Na podstawie § 1 pkt 8 lit. a i c oraz § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej(Dz. U. Nr 94, poz. 426) ustala się, co następuje:

1. Decyzja określa szczegółowe warunki organizacji i zabezpieczenia żywienia w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz kompetencje organów wojskowych w tych sprawach.

2. Użyte w decyzji określenia oznaczają:

1) norma wyżywienia - określona w odrębnych przepisach ilość środków spożywczych przysługujących żołnierzowi w ciągu doby;

2) wartość pieniężna normy wyżywienia – wartość środków spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład zasadniczej lub dodatkowej normy wyżywienia;

3) norma rzeczowa - określona ilość oraz rodzaj środków zaopatrzenia żywnościowego, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania urządzenia, pomieszczenia lub obiektu;

4) wartość pieniężna normy rzeczowej - wartość środków zaopatrzenia, liczonych w cenach zakupu, wchodzących w skład normy rzeczowej;

5) gospodarka rozliczeniowa – system planowania i rozliczania kosztów żywienia oparty o wartości pieniężne norm wyżywienia lub faktyczne wartości zużytych środków spożywczych;

6) gospodarka materiałowa - system planowania i rozliczania zużycia środków zaopatrzenia żywnościowego oparty o normy wyżywienia i normy rzeczowe;

7) cena rozliczeniowa (ewidencyjna) – cena ustalona dla środków spożywczych wycofywanych z zapasów wojska i przeznaczonych do spożycia, odpowiadająca cenie produktów świeżych, niezbędnych do przygotowania porównywalnego produktu lub potrawy;

8) dodatek wyrównawczy – różnica pomiędzy faktyczną wartością normatywnych środków spożywczych a wartością pieniężną danej normy wyżywienia;

9) limit finansowy - iloczyn wartości pieniężnych i ilości norm wyżywienia wydanych w określonym czasie;

10) ryczałt zaopatrzenia - roczne nakłady jednostki wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową, ustalone w oparciu o wartości pieniężne norm rzeczowych;

11) równoważnik pieniężny – kwota wypłacana żołnierzowi w wysokości równej wartości pieniężnej przysługującej mu normy wyżywienia lub jej części;

12) punkt żywienia kadry - miejsce żywienia osób uprawnionych, realizowanego w systemie gospodarki rozliczeniowej, według normy wyżywienia stosowanej w jednostce wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową;

13) stołówka wojskowa dla kadry – miejsce żywienia, w którym realizuje się żywienie osób uprawnionych w systemie gospodarki rozliczeniowej, według normy wyżywienia ustalonej przez dowódcę jednostki wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową, w oparciu o jadłospis lub wartościowe, indywidualne rozliczenie uprawnionych;

14) polowa paczkowana norma wyżywienia (paczkowana racja żywnościowa) - określona normami wojskowymi ustanowionymi przez Ministra Obrony Narodowej ilość i asortyment produktów spożywczych przysługująca żołnierzowi w ciągu doby, umieszczona w jednostkowym lub wspólnym opakowaniu, przeznaczona na zapasy wojska;

15) jednostka wojskowa prowadząca gospodarkę żywnościową – jednostka wojskowa realizująca żywienie i ewidencjonująca koszty tego żywienia;

16) stołówka okrętowa – miejsce żywienia będące integralną częścią okrętu, przygotowane pod względem technologicznym i dystrybucyjnym, w którym realizuje się żywienie zaokrętowanych osób uprawnionych oraz podjętych rozbitków, w systemie gospodarki rozliczeniowej, według normy wyżywienia ustalonej przez dowódcę jednostki wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową;

17) osoby uprawnione – żołnierze Wojska Polskiego, osoby zajmujące kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej, pracownicy wojska, członkowie korpusu służby cywilnej oraz inne osoby zatrudnione w Ministerstwie Obrony Narodowej i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, a także żołnierze i przedstawiciele państw obcych korzystający z wyżywienia na podstawie odrębnych przepisów i porozumień;

18) [1] wskaźnik kosztów osobowych − wyrażony w pełnych procentach stosunek kosztów osobowych jednego pracownika zatrudnionego w stołówce wojskowej do wartości środków spożywczych wchodzących w skład zasadniczej normy wyżywienia szkolnej − 020;

19) [2] wskaźnik kosztów utrzymania infrastruktury − wyrażony w pełnych procentach stosunek kosztów eksploatacji infrastruktury czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych do wartości środków spożywczych wchodzących w skład zasadniczej normy wyżywienia szkolnej − 020.

