Załącznik do decyzji Nr 167/MON
Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 lipca 2001 r.
(Dz. Urz. MON Nr 13, poz. 112)

SZTAB GENERALNY WOJSKA POLSKIEGO

INSTRUKCJA

w sprawie broni służbowej i prywatnej żołnierzy zawodowych

2001r.

Rozdział 1

Postanowienia ogólne

§ 1. Instrukcja określa:

1) zasady i tryb postępowania organów wojskowych w sprawach:

a) przydziału i ewidencji oraz przechowywania i zabezpieczania, jak również kontroli broni i amunicji służbowej żołnierzy zawodowych,

b) wydawania i cofania pozwoleń na posiadanie przez żołnierzy zawodowych broni i amunicji prywatnej, kontroli wykonywania przez tych żołnierzy obowiązków wynikających z ustawy o broni i amunicji, jak również deponowania broni i amunicji prywatnej w jednostkach (instytucjach) wojskowych;

2) zasady przewozu przez żołnierzy zawodowych broni i amunicji służbowej środkami transportu publicznego oraz zasady wywozu tej broni za granicę.

§ 2. Użyte w instrukcji określenia oznaczają:

1) żołnierz zawodowy lub żołnierz - żołnierza w czynnej służbie wojskowej pełniącego służbę stałą lub kontraktową w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej albo w jednostce organizacyjnej podporządkowanej Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanej;

2) jednostka (instytucja) wojskowa - komórkę organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostkę organizacyjną podporządkowaną Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowaną;

3) dowódca - dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej oraz dowódcę (szefa, komendanta, kierownika, rektora) jednostki organizacyjnej podporządkowanej Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanej;

4) rozkaz dowódcy - decyzję lub rozkaz wewnętrzny wydany przez dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej oraz rozkaz wewnętrzny wydany przez dowódcę (szefa, komendanta, kierownika, rektora) jednostki organizacyjnej podporządkowanej Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanej;

5) oddział gospodarczy - jednostkę (instytucję) wojskową prowadzącą gospodarkę materiałową, obejmującą m.in. gospodarkę bronią i amunicją służbową;

6) specjalista do spraw uzbrojenia - szefa służby uzbrojenia, a jeśli etat nie przewiduje takiego stanowiska - żołnierza zawodowego wyznaczonego rozkazem dowódcy, odpowiednio przeszkolonego i zajmującego się w jednostce (instytucji) wojskowej gospodarowaniem bronią i amunicją;

7) szef komórki technicznej - żołnierza zawodowego sprawującego nadzór służbowy nad gospodarowaniem zasobami technicznymi danej jednostki (instytucji) wojskowej;

8) broń służbowa - broń palną z należną do niej amunicją, stanowiącą etatowe uzbrojenie żołnierza zawodowego;

9) broń i amunicja wydzielona dla służb - wydzieloną rozkazem dowódcy niezbędną ilość broni służbowej i amunicji strzeleckiej dla doraźnych potrzeb służb wewnętrznych oraz wystąpień służbowych (np. służby dyżurne, warty, konwojowanie);

10) magazyn broni (punkt depozytowy) - wyznaczone rozkazem dowódcy pomieszczenie lub miejsce chronione, posiadające zabezpieczenie przeciwwłamaniowe;

11) zabezpieczenie przeciwwłamaniowe - określone w odrębnych przepisach¹ wymogi zabezpieczenia pomieszczeń przeznaczonych na magazyny broni;

12) przechowywanie broni - złożenie broni i amunicji służbowej w jednostce (instytucji) wojskowej, w miejscu wyznaczonym rozkazem dowódcy, do stałego przechowywania na terenie tej jednostki (instytucji);

13) deponowanie broni - przekazanie, za odpowiednim udokumentowaniem, do czasowego przechowywania w jednostce (instytucji) wojskowej broni służbowej lub prywatnej przez zainteresowanego żołnierza zawodowego;

14) broń prywatna - broń i amunicję posiadaną przez żołnierza zawodowego na podstawie zezwolenia wydanego przez uprawniony organ wojskowy;

15) uprawniony organ wojskowy:

a) komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej właściwego terytorialnie ze względu na miejsce stałego zamieszkania żołnierza - jeśli chodzi o wydawanie pozwoleń na broń prywatną,

b) komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej wymienionego pod literą a) oraz komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej właściwego terytorialnie ze względu na miejsce pełnienia służby przez żołnierza – jeżeli chodzi o kontrolę wykonywania przez żołnierza, posiadającego pozwolenie na broń prywatną, obowiązków wynikających z ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji;

16) organ rejestrowy - Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, prowadzącego poprzez podległe terenowe oddziały Żandarmerii Wojskowej rejestr żołnierzy zawodowych posiadających broń prywatną;

17) ustawa - ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 1999 r. Nr 53, poz. 549 i z 2001 r. Nr 2 7, poz. 298).

