Na podstawie § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), ustala się, co następuje:

1. W decyzji Nr 229/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. Nr 9, poz. 105 oraz z 2011 r. Nr 22, poz. 327), wprowadza się następujące zmiany:

1) pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Dziedzictwo, o którym mowa w pkt 1, polega na przejęciu i kontynuowaniu przez jednostki (instytucje) wojskowe i związki organizacyjne, a w szczególnych przypadkach przez pododdziały – tradycji orężnych jednostek wojskowych (pododdziałów). W celu podkreślenia historycznej ciągłości przejętych tradycji, w uzasadnionych przypadkach mogą być przejęte także barwy i symbolika, nazwy wyróżniające i ceremoniał (w szczególności święta jednostek wojskowych, pieśni, sygnały, marsze) oraz inne elementy historycznego dziedzictwa, z tym że:

1) w przypadkach elementów dziedzictwa ujętych w odrębnych aktach prawnych, stosuje się procedury tam zawarte;

2) przejęcie dziedzictwa tradycji wynika ze związku danej jednostki (instytucji) wojskowej, związku organizacyjnego i pododdziału z jednostką (pododdziałem), której tradycje mają być dziedziczone, po spełnieniu co najmniej jednego z niżej wymienionych warunków:

a) tożsamości lub powinowactwa rodzaju Sił Zbrojnych (równorzędnych), wojsk i służb,

b) podobnego charakteru wykonywanych zadań,

c) tożsamości numeru lub nazwy,

d) wspólnoty regionu (miejsca) stacjonowania lub formowania;

3) przejęcie dziedzictwa tradycji przez jednostkę (instytucję) wojskową lub pododdział jest podstawą do wystąpienia do Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari o utożsamienie z jednostkami (pododdziałami) odznaczonymi orderami wojennymi i przejęcia ich insygniów;

4) jednostki wojskowe i związki organizacyjne, posiadające własne tradycje bojowe z okresu II wojny światowej zachowują i kultywują je oraz dziedziczą tradycje oręża polskiego, o których mowa w pkt 1 i 2.”;

2) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:

„4a. Sprawy dotyczące dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego koordynuje komórka organizacyjna Ministerstwa Obrony Narodowej właściwa do spraw tradycji orężnych.”;

3) w pkt 5:

a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:

„5. Inicjatywę przejęcia dziedzictwa tradycji, przyjęcia nazwy wyróżniającej lub nadania imienia patrona podejmują żołnierze jednostki wojskowej (związku organizacyjnego, pododdziału), z tym że:”,

b) uchyla się ppkt 3;

4) pkt 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Z wnioskiem o przejęcie dziedzictwa tradycji, przyjęcie wyróżniającej nazwy lub nadanie imienia patrona dowódca jednostki (instytucji) wojskowej lub związku organizacyjnego występuje do Ministra Obrony Narodowej z zachowaniem drogi służbowej za pośrednictwem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw tradycji orężnych.”;

5) po pkt 6 dodaje się pkt 6a i 6b w brzmieniu:

„6a. Wnioski, o których mowa w pkt 6, przed przedstawieniem Ministrowi Obrony Narodowej, opiniowane są przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz Komisję Historyczną do Spraw Symboliki Wojskowej i Tradycji Orężnych Ministerstwa Obrony Narodowej.

6b. Pozytywnie zaopiniowane wnioski przedstawiane są Ministrowi Obrony Narodowej. W przypadku akceptacji wniosku Minister Obrony Narodowej wydaje stosowną decyzję. Wnioski zaopiniowane negatywnie zwracane są wnioskodawcom.”.

2. Decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.