3. Zaopatrywanie w produkty spożywcze przeznaczone na zapasy wojska realizowane jest w systemie scentralizowanym, według uregulowań określonych w odrębnych przepisach, a produkty stosowane wyłącznie w bieżącym żywieniu zakupują jednostki wojskowe prowadzące gospodarkę żywnościową lub rejonowe bazy materiałowe.

4. Żywienie wojsk w czasie pokoju, z zastrzeżeniem pkt 7, odbywa się w systemie gospodarki rozliczeniowej według norm i uprawnień. Podstawową formą stosowania norm wyżywienia jest wyżywienie w naturze.

5. W systemie gospodarki rozliczeniowej:

1) na koniec roku kalendarzowego nie może wystąpić przekroczenie przysługującego limitu finansowego na żywienie oraz środki czystości, higieny i estetyki przygotowywania i wydawania posiłków;

2) niewykorzystany ryczałt zaopatrzenia w sprzęt służby żywnościowej powszechnego użytku przechodzi na lata następne.

6. Środki finansowe na zabezpieczenie ryczałtów zaopatrzenia w sprzęt służby żywnościowej powszechnego użytku oraz środki czystości, higieny i estetyki przygotowywania i wydawania posiłków, wynikające z wartości pieniężnych norm rzeczowych, zapewniają właściwi dysponenci środków budżetowych.

7. Żywienie w oparciu o polowe paczkowane normy wyżywienia (racje żywnościowe paczkowane) jest realizowane z zachowaniem ich normatywnych wymiarów rzeczowych i rozliczane w ramach określonych dla tych norm wartości pieniężnych.

8. Paczkowane racje żywnościowe stosuje się w zamian zasadniczych norm wyżywienia, bez możliwości ich uzupełniania dodatkową normą wyżywienia ogólną - 110.

9. Zasadniczą normę wyżywienia operacyjną - 044 stosuje się w żywieniu osób uprawnionych, organizowanym poza granicami kraju, do czasu rozwinięcia żywienia opartego o bieżące dostawy żywności ze źródeł miejscowych lub rozpoczęcia żywienia w oparciu o międzynarodowy system zaopatrywania. Jej wartość pieniężną ustala się na podstawie cen zakupu produktów spożywczych wchodzących w skład szczegółowego wymiaru rzeczowego normy.

10. Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych:

1) inicjuje tworzenie nowych norm wyżywienia żołnierzy bądź zmianę składu ilościowego i asortymentowego produktów spożywczych zawartych w obowiązujących normach oraz realizuje związane z tym procedury legislacyjne;

2) ustala szczegółowe wymiary rzeczowe norm wyżywienia na czas pokoju i wojny oraz wymiary rzeczowe normatywów produktów spożywczych utrzymywanych w zapasach wojennych;

3) ustala szczegółowy wymiar rzeczowy norm karmy dla psów oraz koni a także określa ich wartości pieniężne;

4) ustala zakres przedmiotowy stosowania cen rozliczeniowych oraz określa ich wysokość;

5) opracowuje projekty:

a) aktów normatywnych w sprawie wyżywienia,

b) decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie określenia wartości pieniężnych norm wyżywienia, w tym ich waloryzacji; waloryzacji obowiązujących wartości pieniężnych norm wyżywienia dokonuje się, gdy z prowadzonego monitorowania cen żywności wynika, że średni wzrost kosztów żywienia wskazuje na ich przekroczenie o ponad 3%,

c) decyzji Ministra Obrony Narodowej ustalających asortyment i ceny rozliczeniowe produktów spożywczych objętych tymi cenami,

d) dokumentów normujących gospodarkę sprzętem służby żywnościowej powszechnego użytku oraz środkami czystości, higieny i estetyki przygotowywania i wydawania posiłków a także określających wartości pieniężne tych norm rzeczowych;

