Na podstawie § 1 pkt 12 lit. d oraz § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w celu określenia zasad funkcjonowania procedur wykorzystania wojskowych transportowych i innych statków powietrznych przez dysponentów limitu nalotu, ustala się co następuje:

1. Decyzja określa zasady oraz procedury użycia wojskowych transportowych i innych statków powietrznych na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi RP” oraz na potrzeby pozostałych dysponentów limitu nalotu, a także sposób planowania i wykorzystania limitu nalotu w tym zakresie.

2. Użyte w decyzji określenia oznaczają:

1) wojskowy transportowy statek powietrzny – samolot lub śmigłowiec transportowy będący na wyposażeniu Sił Zbrojnych RP;

2) inne statki powietrzne – statki powietrzne lotnictwa taktycznego i szkolnego będące na wyposażeniu Sił Zbrojnych RP;

3) wojskowy specjalny transport lotniczy – wojskowe transportowe statki powietrzne będące na wyposażeniu jednostki wojskowej wskazanej przez Ministra Obrony Narodowej przeznaczone do wykonywania lotów z najważniejszymi osobami w państwie;

4) dysponenci limitu nalotu spoza resortu obrony narodowej:

a) Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,

b) Kancelarię Prezesa Rady Ministrów,

c) Kancelarię Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,

d) Kancelarię Senatu Rzeczypospolitej Polskiej,

e) dysponentów limitu nalotu przydzielonego na podstawie zawartych porozumień międzyresortowych;

5) dysponenci limitu nalotu z resortu obrony narodowej:

a) Ministra Obrony Narodowej,

b) osoby zajmujące kierownicze stanowiska Ministerstwa Obrony Narodowej, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 i 4 regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej, stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 40/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. Nr 21, poz. 270, z późn. zm.¹⁾),

c) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego,

d) Dowódcę Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych,

e) Dowódcę Operacyjnego Rodzaju Sił Zbrojnych;

6) materiały niebezpieczne – przedmioty lub substancje, które zostały umieszczone w spisie materiałów niebezpiecznych i zostały sklasyfikowane według klas zagrożenia zalecanych przez komitet Organizacji Narodów Zjednoczonych, właściwy do spraw transportu materiałów niebezpiecznych. W zapotrzebowaniu oraz dokumentach przewozowych przy opisie ładunku niebezpiecznego stosować zasady klasyfikacji materiałów niebezpiecznych wg IATA (International Air Transport Association) – Dangerous Goods.

3. Wojskowe transportowe i inne statki powietrzne używane są w sytuacjach uzasadnionych potrzebami operacyjnymi, logistycznymi, szkoleniowymi, technicznymi oraz w czasie pokazów, z uwzględnieniem uwarunkowań ekonomicznych.

4. Wojskowe transportowe statki powietrzne wykorzystuje się do przewozu żołnierzy, personelu cywilnego, osób cywilnych, środków zaopatrzenia oraz sprzętu wojskowego, zwanego dalej „SpW”.

5. Użycie wojskowych transportowych statków powietrznych na potrzeby ewakuacji medycznej rannych, chorych lub transportu zwłok spoza granic kraju realizuje się zgodnie z procedurami opracowanymi przez Inspektora Sił Powietrznych w uzgodnieniu z Dowódcą Operacyjnym RSZ. Procedury zatwierdza Dowódca Generalny RSZ.

6. Wojskowe transportowe statki powietrzne mogą być w uzasadnionych przypadkach użyte do przewozu żołnierzy, SpW, personelu cywilnego oraz osób cywilnych sił zbrojnych innych państw.

7. Użycie wojskowych transportowych i innych statków powietrznych w sytuacjach, o których mowa w pkt 4, odbywa się na podstawie rocznych planów zamierzeń Inspektora Sił Powietrznych oraz zapotrzebowań składanych przez dysponentów limitu nalotu z resortu obrony narodowej, z uwzględnieniem rocznego limitu nalotu.

8. Użycie wojskowych transportowych statków powietrznych do przewozu żołnierzy, personelu cywilnego, osób cywilnych oraz SpW sił zbrojnych innych państw, odbywa się:

1) za zgodą Dowódcy Generalnego RSZ – w przypadku, gdy lot ma być wykonany w całości na rzecz sił zbrojnych innych państw, o ile nie jest to uregulowane odrębnymi przepisami;

2) za zgodą dysponenta limitu nalotu z resortu obrony narodowej, dla którego przydzielono wojskowy transportowy statek powietrzny – w przypadku, gdy lot wykonywany jest na potrzeby Sił Zbrojnych RP, a siłom zbrojnym innych państw udostępniona ma być część powierzchni ładunkowej statku powietrznego, przy zachowaniu obowiązujących przepisów o ochronie informacji niejawnych.

