Na podstawie § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie zakresu stosowania przepisów ustawy - Prawo energetyczne do jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostek wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, jednostek organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa, jednostek organizacyjnych więziennictwa podległych Ministrowi Sprawiedliwości oraz organów właściwych w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią w tych jednostkach (Dz. U. Nr 60, poz. 385) ustala się, co następuje:

§ 1. Organem właściwym w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią w resorcie Obrony Narodowej jest Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej.

2. Bezpośrednią podległość Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej określają odrębne przepisy.

§ 2. Do zakresu działania Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej należy:

1) kontrolowanie parametrów jakościowo-ilościowych obsługi odbiorców w zakresie obrotu paliwami i energią;

2) reprezentowanie interesu resortu Obrony Narodowej w sprawach spornych rozstrzyganych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w zakresie określonym w ustawie z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348, Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668, Nr 162, poz. 1126, z 1999 r. Nr 88, poz. 980, Nr 91, poz. 1042 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 555 i Nr 103, poz. 1099), zwanej dalej „ustawą"

3) opiniowanie planów rozwoju w zakresie zaspokojenia zapotrzebowania na paliwa i energię, sporządzanych przez przedsiębiorstwa energetyczne dla obszarów swojego działania, w odniesieniu do jednostek wojskowych;

4) wnioskowanie do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o nałożenie kar pieniężnych, o których mowa w art. 56 ustawy;

5) współdziałanie z właściwymi organami w przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym przedsiębiorstw energetycznych;

6) publikowanie w prasie wojskowej informacji służących zwiększaniu efektywności użytkowania paliw i energii;

7) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących gospodarki energetycznej w wojsku;

8) współdziałanie z organami samorządowymi w opracowaniu i realizacji planów zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe.

2. Do zakresu działania Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej należy ponadto:

1) wykonywanie kontroli prowadzenia prawidłowej gospodarki paliwami i energią w jednostkach organizacyjnych resortu Obrony Narodowej, oraz wydawanie zaleceń pokontrolnych;

2) opiniowanie przedstawionych do uzgodnienia projektów norm i przepisów oraz dokumentacji technicznych w zakresie dotyczącym gospodarki paliwami i energią, obejmujących w szczególności dobór nośników, technologii lub instalacji i urządzeń mających wpływ na przewidywane zużycie paliw i energii;

3) sprawdzanie wykonywania zaleceń pokontrolnych, a także przestrzegania warunków wydanych opinii;

4) opiniowanie projektów programów, planów i innych dokumentów dotyczących racjonalizacji gospodarki energetycznej opracowywanych przez jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej;

5) doradztwo techniczne i ekonomiczne;

6) działalność popularyzacyjna i informacyjna.

§ 3. WskładWojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej wchodzą:

1) Szef Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej;

2) Biuro Szefa Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej;

3) delegatury Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej.

§ 4.1. Siedzibą Szefa Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej jest Warszawa.

2) Siedzibami delegatur są miasta: Bydgoszcz, Kraków, Warszawa, Wrocław.

3) Terytorialny zasięg działania delegatur określa załącznik do decyzji.

§ 5. 1. Na czele Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej stoi Szef Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej, który jest przełożonym stanu osobowego delegatur i kieruje całokształtem ich działania.

2. Do zakresu działania Szefa Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej należy w szczególności:

1) nadzór nad działalnością delegatur;

2) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej propozycji powoływania komisji kwalifikacyjnych w zakresie urządzeń i instalacji elektrycznych, gazowych i cieplnych w resorcie Obrony Narodowej;

3) wnioskowanie do właściwych organów w przedmiocie dostosowania do warunków jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej przepisów wydanych na podstawie ustawy - jeżeli wymaga tego interes wojska;

4) opiniowanie projektów przepisów oraz innych aktów prawnych dotyczących stosowania przepisów ustawy;

5) opiniowanie projektów programów, planów i innych dokumentów dotyczących racjonalizacji gospodarki energetycznej opracowanych przez jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej;

