Załącznik do decyzji Nr 124/MON Ministra Obrony Narodowej
z dnia17 września 2018 r. (poz. 150)

INSTRUKCJA POSTĘPOWANIA Z DOKUMENTAMI STANDARYZACYJNYMI ORGANIZACJI TRAKTATU PÓŁNOCNOATLANTYCKIEGO [1]

§ 1

Postanowienia ogólne

1. Instrukcja określa zasady postępowania z dokumentami STANAG i STANREC oraz wprowadzanymi przez nie normami sojuszniczymi i dokumentami związanymi, a także ich projektami i aktualizacjami. W rozumieniu niniejszej instrukcji postępowanie z dokumentami standaryzacyjnymi NATO oznacza ich pozyskiwanie, gromadzenie, kwalifikowanie, tłumaczenie, udostępnianie, opiniowanie i wprowadzanie do stosowania, a także ratyfikowanie i implementowanie dokumentów STANAG oraz zatwierdzanie i wdrażanie dokumentów STANREC.

2. Zasady postępowania, o których mowa w ust. 1, stosuje się w działalności normalizacyjnej związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa prowadzonej przez służbę normalizacyjną Ministra Obrony Narodowej, a także w działalności pozostałych komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej biorących udział w realizacji zadań wynikających ze standaryzacji NATO, w tym prowadzonej w ramach standaryzacji operacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Komórki i jednostki organizacyjne resortu obrony narodowej uczestniczą w standaryzacji NATO, w szczególności poprzez udział swoich przedstawicieli w gremiach standaryzacyjnych NATO, opracowujących lub aktualizujących dokumenty standaryzacyjne NATO. Proces opracowywania dokumentów standaryzacyjnych w NATO reguluje publikacja sojusznicza AAP-03, dostępna w bazie NSDD.

4. Użyte w instrukcji określenia oznaczają:

1) baza NSDD – NATO Standardization Document Database – informatyczna baza dokumentów standaryzacyjnych NATO zawierająca informacje dotyczące wszystkich dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz dokumenty standaryzacyjne NATO w formie elektronicznej:

a) jawne – dostępne poprzez zabezpieczoną stronę internetową Biura Standaryzacji NATO – http://nso.nato.int,

b) niejawne – dostępne poprzez niejawny system obiegu dokumentów elektronicznych NATO;

2) cele NATO dla RP – uzgodniony z NATO, w ramach sojuszniczego planowania obronnego, zestaw wymogów i zobowiązań państwa członkowskiego, które dotyczą rozwoju i pozyskiwania zdolności oraz wydzielania sił do puli sił NATO (Katalog Sił), przewidzianych do realizacji w określonej perspektywie czasowej;

3) Centrum – Wojskowe Centrum Normalizacji, Jakości i Kodyfikacji;

4) dokument normalizacyjny dotyczący obronności i bezpieczeństwa państwa – Polska Norma z dziedziny „wojskowość, obronność, bezpieczeństwo powszechne” oznaczona „PN-V”, inny krajowy dokument normalizacyjny z dziedziny „wojskowość, obronność, bezpieczeństwo powszechne”, Norma Obronna, podręcznik normalizacji obronnej lub praca analityczno-badawcza;

5) dokument standaryzacyjny NATO – dokument lub projekt dokumentu typu:

a) okładkowy

– STANAG – porozumienie państw członkowskich NATO w sprawie implementacji normy sojuszniczej w całości lub części, z zastrzeżeniami lub bez zastrzeżeń, w celu spełnienia danego wymogu interoperacyjności; Porozumienie Standaryzacyjne NATO (STANAG) jest dokumentem oddzielnym od normy, którą wprowadza,

– STANREC – dokument zalecający w formie wykazu jedną lub kilka norm NATO albo spoza NATO, związanych z działalnością Sojuszu, ale nie związanych bezpośrednio z osiąganiem interoperacyjności, stosowany na zasadzie dobrowolności wyłącznie w obszarze standaryzacji materiałowo-technicznej; Zalecenie Standaryzacyjne NATO (STANREC) jest dokumentem oddzielnym od norm, które zaleca,

b) norma sojusznicza (norma opracowana lub wybrana w ramach standaryzacji NATO),

– norma NATO – norma opracowana i przyjęta do stosowania w ramach standaryzacji NATO, w formie publikacji sojuszniczej – (Allied Publication, AP),

– norma spoza NATO – norma opracowana w ramach działalności normalizacyjnej poza NATO; obejmuje normy cywilne, a także narodowe i wielonarodowe normy dotyczące obronności; norma taka może być przywołana lub przyjęta do stosowania w NATO,

c) dokument związany z normą (Standard-related Document, SRD) – dokument ułatwiający zrozumienie i implementację jednej lub więcej norm sojuszniczych; może dostarczać dodatkowe dane i informacje pomocne w zarządzaniu i implementacji norm sojuszniczych; przykładem mogą być katalogi z danymi narodowymi, przewodniki dotyczące implementacji norm;

6) gremium standaryzacyjne NATO – organ zlecający, delegowany organ zlecający, grupa robocza, podkomitet lub inne gremium kolektywne istniejące w ramach organu zlecającego, zajmujące się opracowywaniem dokumentów standaryzacyjnych NATO;

7) harmonizacja – zapewnienie spójności postanowień dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz innych dokumentów z treścią dokumentów standaryzacyjnych NATO;

8) implementacja – wypełnienie przez państwo członkowskie NATO postanowień zawartych w dokumencie STANAG, według określonych kryteriów; implementacji podlegają opublikowane dokumenty STANAG;

9) interoperacyjność – zdolność do wspólnego spójnego, efektywnego i skutecznego działania dla osiągnięcia sojuszniczych celów taktycznych, operacyjnych i strategicznych;

10) jednostka organizacyjna – jednostka podległa Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowana;

11) kierownik komórki/jednostki organizacyjnej (KKJ) – dowódca, szef, dyrektor, komendant komórki lub jednostki organizacyjnej resortu obrony narodowej, właściwy w zakresie przyporządkowania odpowiedzialności w obszarze tematycznym określonym w danym dokumencie standaryzacyjnym NATO, wyznaczony do prac w ramach organu nadrzędnego gremium standaryzacyjnego NATO, Unii Europejskiej oraz innych organizacji i struktur międzynarodowych, które opracowało dany dokument standaryzacyjny, na podstawie obowiązujących w resorcie obrony narodowej przepisów dotyczących współpracy międzynarodowej w obszarze Krajowego Dyrektora do Spraw Uzbrojenia oraz delegowania przedstawicieli narodowych do gremiów standaryzacyjnych NATO w obszarze operacyjnym;

12) komitet – Wojskowy Komitet Normalizacyjny lub Komitet Techniczny Nr 176 do spraw techniki wojskowej i zaopatrzenia;

13) komórka organizacyjna – Centrum Operacyjne Ministra Obrony Narodowej, departament, zarząd, biuro – wchodzące w skład Ministerstwa;

14) krajowa władza bezpieczeństwa – organ w rozumieniu obowiązujących przepisów o ochronie informacji niejawnych, odpowiedzialny za nadzorowanie systemu ochrony informacji niejawnych w stosunkach Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi;

15) kwalifikacja – zespół przedsięwzięć, w wyniku których podejmowana jest decyzja dotycząca wykorzystania dokumentu standaryzacyjnego NATO do opracowania dokumentu normalizacyjnego dotyczącego obronności i bezpieczeństwa państwa lub innego dokumentu; decyzja taka może wynikać z potrzeby uporządkowania określonej dziedziny nie objętej regulacją prawną ani normalizacyjną;

16) norma – dokument ustalający zasady, wytyczne lub charakterystyki odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub ich wyników i zmierzający do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania w określonym zakresie;

17) Norma Obronna (NO) – dokument normalizacyjny zatwierdzony przez Ministra Obrony Narodowej i wprowadzony do stosowania w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i przez niego nadzorowanych, ustalający wymagania odnoszące się do różnych rodzajów działalności związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa oraz zmierzający do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania w określonym zakresie;