Rozdział 2

Przydział broni służbowej

§ 3.1. Żołnierz zawodowy zaopatrywany jest w broń służbową zgodnie z należnością etatową jednostki (instytucji) wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe.

2. Żołnierz zawodowy otrzymuje broń służbową z zaopatrującego oddziału gospodarczego na podstawie rozkazu stwierdzającego wyznaczenie go na stanowisko służbowe.

3. Bezpośredni przełożony żołnierza zawodowego jest obowiązany spowodować pobranie przez niego broni służbowej niezwłocznie po objęciu stanowiska służbowego.

4. W razie wprowadzenia stanu wojennego, wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej, broń służbowa może być przydzielona na podstawie innych dokumentów obowiązujących w tych okolicznościach (np. dokumentacji mobilizacyjnej).

§ 4. 1. Żołnierzowi zawodowemu przydziela się broń służbową po sprawdzeniu:

1) jego wiedzy z zakresu:

a) przepisów bezpieczeństwa podczas używania broni,

b) przepisów Kodeksu karnego, dotyczących przestępstw związanych z bronią,

c) budowy i zasad działania rodzaju i typu broni jaki ma on posiadać;

2) jego praktycznych umiejętności dotyczących rozkładania, składania i ładowania broni.

2. Sprawdzian, o którym mowa w ust. 1, organizuje dowódca jednostki (instytucji) wojskowej, w której pełni służbę zainteresowany żołnierz.

3. W skład komisji sprawdzającej wchodzi specjalista do spraw uzbrojenia.

§ 5. Dowódcy jednostek (instytucji) wojskowych okresowo dokonują sprawdzenia znajomości zagadnień wymienionych w § 4 ust. 1 przez podległych żołnierzy zawodowych.

§ 6. Cechy identyfikacyjne przydzielonej broni służbowej (skróconą nazwę broni, kaliber, serię i numer broni) oraz datę jej wydania wpisuje się do legitymacji służbowej żołnierza zawodowego, w rubryce 4 - ADNOTACJE SŁUŻBOWE. Wpis potwierdza podpisem specjalista do spraw uzbrojenia oddziału gospodarczego, na którego zaopatrzeniu w broń żołnierz pozostaje oraz odciskiem małej pieczęci urzędowej jednostki (instytucji) wojskowej (np.: „9 mm pist. P-83, nr WS 01788, wyd. 5.7.2000 r.” podpis i odcisk pieczęci, a po zdaniu broni - „zdano 12.7. 2003 r.”, podpis i pieczęć).

§ 7. 1. Amunicja do broni służbowej podlega rotacji co najmniej raz na 6 miesięcy, jeżeli inne przepisy nie stanowią inaczej.

2. Za terminowe rotowanie amunicji odpowiada specjalista do spraw uzbrojenia oddziału gospodarczego.

Rozdział 3

Przechowywanie i kontrola broni służbowej

§ 8. 1. Organizacja przechowywania oraz właściwe zabezpieczenie broni służbowej żołnierzy zawodowych – z uwzględnieniem specyfiki jednostki (instytucji) wojskowej i możliwych zagrożeń – należy do obowiązków jej dowódcy.

2. Za właściwe zabezpieczenie, ochronę, funkcjonowanie wyznaczonych miejsc przechowywania broni i amunicji żołnierzy zawodowych oraz nadzór nad realizacją rozkazów dowódcy w tym zakresie, bezpośrednio odpowiedzialna jest osoba funkcyjna, której podlega służba dyżurna jednostki (instytucji) wojskowej.

3. Fachowy nadzór nad przechowywaniem broni służbowej żołnierzy zawodowych, jak również nad realizacją rozkazów dowódcy w tym zakresie sprawuje:

1) szef komórki technicznej oddziału gospodarczego;

2) specjalista do spraw uzbrojenia, który kieruje się w tej działalności również wytycznymi szefa komórki technicznej oddziału gospodarczego, na którego zaopatrzeniu pozostaje jednostka (instytucja) wojskowa;

3) magazynier broni i amunicji.

4. Kandydat na magazyniera broni i amunicji, przed wyznaczeniem na stanowisko, powinien odbyć kurs prowadzenia gospodarki bronią i amunicją w wojskowym ośrodku szkolenia specjalistów logistyki.

