Na podstawie § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w celu kultywowania tysiącletniej tradycji oręża polskiego i zachowania w pamięci bohaterskich czynów żołnierskich, ustala się, co następuje:

1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „Siłami Zbrojnymi”, dziedziczą tradycje oręża Polski Piastów i Jagiellonów, I Rzeczypospolitej, epoki napoleońskiej, okresu powstań narodowych, II Rzeczypospolitej, walk o niepodległość w latach I i II wojny światowej.

2. Dziedziczenie i kultywowanie tradycji, o których mowa w pkt 1, kształtuje obywatelskie postawy i ducha bojowego żołnierzy, pogłębia procesy integracyjne i zwartość Sił Zbrojnych, pobudza do wzmożonego wysiłku szkoleniowego oraz umacnia więzi wojska ze społeczeństwem.

3. [1] Dziedzictwo, o którym mowa w pkt 1, polega na przejęciu i kontynuowaniu przez jednostki (instytucje) wojskowe i związki organizacyjne, a w szczególnych przypadkach przez pododdziały – tradycji orężnych jednostek wojskowych (pododdziałów). W celu podkreślenia historycznej ciągłości przejętych tradycji, w uzasadnionych przypadkach mogą być przejęte także barwy i symbolika, nazwy wyróżniające i ceremoniał (w szczególności święta jednostek wojskowych, pieśni, sygnały, marsze) oraz inne elementy historycznego dziedzictwa, z tym że:

1) w przypadkach elementów dziedzictwa ujętych w odrębnych aktach prawnych, stosuje się procedury tam zawarte;

2) przejęcie dziedzictwa tradycji wynika ze związku danej jednostki (instytucji) wojskowej, związku organizacyjnego i pododdziału z jednostką (pododdziałem), której tradycje mają być dziedziczone, po spełnieniu co najmniej jednego z niżej wymienionych warunków:

a) tożsamości lub powinowactwa rodzaju Sił Zbrojnych (równorzędnych), wojsk i służb,

b) podobnego charakteru wykonywanych zadań,

c) tożsamości numeru lub nazwy,

d) wspólnoty regionu (miejsca) stacjonowania lub formowania;

3) przejęcie dziedzictwa tradycji przez jednostkę (instytucję) wojskową lub pododdział jest podstawą do wystąpienia do Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari o utożsamienie z jednostkami (pododdziałami) odznaczonymi orderami wojennymi i przejęcia ich insygniów;

4) jednostki wojskowe i związki organizacyjne, posiadające własne tradycje bojowe z okresu II wojny światowej zachowują i kultywują je oraz dziedziczą tradycje oręża polskiego, o których mowa w pkt 1 i 2.

4. Jednostce wojskowej, związkowi organizacyjnemu i w uzasadnionych przypadkach pododdziałowi, może być nadane imię osoby zajmującej poczesne miejsce w tradycji narodu i oręża polskiego lub szczególnie zasłużonej dla Sił Zbrojnych i obronności Państwa albo osoby, która wykazała się męstwem i odwagą polegającą na dokonaniu bohaterskiego czynu w walce zbrojnej, przy czym:

1) patronem nie może być osoba żyjąca;

2) charakter zasług patrona powinien być zgodny ze specyfiką rodzaju Sił Zbrojnych, wojska lub służby;

3) w wyjątkowych wypadkach patronem może zostać obywatel innego państwa.

4a. [2] Sprawy dotyczące dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego koordynuje komórka organizacyjna Ministerstwa Obrony Narodowej właściwa do spraw tradycji orężnych.

5. Inicjatywę przejęcia dziedzictwa tradycji, przyjęcia nazwy wyróżniającej lub nadania imienia patrona podejmują żołnierze jednostki wojskowej (związku organizacyjnego, pododdziału), z tym że: [3]

1) inicjatorzy powinni zgromadzić materiały historyczne (bibliograficzne) oraz przeprowadzić konsultacje z zainteresowanymi środowiskami;

2) inicjatywa wymaga uzyskania zgody odpowiednio:

a) władz organizacji kombatantów, weteranów i rezerwistów, związków broni, kół dywizyjnych lub pułkowych,

b) władz administracyjnych lub samorządowych na użycie nazwy miejscowości lub regionu,

c) najbliższej rodziny na używanie nazwiska patrona w nazwie jednostki wojskowej (związku organizacyjnego, pododdziału);

3) [4] (uchylony).

6. [5] Z wnioskiem o przejęcie dziedzictwa tradycji, przyjęcie wyróżniającej nazwy lub nadanie imienia patrona dowódca jednostki (instytucji) wojskowej lub związku organizacyjnego występuje do Ministra Obrony Narodowej z zachowaniem drogi służbowej za pośrednictwem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw tradycji orężnych.

6a. [6] Wnioski, o których mowa w pkt 6, przed przedstawieniem Ministrowi Obrony Narodowej, opiniowane są przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz Komisję Historyczną do Spraw Symboliki Wojskowej i Tradycji Orężnych Ministerstwa Obrony Narodowej.

6b. [7] Pozytywnie zaopiniowane wnioski przedstawiane są Ministrowi Obrony Narodowej. W przypadku akceptacji wniosku Minister Obrony Narodowej wydaje stosowną decyzję. Wnioski zaopiniowane negatywnie zwracane są wnioskodawcom.

7. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia podpisania.¹