, OT-2, OT wyższego rzędu, OS, OTD i naprawami NB i NP oraz z innymi pracami przy sprzęcie transportowym wykonanymi na zlecenie, w szczególności badaniem i przeglądem technicznym, oceną stanu technicznego, badaniem zużycia paliwa, wymianą ogumienia,

b) konserwację maszyn i urządzeń oraz prace nie związane z wymienionymi w ppkt a obsługami i naprawami oraz pracami zleconymi, w szczególności weryfikacją, regeneracją i naprawą zespołów, podzespołów i części zamiennych, nie związaną z konkretnym sprzętem transportowym,

2) prace pozaprodukcyjne (Ppz), które obejmują szkolenia i prace gospodarcze,

3) prace inne (Pi), w tym zwolnienia lekarskie i urlopy okolicznościowe oraz roboczogodziny, które nie są ewidencjonowane.

2. Rozliczenie wykonanych prac produkcyjnych polega na sporządzeniu bilansu wykorzystania mocy produkcyjnej zaplecza obsługowo-naprawczego jednostki i obsługiwanych jednostek użytkujących (Mpz), w sposób określony w załączniku, o którym mowa w § 19 pkt 1.

3. Moc Mpz oblicza się według wzoru:

Mpz = ip x (im - iu)

gdzie:

ip – oznacza liczbę zatrudnionych specjalistów samochodowych w miesiącu lub roku,

im – oznacza liczbę roboczogodzin przypadających w danym miesiącu lub roku,

iu – oznacza liczbę roboczogodzin przeznaczonych na urlopy wypoczynkowe i dodatkowe w danym miesiącu lub roku.

4. Wykorzystanie mocy Mpz określa się wskaźnikiem stanowiącym stosunek roboczogodzin wykorzystanych w ciągu miesiąca lub roku na cele produkcyjne do roboczogodzin miesięcznej lub rocznej mocy Mpz specjalistów samochodowych zatrudnionych w tym zapleczu.

5. Przy wyliczaniu wskaźnika wykorzystania mocy Mpz w danym miesiącu nie uwzględnia się osób będących na zwolnieniu lekarskim trwającym nieprzerwanie co najmniej jeden miesiąc.

6. Do rozliczenia prac produkcyjnych przyjmuje się roboczogodziny przeznaczone przez specjalistów samochodowych na wykonanie tych prac, odnotowane w karcie pracy oraz w zestawieniu prac wykonanych w punkcie obsługi technicznej.

7. Rozliczeniu w danym miesiącu podlegają prace produkcyjne zakończone w tym miesiącu.

8. Bilans wykorzystania mocy produkcyjnej zatwierdza kierownik komórki.

§ 27

1. W stacji obsługi oraz w zakresie określonym w § 29 i 31 w punkcie obsługi technicznej prowadzi się ewidencję obrotów wewnętrznych materiałów konserwacyjno-remontowych i urządzeń obsługowo-naprawczych zgodnie z dokumentacją opisującą zasady rachunkowości przyjęte przez jednostkę.

2. Przykładowe urządzenia ewidencyjne i dowód materiałowy stanowią:

1) książka ewidencji sprzętu w użytkowaniu, której wzór stanowi załącznik nr 10 do instrukcji,

2) książka ewidencji sprzętu-materiału w jednostce użytkującej, której wzór stanowi załącznik nr 11 do instrukcji,

3) dowód wydania – przyjęcia, którego wzór stanowi załącznik nr 12 do instrukcji,

4) książka narzędziowa, której wzór stanowi załącznik nr 13 do instrukcji.

3. Dopuszcza się prowadzenie ewidencji za pomocą techniki informatycznej.

§ 28

1. Książka ewidencji sprzętu w użytkowaniu odzwierciedla ilość i asortyment znajdującego się w jednostce wyposażenia obsługowo-naprawczego, obejmującego maszyny i urządzenia zwane dalej „sprzętem obsługowo-naprawczym” oraz przyrządy.

2. Dla każdego typu sprzętu obsługowo-naprawczego oraz przyrządu przeznacza się w książce oddzielne stronice oraz odnotowuje nazwę użytkującej go jednostki i wyszczególnia narzędziownię w stacji obsługi.

§ 29

1. Książkę ewidencji sprzętu-materiału w jednostce użytkującej ten sprzęt-materiał prowadzi się w działach specjalistycznych stacji obsługi i narzędziowni tej stacji oraz w sposób określony w § 32 w punkcie obsługi technicznej.

2. W książce rejestruje się przychody i rozchody przyrządów i narzędzi warsztatowych oraz materiałów, w szczególności lakierów, farb, materiałów tapicerskich, na podstawie:

1) dokumentów przychodowych, w szczególności dowodu wydania lub przyjęcia, wystawionych przez osobę upoważnioną przez kierownika komórki,

2) dokumentów rozchodowych w postaci zapotrzebowania:

a) na określony przyrząd lub narzędzie zgłoszonego przez specjalistę samochodowego. Fakt pobrania specjalista samochodowy potwierdza podpisem w książce ewidencji sprzętu-materiału, a odpowiedzialny materialnie zatrudniony w narzędziowni potwierdza wpisem do książki narzędziowej lub jednorazowo pobiera jego osobisty żeton (markę),

b) na określone materiały zgłoszonego przez specjalistę samochodowego z działu specjalistycznego. Fakt pobrania pracownik ten potwierdza w książce ewidencji sprzętu-materiału prowadzonej w dziale specjalistycznym.

