§ 1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "Siłami Zbrojnymi", dziedziczą tradycje oręża Polski Piastów i Jagiellonów, I Rzeczypospolitej, epoki napoleońskiej, okresu powstań narodowych, II Rzeczypospolitej, walk o niepodległość w latach I i II wojny światowej oraz powojennego podziemia niepodległościowego.

§ 2. Dziedziczenie i kultywowanie tradycji, o których mowa w § 1, kształtuje obywatelskie postawy i ducha bojowego żołnierzy, pogłębia procesy integracyjne i zwartość Sił Zbrojnych, pobudza do wzmożonego wysiłku szkoleniowego oraz umacnia więzi Sił Zbrojnych ze społeczeństwem.

§ 3. 1. Dziedzictwo, o którym mowa w § 1, polega na przejęciu i kontynuowaniu przez jednostki (instytucje) wojskowe i związki organizacyjne, a w szczególnych przypadkach przez pododdziały, tradycji orężnych historycznych jednostek wojskowych (pododdziałów).

2. W celu podkreślenia historycznej ciągłości przejętych tradycji, w uzasadnionych przypadkach mogą być przejęte także barwy i symbolika, nazwy wyróżniające oraz inne elementy historycznego dziedzictwa, z tym, że:

1) w przypadkach elementów dziedzictwa ujętych w odrębnych aktach prawnych stosuje się procedury tam zawarte;

2) przejęcie dziedzictwa tradycji wynika ze związku danej jednostki (instytucji) wojskowej, związku organizacyjnego lub pododdziału z jednostką wojskową (pododdziałem), której tradycje mają być dziedziczone, po spełnieniu co najmniej jednego z niżej wymienionych warunków:

a) tożsamości rodzaju Sił Zbrojnych (równorzędnych), wojsk i służb,

b) podobnego charakteru wykonywanych zadań,

c) tożsamości numeru lub nazwy,

d) wspólnoty regionu (miejsca) stacjonowania lub formowania;

3) przejęcie dziedzictwa tradycji przez jednostkę (instytucję) wojskową, związek organizacyjny lub pododdział jest podstawą do wystąpienia do Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari o utożsamienie z jednostkami (pododdziałami) odznaczonymi orderami wojennymi i przejęcia ich insygniów;

4) jednostki wojskowe ulegające przeformowaniu albo jednostki wojskowe tworzone na bazie rozformowanych jednostek wojskowych mogą przejąć i dziedziczyć tradycje rozformowanych (likwidowanych) jednostek wojskowych.

§ 4. Jednostce (instytucji) wojskowej, związkowi organizacyjnemu, a w szczególnych przypadkach pododdziałowi, może być nadane imię osoby zajmującej ważne miejsce w tradycji narodu i oręża polskiego lub szczególnie zasłużonej dla Sił Zbrojnych i obronności Państwa albo osoby, która wykazała się męstwem i odwagą polegającą na dokonaniu bohaterskiego czynu w walce zbrojnej, przy czym:

1) patronem nie może być osoba żyjąca;

2) w wyjątkowych wypadkach patronem może zostać obywatel innego państwa;

3) nadanie imienia patrona jednostce wojskowej, związkowi organizacyjnemu lub pododdziałowi wymaga spełnienia co najmniej jednego z niżej wymienionych warunków:

a) charakter zasług patrona jest zgodny ze specyfiką rodzaju Sił Zbrojnych, wojska lub służby,

b) patron był związany z regionem (miejscem) stacjonowania lub formowania,

c) patron był związany z jednostką wojskową (pododdziałem), której tradycje są dziedziczone,

d) imię patrona nosiła jednostka wojskowa (pododdział), której tradycje są dziedziczone.

§ 5. Jednostka (instytucja) wojskowa, związek organizacyjny, a w szczególnych przypadkach pododdział, może przyjąć nazwę wyróżniającą odnoszącą się do przejętych tradycji lub związaną z regionem (miejscem) jej stacjonowania lub formowania.

§ 6. Sprawy dotyczące dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego prowadzi komórka organizacyjna Ministerstwa Obrony Narodowej właściwa do spraw tradycji orężnych.

§ 7. 1. Inicjatywę przejęcia dziedzictwa tradycji, przyjęcia nazwy wyróżniającej lub nadania imienia patrona jednostce (instytucji) wojskowej, związkowi organizacyjnemu lub pododdziałowi podejmują organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych poszczególnych korpusów kadry zawodowej.

2. Inicjatorzy powinni zgromadzić materiały historyczne (bibliograficzne) oraz przeprowadzić konsultacje z zainteresowanymi środowiskami.

3. Inicjatywa wymaga uzyskania zgody odpowiednio:

1) właściwej merytorycznie organizacji kombatantów, weteranów lub rezerwistów,

2) właściwych terytorialnie władz administracyjnych lub samorządowych na użycie nazwy miejscowości lub regionu;

3) najbliższej rodziny na używanie nazwiska patrona w nazwie jednostki (instytucji) wojskowej, związku organizacyjnego lub pododdziału; w przypadku braku możliwości kontaktu z rodziną, fakt ten powinien być udokumentowany i potwierdzać przeprowadzone poszukiwania.

§ 8. 1. Dowódca jednostki (instytucji) wojskowej lub związku organizacyjnego występuje z wnioskiem o przejęcie dziedzictwa tradycji, przyjęcie nazwy wyróżniającej lub nadanie imienia patrona do komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw tradycji orężnych poprzez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, z zachowaniem drogi służbowej.

2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, opiniowane są przez Komisję Historyczną do Spraw Symboliki Wojskowej i Tradycji Orężnych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

3. Pozytywnie zaopiniowane wnioski przedstawiane są do akceptacji Ministrowi Obrony Narodowej. W przypadku akceptacji wniosku Minister Obrony Narodowej wydaje decyzję.

4. Wnioski zaopiniowane negatywnie oraz niespełniające wymogów określonych w decyzji zwracane są wnioskodawcom.

§ 9. Traci moc decyzja Nr 229/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. poz. 105, z 2011 r. poz. 327 oraz z 2013 r. poz. 315).

§ 10. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.