18) NSI – Normalizacyjny System Informatyczny – baza danych resortowych dokumentów normalizacyjnych zawierająca informacje dotyczące Norm Obronnych (NO) i podręczników normalizacji obronnej (PDNO) oraz elektroniczne pliki z treścią jawnych NO i PDNO, dostępna poprzez resortowy system teleinformatyczny w sieci ST MILNET-Z – http://nsi.ron.int;

19) NSO – NATO Standardization Office – Biuro Standaryzacji NATO – odpowiada za inicjowanie, wspieranie, koordynację i administrowanie działalnością standaryzacyjną NATO;

20) organ zlecający NATO – główny komitet NATO uprawniony do stawiania zadań grupom podporządkowanym, w zakresie opracowywania dokumentów standaryzacyjnych NATO; może przekazać te uprawnienia organowi podporządkowanemu, który staje się delegowanym organem zlecającym; w rozumieniu niniejszej instrukcji są to gremia tożsame i za każdym razem, gdy jest mowa o organie zlecającym NATO, należy przez to rozumieć również delegowany organ zlecający NATO;

21) plan prac normalizacyjnych – dokument planistyczny, sporządzony w oparciu o program prac normalizacyjnych, obejmujący zestawienie tematów normalizacyjnych przewidzianych do realizacji w danym roku kalendarzowym, określający wykonawców, terminy, koszty;

22) podręcznik normalizacji obronnej (PDNO) – dokument normalizacyjny zatwierdzony przez Ministra Obrony Narodowej i wprowadzony do stosowania w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i przez niego nadzorowanych, ustalający wytyczne, podstawowe zasady i informacje oraz charakterystyki i procedury odnoszące się do różnych rodzajów działalności związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa;

23) praca analityczno-badawcza (praca AB) – dokument normalizacyjny będący wynikiem procesu badawczego danego przedmiotu i obszaru normalizacji oraz właściwego dla niego zbioru dokumentów normalizacyjnych, opracowany według określonych zasad, zawierający analizę porównawczą badanych zagadnień i dokumentów oraz wynikające z tego procesu wnioski i propozycje;

24) program prac normalizacyjnych – dokument programowy zawierający zestawienie tematów prac normalizacyjnych, proponowanych do realizacji w okresie trzech kolejnych lat następujących po roku, w którym został opracowany;

25) projekt do zatwierdzenia (approval draft, AD) – projekt dokumentu STANREC na etapie zatwierdzania przez państwa członkowskie do opublikowania;

26) projekt ratyfikacyjny (ratification draft, RD) – projekt dokumentu STANAG na etapie ratyfikacji przez państwa członkowskie;

27) propozycja standaryzacyjna (standardization proposal, SP) – wymaganie standaryzacyjne przedstawione organowi zlecającemu celem walidacji;

28) ratyfikacja – deklaracja, w której państwo członkowskie NATO formalnie określa, z zastrzeżeniami lub bez zastrzeżeń, swoje stanowisko w zakresie implementacji dokumentu STANAG;

29) resortowa działalność normalizacyjna – działalność normalizacyjna organizowana i prowadzona przez służbę normalizacyjną Ministra Obrony Narodowej;

30) resortowy dokument normalizacyjny – Norma Obronna, podręcznik normalizacji obronnej lub praca analityczno-badawcza, opracowane w ramach resortowej działalności normalizacyjnej;

31) standaryzacja NATO – opracowywanie i wdrażanie procedur, rozwiązań i terminologii niezbędnych do osiągnięcia wymaganego przez NATO poziomu interoperacyjności lub w celu zalecenia użytecznych działań dotyczących współpracy międzynarodowej; prowadzona w obszarach: operacyjnym, materiałowo-technicznym i administracyjnym które oznaczają:

a) standaryzacja NATO w obszarze operacyjnym – opracowywanie dokumentów standaryzacyjnych zawierających wymagania koncepcyjne, organizacyjne lub metodologiczne w celu zapewnienia, że materiały, obiekty, organizacje lub siły spełnią swoje funkcje lub zadania,

b) standaryzacja NATO w obszarze materiałowo-technicznym – opracowywanie dokumentów standaryzacyjnych określających wymogi techniczne stosowane w cyklu życia sprzętu wojskowego,

c) standaryzacja NATO w obszarze administracyjnym – opracowywanie dokumentów standaryzacyjnych usprawniających działalność administracyjną Sojuszu w obszarach takich jak, w szczególności: terminologia, finanse, zasoby ludzkie, stopnie wojskowe;

32) standaryzacja operacyjna Sił Zbrojnych RP – działalność obejmująca opracowywanie i wdrażanie doktryn, dokumentów doktrynalnych oraz dokumentów uzupełniających niebędących dokumentami normalizacyjnymi, a także realizację przedsięwzięć zapewniających ich stosowanie w celu osiągnięcia i utrzymania przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej wymaganego poziomu interoperacyjności lub optymalizacji wykorzystania zasobów, gdzie zastosowane definicje oznaczają:

a) doktryna – dokument zawierający podstawowe zasady, według których siły zbrojne prowadzą swoją działalność w obszarze działań połączonych realizując określone cele; w rozumieniu odpowiedników dokumentów standaryzacyjnych NATO, doktryna jest odpowiednikiem dokumentu pierwszego poziomu architektury doktryn NATO z obszaru działań połączonych lub inny dokument, w którego tytule umieszczono wyrażenie „DOCTRINE”,

b) dokument doktrynalny – dokument stanowiący rozwinięcie zapisów doktryny, zawierający zasady jakimi powinny kierować się siły zbrojne, rodzaj/rodzaje sił zbrojnych lub rodzaj/rodzaje wojsk aby osiągnąć założone cele i wykonać postawione zadania; w rozumieniu odpowiedników dokumentów standaryzacyjnych NATO, dokument doktrynalny jest odpowiednikiem dokumentu drugiego poziomu architektury doktryn NATO z obszaru działań połączonych lub innej doktryny NATO spoza obszaru działań połączonych,

c) dokument uzupełniający – dokument stanowiący rozwinięcie zapisów doktryny, dokumentu doktrynalnego, zawierający taktykę, techniki i procedury działania, zgodnie z którymi powinny kierować się siły zbrojne, rodzaj sił zbrojnych lub rodzaj wojsk aby zrealizować określone zadania; dokument uzupełniający jest dokumentem normalizacyjnym, a jeśli jego opracowanie nie jest zasadne, może być dokumentem opracowanym w ramach standaryzacji operacyjnej Sił Zbrojnych RP;

33) wdrożenie – wprowadzenie do stosowania norm zalecanych w dokumencie STANREC;

34) zadanie standaryzacyjne (standardization task, ST) – zadanie wynikające z celu standaryzacyjnego lub propozycji standaryzacyjnej i powierzone przez organ zlecający podporządkowanej grupie roboczej;

35) zasób – zbiór dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz resortowych dokumentów normalizacyjnych i ich tłumaczeń będący w posiadaniu Centrum;

36) zatwierdzenie – wyrażenie zgody na opublikowanie norm sojuszniczych zalecanych przez dokument STANREC.

§ 2

Pozyskiwanie

1. Dokumenty standaryzacyjne NATO dostępne są w bazie NSDD na zabezpieczonej stronie internetowej prowadzonej przez NSO. Dostęp do nich ograniczony jest do odbiorców bezpośrednio uczestniczących w standaryzacji NATO oraz innych, upoważnionych przez NSO.

2. Dokumenty standaryzacyjne NATO pozyskuje się samodzielnie lub poprzez Centrum. Centrum pozyskuje dokumenty standaryzacyjne NATO na wniosek zainteresowanych komórek i jednostek organizacyjnych oraz podmiotów spoza resortu obrony narodowej, ubiegających się lub realizujących zamówienia na rzecz resortu obrony narodowej.

3. Centrum pozyskuje dokumenty standaryzacyjne NATO również poprzez Polskie Przedstawicielstwo Wojskowe przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej (PPW).

