Na podstawie art. 2 pkt 1 i 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 189 i 852, z 2014 r. poz. 932 oraz z 2016 r. poz. 2138) oraz § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. poz. 426 oraz z 2014 r. poz. 933), w związku z § 34 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 2009 r. w sprawie określenia innych znaków używanych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 689 oraz z 2013 r. poz. 1636) – po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki i Tradycji Orężnych – ustala się, co następuje:

Załączniki do decyzji Nr 127/MON
Ministra Obrony Narodowej
z dnia 23 czerwca 2017 r. (poz. 128)

Załącznik Nr 1

WZÓR GRAFICZNY ODZNAKI PAMIĄTKOWEJ 37. SOCHACZEWSKIEGO DYWIZJONU RAKIETOWEGO OBRONY POWIETRZNEJ

Załącznik Nr 2

WZÓR GRAFICZNY LEGITYMACJI ODZNAKI PAMIĄTKOWEJ 37. SOCHACZEWSKIEGO DYWIZJONU RAKIETOWEGO OBRONY POWIETRZNEJ

Załącznik Nr 3

REGULAMIN ODZNAKI PAMIĄTKOWEJ 37. SOCHACZEWSKIEGO DYWIZJONU RAKIETOWEGO OBRONY POWIETRZNEJ

1. Odznaka pamiątkowa zwana dalej „odznaką”, 37. Sochaczewskiego Dywizjonu Rakietowego Obrony Powietrznej, zwanego dalej „Dywizjonem”, jest symbolem przynależności środowiskowej, wyrazem uznania za nienaganną służbę i pracę, znakiem łączącym żołnierzy i pracowników oraz innych osób szczególnie zasłużonych dla dywizjonu. Celem nadania odznaki jest popularyzowanie i kultywowanie tradycji wojsk obrony przeciwlotniczej, a także umocnienie więzi koleżeńskich.

2. Odznaka Dywizjonu, ma kształt krzyża maltańskiego, którego ramiona pokryte są emalią koloru niebieskiego i obwiedzione są emaliowaną bordiurą barwy żółtej. Barwy nawiązują do barw Sił Powietrznych i wojsk obrony przeciwlotniczej. Na górnym ramieniu krzyża umieszczona jest liczba „37” – stanowiąca numer dywizjonu. W centrum krzyża znajduje się herb miasta Sochaczewa – nawiązujący do miejsca stacjonowania dywizjonu. Pomiędzy ramionami krzyża umieszczone są skrzyżowane dwie przeciwlotnicze rakiety – podstawowy element uzbrojenia jednostki.

3. Prawo do otrzymania odznaki przysługuje:

1) Dowódcy Dywizjonu, z tytułu objęcia stanowiska służbowego;

2) żołnierzom, po co najmniej rocznej, nienagannej służbie w Dywizjonie;

3) pracownikom wojska, po przepracowaniu w Dywizjonie, co najmniej dwóch lat;

4) wyjątkowo – innym osobom fizycznym lub prawnym, szczególnie zasłużonym dla Dywizjonu.

4. Odznakę nadaje Dowódca Dywizjonu na wniosek Komisji do Spraw Odznaki Pamiątkowej, zwanej dalej „Komisją”.

5. Dowódca Dywizjonu powołuje 5-osobową Komisję, w składzie:

1) przewodniczący – przedstawiciel oficerów starszych;

2) członkowie:

– przedstawiciel korpusu oficerów młodszych;

– przedstawiciel korpusu podoficerów;

– przedstawiciel korpusu szeregowych;

– przedstawiciel pracowników wojska.

6. Imienny skład oraz wszelkie zmiany w jej składzie ogłasza się w rozkazie dziennym Dowódcy Dywizjonu.

7. Do zadań Komisji należy:

1) przyjmowanie i opiniowanie wniosków o nadanie odznaki lub pozbawienie prawa do jej posiadania;

2) przedkładanie wyżej wymienionych wniosków Dowódcy Dywizjonu;

3) przygotowywanie odznak i legitymacji oraz prowadzenie ich ewidencji.

8. Opinie Komisji formułowane są na zasadzie jednomyślności. Treść opinii odnotowuje się na wniosku przedłożonym do rozpatrzenia.

9. Dla ważności posiedzeń Komisji zwołanych w celu rozpatrzenia przedłożonych wniosków, wymagana jest obecności co najmniej 4/5 składu Komisji.

10. Fakt nadania lub pozbawienia prawa do odznaki potwierdza się w rozkazie dziennym Dowódcy Dywizjonu.

11. Fakt nadania odznaki powinien być odnotowany w Kronice Dywizjonu.

12. Odznakę wręcza się na uroczystej zbiórce z okazji świąt państwowych i wojskowych oraz w innych szczególnie ważnych dla służby i pracy okolicznościach, zgodnie z zasadami ceremoniału wojskowego.

13. Odznaka nadawana jest imiennie i niedopuszczalne jest przekazywanie jej innym osobom, darowanie lub sprzedaż osobom trzecim.

14. Zasady noszenia odznaki określają przepisy ubiorcze żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

15. Wizerunek odznaki może być umieszczany na drukach i wydawnictwach wojskowych oraz materiałach popularyzujących jednostkę, za zgodą Dowódcy Dywizjonu.

16. Posiadaczom odznaki nie przysługują jakiekolwiek prawa ani przywileje z tytułu jej posiadania.

17. Prawo do posiadania odznaki tracą osoby ukarane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione z winy umyślnej lub niskich pobudek. Ponadto prawo do odznaki, w uzasadnionych przypadkach, tracą żołnierze ukarani za przewinienie dyscyplinarne.

18. Decyzję o pozbawieniu prawa do odznaki podejmuje Dowódca Dywizjonu z własnej inicjatywy lub na wniosek Komisji. Od decyzji przysługuje prawo odwołania na piśmie do przełożonego wyższego szczebla w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia o pozbawieniu prawa do odznaki. Decyzja przełożonego wyższego szczebla jest ostateczna.

19. Jeden egzemplarz odznaki przekazuje się do Muzeum Wojska Polskiego. Zakupu odznaki dokonuje się z wydatków bieżących właściwej wojskowej jednostki budżetowej.

20. Koszty wykonania matrycy i kolejnych serii odznak pamiątkowych nie obciążają budżetu resortu obrony narodowej.