6) udziela zezwoleń na nieodpłatne żywienie osób uczestniczących okolicznościowo w ćwiczeniach i organizowanych przez wojsko przedsięwzięciach o szczególnym znaczeniu państwowym bądź wojskowym, szczególnie z udziałem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, przedstawicieli Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Rady Ministrów, Sejmu i Senatu;

6a) może upoważnić Szefa Służb Materiałowych Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych do udzielania zezwoleń, o których mowa w pkt 6;

7) w wyjątkowych wypadkach, w celu dostosowania poziomu wyżywienia do wykonywanych zadań, przyznaje określony procent dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 oraz napojów - 160, na wniosek właściwego dowódcy jednostki wojskowej, przesyłany drogą służbową;

8) normuje rozchody żywności z zasobów wojska na potrzeby szkoleniowe i doświadczalne służby żywnościowej;

9) wprowadza, w ramach prób żywieniowo-użytkowych oraz na zaopatrzenie wojska, nowe produkty żywnościowe;

10) wprowadza do testowania projekty nowych norm wyżywienia żołnierzy;

11) określa, w uzgodnieniu z Dowódcą Sił Powietrznych oraz Dowódcą Marynarki Wojennej, zgodnie ze standardami międzynarodowymi, awaryjne normy wyżywienia i napojów przeznaczone na wyekwipowanie niektórych samolotów i tratw ratunkowych; wartości pieniężne tych norm ustala się w odpowiednim procencie wartości pieniężnej dodatkowej normy wyżywienia ogólnej – 110;

12) ustala system zlecania usług żywieniowych podmiotom gospodarczym, w uzgodnieniu z Dowódcami: rodzajów Sił Zbrojnych, Dowództwa Garnizonu Warszawa oraz Komendantem Głównym Żandarmerii Wojskowej, Szefem Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, Dyrektorem Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego i wyznacza jednostki wojskowe prowadzące gospodarkę żywnościową do jego realizacji;

13) jest organizatorem zdecentralizowanego systemu zaopatrywania w żywność przeznaczoną na bieżące żywienie, powierzając prowadzenie zakupów:

a) jednostkom wojskowym prowadzącym gospodarkę żywnościową,

b) Rejonowym Bazom Materiałowym, w ramach rejonowego systemu zaopatrywania w produkty spożywcze;

14) określa zasady i prowadzi monitorowanie cen żywności wchodzącej w skład norm wyżywienia żołnierzy, dokonuje analizy kształtowania się kosztów żywienia i oceny ich zgodności z obowiązującymi wartościami pieniężnymi norm wyżywienia;

15) [3] ustala, w uzgodnieniu z dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódcą Garnizonu Warszawa, Szefem Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia oraz Komendantem Głównym Żandarmerii Wojskowej, metodykę utrzymania czasowo wyłączonych technologicznie stołówek wojskowych oraz zasady ich uruchamiania;

16) [4] prowadzi coroczny monitoring wskaźników kosztów osobowych i utrzymania infrastruktury wykorzystywanych na cele odpłatnego żywienia; waloryzacji obowiązujących wskaźników dokonuje się, gdy koszty osobowe lub wskaźnik utrzymania 1 m² powierzchni wzrosną o ponad 10%.

11. Dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódca Garnizonu Warszawa, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia oraz Dyrektor Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego w ramach przydzielonych środków budżetowych mogą:

1) w celach szkoleniowych zaplanować i wprowadzić w wytypowanych jednostkach w czasie ćwiczeń, na ściśle określony czas, system gospodarki materiałowej w zakresie żywienia wojsk, określając w nim normy wyżywienia przewidziane na czas mobilizacji i wojny;

2) zezwolić, na okresowe stosowanie norm wyżywienia w sposób odmienny niż określają stosowne przepisy, co najmniej ekwiwalentny – w celu realizacji doraźnych zadań wymagających zmian w organizacji żywienia;

3) [5] zezwolić na czasowe wyłączenie lub uruchomienie technologiczne obiektów stołówkowo-kuchennych.