9. Dowódca Generalny RSZ poprzez Inspektora Sił Powietrznych wydziela statki powietrzne na podstawie składanych przez dysponentów limitu nalotu z resortu obrony narodowej zapotrzebowań, według wzoru stanowiącego załącznik Nr 1 do decyzji w następujących terminach:

1) na loty w ruchu międzynarodowym – zgodnie z uregulowaniami narodowymi państw, w których przestrzeni powietrznej lot będzie realizowany, jednak nie krótszych niż:

a) 15 dni roboczych przed datą przewozu,

b) 30 dni roboczych przed datą przewozu materiałów niebezpiecznych;

2) na loty w ruchu krajowym, z wyprzedzeniem przed planowaną datą wylotu nie krótszym niż:

a) 3 dni robocze przed datą przewozu,

b) 5 dni roboczych przed datą przewozu materiałów niebezpiecznych;

3) w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się możliwość złożenia zapotrzebowania w terminach innych niż podane powyżej, wynikających z konieczności realizacji lotów związanych z:

– transportem najważniejszych osób w państwie,

– ewakuacją medyczną i w ramach ratowania życia i zdrowia ludzkiego (CASEVAC, MEDAVAC, itp.),

– niesieniem pomocy np. w przypadkach klęsk żywiołowych lub konfliktów zbrojnych (np. HUM).

10. Dysponent limitu nalotu jest odpowiedzialny za przesłanie list pasażerów zgodnie z procedurami opisanymi w odrębnych dokumentach.

11. Nieprzestrzeganie terminów, o których mowa w pkt 9, skutkuje brakiem możliwości realizacji zapotrzebowania na wojskowy transport lotniczy.

12. Dowódca Operacyjny RSZ jest dysponentem limitu nalotu na potrzeby Polskich Kontyngentów Wojskowych i Polskich Jednostek Wojskowych, zwanych dalej „PKW/PJW”, wykonujących zadania poza granicami państwa.

13. W przypadku, kiedy ilość złożonych zapotrzebowań przekracza możliwości wydzielenia wojskowych transportowych statków powietrznych, Dowódca Operacyjny RSZ określa priorytety przewozów na potrzeby PKW/PJW.

14. W ramach transportu lotniczego w ruchu międzynarodowym, na potrzeby PKW/PJW, Szef Szefostwa Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk, zwany dalej „Szefem STiRW– CKRW” sprawuje merytoryczny nadzór nad przygotowaniem osób i ładunków do przewozu, koordynuje proces przygotowania dokumentów przewozowych, załadunku (wyładunku) osób i ładunków na statki powietrzne, a także prowadzenie odprawy celnej i granicznej.

15. Jednostki i komórki organizacyjne resortu obrony narodowej, wydzielające i wycofujące SpW oraz środki zaopatrzenia PKW/PJW, składają zapotrzebowania na transport lotniczy wg. wzoru stanowiącego załącznik Nr 1 decyzji do Dowódcy Operacyjnego RSZ, celem wykonania zapotrzebowania zbiorczego i przesłania do Inspektora Sił Powietrznych.

16. Zabezpieczenie potrzeb transportowych PKW/PJW koordynowanych przez Dowódcę Operacyjnego RSZ w zakresie wojskowych transportowych statków powietrznych traktowane jest priorytetowo.

17. Przygotowanie i przewóz materiałów niebezpiecznych organizuje się zgodnie z przepisami o przewozie materiałów niebezpiecznych, wydanymi przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Powietrznego (International Air Transport Association – IATA) lub dwustronnymi umowami o ile inne przepisy obowiązujące w tym zakresie w Siłach Zbrojnych RP nie stanowią inaczej, z zastrzeżeniem pkt 17.

18. Przygotowanie i przewóz materiałów niebezpiecznych w rejonie misji PKW/PJW – organizuje się zgodnie z procedurami obowiązującymi wszystkich uczestników operacji z wyjątkiem ograniczeń narodowych.

19. Użycie wojskowych transportowych i innych statków powietrznych na potrzeby reagowania kryzysowego, pomocy humanitarnej i innych działań prowadzonych przez organy administracji publicznej i organizacje pozarządowe, odbywa się na podstawie zawartych porozumień lub zgody Ministra Obrony Narodowej wyrażonej w formie pisemnej i realizowane jest z limitu nalotu Ministra Obrony Narodowej.