6) opracowywanie okresowych informacji, analiz i wniosków dotyczących racjonalnego i oszczędnego użytkowania paliw i energii;

7) występowanie do właściwych przełożonych (dowódców, dyrektorów, szefów) o wymierzenie kar dyscyplinarnych żołnierzom w czynnej służbie wojskowej, którzy dopuszczają się naruszeń, o których mowa w art. 56 ustawy;

8) występowanie do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wymierzanie kar pieniężnych osobom zatrudnionym w resorcie Obrony Narodowej dopuszczających się naruszeń, o których mowa w art. 56 ustawy;

9) rozpatrywanie odwołań od decyzji, zaleceń pokontrolnych i wniosków o nałożenie kar wydanych przez szefów delegatur;

10) prowadzenie działalności informacyjnej w zakresie dotyczącym zasad racjonalnej gospodarki paliwami i energią w wojsku.

§ 6. Do zakresu działania szefów delegatur należy w szczególności:

1) wykonywanie kontroli prawidłowego prowadzenia gospodarki paliwami i energią w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej;

2) kontrolowanie parametrów jakościowych dostaw i obsługi odbiorców w zakresie obrotu paliwami i energią;

3) kontrolowanie posiadania wymagań kwalifikacyjnych przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci energetycznych stosownie do przepisów ustawy;

4) występowanie do dowódców kontrolowanych jednostek z wnioskami o okresowe lub trwałe wycofanie z eksploatacji określonych urządzeń i instalacji energetycznych w celu zapobieżenia:

a) nieuzasadnionemu zużywaniu paliw i energii,

b) zagrożeniom awarii lub pożaru,

c) innym zagrożeniom bezpieczeństwa obsługi lub otoczenia;

5) występowanie do właściwych przełożonych o ukaranie winnych naruszeń, o których mowa wart. 56 ustawy;

6) opiniowanie projektów programów, planów oraz dokumentacji technicznych dotyczących racjonalizacji gospodarki energetycznej opracowanych przez jednostki podległe Ministrowi Obrony Narodowej;

7) współdziałanie z właściwymi terytorialnie gminami w opracowywaniu i realizacji planów zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe jednostek wojskowych;

8) prowadzenie doradztwa technicznego i ekonomicznego oraz popularyzacji zasad racjonalnego i oszczędnego gospodarowania paliwami i energią,

9) wykonywanie oceny energetycznej obiektów wojskowych;

10) współpraca z właściwymi terytorialnie oddziałami Urzędu Regulacji Energetyki.

§ 7. 1. Inspektorzy Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej kontrolują przestrzeganie zasad prawidłowej gospodarki paliwami i energią na podstawie imiennych upoważnień Sekretarza Stanu I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej zgodnie z planem kontroli.

2. Wykonujący kontrole są uprawnieni do:

1) wstępu o każdej porze na teren i do obiektów jednostki kontrolowanej z zachowaniem wymagań wynikających z przepisów o ochronie informacji niejawnych;

2) dostępu do urządzeń i instalacji energetycznych;

3) żądania od kontrolowanej jednostki przedstawienia dokumentów i informacji niezbędnych do dokonania oceny gospodarki energetycznej;

4) przeprowadzania prób, pomiarów i innych czynności potrzebnych do ustalenia danych dotyczących gospodarki paliwami i energią w kontrolowanej jednostce.

§ 8. Dowódcy (szefowie, komendanci, dyrektorzy) jednostek i inne osoby funkcyjne w związku z przeprowadzaną kontrolą są zobowiązani:

1) wskazać osoby odpowiedzialne za gospodarkę energetyczną;

2) zapewnić warunki i środki niezbędne inspektorom do sprawnego wykonania kontroli;

3) udzielać inspektorom niezbędnych informacji do wykonywania czynności kontrolnych, w tym również niejawnych, z zachowaniem zasad wynikających z przepisów o ochronie informacji niejawnych.