12. Dowódca Wojsk Specjalnych, Dowódca Garnizonu Warszawa, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej oraz Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, w celu zapewnienia skutecznej kontroli nad realnością wartości pieniężnych norm wyżywienia i terminowej ich waloryzacji, wyznaczą minimum 50 % jednostek wojskowych prowadzących gospodarkę żywnościową do objęcia monitorowaniem cen zakupu żywności wchodzącej w skład norm wyżywienia. Dowódcy wyznaczonych jednostek wojskowych przedstawiają Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, do dnia siódmego każdego miesiąca, informacje o kształtowaniu się cen produktów spożywczych i realności wartości pieniężnych norm wyżywienia.

13. Dowódcy jednostek wojskowych prowadzących gospodarkę żywnościową, jeśli obowiązujące przepisy nie stanowią inaczej, decydują o:

1) formach stosowania norm wyżywienia;

2) rozwiązaniach organizacyjnych żywienia, uwzględniających potrzeby służby i miejscowe uwarunkowania;

3) powołaniu punktu żywienia kadry lub stołówki wojskowej dla kadry, określając ich organizację i zasady pracy;

4) zleceniu usług żywieniowych innym podmiotom gospodarczym, w całości lub w części, doraźnie - w celu zabezpieczenia zadań szkoleniowych, jeśli względy organizacyjne lub techniczne nie pozwalają zrealizować tego przedsięwzięcia na bazie stołówki wojskowej z jednoczesnym wynegocjowaniem wielkości narzutu;

5) organizacji uroczystych posiłków żołnierskich w dniach określonych w odrębnych przepisach;

6) udziale w uroczystych posiłkach, określonych w pkt 13 ppkt 5, przedstawicieli kombatantów, pracowników wojska, organów władzy administracji państwowej i samorządu terytorialnego oraz władz kościelnych - w ilości do 10 % uprawnionych do wyżywienia, nie więcej niż 40 osób w skali roku;

7) stosowaniu wyżywienia według jednakowej dla wszystkich normy wyżywienia, w razie występowania uprawnień żołnierzy do różnych norm wyżywienia, zgodnie z postanowieniami odrębnych przepisów;

8) wypłacie „z góry" równoważników pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych w zamian za wyżywienie, wykonującym zadania stałe w warunkach uniemożliwiających korzystanie z posiłków w stołówce wojskowej;

9) zastosowaniu dodatku wyrównawczego, o którym mowa w pkt 2 ppkt 8, dodatek ten ustala się na koniec miesiąca, gdy rzeczywisty koszt zakupu środków spożywczych, objętych szczegółowym wymiarem rzeczowym normy wyżywienia, jest wyższy o ponad 3 % od obowiązującej wartości pieniężnej i po ogłoszeniu w rozkazie dziennym jednostki wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową stanowi podstawę do zwiększenia za ten miesiąc przysługującego limitu finansowego; dodatek dotyczy jednostek wojskowych prowadzących gospodarkę żywnościową w ramach rejonowego systemu zaopatrywania w środki spożywcze;

10) [6] wystąpieniu do dowódcy (komendanta, szefa, dyrektora), określonego w pkt 11, z wnioskiem o czasowe wyłączenie lub uruchomienie technologiczne obiektu stołówkowo-kuchennego.

14. Dowódcy jednostek wojskowych prowadzących gospodarkę żywnościową odpowiadają w podległych im obiektach żywienia zbiorowego, w zakresie określonym w odrębnych przepisach, za:

1) realizację zadań związanych z wdrożeniem systemu Analizy Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Points - HACCP);

2) pobieranie i przechowywanie próbek żywności.

15. W warunkach wymagających odrębnego planowania niektórych posiłków, w ramach zasadniczych norm wyżywienia, wartości pieniężne tych norm przeznacza się w części wynoszącej: 25 % – na śniadanie, 10 % – na drugie śniadanie, 40 % – na obiad i 25 % – na kolację. W żywieniu żołnierzy zawodowych dopuszcza się stosowanie innego podziału wynikającego z toku służby w jednostce wojskowej.

16. Osoby uprawnione mogą korzystać dodatkowo (ponad przysługujące im uprawnienia do bezpłatnego wyżywienia) z wyżywienia odpłatnego. Wyżywienie to może być organizowane w:

1) stołówce wojskowej dla kadry;

2) punkcie żywienia kadry.

W powyższych obiektach w zależności od przyjętych rozwiązań organizacyjnych dopuszcza się wartościowe rozliczenie kuchni w oparciu o receptury potraw.