3. Dopuszcza się stosowanie w narzędziowni kartoteki materiałowej w miejsce książki, o której mowa w pkt 1.

4. Materiały jednorazowego użytku, w szczególności nici, papier ścierny, smar stały lub czyściwo nie podlegają obowiązkowemu rozliczeniu na sprzęt transportowy, na który zostały zużyte.

§ 30

1. Dowód wydania-przyjęcia wystawia się w stacji obsługi na:

1) zespoły, części zamienne i materiały pobierane z magazynu na dany sprzęt transportowy, do działu specjalistycznego lub narzędziowni, punktu obsługi technicznej lub jednostki użytkującej sprzęt transportowy,

2) przekazywane do magazynu zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami:

a) zespoły i części zamienne wymontowane ze sprzętu transportowego,

b) zespoły i części zamienne po naprawie,

c) zespoły, części zmienne i materiały z punktu obsługi technicznej lub jednostki użytkującej,

3) sprzęt obsługowo-naprawczy, przyrządy i narzędzia pobierane z magazynu do użytkowania w stacji obsługi, punkcie obsługi technicznej lub jednostce użytkującej sprzęt transportowy,

4) przyrządy i narzędzia pobierane do lub przekazywane z narzędziowni do magazynu.

2. W przypadku wydania z magazynu stacji obsługi zespołów i części zamiennych na sprzęt transportowy innej jednostki Policji, jednostce tej przekazuje się kopię właściwego dowodu wydania-przyjęcia.

3. Asortyment zespołów, podzespołów, części zamiennych i narzędzi podlegających zwrotowi do magazynu stacji obsługi ustala kierownik komórki.

§ 31

1. Książka narzędziowa jest prowadzona oddzielnie dla każdego specjalisty samochodowego zatrudnionego w stacji obsługi oraz w punkcie obsługi technicznej i zawiera wykaz przyrządów, narzędzi i urządzeń, za które specjalista samochodowy ponosi odpowiedzialność materialną.

2. Zapisów w książce narzędziowej dokonuje osoba upoważniona przez kierownika komórki.

§ 32

1. W książce ewidencji sprzętu-materiału w jednostce go użytkującej, prowadzonej w punkcie obsługi technicznej, dokonuje się zapisów przychodów i rozchodów wyposażenia obsługowo-naprawczego, zespołów i części zamiennych, w szczególności przy:

1) wydawaniu zespołów, części zamiennych i materiałów na sprzęt transportowy,

2) pobieraniu z i przekazywaniu do magazynu zespołów, części zamiennych, materiałów i wyposażenia obsługowo-naprawczego.

2. Podstawą dokonywania zapisów w książce są:

1) dokumenty przychodowe:

a) dowody wydania-przyjęcia dla materiałów, zespołów, podzespołów, części zamiennych wyposażania obsługowo-naprawczego pobieranego z magazynu stacji obsługi,

b) rachunki za części zamienne, materiały i wyposażenie obsługowo-naprawcze zakupione przez jednostkę je użytkującą.

2) dokumenty rozchodowe:

a) dowody wydania-przyjęcia dla materiałów, zespołów, podzespołów, części zamiennych wyposażenia obsługowo-naprawczego przekazywanych do magazynu stacji obsługi,

b) zgłoszenie wykonania naprawy określonego sprzętu transportowego przez specjalistę samochodowego lub kierującego sprzętem transportowym. Fakt pobrania z magazynu materiału lub części zamiennej na sprzęt transportowy potwierdza podpisem odpowiednio specjalista samochodowy lub kierujący tym sprzętem.

§ 33

1. Liczba i asortyment sprzętu obsługowo-naprawczego, przyrządów i narzędzi stanowiących wyposażenie zaplecza obsługowo-naprawczego powinny odpowiadać zakresowi wykonywanych prac oraz rodzajom obsług i napraw.

2. Wykaz podstawowego wyposażenia obiektów zaplecza obsługowo-naprawczego transportu stanowi załącznik nr 14 do instrukcji.

3. Sprzęt obsługowo-naprawczy oraz przyrządy używane w zapleczu obsługowo-naprawczym powinny być, odpowiednio do wymogów określonych w powszechnie obowiązujących przepisach, certyfikowane, legalizowane lub uwierzytelniane oraz poddawane okresowej kontroli eksploatacyjnej.

4. Dla każdego sprzętu obsługowo-naprawczego oznaczonego literą (M) w wykazie, o którym mowa w ust. 2, zakłada się kartę maszynową, której wzór stanowi załącznik nr 15 do instrukcji.