4. Podstawą pozyskania dokumentu standaryzacyjnego NATO przez Centrum jest formalne zgłoszenie takiej potrzeby wraz z uzasadnieniem.

5. Dokumenty standaryzacyjne NATO pozyskane na wniosek, o którym mowa w ust. 2, są gromadzone przez Centrum i włączane do zasobu zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach. Zasady te stosuje się również do komórek i jednostek organizacyjnych, które samodzielnie pozyskały dokumenty standaryzacyjne NATO.

6. Centrum prowadzi aktualizację zasobu. Informacja dotycząca aktualnych resortowych dokumentów normalizacyjnych dostępna jest w NSI.

7. Informacje o ratyfikacji, zatwierdzeniu, implementacji lub wdrożeniu dokumentów standaryzacyjnych NATO dostępne są poprzez bazę NSDD. Informacje udostępnia również Centrum poprzez resortowy system teleinformatyczny ST MILNET-Z.

§ 3

Kwalifikacja i harmonizacja

1. Kwalifikacja dokumentu standaryzacyjnego NATO obejmuje zespół przedsięwzięć zmierzających do określenia, czy dokument ten będzie wprowadzony do stosowania w oryginale, czy też będzie wykorzystany w inny sposób.

2. Decyzja dotycząca kwalifikacji dokumentu standaryzacyjnego NATO powinna wynikać z analizy jego treści pod względem zgodności z przepisami prawa polskiego, potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa oraz możliwości i zakresu wykorzystania lub dostosowania istniejących i opracowywanych dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz innych dokumentów do wymogów NATO.

3. Analizy treści dokumentu standaryzacyjnego NATO dokonuje KKJ lub inna komórka/jednostka organizacyjna, której takie zadanie powierzono. Analiza podejmowana jest na bieżąco w przypadku powzięcia wiedzy o istnieniu takiego dokumentu, w tym jego projektu ratyfikacyjnego – RD, lub na wniosek dyrektora Centrum.

4. Jeżeli KKJ zdecyduje o konieczności podjęcia pracy normalizacyjnej na podstawie dokumentu standaryzacyjnego NATO, zgłasza do Centrum temat pracy normalizacyjnej, na zasadach określonych w regułach prac normalizacyjnych obowiązujących w resorcie obrony narodowej. KKJ obowiązany jest monitorować postęp realizacji zgłoszonej pracy normalizacyjnej i współpracować w tym zakresie z Centrum.

5. Jeżeli KKJ, o którym mowa w ust. 3, zdecyduje o celowości opracowania innego dokumentu, na podstawie dokumentu standaryzacyjnego NATO, informuje o tym Centrum w celu uniknięcia podejmowania zbędnych prac normalizacyjnych.

6. W wyniku analizy, o której mowa w ust. 2, KKJ, o którym mowa w ust. 3, zgłasza do Centrum potrzebę zharmonizowania dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa z dokumentem standaryzacyjnym NATO.

7. Harmonizacja powinna zmierzać do dostosowania treści dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz innych dokumentów do postanowień dokumentu standaryzacyjnego NATO, wyeliminowania dokumentów z nim sprzecznych, a także rozpoczęcia lub zaniechania już prowadzonych prac normalizacyjnych.

8. Harmonizacji dokumentów normalizacyjnych dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa dokonują w ramach komitetów instytucje, zespoły specjalistów lub specjaliści wytypowani do realizacji prac normalizacyjnych ujętych w programie i planie prac normalizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej.

9. Wyniki prac zrealizowanych na etapie kwalifikacji należy wykorzystywać przy formułowaniu stanowiska w zakresie ratyfikacji dokumentu STANAG lub zatwierdzenia dokumentu STANREC.

10. Analizy treści dokumentu standaryzacyjnego NATO na etapie dokumentu roboczego lub projektu studyjnego dokonuje we własnym zakresie KKJ właściwy z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem.

§ 4

Tłumaczenie

1. Dokumenty standaryzacyjne NATO wprowadzone do stosowania w oryginale mogą podlegać tłumaczeniu przez Centrum na język polski w kolejności ustalonej przez dyrektora Centrum. Tłumaczenie tego dokumentu dokonane przez Centrum traktowane jest jako dokument pomocniczy w realizacji zadań służbowych.

1a. Dokumenty standaryzacyjne NATO będące podstawą do opracowania NO lub PDNO mogą podlegać tłumaczeniu przez Centrum na język polski w kolejności ustalonej przez dyrektora Centrum.

2. Tłumaczeniu przez Centrum mogą również podlegać, zgodnie z decyzją dyrektora Centrum, dokumenty standaryzacyjne NATO inne niż stanowiące podstawę do opracowania resortowego dokumentu normalizacyjnego.

3. Wniosek o przetłumaczenie dokumentu standaryzacyjnego NATO składa KKJ właściwy z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem.

4. Dokument standaryzacyjny NATO zakwalifikowany do tłumaczenia w danym roku kalendarzowym włączany jest do „Planu przewidywanych do przetłumaczenia dokumentów w roku ....”, zatwierdzanego przez dyrektora Centrum.

5. Tłumaczenie dokumentu standaryzacyjnego NATO wykonane przez Centrum włączane jest do zasobu.

6. Tłumaczenie dokumentu standaryzacyjnego NATO może być sporządzone samodzielnie, zgodnie z decyzją KKJ. Tłumaczenie tego dokumentu należy niezwłocznie przekazać do Centrum w celu włączenia do zasobu tłumaczeń Centrum.

§ 5

Udostępnianie i ochrona

1. W odniesieniu do jawnych dokumentów standaryzacyjnych NATO zastosowanie mają przepisy NATO regulujące postępowanie z informacjami jawnymi NATO.

1a. W odniesieniu do dokumentów standaryzacyjnych NATO oznaczonych jako „NATO UNCLASSIFIED” zastosowanie mają regulacje zawarte w dokumencie C-M(2002)60 ̶ „The Management of Non-Classified NATO Information”.

2. Centrum udostępnia dokumenty standaryzacyjne NATO zainteresowanym komórkom lub jednostkom organizacyjnym, a także podmiotom spoza resortu obrony narodowej.

3. Centrum udostępnia kopię znajdującego się w zasobie dokumentu standaryzacyjnego NATO, w wersji papierowej lub elektronicznej, jak również jego tłumaczenie, na podstawie formalnego zgłoszenia.

4. Dalsze udostępnianie dokumentu standaryzacyjnego NATO pozyskanego z Centrum, jak również tłumaczenia takiego dokumentu, wymaga zgody dyrektora Centrum.

5. KKJ, który we własnym zakresie pozyskał dokument standaryzacyjny NATO, ponosi odpowiedzialność za udostępnianie tego dokumentu.

6. Resortowe dokumenty normalizacyjne opracowane na podstawie dokumentów standaryzacyjnych NATO lub wprowadzające takie dokumenty, są udostępniane na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

7. W przypadku otrzymania z NATO wniosku o wyrażenie zgody na udostępnienie dokumentu standaryzacyjnego NATO państwom innym niż państwa członkowskie NATO, Centrum opracowuje stanowisko krajowe w oparciu o stanowisko KKJ właściwego z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem. W przypadku niejawnych dokumentów standaryzacyjnych NATO, Centrum uzgadnia powyższe również z krajową władzą bezpieczeństwa, z uwzględnieniem przepisów, o których mowa w ust. 8.

8. W odniesieniu do niejawnych dokumentów standaryzacyjnych NATO zastosowanie mają regulacje zawarte w dokumencie C-M(2002)49 ̶ „Security within the North Atlantic Treaty Organization” (w aktualnej wersji) wraz z wydanymi na jego postawie aktami wykonawczymi.

§ 6

Ratyfikacja i zatwierdzanie

1. Przed opublikowaniem dokumenty standaryzacyjne NATO przekazywane są do państw członkowskich w celu ich ratyfikacji (STANAG) lub zatwierdzenia (STANREC).

2. Koordynatorem procesu opracowania krajowej odpowiedzi do NATO w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG lub zatwierdzenia dokumentu STANREC jest dyrektor Centrum.