17. [7] Za wyżywienie, o którym mowa w pkt 16 i 18, osoby uprawnione wnoszą opłaty w wysokości:

1) obowiązującej wartości pieniężnej normy wyżywienia, bądź przypadającej na dany posiłek jej części, o której mowa w pkt 15;

2) kosztów surowców zużytych do przygotowania posiłków według odrębnych jadłospisów;

3) kosztów surowcowych wynikających z kartotek potraw w przypadku stosowania wartościowego rozliczania produkcji kuchennej

− powiększone o wskaźniki kosztów osobowych oraz kosztów utrzymania infrastruktury.

18. W sytuacjach uzasadnionych potrzebą przygotowania posiłków o standardzie odbiegającym od wynikającego z norm wyżywienia, mogą być one przyrządzane, w obiektach wymienionych w pkt 16, w oparciu o receptury potraw bez konieczności opracowywania jadłospisu.

19. [8] Wskaźniki kosztów związanych z przygotowywaniem posiłków, o których mowa w pkt 16 i 18, wynoszą dla:

1) kosztów osobowych – w przypadku określonym w pkt 17 ppkt 1 i 2 – 36% wartości pieniężnej zasadniczej normy wyżywienia szkolnej – 020 za całodzienne wyżywienie jednej osoby, z zastosowaniem podziału według procentowych wskaźników określonych w pkt 15, a w przypadku określonym w pkt 17 ppkt 3 – 36% wartości środków spożywczych zużytych do przygotowania potraw;

2) kosztów utrzymania infrastruktury – w przypadku określonym w pkt 17 ppkt 1 i 2 – 5% wartości pieniężnej zasadniczej normy wyżywienia szkolnej – 020 za całodzienne wyżywienie jednej osoby, z zastosowaniem podziału według procentowych wskaźników określonych w pkt 15, a w przypadku określonym w pkt 17 ppkt 3 – 5% wartości środków spożywczych zużytych do przygotowania potraw.

19a. [9] Metodykę obliczania wskaźników kosztów osobowych i utrzymania infrastruktury określa załącznik Nr 1do decyzji.

19b. [10] Metodologię obliczania wskaźników kosztów osobowych i utrzymania infrastruktury określa załącznik Nr 2 do decyzji.

20. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową, z posiłków o których mowa w pkt 18, mogą korzystać osoby nie będące osobami uprawnionymi. Osoby te wnoszą opłaty w wysokości określonej w pkt 17 i 19, powiększonej o 50 %.

21. [11] W przypadku wnoszenia opłat, o których mowa w pkt 17 i 20, stosuje się odpowiednio przepisy o podatku od towarów i usług.

22. Ceny rozliczeniowe stosuje się do środków spożywczych przeznaczonych do spożycia w ramach rotacji zapasów żywności. Ceny te przyjmuje się do określania wartości wydanych do spożycia środków spożywczych dla rozliczania należnego limitu finansowego na wyżywienie wojska.

23. Wielkości produktów żywnościowych przeznaczonych do spożycia w ramach odświeżania zapasów wojska, należy ustalać na poziomie niepowodującym obniżenia obowiązujących parametrów energetycznych i odżywczych norm wyżywienia oraz walorów organoleptycznych posiłków. Rotowane zapasy produktów spożywczych przechowywanych w celach mobilizacyjnych i wojennych, których ilości przekraczają możliwości spożycia, mogą podlegać odsprzedaży poza wojsko, z uwzględnieniem postanowień obowiązujących przepisów o finansach publicznych.

24. Żywienie przedstawicieli państw obcych przebywających w jednostkach wojskowych w celach służbowych, a także zasady organizacji, finansowania i rozliczania żywienia uczestników ćwiczeń międzynarodowych, regulują odrębne przepisy.

25. Osoby zaokrętowane w celach służbowych na okrętach i pomocniczych jednostkach pływających Marynarki Wojennej, podczas pobytu na morzu i w obcych portach, korzystają z bezpłatnych posiłków przysługujących załogom tych okrętów. Z takich posiłków korzystają również rozbitkowie podjęci przez jednostki pływające Marynarki Wojennej i Lotnicze Grupy Poszukiwawczo-Ratownicze.