5. Naprawy, przeglądy, konserwacje oraz legalizacje lub uwierzytelnienie wyposażenia obsługowo-naprawczego odnotowuje się w wystawionej dla tego wyposażenia karcie ewidencyjnej, której wzór stanowi załącznik nr 16 do instrukcji.

6. Czynności, o których mowa w ust. 5, wykonują uprawnione osoby, zgodnie z instrukcją fabryczną sprzętu.

§ 34

Normatywy okresów eksploatacji sprzętu obsługowo-naprawczego określa załącznik nr 17 do instrukcji.

§ 35

1. Sprzęt obsługowo-naprawczy może być uznany za zbędny w jednostce:

1) z przyczyn technicznych, gdy:

a) osiągnął przewidziany normatyw okresu eksploatacji i stopień jego zużycia wynosi co najmniej 50%,

b) nie osiągnął przewidzianego okresu eksploatacji, pod warunkiem, że jego stopień zużycia wynosi co najmniej 80% albo nie jest możliwa lub ekonomicznie uzasadniona jego naprawa, albo sprzęt nie spełnia obowiązujących norm technicznych,

2) z przyczyn organizacyjnych, gdy nie przewiduje się jego wykorzystania w związku z modernizacją zaplecza obsługowo-naprawczego i zastosowaniem równorzędnych urządzeń albo w związku ze zmianą zakresu wykonywanych obsług i napraw.

2. Decyzję o uznaniu sprzętu obsługowo-naprawczego za zbędny lub poddaniu go naprawie podejmuje kierownik jednostki na podstawie protokołu stanu technicznego sprzętu obsługowo-naprawczego, którego wzór stanowi załącznik nr 18 do instrukcji.

3. Stopień zużycia sprzętu obsługowo-naprawczego ustala komisja powołana przez kierownika komórki w sposób określony w protokole, o którym mowa w ust. 2.

4. Sposób zbycia zbędnego sprzętu obsługowo-naprawczego odnotowuje się w protokole, o którym mowa w ust. 2.

Załącznik nr 1

Wykaz podstawowych czynności obsługi codziennej

Załącznik nr 2

Wskaźniki pracochłonności prac obsługowo-naprawczych

Uwaga:

Wskaźniki z kolumny 3 należy stosować, jeżeli roczny przebieg sprzętu transportowego jest niższy od:

1 – osobowe, osobowe terenowe i pochodne*	18 000 km
2 – autobusy, furgony, ciężarowe i pochodne*	10 000 km
3 - motocykle	10 000 km
4 – łodzie i ciągniki	250 mtg

* – pojazd pochodny oznacza pojazd na podwoziu samochodu bazowego

Załącznik nr 3

ZLECENIE

Załącznik nr 4

Limity czasu postoju sprzętu transportowego w obsługach i naprawach

(w roboczodniach)

*– pojazd pochodny oznacza pojazd na podwoziu samochodu bazowego

Załącznik nr 6

KARTA PRACY

Załącznik nr 7

KARTA PRZEGLĄDU TECHNICZNEGO

Załącznik nr 8

ARKUSZ WERYFIKACJI CZĘŚCI I ZESPOŁÓW

Załącznik nr 9

ZESTAWIENIE PRAC WYKONANYCH W PUNKCIE OBSŁUGI TECHNICZNEJ

Załącznik nr 10

KSIĄŻKA EWIDENCJI SPRZĘTU W UŻYTKOWANIU

Załącznik nr 11

KSIĄŻKA EWIDENCJI SPRZĘTU – MATERIAŁU W JEDNOSTCE UŻYTKUJĄCEJ

Załącznik nr 12

Załącznik nr 13

KSIĄŻKA NARZĘDZIOWA

Załącznik nr 14

Wykaz podstawowego wyposażenia obiektów zaplecza obsługowo-naprawczego transportu

Wyposażenie naprawcze

(M – urządzenia wymagające prowadzenia karty maszynowej, WP – według potrzeb)

Wyposażenie diagnostyczne

Wyposażenie do naprawy układu elektrycznego i wskaźników

Wyposażenie do naprawy układu zasilania

Wyposażenie do naprawy układu jezdnego, zawieszenia i hamulcowego

Wyposażenie do naprawy nadwozia, ramy i chłodnicy

Wyposażenie do naprawy powłok lakierniczych

Wyposażenie do wymiany olejów i smarów

Wyposażenie do mycia nadwozi, podwozi, czyszczenia wnętrz samochodów oraz obsługi ogumienia

Urządzenia do mycia zespołów, części

Urządzenia dźwigowe i transportowe

Wyposażenie kowalskie

Przyrządy pomiarowe

Narzędzia

Załącznik nr 15

KARTA MASZYNOWA

Załącznik nr 16

KARTA EWIDENCYJNA

Załącznik nr 17

NORMATYWY OKRESÓW EKSPLOATACJI SPRZĘTU OBSŁUGOWO-NAPRAWCZEGO

Załącznik nr 18

PROTOKÓŁ STANU TECHNICZNEGO SPRZĘTU OBSŁUGOWO-NAPRAWCZEGO