§ 9. 1. Dowódca, zależnie od potrzeb i możliwości oraz dyslokacji jednostki (instytucji) wojskowej, jak również realizowanych przez nią zadań, określa w rozkazie miejsce przechowywania broni służbowej poszczególnych żołnierzy zawodowych:

1) w pomieszczeniu oficera dyżurnego jednostki (instytucji) pod warunkiem, że:

a) znajduje się ono w zasięgu obserwacji wzrokowej wartownika, który w tabeli posterunku ma nakazany obowiązek obserwacji tego pomieszczenia,

b) posiada ono zabezpieczenia przeciwwłamaniowe wszystkich pomieszczeń służby dyżurnej, uniemożliwiające zaskoczenie służby dyżurnej i jej sterroryzowanie;

2) w pododdziałowym magazynie broni - tylko broni służbowej żołnierzy zawodowych danego pododdziału; w uzasadnionych przypadkach, za zgodą dowódcy, broń służbową można przechowywać w wyznaczonym magazynie broni batalionu (dywizjonu);

3) w kancelarii tajnej jednostki (instytucji) wojskowej w przypadku, gdy nie ma innych możliwości przechowywania broni, pod warunkiem:

a) zabezpieczenia przeciwwłamaniowego tych pomieszczeń, tak jak pododdziałowych magazynów broni,

b) całodobowej ochrony obiektu przez służbę dyżurną lub wartę (wojskową, cywilną);

4) centralnie w magazynie broni jednostki (instytucji) wojskowej - pod warunkiem, że magazyn jest zabezpieczony pod względem przeciwwłamaniowym oraz ochraniany przez wartę;

5) w pomieszczeniach służbowych we własnym zakresie - za zezwoleniem dowódcy - w pomieszczeniach służbowych w indywidualnie używanych sejfach (szafach) metalowych, jeżeli okna tych pomieszczeń są wyposażone w kraty (w obiektach wielopiętrowych do wysokości pierwszego piętra włącznie); drzwi tych pomieszczeń powinny być wyposażone w dwa atestowane zamki i plombowane, a klucze w zaplombowanym woreczku (pojemniku) zdawane do oficera dyżurnego jednostki (instytucji);

6) przy sobie - w warunkach polowych (w czasie ćwiczeń, misji pokojowych, wprowadzenia wyższych stanów gotowości bojowej), jeżeli dowódca nie zarządzi inaczej.

2. W garnizonach - w zależności od decyzji dowódcy garnizonu – może być stosowane scentralizowane przechowywanie broni w wyznaczonej jednostce wojskowej, pod warunkiem zachowania wymogów, o których mowa w ust.1. W Garnizonie Warszawa oraz garnizonach będących siedzibami dowództw rodzajów sił zbrojnych, okręgów wojskowych i korpusów, decyzja w tej sprawie należy w stosunku do podległych jednostek (instytucji), odpowiednio do:

- Szefa Sztabu Generalnego W P,

- dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych,

- dowódcy okręgu wojskowego lub dowódcy korpusu.

§ 10. W jednostkach (instytucjach) wojskowych, w których przechowywanie broni służbowej zorganizowano centralnie (§ 9 ust. 1 pkt 4 i ust. 2), dowódca może wydzielić niezbędną liczbę egzemplarzy broni i amunicji dla zaspokojenia potrzeb służb dyżurnych, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

§ 11. 1. Podstawą przyjęcia broni na przechowanie jest imienny wykaz żołnierzy zawodowych przechowujących broń w określonym przez dowódcę miejscu przechowywania (§ 9). Wykaz ten opracowuje się w styczniu każdego roku kalendarzowego i zamieszcza w rozkazie dowódcy. W rozkazie dowódcy zamieszcza się również wykaz żołnierzy zawodowych przechowujących broń we własnym zakresie. W miarę przybywania żołnierzy do pełnienia służby w jednostce (instytucji) wojskowej dowódca określa w rozkazie miejsce przechowywania broni służbowej każdego z nowo przybyłych.

2. Specjalista do spraw uzbrojenia, na podstawie rozkazu dowódcy, o którym mowa w ust. 1, sporządza wykazy żołnierzy zawodowych przechowujących broń dla każdego z miejsc nakazanych przez dowódcę. Wykaz ten powinien się znajdować w miejscu przechowywania broni i amunicji. Wykaz żołnierzy zawodowych przechowujących broń we własnym zakresie należy przechowywać w miejscu określonym przez dowódcę jednostki (instytucji) wojskowej.