26. Zasady wypłaty równoważników pieniężnych przysługujących żołnierzom w zamian za wyżywienie regulują odrębne przepisy.

27. Podstawę do otrzymania wyżywienia albo równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie stanowi rozkaz dzienny dowódcy macierzystej jednostki wojskowej lub jednostki, w której żołnierz czasowo wykonuje zadania, określający:

1) wykaz imienny przyjętych lub skreślonych z wykazu żywionych;

2) rodzaj przysługujących norm wyżywienia;

3) formę stosowania norm wyżywienia;

4) datę przyjęcia lub skreślenia z wykazu żywionych.

28. Należności z tytułu równoważników pieniężnych oblicza się i zestawia w pododdziale, stosownie do norm i okresów, za które żołnierzom równoważnik ten przysługuje. W odniesieniu do żołnierzy niewchodzących organizacyjnie w skład pododdziałów, czynności te realizuje komórka organizacyjno-kadrowa macierzystej jednostki wojskowej lub jednostki w której żołnierz czasowo wykonuje zadania. Ustalone należności weryfikuje:

1) organ materiałowy - pod względem prawidłowości zastosowanej wartości pieniężnej normy wyżywienia;

2) organ organizacyjno-kadrowy - pod względem zgodności z rozkazem dziennym i innymi dokumentami źródłowymi w odniesieniu do pododdziałów;

3) pion głównego księgowego - pod względem formalno-rachunkowym.

29. Odpowiedzialnym za wykonanie decyzji jest Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych.

30. Traci moc decyzja Nr 255/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 grudnia 2000 r. w sprawie organizacji żywienia (Dz. Rozk. MON z 2000 r., poz. 138 oraz Dz. Urz. MON z 2006 r. Nr 15, poz. 188, Nr 22, poz. 282 i Nr 23, poz. 305).

31. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Załączniki do decyzji Nr 561/MON
Ministra Obrony Narodowej
z dnia 6 grudnia 2007 r. (poz. 249)

Załącznik nr 1

Metodyka
obliczania wskaźników kosztów osobowych i utrzymania infrastruktury [12]

1. Koszt eksploatacji infrastruktury – koszt ponoszony na utrzymanie obiektów w zakresie infrastruktury, ustalany na podstawie wskaźnika utrzymania 1 m² powierzchni; wskaźnik ten, na każdy rok rozliczeniowy, ustala szef właściwego rejonowego organu infrastruktury, na podstawie kosztów utrzymania infrastruktury ogólnej, jakie poniesione zostały w roku poprzednim.

2. Zdolność produkcyjna stołówki wojskowej – ilość racji dziennych zasadniczej normy wyżywienia, które można przygotować wykorzystując posiadane urządzenia technologiczne (kotły warzelne, kociołki przechylne, bemary, patelnie, piekarniki, piece konwekcyjno-parowe itp.).

3. Średnioroczna zdolność produkcyjna czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych określana jest dla 240 dni w roku.

4. Średnia wydajność dzienna pracownika wojska – pięćdziesiąt racji dziennych zasadniczej normy wyżywienia przy założeniu 200 dni produkcyjnych w roku.

5. Wskaźnik kosztów osobowych ustala się dzieląc dzienny koszt osobowy pracownika wojska, określony zgodnie z pkt 11 „Zasad metodycznych opracowywania wskaźników kosztów utrzymania jednostek (komórek) organizacyjnych resortu obrony narodowej dla potrzeb prognozowania budżetowego w resorcie obrony narodowej”, stanowiących załącznik do decyzji Nr 9/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 stycznia 2009 r. w sprawie wprowadzenia do użytku „Zasad metodycznych opracowywania wskaźników kosztów utrzymania jednostek (komórek) organizacyjnych resortu obrony narodowej dla potrzeb prognozowania budżetowego w resorcie obrony narodowej oraz pieniężnych norm rzeczowych” (Dz. Urz. MON Nr 1, poz. 14 i Nr 13, poz. 149) przez średnią wydajność dzienną pracownika wojska, określając procentowy udział uzyskanego wyniku do wartości pieniężnej zasadniczej normy wyżywienia szkolnej – 020.