§ 9. 1. Wykonujący kontrolę sporządza protokół z oceną stanu gospodarki energetycznej z podaniem przepisów, które zostały naruszone i zaleceń pokontrolnych. Protokół winien zawierać opis stanu faktycznego stwierdzonego w czasie kontroli ze wskazaniem osób odpowiedzialnych za istniejący stan.

2. Jeżeli po sporządzeniu protokołu, a przed jego podpisaniem zgłoszone zostały umotywowane zastrzeżenia co do konkretnych faktów ustalonych w protokole, kontrolujący powinien dodatkowo zbadać te fakty i uwzględnić w protokole.

3. Protokół podpisują: osoba kontrolująca i dowódca jednostki kontrolowanej. Odmowa podpisania protokołu nie stanowi przeszkody do prowadzenia czynności pokontrolnych.

§ 10. 1. Dowódca (szef, komendant, dyrektor) jednostki kontrolowanej w terminie 14 dni od dnia otrzymania zaleceń pokontrolnych może odwołać się do Szefa Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej za pośrednictwem szefa delegatury od wyznaczonego terminu lub określonego zakresu wykonania zaleceń.

2. Jednostka kontrolowana w wyznaczonym terminie składa meldunek na piśmie do szefa delegatury o stanie wykonania zaleceń pokontrolnych.

3. Szef delegatury może zarządzić sprawdzenie zgodności meldunku ze stanem faktycznym realizacji zaleceń pokontrolnych.

§ 11. 1.W razie ujawnienia w toku kontroli rażącego uchybienia w dziedzinie gospodarki paliwami i energią kontrolujący występuje do dowódcy (szefa, komendanta, dyrektora) jednostki kontrolowanej z wnioskiem o wydanie poleceń natychmiastowego usunięcia stwierdzonych uchybień mających na celu zapobieżenie nieuzasadnionemu zużywaniu paliw i energii lub zagrożeniu bezpieczeństwa osób.

2. Szef Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej lub szefowie delegatur mogą nakazać właściwym dowódcom okresowe lub trwałe wycofanie z eksploatacji w określonym terminie urządzeń i instalacji energetycznych przekraczających uzasadniony technicznie i ekonomicznie poziom zużycia, powodujący straty paliw i energii lub zagrażający bezpieczeństwu obsługi.

§ 12. 1. W uzasadnionych przypadkach, w celu uzyskania określonych informacji z dziedziny gospodarki energetycznej lub sprawdzenia realizacji zaleceń pokontrolnych wydanych na podstawie przepisów ustawy, może być stosowane uproszczone postępowanie kontrolne.

2. Z uproszczonego postępowania, o którym mowa w ust. 1 sporządza się notatkę służbową.

§ 13. W sprawach dotyczących regulacji gospodarki paliwami i energią w odniesieniu do jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej nie objętych przepisami niniejszej decyzji stosuje się przepisy wydane na podstawie ustawy.

§ 14. Traci moc zarządzenie Ministra Obrony Narodowej Nr 12/MON z dnia 29 marca 1999 r. w sprawie Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej (Dz. Rozk. MON poz. 21 i z 2000 r. poz. 64).

§ 15. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia podpisania.

Załącznik do decyzji Nr 157/MON
z dnia 19 lipca 2001 r. (poz. 109)

TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA DELEGATUR WOJSKOWEJ INSPEKCJI GOSPODARKI ENERGETYCZNEJ

1. Delegatura w Bydgoszczy obejmuje województwa:

- kujawsko-pomorskie,

- pomorskie,

- zachodniopomorskie.

2. Delegatura w Krakowie obejmuje województwa:

- małopolskie,

- podkarpackie,

- śląskie,

- świętokrzyskie.

3. Delegatura w Warszawie obejmuje województwa:

- lubelskie,

- mazowieckie,

- podlaskie,

- łódzkie,

- warmińsko-mazurskie.

4. Delegatura we Wrocławiu obejmuje województwa:

- dolnośląskie,

- lubuskie,

- opolskie,

- wielkopolskie.