3. Wykazy wymienione w ust. 1 i 2 uaktualnia się sukcesywnie w miarę przybywania lub ubywania żołnierzy zawodowych.

4. Wzory wykazów, o których mowa w ust. 2, określają załączniki nr 1 i 2 do instrukcji.

§ 12. 1. Broń przechowywaną w miejscu określonym w § 9 ust. 1 pkt 1- 4 oraz ust. 2, przyjmuje na przechowanie oraz wydaje użytkownikom odpowiednio:

1) oficer dyżurny jednostki (instytucji);

2) kierownik kancelarii tajnej;

3) magazynier broni i amunicji;

4) żołnierz zawodowy wyznaczony w rozkazie dowódcy.

2. Broń wydaje (przyjmuje) się zgodnie z wprowadzoną przez dowódcę, na potrzeby jednostki (instytucji) wojskowej, instrukcją o gospodarowaniu bronią i amunicją. Instrukcja ta powinna określać między innymi sposób pobierania i zdawania broni w przypadku wykonywania zadań służbowych w dniach wolnych od zajęć.

3. W przypadku, gdy broń nie została zdana przez użytkownika w określonym terminie należy niezwłocznie meldować o tym dowódcy.

4. Przyjmowaną (wydawaną) broń należy ewidencjonować w „Książce ewidencji zdeponowanych przedmiotów” (wzór MON-\SZKOL-og/7)². Książkę tę przechowuje się razem z bronią w sejfie (szafie, skrzyni metalowej).

5. W książce, o której mowa w ust. 4, należy wpisywać:

a) przy przyjmowaniu broni na przechowanie - liczbę porządkową, datę przyjęcia, dane o broni (nazwę, serię i numer broni, ilość amunicji np.: 16 nb.), stopień, imię i nazwisko przyjmującego; dane te przyjmujący potwierdza podpisem,

b) przy wydawaniu broni użytkownikowi - datę wydania, imię, nazwisko i podpis pobierającego broń,

c) w przypadku przechowywania broni w pomieszczeniu oficera dyżurnego, w każdym dniu w czasie obejmowania służby oficera dyżurnego jednostki - po podkreśleniu ostatniego wpisu pod linią należy wpisać stan ilościowy przechowywanej broni i amunicji np.: „10 kpl. 9 mm pist P-83; 12 kpl., 9 mm pist. P-64; 1 kpl. 9 mm pist. Vist-94 - razem 23 kpl. (dwadzieścia trzy komplety), w tym 336 szt. amunicji”.

6. Na wypadek alarmu broń można wydawać według wcześniej przygotowanej listy.

§ 13. 1. Broń przechowywaną w miejscu określonym w § 9 ust. 1 pkt 1 - 4 i ust. 2 umieszcza się w sejfie lub specjalnie przystosowanej do tego celu szafie metalowej (skrzyni).

2. Sejf (szafa metalowa, skrzynia) z bronią po każdym otwarciu powinien być zamykany i plombowany pieczęcią numerową³ osoby odpowiedzialnej za przechowywanie broni.

3. W sejfie (szafie metalowej, skrzyni) powinny być wykonane gniazda wyłożone miękką wykładziną i opisane cyfrą zgodną z liczbą porządkową z „Wykazu żołnierzy zawodowych przechowujących broń w ...”, a także zawierające następujące dane: nazwę, serię i numer broni, stopień, imię i nazwisko użytkownika.

4. Sejf (szafa metalowa, skrzynia) znajdujący się w pomieszczeniu oficera dyżurnego jednostki (instytucji) wojskowej powinien mieć dodatkowo kilka gniazd na broń przyjmowaną do depozytu od osób przybywających służbowo z bronią do jednostki (instytucji).

5. Klucze od sejfów (szaf, skrzyń) przechowuje:

1) komplet użytku bieżącego - oficer dyżurny jednostki (instytucji) wojskowej w czasie pełnienia służby - przy sobie; inny żołnierz wyznaczony do przyjmowania i wydawania broni i amunicji - w osobistym sejfie (skrzyni metalowej) w pomieszczeniu służbowym;

2) komplet rezerwowy - oficer dyżurny w zaplombowanym woreczku (pojemniku), w miejscu przechowywania kluczy od pomieszczeń służbowych jednostki (instytucji).

§ 14. 1. Broń w czasie przechowywania powinna być wyjęta z futerału, rozładowana, ze zwolnionym kurkiem i odłączonym magazynkiem, nie zabezpieczona, technicznie sprawna⁴, ukompletowana, czysta i zakonserwowana⁵.

2. Amunicja do broni służbowej powinna się znajdować na podstawce ułożonej przy broni w sposób uniemożliwiający uderzenie w spłonkę naboju.