3. Proces ratyfikacji dokumentu STANAG ma na celu wypracowanie decyzji oraz złożenie deklaracji o jego akceptacji lub akceptacji z zastrzeżeniami wraz z podaniem terminu przewidywanej implementacji.

4. Proces krajowej ratyfikacji rozpoczyna się wraz z pozyskaniem dokumentu STANAG, a kończy z chwilą podpisania odpowiedzi krajowej w sprawie jego ratyfikacji oraz zaktualizowania krajowych danych ratyfikacyjnych w NSDD.

5. PPW po otrzymaniu z NSO projektu ratyfikacyjnego dokumentu STANAG lub dokumentu STANREC podlegającego zatwierdzeniu przekazuje je do Centrum.

6. W przypadku dokumentu STANAG opracowywanego w gremium standaryzacyjnym NATO, w którym uczestniczy przedstawiciel Polski, działania dotyczące krajowej ratyfikacji rozpoczynają się wraz z podjęciem prac nad dokumentem, a kończą wraz z przekazaniem do NATO odpowiedzi krajowej w sprawie jego ratyfikacji.

7. Decyzja o ratyfikacji dokumentu STANAG powinna wynikać z jego analizy w zakresie zgodności z przepisami prawa Rzeczypospolitej Polskiej oraz potrzebami obronności i bezpieczeństwa państwa, a także zobowiązań sojuszniczych wynikających z konieczności osiągania interoperacyjności w ramach NATO.

8. Analizy treści dokumentu wprowadzanego przez STANAG dokonuje KKJ. Analiza dokonywana jest na bieżąco w przypadku powzięcia wiedzy o istnieniu projektu ratyfikacyjnego (RD) takiego dokumentu lub na wniosek dyrektora Centrum.

9. Podczas analizy należy uwzględnić:

1) zdolności wojskowe związane z dokumentem STANAG;

2) plany krajowe w zakresie rozwijania zdolności wojskowych związanych z dokumentem STANAG;

3) rodzaje sił zbrojnych, których dotyczy dokument STANAG;

4) wymagane działania w celu implementacji dokumentu STANAG, np. nabycie nowego sprzętu (wyposażenia), opracowanie lub aktualizacja norm (specyfikacji), zmiany w programach kursów (szkoleń), zmiany istniejących systemów informatycznych, powołanie odpowiednich organów;

5) wymagane i dostępne zasoby w celu implementacji dokumentu STANAG;

6) planowany termin implementacji dokumentu STANAG;

7) ograniczenia krajowe (prawne, organizacyjne, techniczne, ekonomiczne) uniemożliwiające pełną implementację dokumentu STANAG.

10. W trakcie analizy, przed określeniem planowanej daty implementacji dokumentu STANAG, należy zwrócić szczególną uwagę na podane w nim kryteria implementacji (zazwyczaj w rozdziale „Implementacja porozumienia”). Dokument STANAG uważa się za implementowany w całości wtedy, gdy spełniono wszystkie wymogi w nim określone.

11. Na podstawie przeprowadzonej analizy, KKJ, o którym mowa w ust. 8, sporządza propozycję odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG, w języku polskim i angielskim, według wzoru określonego w załączniku Nr 1, oddzielnie dla każdego dokumentu STANAG, którą przesyła do Centrum.

11a. Propozycja odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG, o której mowa w ust. 11, opracowywana jest w odniesieniu do wszystkich dokumentów STANAG podlegających procesowi ratyfikacji przez państwa członkowskie NATO.

11b. W propozycji odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG należy wskazać, gdy ma to zastosowanie, planowany dokument implementacyjny.

12. Propozycję odpowiedzi krajowej należy przesyłać w terminie określonym przez Centrum.

13. Na podstawie otrzymanej propozycji, o której mowa w ust. 11, Centrum sporządza odpowiedź krajową w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG.

14. Zgodnie z zasadami przyjętymi w NATO, podczas sporządzania odpowiedzi krajowych w sprawie ratyfikowania dokumentów STANAG stosuje się następujące rodzaje deklaracji:

1) ratyfikowanie i implementowanie;

2) ratyfikowanie i implementowanie z zastrzeżeniami;

3) ratyfikowanie i późniejsze implementowanie;

4) ratyfikowanie i późniejsze implementowanie z zastrzeżeniami;

5) nieratyfikowanie;

6) nieuczestniczenie.

Znaczenie ww. deklaracji zostało wyjaśnione w załączniku Nr 9.

15. Odpowiedź krajowa sporządzana jest według wzoru określonego w załączniku Nr 2, oddzielnie dla każdego dokumentu STANAG, w języku polskim i angielskim, a następnie przekazywana do podpisu przez Ministra Obrony Narodowej. Podpisanej odpowiedzi nadaje się numer krajowy, a na jej podstawie Centrum aktualizuje w bazie NSDD dane krajowe dotyczące Polski w zakresie ratyfikacji dokumentów standaryzacyjnych NATO.

16. Minister Obrony Narodowej może upoważnić inną osobę do podpisywania odpowiedzi krajowych w sprawie ratyfikacji dokumentów STANAG.

17. Odpowiedź krajowa w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG podlega zaewidencjonowaniu w rejestrze odpowiedzi krajowych prowadzonym przez Centrum, według wzorów rejestrów określonych w załącznikach Nr 6 i 7. Centrum przesyła informację o odpowiedzi krajowej do KKJ, o którym mowa w ust. 8.

18. Zatwierdzenie dokumentu STANREC odbywa się w ramach procedury „milczącej akceptacji” organizowanej przez NATO. Oznacza to, że w przypadku zgody na publikację dokumentu nie przekazuje się odpowiedzi krajowej w tym zakresie do NATO. Taką samą procedurę stosuje się w odniesieniu do zatwierdzenia dokumentu związanego z normą sojuszniczą (SRD).

19. Proces krajowego zatwierdzenia dokumentu STANREC ma na celu wypracowanie stanowiska w sprawie możliwości jego opublikowania. Decyzja taka powinna wynikać z analizy dokumentu STANREC dokonywanej przez KKJ.

20. Centrum inicjuje proces krajowego zatwierdzenia dokumentu STANREC poprzez przekazanie go do KKJ właściwego z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem celem wypracowania stanowiska, o którym mowa w ust. 19.

21. Stanowisko w sprawie braku akceptacji publikacji dokumentu wraz z uzasadnieniem (w języku polskim i angielskim), KKJ, o którym mowa w ust. 19, przekazuje w terminie określonym przez Centrum. W przypadku wyrażenia zgody na publikację dokumentu przekazanie stanowiska nie jest konieczne. Brak przekazania stanowiska przez KKJ, o którym mowa w ust. 19, w terminie określonym przez Centrum, oznacza wyrażenie zgody na publikację dokumentu STANREC.

22. W przypadku, gdy dokument standaryzacyjny NATO dotyczy problematyki o znacznej złożoności, jego dodatkową analizę i ocenę można w uzasadnionych przypadkach realizować w formie pracy analityczno-badawczej (pracy AB) w trybie i na zasadach określonych w regułach prac normalizacyjnych.

23. W przypadku, kiedy podjęcie decyzji o ratyfikacji dokumentu STANAG lub wdrożeniu dokumentu STANREC może skutkować koniecznością zmiany obowiązujących przepisów prawnych należy zasięgać opinii właściwej merytorycznie komórki albo jednostki organizacyjnej resortu obrony narodowej.

24. KKJ, o którym mowa w ust. 8 lub 19, dokonuje określenia zakresu przedsięwzięć niezbędnych do wypełnienia zobowiązań wynikających z ratyfikowanego dokumentu STANAG lub zaleceń dokumentu STANREC na podstawie przeprowadzonej analizy.

25. W przypadku pilnej potrzeby operacyjnej, NATO może wprowadzić przyśpieszoną procedurę ratyfikacji dokumentu STANAG. Organ zlecający ustala wówczas krótki termin ratyfikacji.