6. Wskaźnik kosztów utrzymania infrastruktury ustala się mnożąc uśredniony wskaźnik kosztów eksploatacji infrastruktury ustalony za poszczególne rejonowe zarządy infrastruktury, Stołeczny Zarząd Infrastruktury, wojskowy zarząd infrastruktury i wojskowe oddziały gospodarcze, przez ogólną powierzchnię użytkową czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych i dzieląc przez średnioroczną zdolność produkcyjną czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych, określając procentowy udział uzyskanego wyniku do wartości pieniężnej zasadniczej normy wyżywienia szkolnej – 020.

Załącznik nr 2

Metodologia
obliczania wskaźników kosztów osobowych i utrzymania infrastruktury [13]

1. Wskaźnik kosztów osobowych.

Podstawa prawna:

1) decyzja Nr 182 Sekretarza Stanu – I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej z 30.11.2004 r. w sprawie wprowadzenia wytycznych do programowania i projektowania stacjonarnych stołówek żołnierskich;

2) decyzja Nr 9/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 stycznia 2009 r. w sprawie wprowadzenia do użytku „Zasad metodycznych opracowywania wskaźników kosztów utrzymania jednostek (komórek) organizacyjnych resortu obrony narodowej dla potrzeb prognozowania budżetowego w resorcie obrony narodowej oraz wartości pieniężnych norm rzeczowych” (Dz. Urz. MON Nr 1, poz. 14 i Nr 13, poz. 149);

3) decyzja Nr 9/DB Dyrektora Departamentu Budżetowego z dnia 09.04.2009 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania wskaźników kosztów:

a) 47 tys. zł. – roczne koszty osobowe 1 pracownika zatrudnionego w stołówce wojskowej – „decyzja Nr 9/DB Dyrektora Departamentu Budżetowego z dnia 09.04.2009 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania wskaźników kosztów,

b) 47 tys. zł. : 200 dni = 235 zł – dzienny koszt 1 pracownika,

c) 235 zł. : 50 posiłków całodziennych (dziennie) na 1 pracownika = 4,7 zł, – koszt osobowy przygotowania 1 całodziennego posiłku,

d) 13 zł – wartość środków spożywczych wchodzących w skład normy wyżywienia – 020,

e) 4,7 zł – wartość wskaźnika kosztów osobowych = 36% wartości środków spożywczych wchodzących w skład normy wyżywienia – 020,

f) wskaźnik kosztów osobowych – 36%.

2. Wskaźnik kosztów utrzymania infrastruktury.

Podstawa prawna:

1) decyzja Nr 182 Sekretarza Stanu – I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej z 30.11.2004 r. sprawie wprowadzenia wytycznych do programowania i projektowania stacjonarnych stołówek żołnierskich:

a) zdolność produkcyjna stołówki wojskowej – możliwość przygotowania jednorazowych posiłków, określona w dokumentacji technologicznej stołówki wojskowej, a w pozostałych przypadkach wg zasady: pojemność urządzeń technologicznych do przygotowywania posiłków dzielona przez 2,

b) średni wskaźnik infrastruktury – średni wskaźnik z 10 RZI,

c) wskaźnik kosztów utrzymania infrastruktury oblicza się mnożąc powierzchnię użytkową czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych przez średni wskaźnik infrastruktury (określony za każdy RZI) i dzieląc przez średnioroczną zdolność produkcyjną czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych,

d) powierzchnia użytkowa czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych na dzień 31.12.2009 r. – 173.625 m²,

e) średni wskaźnik infrastruktury na dzień 31.12.2009 r. – 118,92 zł,

f) dzienna zdolność produkcyjna czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych na dzień 31.12.2009 r. – 126.503 posiłków,

g) średnioroczna zdolność produkcyjna czynnych stacjonarnych stołówek wojskowych na dzień 31.12.2009 r. (żywienie przez 240 dni w roku) – 30.360.720 posiłków w skali roku,

h) 13 zł – wartość środków spożywczych wchodzących w skład normy wyżywienia – 020,

i) 0,68 zł – wartość wskaźnika kosztów utrzymania infrastruktury = 5 % wartości środków spożywczych wchodzących w skład normy wyżywienia – 020,

j) wskaźnik kosztów utrzymania infrastruktury – 5%