3. Zabrania się przechowywania amunicji w magazynkach nabojowych do broni.

§ 15. 1. Przechowywaną broń wydaje się użytkownikom po określeniu celu i czasu, na jaki broń ma być wydana, za zgodą dowódcy jednostki (instytucji) wojskowej; typową przyczyną wydania broni jest:

1) udział w zajęciach szkoleniowych w terenie (ćwiczeniach, manewrach, grze wojennej i treningach strzeleckich itp.);

2) zarządzenie alarmu w jednostce (instytucji); w tym przypadku nie jest wymagana zgoda dowódcy;

3) pełnienie służby wewnętrznej i garnizonowej;

4) obsługiwanie bieżące broni (czyszczenie i konserwacja);

5) przekazanie broni do naprawy;

6) inne okoliczności, które nakładają obowiązek występowania z bronią.

2. Użytkownik bezpośrednio po wykonaniu zadań, o których mowa w ust. 1, powinien przed zdaniem broni na przechowywanie wyczyścić ją i zakonserwować.

3. Żołnierze mający zezwolenie na przechowywanie broni służbowej w miejscu służby we własnym zakresie (§ 9 ust. 1 pkt 5), mogą ją zdawać na własną prośbę na przechowanie w miejscu ustalonym przez dowódcę. Przy wydawaniu broni tym osobom nie ma zastosowania ust. 1 i 2; broń można wydać tym osobom w każdym czasie.

4. Żołnierze, o których mowa w ust. 3, obowiązani są zdać broń do depozytu jednostki (instytucji) przed udaniem się na urlop, leczenie, wyjazd itp. połączony z nieobecnością dłuższą niż 14 dni.

5. Dowódca ma obowiązek zapewnienia przyjęcia broni służbowej do depozytu u oficera dyżurnego jednostki (instytucji), na wniosek żołnierzy przybywających służbowo z bronią do jednostki (instytucji). Zdeponowaną broń przyjmuje się i zwraca w każdym czasie, odnotowując fakt przyjęcia i wydania w „Książce zdeponowanych przedmiotów”.

§ 16. 1. Kontrole stanu ilościowego broni służbowej i amunicji do niej oraz przestrzegania przepisów związanych z jej posiadaniem, przechowywaniem i zabezpieczeniem przed utratą, a także nieszczęśliwymi wypadkami przeprowadzają:

1) na szczeblu jednostki (instytucji) wojskowej:

a) oficer dyżurny jednostki (instytucji) - broni i amunicji przechowywanej w pomieszczeniu oficera dyżurnego - codziennie,

b) żołnierze, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 2-4 – w dniu wydawania (przyjmowania) broni, nie rzadziej niż raz w tygodniu,

c) specjalista do spraw uzbrojenia - raz na kwartał,

d) szef komórki technicznej jednostki (instytucji) - dwa razy w roku,

e) szef logistyki jednostki (instytucji) - raz w roku,

f) komisja wyznaczona w końcu każdego roku rozkazem dowódcy jednostki (instytucji), będącej oddziałem gospodarczym - w celu sprawdzenia w zaopatrywanych jednostkach (instytucjach) zgodności stanu ilościowego i numerowego broni służbowej i amunicji ze stanem ewidencyjnym; dowódca jednostki (instytucji) nie będącej oddziałem gospodarczym oddelegowuje swojego przedstawiciela do prac w komisji wyznaczonej przez dowódcę oddziału gospodarczego; komisja przedstawia protokół pokontrolny niezwłocznie po zakończeniu czynności dowódcy oddziału gospodarczego;

2) na szczeblu pododdziału - broń podległych żołnierzy zawodowych przechowywaną w magazynie pododdziału:

a) dowódca kompanii (równorzędny) - na bieżąco, lecz nie rzadziej niż raz w tygodniu,

b) dowódca batalionu (równorzędny) - raz w miesiącu,

c) wyżsi przełożeni - odpowiednio - jak w pkt 1 lit. c – e;

3) w scentralizowanych garnizonowych miejscach przechowywania broni (§ 9 ust. 2):

a) magazynier - w dniu wydawania (przyjmowania) broni, nie rzadziej niż raz w tygodniu,

b) specjalista do spraw uzbrojenia jednostki (instytucji), na terenie której zorganizowano scentralizowane przechowywanie broni - raz w miesiącu,

c) szef komórki technicznej oddziału gospodarczego - dwa razy w roku,

d) komisja na zasadach określonych w pkt 1 lit. f ;

4) niezależnie od obowiązujących okresowych kontroli określonych w pkt 1- 3 - w okresie zwalniania żołnierzy zasadniczej służby wojskowej do rezerwy - dowódcy jednostek (instytucji) obowiązani są zorganizować kontrole stanu faktycznego broni i amunicji służbowej podległych żołnierzy zawodowych.