26. KKJ, o których mowa w ust. 8, są zobowiązani do bieżącej analizy uwarunkowań i faktycznego stanu implementacji dokumentów STANAG. Na tej podstawie przesyłają do Centrum skorygowane propozycje odpowiedzi krajowych. W oparciu o skorygowane propozycje Centrum aktualizuje krajowe odpowiedzi ratyfikacyjne.

27. (uchylony)

§ 7

Wprowadzanie do stosowania

1. Podstawową formą wprowadzenia do stosowania postanowień dokumentu standaryzacyjnego NATO w resorcie obrony narodowej jest wprowadzenie tego dokumentu w oryginale. W takim przypadku dokument ten stosowany jest w całości, bez zmian.

2. Dopuszcza się wprowadzenie do stosowania postanowień dokumentu standaryzacyjnego NATO w resorcie obrony narodowej poprzez opracowanie:

1) NO lub PDNO;

2) doktryny lub dokumentu doktrynalnego;

3) Polskiej Normy (PN-V);

4) innych dokumentów wprowadzanych do stosowania według właściwości na podstawie decyzji KKJ, w tym dokumentów uzupełniających opracowywanych w ramach standaryzacji operacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Wprowadzenie do stosowania postanowień dokumentu standaryzacyjnego NATO poprzez opracowanie dokumentu, o którym mowa w ust. 2, wymaga uzasadnienia przedstawionego w propozycji odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG.

4. Za realizację przedsięwzięć związanych z procesem opracowania dokumentu wprowadzającego do stosowania postanowienia dokumentu standaryzacyjnego NATO odpowiada KKJ.

5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 1, opracowywane są w ramach resortowej działalności normalizacyjnej, w trybie i na zasadach określonych w regułach prac normalizacyjnych obowiązujących w resorcie obrony narodowej.

6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 2, opracowywane są w ramach standaryzacji operacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

7. Dokumenty, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, opracowywane są wyłącznie w przypadku, gdy decyzją KKJ, nie jest zasadne opracowanie dokumentów wymienionych w ust. 2 pkt 1-3.

§ 8

Implementacja i wdrażanie

1. W trybie zwykłym dokument STANAG wchodzi w życie z dniem jego opublikowania, a państwa członkowskie NATO implementują dokument zgodnie z zadeklarowanym w odpowiedzi ratyfikacyjnej zakresem i terminem. Jeśli ze względów operacyjnych niezbędne jest, aby dokument STANAG był implementowany jednocześnie przez wszystkie państwa członkowskie, dokument wchodzi w życie z datą obowiązywania ustaloną w NATO i najpóźniej z tą datą powinien być implementowany przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie implementują postanowienia dokumentu STANAG w możliwie najszerszym zakresie, zgodnie z harmonogramem realizacji celów NATO, związanych z nimi zdolności obronnych, jak również według założonych priorytetów.

3. Implementacji dokumentu STANAG dokonuje się w celu wypełnienia wymogu interoperacyjności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub ich części z siłami zbrojnymi państw członkowskich NATO, aby osiągnąć zadeklarowane zdolności wojskowe.

4. Implementację uważa się za zrealizowaną jeśli wypełnione zostały zobowiązania zadeklarowane podczas ratyfikacji dokumentu STANAG. Zakres i termin implementacji powinien być zgodny z odpowiedzią krajową w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG.

5. Implementacja postanowień dokumentu STANAG może być procesem złożonym, wymagającym realizacji szeregu przedsięwzięć, w szczególności związanych z: nabyciem sprzętu wojskowego, przygotowaniem lub zmodyfikowaniem procesu edukacyjnego, przeprowadzeniem procesu szkoleniowego, przygotowaniem specjalistycznego laboratorium badawczego, utworzeniem nowej struktury organizacyjnej w resorcie obrony narodowej. Przedsięwzięcia, które należy uwzględnić podczas planowania implementacji dokumentu STANAG określa załącznik Nr 5.

6. Planowanie kosztów związanych z implementacją dokumentu STANAG powinno być uzgadniane przez KKJ, o którym mowa w § 6 ust. 8, z właściwym dysponentem środków budżetowych na etapie podejmowania decyzji odnośnie zakresu ratyfikacji dokumentu STANAG.

7. Podstawę do implementacji postanowień dokumentu STANAG stanowi odpowiedź krajowa w sprawie jego ratyfikacji.

8. KKJ kieruje procesem realizacji przedsięwzięć wchodzących w zakres implementacji danego dokumentu STANAG.

9. Po zrealizowaniu implementacji, KKJ sporządza propozycję odpowiedzi krajowej potwierdzającej realizację implementacji dokumentu STANAG, w języku polskim i angielskim, według wzoru określonego w załączniku Nr 3, oddzielnie dla każdego dokumentu, którą przesyła do Centrum; w propozycji należy wskazać podstawę prawną implementacji dokumentu STANAG podając rodzaj dokumentu, jego pełny tytuł oraz numer referencyjny.

10. Na podstawie otrzymanej propozycji, o której mowa w ust. 9, Centrum sporządza odpowiedź krajową potwierdzającą implementację dokumentu STANAG.

11. Odpowiedź krajowa sporządzana jest według wzoru określonego w załączniku Nr 4, oddzielnie dla każdego dokumentu STANAG, w języku polskim i angielskim, a następnie przesyłana do podpisu przez Ministra Obrony Narodowej. Podpisanej odpowiedzi nadaje się numer krajowy, a na jej podstawie Centrum aktualizuje w bazie NSDD dane krajowe dotyczące implementacji dokumentu standaryzacyjnego NATO.

12. Minister Obrony Narodowej może upoważnić inną osobę do podpisywania odpowiedzi krajowych potwierdzających implementację dokumentów STANAG.

13. Odpowiedź krajowa potwierdzająca implementację dokumentu STANAG podlega zaewidencjonowaniu w rejestrze odpowiedzi krajowych prowadzonym przez Centrum, według wzorów rejestrów określonych w załącznikach Nr 6 i 7. Centrum przesyła informację o odpowiedzi krajowej do KKJ, o którym mowa w § 6 ust. 8.

14. Dane dotyczące implementacji, zadeklarowane w odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji dokumentu STANAG mogą ulec zmianie (np. zmiana dokumentu implementacyjnego lub przewidywanego terminu implementacji). W takim przypadku KKJ, o którym mowa w § 6 ust. 8, zobowiązany jest przesłać do Centrum skorygowaną propozycję odpowiedzi krajowej w sprawie ratyfikacji (według wzoru określonego w załączniku Nr 1) uwzględniającą zmienione dane. Dane te zostają skorygowane przez Centrum w bazie NSDD.

15. Centrum wprowadza i aktualizuje w bazie NSDD informacje o ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG.

16. Wdrożenia dokumentu STANREC dokonuje się w celu dostosowania wymogów w zakresie uzbrojenia i modernizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do zaleceń NATO. Decyzja o wdrożeniu STANREC powinna być podyktowana potrzebami obronności państwa, a także priorytetami określonymi w programie rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie sprzętu wojskowego oraz powinna uwzględniać możliwości organizacyjne, techniczne i ekonomiczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

17. Decyzję o wdrożeniu dokumentu STANREC podejmuje KKJ właściwy z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony tym dokumentem. Nadzoruje on realizację przedsięwzięć wchodzących w zakres wdrożenia danego dokumentu STANREC oraz informuje dyrektora Centrum o zakończeniu wdrożenia, przesyłając wypełniony załącznik Nr 8 (zawierający również podstawę prawną wdrożenia). W przypadku braku wdrożenia wypełniony załącznik Nr 8 należy przesłać do Centrum po opublikowaniu dokumentu STANREC. Informacja zawarta w załączniku Nr 8 przekazywana jest następnie przez Centrum do NSO (lub wprowadzana do NSDD po udostępnieniu takiej możliwości przez NSO).

§ 9

Opiniowanie

1. Opiniowanie dokumentów standaryzacyjnych NATO oznacza ich analizę i ocenę dokonywaną przez KKJ innych niż określeni w § 6 ust. 8.