20. Zawarte porozumienia lub udzielane zgody, o których mowa w pkt 18, określają tryb i warunki użycia statku powietrznego.

21. Zainteresowane organy administracji publicznej i organizacje pozarządowe, w sytuacjach, o których mowa w pkt 18, kierują stosowne wnioski do Ministra Obrony Narodowej.

22. Dowódca jednostki wojskowej planującej lot statku powietrznego, wydzielonego przez Inspektora Sił Powietrznych do przewozów w ruchu międzynarodowym, występuje do Szefa Oddziału Koordynacji Wykorzystania Przestrzeni Powietrznej Dowództwa Operacyjnego RSZ o procedowanie uzyskania zgody państw obcych na lot i przewóz materiałów niebezpiecznych w ich przestrzeni powietrznej.

23. W celu sporządzenia planów limitów nalotu wojskowych transportowych i innych statków powietrznych dysponenci limitu nalotu z resortu obrony narodowej przesyłają do Inspektora Sił Powietrznych, w terminie do dnia 15 maja każdego roku, zapotrzebowania na kolejny rok, według wzoru stanowiącego załącznik Nr 2 do decyzji.

24. Inspektor Sił Powietrznych na podstawie złożonych zapotrzebowań, o których mowa w pkt 22, oraz analizy posiadanych możliwości technicznych przygotowuje „Limity nalotu dyspozycyjnego dla poszczególnych dysponentów limitu nalotu z resortu obrony narodowej”. Limity nalotu dyspozycyjnego na potrzeby dysponentów limitu nalotu z resortu obrony narodowej zatwierdza Dowódca Generalny RSZ.

25. Informację o wielkości przydzielonego limitu nalotu na poszczególne typy statków powietrznych przesyłane są następnie do dysponentów limitu nalotu z resortu obrony narodowej do dnia 30 lipca każdego roku. W uzasadnionych przypadkach Inspektor Sił Powietrznych, w ramach posiadanych możliwości technicznych, może na wniosek dysponentów limitu nalotu z resortu obrony narodowej zwiększyć limit nalotu w drodze korekty planu rocznego, pod warunkiem zwiększenia budżetu w wysokości niezbędnej do wykonania zadań transportowych przez wydzielone statki powietrzne.

26. Dowódca Generalny RSZ poprzez Inspektora Sił Powietrznych prowadzi ewidencję wykonanych lotów, a raz w kwartale dokonuje analizy wykorzystania limitów nalotów. Wyniki tych analiz przesyła dysponentom limitu nalotu z resortu obrony narodowej do wiadomości.

27. Wykorzystanie wojskowych transportowych i innych statków powietrznych na potrzeby Sił Zbrojnych RP oraz dysponentów limitu nalotu spoza resortu obrony narodowej realizuje się zgodnie z przepisami Regulaminu Lotów Lotnictwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

28. Zasady przydziału limitu nalotu oraz organizacji przelotów oznaczonych statusem HEAD realizowanych wojskowym specjalnym transportem lotniczym przez dysponentów limitu nalotu spoza resortu obrony narodowej wyszczególnionych w pkt 2 ppkt 4 lit. a–d określone zostaną w odrębnych dokumentach. Zasady przydziału limitu nalotu oraz organizacji lotów dla dysponentów limitu nalotu spoza resortu obrony narodowej wyszczególnionych w pkt 2 ppkt 4 lit. e zawarte zostały w stosownych porozumieniach międzyresortowych.

29. Wykorzystanie wojskowych transportowych i innych statków powietrznych przez dysponentów limitu nalotu wymienionych w pkt 2 ppkt 4 lit. e nie może naruszać zadań realizowanych przez Siły Zbrojne RP.

30. Traci moc decyzja Nr 217/MON Ministra Obrony Narodowej z 23 lipca 2012 r. w sprawie trybu wykorzystania wojskowych statków powietrznych przez dysponentów limitu nalotu (Dz. Urz. MON poz. 284).

31. Decyzja wchodzi w życie w dniu 1 stycznia 2014 r.

Załącznik 1 do decyzji Nr 449 /MON
Ministra Obrony Narodowej
z dnia 31.12.2013 r. (poz. 7)

ZAPOTRZEBOWANIE NA TRANSPORT LOTNICZY

Załącznik 2 do decyzji Nr 449/MON
Ministra Obrony Narodowej
z dnia 31.12.2013 r. (poz. 7)

ZAPOTRZEBOWANIE NA LIMIT NALOTU STATKÓW POWIETRZNYCH