2. Wyniki kontroli, dokonanej przez przełożonych żołnierzy bezpośrednio odpowiedzialnych za przechowywanie broni służbowej oraz zalecenia w tym zakresie, należy odnotowywać w „Książce przeglądów kontrolnych sprzętu” (wzór MON-EKSPL-8). Książkę tę przechowuje się w miejscu przechowywania broni.

3. W przypadku stwierdzenia niedociągnięć dotyczących sposobu przechowywania broni służbowej należy:

1) w stosunku do podwładnych - podać w rozkazie jednostki (instytucji) wojskowej termin oraz osobę odpowiedzialną za usunięcie stwierdzonych niedociągnięć;

2) w stosunku do jednostek (instytucji) będących na zaopatrzeniu - pisemnie powiadomić dowódców o stwierdzonych uwagach i nieprawidłowościach.

Rozdział 4

Przewożenie broni służbowej środkami transportu publicznego i udzielanie zezwoleń na wywóz tej broni za granicę

§ 1 7. 1. Przewożenie broni i amunicji służbowej środkami transportu publicznego, z zastrzeżeniem ust. 2, jest dopuszczalne pod warunkiem, że broń i amunicja są zabezpieczone w sposób uniemożliwiający powstanie zagrożenia życia, zdrowia lub mienia oraz w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osób nieupoważnionych.

2. Żołnierz zawodowy przy przewożeniu broni służbowej środkami transportu publicznego jest zobowiązany podporządkować się powszechnie obowiązującym w tej sprawie przepisom⁶, jak również ustaleniom i zasadom przewozu broni i amunicji określonym przez przewoźnika w regulaminach obsługi podróżnych, odprawy lub przewozu osób i rzeczy.

§ 18. 1. Dowódca zarządzający podróż służbową żołnierza jest obowiązany każdorazowo ustalić, czy jest konieczne odbycie podróży z bronią służbową i amunicją do niej.

2. Przewożoną w czasie podróży służbowej broń służbową należy wpisać do dokumentu podróży (skierowania), w części przeznaczonej na adnotacje.

§ 19.1. Żołnierz zawodowy może wywieźć indywidualnie za granicę broń służbową i amunicję do niej tylko za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej lub organu przez niego upoważnionego.

2. Tryb udzielania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.

Rozdział 5

Wydawanie i cofanie pozwoleń na broń prywatną żołnierzy zawodowych.

§ 20. 1. Żołnierz zawodowy może posiadać broń prywatną⁷ na zasadach określonych w przepisach ustawy o broni i amunicji oraz wydanych na jej podstawie przepisach wykonawczych.

2. W myśl przepisów, o których mowa w ust. 1, pozwolenie na posiadanie broni prywatnej przez żołnierza zawodowego, wydają uprawnione organy wojskowe.

3. Żołnierz zawodowy ubiegający się o pozwolenie na broń prywatną składa do uprawnionego organu wojskowego pisemny wniosek, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do instrukcji.

§ 21. 1. Uprawniony organ wojskowy wydaje pozwolenie na broń, jeżeli okoliczności na które powołuje się żołnierz zawodowy, uzasadniają jego wydanie w świetle obowiązujących przepisów. Wzór decyzji w tej sprawie określa załącznik nr 4 do instrukcji. Od decyzji przysługuje odwołanie.

2. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1, nie uzasadniają wydania pozwolenia na broń, uprawniony organ wojskowy wydaje decyzję o odmowie wydania takiego pozwolenia. Wzór decyzji w tej sprawie określa załącznik nr 5 do instrukcji. Od decyzji przysługuje odwołanie.

3. Przed podjęciem decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2, uprawniony organ wojskowy zwraca się pisemnie do właściwego dowódcy o wydanie opinii specjalnej o żołnierzu ubiegającym się o pozwolenie na broń.

4. Jednocześnie z pozwoleniem na broń wydaje się żołnierzowi zawodowemu zaświadczenie uprawniające do nabycia broni określonego rodzaju, kalibru oraz amunicji do niej.

5. Zaświadczenie uprawniające do nabycia broni ważne jest w terminie trzech miesięcy od daty wydania. Jeżeli broń w tym okresie nie została nabyta zaświadczenie traci ważność i podlega zwrotowi.

6. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie może być wydane na broń szczególnie niebezpieczną.⁸

§ 22. Żołnierz zawodowy, który uzyskał pozwolenie na broń i posiada aktualne zaświadczenie uprawniające do nabycia broni może wejść w jej posiadanie poprzez:

1) zakupienie w uprawnionym przedsiębiorstwie handlu bronią na podstawie zaświadczenia upoważniającego do zakupu broni;

2) odkupienie lub nabycie w innej formie prawnej od jej dotychczasowego właściciela posiadającego pozwolenie na ten rodzaj broni.

§ 23. Żołnierz zawodowy po nabyciu broni prywatnej zobowiązany jest ją zarejestrować w ciągu 5 dni w oddziale Żandarmerii Wojskowej terytorialnie właściwym dla jego miejsca stałego zamieszkania. Oddział ten na podstawie dokumentu zakupu broni wydaje żołnierzowi i wypełnia legitymację posiadacza broni.

§ 24. 1. Żołnierz, który zakupił broń palną, od osoby prywatnej, zobowiązany jest do przekazania organowi rejestrowemu, o którym mowa w § 23, zestawu trzech łusek, odstrzelonych z zakupionej broni (po trzy z każdej lufy), niezwłocznie po jej zarejestrowaniu.

2. Odstrzału łusek należy dokonać w obecności upoważnionego przedstawiciela oddziału Żandarmerii Wojskowej, o którym mowa w § 23; z czynności tej sporządza się protokół⁹. Oddział Żandarmerii Wojskowej może odstąpić od odstrzelania łusek, jeżeli posiada je w swojej dokumentacji broni.

§ 25. 1. Rejestr żołnierzy posiadających pozwolenie na broń prowadzi organ rejestrowy.

2. Rejestr zawiera dane osobowe żołnierzy zawodowych posiadających pozwolenie na broń, urzędowe informacje i opinie o tych żołnierzach, sporządzone w związku z wydawaniem (cofaniem) pozwoleń na broń oraz informacje o liczbie posiadanych przez nich egzemplarzy broni, ich rodzaju i cechach identyfikacyjnych.

3. Rejestr prowadzi się w kartotekach oraz na elektronicznych nośnikach informacji w programie kompatybilnym z programem Komendy Głównej Policji. Rejestry te są prowadzone w osobnych pomieszczeniach, do których dostęp określa rozkazem właściwy komendant oddziału Żandarmerii Wojskowej.

4. Dane, o których mowa w ust. 2 oraz zestawy odstrzelonych łusek, komendanci oddziałów Żandarmerii Wojskowej przekazują do centralnego rejestru broni i żołnierzy zawodowych posiadających pozwolenie na broń, prowadzonego w Komendzie Głównej Żandarmerii Wojskowej, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.

5. Zbiory łusek są przechowywane w oddzielnych pomieszczeniach posiadających zabezpieczenia takie jak magazyny broni.

6. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się z uwzględnieniem przepisów o ochronie danych osobowych.

§ 26. Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej przekazuje raz w roku, w terminie do dnia 1 marca, Komendantowi Głównemu Policji informację o liczbie pozwoleń na broń wydanych w roku poprzednim żołnierzom zawodowym wraz z informacją o liczbie egzemplarzy i rodzajach broni, na które pozwolenia te zostały wydane.

§ 27. Dokumentację zgromadzoną w sprawie żołnierza zawodowego zwalnianego z czynnej służby wojskowej, który posiada broń prywatną, oddział Żandarmerii Wojskowej przekazuje do komendanta wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu na miejsce stałego zamieszkania żołnierza.

§ 28. 1. Jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w ustawie o broni i amunicji, uprawniony organ wojskowy cofa żołnierzowi zawodowemu pozwolenie na broń. Wzór decyzji w tej sprawie określa załącznik nr 6 do instrukcji. Od decyzji przysługuje odwołanie.

2. Po uprawomocnieniu się decyzji o cofnięciu żołnierzowi zawodowemu pozwolenia na broń organ, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia niezwłocznie o tej decyzji dowódcę jednostki (instytucji) wojskowej, w której zainteresowany żołnierz pełni służbę.

§ 29. W przypadku, gdy okoliczności uzasadniają cofnięcie wydanego pozwolenia na broń, a zwłoka zagrażałaby bezpieczeństwu publicznemu, jednostki organizacyjne Żandarmerii Wojskowej mogą przejąć, za pokwitowaniem, broń i amunicję do depozytu oraz odebrać dokumenty potwierdzające legalność posiadania broni.

§ 30. 1. Żołnierz, który utracił uprawnienie do posiadania broni, a nie zachodzą okoliczności, o których mowa w § 29, jest obowiązany niezwłocznie zbyć broń wraz z amunicją.