2. Opiniowanie, o którym mowa w ust. 1, dokonywane jest na wniosek dyrektora Centrum lub KKJ, o których mowa w § 6 ust. 8 oraz ust. 19, w celu wsparcia procesu wypracowania stanowiska krajowego w sprawie ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG oraz zatwierdzania i wdrażania dokumentów STANREC.

3. Komórka lub jednostka organizacyjna, do której zwrócono się o opinię w trybie, o którym mowa w ust. 2, zobowiązana jest taką opinię przedstawić.

4. Finansowanie prac związanych z wydaniem takiej opinii jest realizowane przez Centrum na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

5. W procesie opiniowania dokumentów standaryzacyjnych NATO należy stosować obowiązującą w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej terminologię wojskową oraz posługiwać się wprowadzonymi do stosowania w resorcie obrony narodowej publikacjami terminologicznymi.

6. W przypadku, gdy opinia na temat dokumentu standaryzacyjnego NATO zawierać ma elementy oceny przepisów prawnych, należy skonsultować ją z Departamentem Prawnym, a gdy wystąpi konieczność oceny aspektów finansowych lub związanych z nimi przedsięwzięć inwestycyjnych, należy zasięgać opinii właściwego dysponenta środków budżetowych.

7. Otrzymane z NATO (poprzez PPW) propozycje standaryzacyjne bądź zadania standaryzacyjne przesyłane są przez Centrum do KKJ właściwych z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za obszar tematyczny określony dokumentem będącym przedmiotem danej propozycji/zadania, celem wyrażenia stanowiska krajowego.

8. Po otrzymaniu, w terminie określonym przez dyrektora Centrum (na podstawie terminu organu zlecającego), stanowiska krajowego, o którym mowa w ust. 7, Centrum przekazuje je do NSO, za pośrednictwem PPW lub w inny ustalony sposób.

9. Opiniowanie innych dokumentów związanych z procesem opracowywania dokumentów standaryzacyjnych NATO, np. dotyczących transferu dokumentu do innych organizacji (poza NATO), przyjęcia norm spoza NATO, realizowane jest w trybie służbowym przez KKJ biorących udział, osobiście lub poprzez przedstawicieli, w pracach właściwych gremiów standaryzacyjnych NATO.

10. Dokumenty, o których mowa w ust. 9, dotyczące bieżącego funkcjonowania organów zlecających przekazywane są przez PPW do komórek lub jednostek organizacyjnych delegujących przedstawicieli do prac w danym gremium standaryzacyjnym NATO.

§ 10

Odpowiedzialność za realizację zadań związanych z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO

1. Za realizację zadań przewidzianych w niniejszej instrukcji odpowiadają:

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych, w zakresie:

a) wskazywania dokumentów standaryzacyjnych NATO niezbędnych w procesie osiągania celów NATO dla Rzeczypospolitej Polskiej w ramach swojej właściwości,

b) wskazywania podległych lub podporządkowanych komórek i jednostek organizacyjnych, delegujących przedstawicieli do prac w gremiach standaryzacyjnych NATO,

c) wprowadzania dokumentów standaryzacyjnych NATO do stosowania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w postaci dokumentu, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 2 i 4, w ramach swojej właściwości,

d) nadzoru nad realizacją przez podległe lub podporządkowane komórki i jednostki organizacyjne działań związanych z ratyfikacją i zatwierdzaniem dokumentów standaryzacyjnych NATO, w ramach swojej właściwości,

e) nadzoru i koordynowania realizacji procesu implementacji i wdrażania w podległych komórkach i jednostkach organizacyjnych dokumentów standaryzacyjnych NATO, w tym opracowywania i wprowadzania do stosowania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ich narodowych odpowiedników;

2) (uchylony)

3) KKJ właściwy z tytułu przyporządkowania odpowiedzialności za dany obszar tematyczny, w zakresie:

a) delegowania przedstawicieli do prac we właściwych gremiach standaryzacyjnych NATO, zgodnie z obowiązującymi w resorcie obrony narodowej przepisami w przedmiotowym zakresie,

b) realizacji zadań związanych z opracowywaniem dokumentów standaryzacyjnych NATO we właściwych gremiach standaryzacyjnych NATO, w tym przyjmowania przez przedstawicieli delegowanych do prac we właściwych gremiach standaryzacyjnych NATO roli opiekuna (custodian) dla dokumentów standaryzacyjnych NATO istotnych z punktu widzenia interesu krajowego,

c) sporządzania propozycji odpowiedzi krajowych w sprawie ratyfikacji i implementacji dokumentów STANAG opracowanych w ramach właściwych gremiów standaryzacyjnych NATO, w sposób określony w niniejszej Instrukcji,

d) zatwierdzania i wdrażania dokumentów STANREC oraz zatwierdzania dokumentów SRD opracowanych w ramach właściwych gremiów standaryzacyjnych NATO, w sposób określony w niniejszej Instrukcji,

e) bieżącej analizy uwarunkowań i faktycznego stanu implementacji dokumentów STANAG oraz przesyłania do Centrum skorygowanych propozycji odpowiedzi krajowych,

f) opracowania stanowiska krajowego do kwestionariuszy oceny dotyczących propozycji standaryzacyjnych i zadań standaryzacyjnych rozpatrywanych we właściwych gremiach standaryzacyjnych NATO,

g) określania trybu realizacji zadań wynikających z ratyfikacji dokumentów standaryzacyjnych NATO w celu ich implementacji lub wdrożenia w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach kompetencji,

h) inicjowania prac w celu wprowadzania dokumentów standaryzacyjnych NATO do stosowania w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w postaci dokumentu, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2 w ramach swojej właściwości,

i) wnioskowania o przetłumaczenie dokumentów standaryzacyjnych NATO na język polski lub samodzielnego wykonania tłumaczenia zgodnie z zapisami § 4 ust. 6;

j) przesyłania do Centrum, w terminie do dnia 30 kwietnia za rok poprzedni lub w uzasadnionym przypadku w innym terminie określonym przez dyrektora Centrum, uzupełnionego w zakresie właściwości zestawienia, o którym mowa w pkt 5 lit. h,

k) kierowania personelu resortu obrony narodowej realizującego zadania w obszarze standaryzacji NATO, w tym przedstawicieli delegowanych do prac we właściwych gremiach standaryzacyjnych NATO, na szkolenia dotyczące postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi NATO organizowane przez Centrum oraz inne szkolenia krajowe i zagraniczne w tym zakresie;

4) Minister Obrony Narodowej lub osoba przez niego upoważniona, w zakresie:

a) podpisywania odpowiedzi krajowych w sprawie ratyfikacji dokumentów STANAG oraz potwierdzających implementację dokumentów STANAG,

b) nadzoru nad przedsięwzięciami w zakresie organizowania i koordynowania działalności służby normalizacyjnej, związanymi z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO;

5) Dyrektor Wojskowego Centrum Normalizacji, Jakości i Kodyfikacji, w zakresie:

a) organizowania i koordynowania działalności służby normalizacyjnej, związanej z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO,

b) pozyskiwania, gromadzenia, tłumaczenia i udostępniania dokumentów standaryzacyjnych NATO, także poza resort obrony narodowej, na zasadach określonych przez Ministra Obrony Narodowej lub osobę przez niego upoważnioną,

c) koordynowania przedsięwzięć podejmowanych w zakresie kwalifikacji, harmonizacji, ratyfikacji i zatwierdzania dokumentów standaryzacyjnych NATO,

d) wskazywania przedstawicieli Centrum do pracy nad dokumentami standaryzacyjnymi NATO w gremiach standaryzacyjnych Komitetu NATO do spraw Standaryzacji, Komitetu Wojskowego NATO, Konferencji Krajowych Dyrektorów do Spraw Uzbrojenia i innych;

e) aktualizowania danych dotyczących ratyfikacji, implementacji i wdrażania dokumentów standaryzacyjnych NATO przez resort obrony narodowej,

f) informowania Ministra Obrony Narodowej lub osoby przez niego upoważnionej w zakresie prowadzonej w resorcie obrony narodowej działalności dotyczącej postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi NATO,

g) gromadzenia i udostępniania dokumentów związanych z implementacją i wdrażaniem dokumentów standaryzacyjnych NATO oraz informacji dotyczących postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi NATO, w szczególności w oparciu o wnioski i propozycje zgłaszane przez KKJ,

h) prowadzenia i aktualizowania zestawienia obejmującego stan realizacji procesu ratyfikacji i implementacji dokumentów standaryzacyjnych NATO w resorcie obrony narodowej, uwzględniającego w szczególności:

– wykaz dokumentów standaryzacyjnych NATO podlegających procesowi ratyfikacji w resorcie obrony narodowej,

– właściwych KKJ dla poszczególnych STANAG i STANREC,

– dotychczasowe i planowane działania w ramach procesu ratyfikacji/implementacji w odniesieniu do poszczególnych STANAG i STANREC, ze wskazaniem dokumentów STANAG i STANREC, w odniesieniu do których dotychczas nie zostały podjęte działania w zakresie ratyfikacji lub zatwierdzania,

i) przesyłania zestawienia, o którym mowa w lit. h, do właściwego KKJ w celu aktualizacji.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, uwzględnią w opracowaniach ewidencyjno-sprawozdawczych zagadnienia związane z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO, w szczególności dotyczące stanu zaawansowania prac w zakresie ich ratyfikacji, zatwierdzania, implementacji i wdrażania.

3. Zagadnienia związane z postępowaniem z dokumentami standaryzacyjnymi NATO, dotyczące w szczególności:

1) uczestnictwa w pracach gremiów standaryzacyjnych NATO,

2) dokumentów, dla których przyjęto rolę opiekuna (custodian),

3) aktualnego stanu prac w odniesieniu do dokumentów standaryzacyjnych NATO w zakresie właściwości,

5) planowanych przeglądów dokumentów standaryzacyjnych NATO,

6) wniosków i propozycji

– właściwi KKJ przesyłają do Centrum w terminie do dnia 30 kwietnia za rok poprzedni.

¹ za wyjątkiem dokumentów opracowywanych w ramach Allied Joint Operations Doctrine Working Group (AJOD WG)

² za wyjątkiem dokumentów opracowywanych w ramach Allied Joint Operations Doctrine Working Group (AJOD WG)

Załączniki do Instrukcji postępowania z dokumentami standaryzacyjnymi
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego

Załącznik Nr 1

Załącznik Nr 2

Załącznik Nr 3

Załącznik Nr 4

Załącznik Nr 5

WSKAZÓWKI WS. IMPLEMENTOWANIA DOKUMENTÓW STANAG

Implementacja dokumentu STANAG oznacza wypełnienie postanowień wyszczególnionych w Porozumieniu Standaryzacyjnym NATO.

Implementacja dokumentów STANAG wraz z towarzyszącymi im normami NATO, w terminie i zakresie zgodnym z odpowiedzią ratyfikacyjną, jest jednym z podstawowych obowiązków państw członkowskich.

Implementowanie dokumentu STANAG wraz z towarzyszącymi normami NATO oznacza wprowadzenie ich do stosowania w resorcie obrony narodowej w oryginale lub za pomocą dokumentów normatywnych (w tym resortowych dokumentów normalizacyjnych, doktryn, dokumentów doktrynalnych, decyzji, instrukcji, wymogów dotyczących sprzętu wojskowego) i postępowanie zgodnie z nimi podczas ćwiczeń i operacji oraz wykonanie dodatkowych, niezbędnych działań, np. modyfikacja systemu edukacyjnego (w tym treningów i szkoleń), pozyskanie sprzętu wojskowego.

Implementowanie dokumentu STANAG z obszaru operacyjnego może obejmować:

– odpowiednie umocowanie prawne dokumentu STANAG w rodzajach sił zbrojnych i rodzajach wojsk; wprowadzenie do stosowania dokumentu STANAG w resorcie obrony narodowej w oryginale lub poprzez aktualizację lub wydanie dokumentów normatywnych, w tym dokumentów normalizacyjnych, doktryn, procedur i regulacji,

– udostępnienie i zaznajomienie z zawartością dokumentu STANAG personelu resortu obrony narodowej realizującego działania objęte dokumentem STANAG,

– aktualizację procesu edukacyjnego i szkoleń zgodnie z treścią dokumentu STANAG,

– stosowanie postanowień dokumentu STANAG podczas szkoleń i ćwiczeń zarówno na poziomie krajowym, jak i NATO.

Implementowanie dokumentu STANAG z obszaru materiałowo-technicznego może obejmować:

– odpowiednie umocowanie prawne dokumentu STANAG w rodzajach sił zbrojnych i rodzajach wojsk; wprowadzenie do stosowania dokumentu STANAG w resorcie obrony narodowej w oryginale, poprzez aktualizację lub wydanie dokumentów normatywnych, w tym dokumentów normalizacyjnych, oraz stosowanie w projektach, gdzie przywołany jest on jako wymaganie,

– pozyskanie sprzętu wojskowego,

– zapewnienie, że STANAG jest stosowany w wykonywanych badaniach (jeśli jest przywołany w wymaganiach), a sprzęt wojskowy spełnia wymogi i charakterystyki określone w dokumencie STANAG,

– zapewnienie, że STANAG ujęty jest w programie badań i weryfikacji sprzętu wojskowego,

– aktualizację materiałów edukacyjnych i szkoleniowych zgodnie z postanowieniami STANAG w taki sposób, aby użytkownik wiedział, jak optymalnie wykorzystywać sprzęt wojskowy,

– stosowanie sprzętu wojskowego w ćwiczeniach zgodnie z przeznaczeniem i ocena możliwości jego optymalnego wykorzystania.

Załącznik Nr 6

Załącznik Nr 7

Załącznik Nr 8

Załącznik Nr 9

SZCZEGÓŁOWE WYJAŚNIENIA DOTYCZĄCE ODPOWIEDZI RATYFIKACYJNYCH

1. RATYFIKOWANIE I IMPLEMENTOWANIE

Ten typ odpowiedzi wskazuje na fakt, że dane państwo w pełni zgadza się z postanowieniami dokumentu STANAG i zamierza implementować w określonym terminie objęte nim normy sojusznicze. Odpowiedź krajowa „ratyfikowanie i implementowanie” powinna zawierać numer ratyfikacyjny, wskazywać rodzaj sił zbrojnych, który będzie implementował normy sojusznicze objęte dokumentem STANAG, a także powinna zawierać prognozę implementacyjną lub konkretną datę implementacji.

Ten typ odpowiedzi przyjmowany jest za pozytywny w odniesieniu do kryterium publikacji.

2. RATYFIKOWANIE I IMPLEMENTOWANIE Z ZASTRZEŻENIAMI

Ten typ odpowiedzi wskazuje na to, że dane państwo ogólnie zgadza się z dokumentem STANAG, lecz w niektórych obszarach istnieją zastrzeżenia lub utrudnienia w osiągnięciu całkowitej implementacji objętych nim norm sojuszniczych. Należy zapewnić jak najwięcej informacji odnośnie swoich zastrzeżeń w odniesieniu do ratyfikacji dokumentu STANAG i przekazać propozycje zmian, które zostaną przekazane opiekunowi dokumentu STANAG (CUSTODIAN) do rozpatrzenia w trakcie przeglądu objętych nim norm sojuszniczych, celem eliminacji występujących krajowych zastrzeżeń. Odpowiedź krajowa „ratyfikowanie i implementowanie z zastrzeżeniami” powinna zawierać numer ratyfikacyjny, wskazać rodzaj sił zbrojnych, który będzie implementował dokument STANAG, treść zastrzeżeń w odniesieniu do ratyfikacji, a także powinna zawierać prognozę implementacyjną lub konkretną datę implementacji.

Państwa, które udzieliły odpowiedzi „ratyfikowanie i implementowanie z zastrzeżeniami”, powinny dokonywać okresowego przeglądu krajowych zastrzeżeń w celu upewnienia się, czy wciąż mają one zastosowanie, a w razie potrzeby dokonywać aktualizacji odpowiedzi ratyfikacyjnej. W przypadku, gdy państwo zweryfikuje i zaktualizuje swoją odpowiedź ratyfikacyjną, Centrum dokona odpowiedniej aktualizacji w bazie NSDD.