2. Jeżeli broń nie zostanie zbyta w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji o utracie uprawnienia do jej posiadania, należy ją złożyć wraz z amunicją do depozytu oddziału Żandarmerii Wojskowej, właściwego ze względu na miejsce zarejestrowania broni.

3. Złożenie broni i amunicji do depozytu nie stanowi przeszkody do ich zbycia w trybie, o którym mowa w ust. 4.

4. Broń i amunicję można zbyć bezpośrednio osobie, która uzyskała pozwolenie na ten sam rodzaj broni i posiada zaświadczenie uprawniające do nabycia broni, albo za pośrednictwem przedsiębiorstwa uprawnionego do obrotu bronią i amunicją.

5. O zbyciu broni i amunicji żołnierz zawodowy jest obowiązany niezwłocznie pisemnie poinformować oddział Żandarmerii Wojskowej, o którym mowa w ust. 2, oraz dowódcę jednostki (instytucji) wojskowej, w której pełni służbę.

6. Żołnierz, który zbył broń, podaje w informacji przekazywanej Żandarmerii Wojskowej niezbędne dane o nabywcy broni, w tym imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer posiadanego przez niego pozwolenia na broń, a także przekazuje otrzymane od nabywcy zaświadczenie uprawniające do nabycia broni.

7. W przypadku transakcji bronią i amunicją dokonanej pomiędzy żołnierzem zawodowym a osobą cywilną, właściwy organ Żandarmerii Wojskowej przekazuje niezbędne informacje do właściwego - ze względu na miejsce zamieszkania osoby cywilnej - organu Policji prowadzącego ewidencję broni.

§ 31. 1. Deponowanie broni w przypadkach, o których mowa w § 29 i § 30 ust. 2, odbywa się na zasadach i za odpłatnością zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującymi.^{10 i 11}

2. Komendant Oddziału Żandarmerii Wojskowej może, na prośbę zainteresowanego żołnierza, przyjąć jego broń prywatną wraz z amunicją do odpłatnego depozytu¹¹ , jeżeli prośbę taką uzasadniają szczególne okoliczności (np. wyjazd na urlop, czasowa utrata warunków przechowywania broni).

§ 32. Żołnierz w przypadku utraty broni jest obowiązany niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin od chwili stwierdzenia jej utraty, zawiadomić o tym najbliższy oddział Żandarmerii Wojskowej, a także swojego dowódcę.

¹ Sygn. Uzbr. 2000/79 - „Przepisy o gospodarce mieniem służby uzbrojenia i elektroniki”.

² Doraźnie, można używać „Książki ewidencji mienia służby uzbrojenia i elektroniki wydanego z pododdziału i przekazanego do naprawy” – wzór MON-EKSPL-49.

³ Pieczęć metalowa do teczek prac.

⁴ Stan techniczny broni sprawdza doraźnie użytkownik w sposób określony w instrukcjach „Opis i użytkowanie” (9 mm pist. P-64 sygn. Uzbr. 1044/68; 9 mm pist. wz. 1983 sygn. Uzbr. 2338/84) oraz okresowo osoba funkcyjna służby uzbrojenia i elektroniki w sposób określony w instrukcji „Przegląd techniczny sprzętu uzbrojenia – część I, Broń strzelecka” – sygn. Uzbr. 849/67.

⁵ Użytkownik jest obowiązany czyścić i konserwować broń w sposób i terminach określonych w instrukcjach o jej użytkowaniu oraz w instrukcji „Konserwacja sprzętu uzbrojenia lotnymi inhibitorami korozji” - sygn. Uzbr. 1141/69.

⁶ Rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 kwietnia 2000 r. w sprawie przewożenia broni i amunicji środkami transportu publicznego (Dz. U. z 2000 r. Nr 31, poz. 390).

⁷ Palną lub inną, według art. 4 ust. 1 ustawy.

⁸ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie rodzajów szczególnie niebezpiecznych broni i amunicji oraz rodzajów broni odpowiadającej celom, w których może być wydane pozwolenie na broń (Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz. 240).

⁹ § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Rynku Wewnętrznego i Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 października 1990 r. w sprawie warunków sprzedaży broni i amunicji oraz nadzoru nad ich obrotem (Dz. U. z 1990 r. Nr 76, poz. 453, z 1994 r. Nr 9, poz. 35 i z 1990 r. Nr 53, poz. 549).

¹⁰ art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549 z późn. zm.).

¹¹ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie szczegółowych zasad deponowania broni i amunicji oraz stawek odpłatności za przechowywanie broni i amunicji w depozycie Policji lub organu celnego (Dz. U. Nr 1 7, poz. 223).

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6