Ten typ odpowiedzi przyjmowany jest za pozytywny w odniesieniu do kryterium publikacji.

3. RATYFIKOWANIE I PÓŹNIEJSZE IMPLEMENTOWANIE

Odpowiedź wskazuje, że państwo zgadza się w pełni z postanowieniami dokumentu STANAG i zamierza implementować objęte nim normy sojusznicze, ale nie ma możliwości określenia przybliżonej daty ich implementacji. Odpowiedź ta powinna zawierać numer ratyfikacyjny oraz wskazywać rodzaj sił zbrojnych, który będzie implementował dane normy sojusznicze. Państwa, gdy tylko określą przybliżoną datę implementacji dokumentu STANAG lub implementują dokument w konkretnym terminie, powinny zmienić stanowisko na „ratyfikowanie i implementowanie” oraz przesłać stosowną odpowiedź krajową. Odpowiedź „ratyfikowanie i późniejsze implementowanie” posiada takie samo znaczenie jak „ratyfikowanie i implementowanie”, jeżeli chodzi o kryteria publikacji dokumentu STANAG przez organ zlecający.

Ten typ odpowiedzi przyjmowany jest za pozytywny w odniesieniu do kryterium publikacji.

4. RATYFIKOWANIE I PÓŹNIEJSZE IMPLEMENTOWANIE Z ZASTRZEŻENIAMI

Ta odpowiedź wskazuje, że państwo ogólnie zgadza się z dokumentem STANAG, lecz w niektórych obszarach istnieją zastrzeżenia lub utrudnienia w osiągnięciu całkowitej implementacji objętych nim norm sojuszniczych. Ten typ odpowiedzi wskazuje również na to, że państwo zamierza implementować normy sojusznicze objęte dokumentem STANAG, ale nie ma możliwości określenia przybliżonej daty ich implementacji. Odpowiedź ta powinna zawierać numer ratyfikacyjny oraz wskazywać rodzaj sił zbrojnych, który będzie implementował dane normy sojusznicze. Należy zapewnić jak najwięcej informacji odnośnie swoich zastrzeżeń w odniesieniu do ratyfikacji dokumentu STANAG i przekazać propozycje zmian, które zostaną przekazane opiekunowi dokumentu STANAG (CUSTODIAN) do rozpatrzenia w trakcie przeglądu objętych nim norm sojuszniczych, celem eliminacji występujących krajowych zastrzeżeń.

Państwa, które udzieliły odpowiedzi „ratyfikowanie i późniejsze implementowanie z zastrzeżeniami”, gdy tylko określą przybliżoną datę implementacji dokumentu STANAG lub implementują dokument w konkretnym terminie, powinny zmienić stanowisko na „ratyfikowanie i implementowanie z zastrzeżeniami” oraz przesłać stosowną odpowiedź krajową. Państwa te powinny również dokonywać okresowego przeglądu krajowych zastrzeżeń w celu upewnienia się, czy wciąż mają one zastosowanie, a w razie potrzeby dokonywać aktualizacji odpowiedzi ratyfikacyjnych. W przypadku, gdy państwo zweryfikuje i zaktualizuje swoją odpowiedź ratyfikacyjną, Centrum dokona odpowiedniej aktualizacji w bazie NSDD.

Ten typ odpowiedzi przyjmowany jest za pozytywny w odniesieniu do kryterium publikacji.

5. NIERATYFIKOWANIE

Ta odpowiedź wskazuje, że państwo nie zgadza się z dokumentem STANAG. Ten typ odpowiedzi musi zawierać informacje uzupełniające, które pozwolą na ustalenie, czy państwo zgłasza sprzeciw w odniesieniu do publikacji dokumentu STANAG, czy nie ma jedynie możliwości implementacji objętych nim norm sojuszniczych. Odpowiedź powinna zawierać także stosowny komentarz wskazujący modyfikacje do wprowadzenia w objętych normach sojuszniczych, w celu rozwiązania istniejących krajowych kwestii uniemożliwiających danemu państwu ratyfikowanie dokumentu STANAG. Odpowiedź „nieratyfikowanie” jest w rzeczywistości wstrzymaniem się od głosu i nie powstrzymuje procesu ratyfikacji jeśli nie jest uzupełniona o sprzeciw państwa odnośnie publikacji dokumentu STANAG. Jeśli jakiekolwiek państwo będące członkiem NATO sprzeciwia się publikacji dokumentu STANAG w przedziale czasu ustalonym przez organ zlecający na ratyfikację proces zostaje zatrzymany, a dokumenty standaryzacyjne NATO będą wycofane z procesu ratyfikacji i przekazane przez NSO z powrotem do odpowiedzialnego organu zlecającego NATO. Należy wziąć pod uwagę, że „nieratyfikowanie” ma potencjalny wpływ na osiąganie interoperacyjności sił zbrojnych Sojuszu.

Odpowiedź ta nie jest przyjmowana za negatywną w stosunku do kryterium publikacji, jeśli nie towarzyszy jej sprzeciw państwa odnośnie publikacji dokumentu STANAG.

6. NIEUCZESTNICZENIE

Odpowiedź „nieuczestniczenie” wskazuje, że państwo nie jest zaangażowane w obszar działań objęty przez dokument STANAG, nie ma możliwości udzielenia odpowiedzi lub nie wyraża woli udziału. „Nieuczestniczenie” jest w rzeczywistości wstrzymaniem się od głosu i nie jest przyjmowana za negatywną w odniesieniu do kryterium publikacji. Odpowiedź „nieuczestniczenie” pozostaje ważna w odniesieniu do przyszłych edycji dokumentu STANAG; nie uniemożliwia to jednak państwom zmiany ich stanowiska. Państwa nieuczestniczące w procesie ratyfikacji dokumentu STANAG będą otrzymywały jego projekty ratyfikacyjne do rozpatrzenia, jak również i opublikowane wersje.

7. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE

Każda z odpowiedzi ratyfikacyjnych może zawierać informacje uzupełniające. Wszystkie normy sojusznicze są przeglądane (oceniane pod względem aktualności) przynajmniej co 5 lat. Informacje uzupełniające przekazane wraz z odpowiedzią ratyfikacyjną muszą być wzięte pod uwagę w trakcie przeglądu danego dokumentu standaryzacyjnego NATO.

7.1 ZASTRZEŻENIE

Zastrzeżenie jest częścią formalnego stanowiska państwa, opisującą konkretne obszary norm sojuszniczych, których dane państwo nie zamierza implementować w części lub w całości.

W trakcie przeglądu dokumentu standaryzacyjnego podejmowane są starania zmierzające do zminimalizowania możliwość ponownego wystąpienia zastrzeżeń krajowych, nie ograniczając przy tym walorów standaryzacyjnych samego dokumentu. Państwa, które udzieliły odpowiedzi z zastrzeżeniami, powinny dokonywać okresowego przeglądu krajowych zastrzeżeń w celu upewnienia się, czy nadal mają one zastosowanie, a w razie potrzeby dokonywać aktualizacji odpowiedzi ratyfikacyjnych. W przypadku, gdy państwo zweryfikuje i zaktualizuje swoją odpowiedź ratyfikacyjną, Centrum dokona odpowiedniej aktualizacji w bazie NSDD.

7.2 UWAGA

Uwaga wyraża uzupełniające spostrzeżenie inne niż zastrzeżenie. Państwa, bez względu na implementację dokumentu, mogą zgłaszać uwagi. Uwagi nie wyrażają ograniczeń lub restrykcji w zakresie implementacji, które to powinny zostać zawarte w zastrzeżeniach.

7.3 Krajowe dokumenty implementacyjne

Lista krajowych dokumentów, w tym: Norm Obronnych, specyfikacji technicznych, które wprowadzają postanowienia norm sojuszniczych.

Załącznik Nr 10

(uchylony)

Załącznik Nr 11

(uchylony)