§ 1. 1. Kwotę rezerwy szacuje się w oparciu o ogólnie akceptowane i stosowane konsekwentnie przez Narodowy Bank Polski, zwany dalej "NBP", metody szacowania ryzyka finansowego.

2. Oszacowana rezerwa jest równa kwocie, jaka pokryłaby potencjalną zmianę wartości zasobów walut obcych z tytułu zidentyfikowanego ryzyka zmian kursu złotego do walut obcych, pomniejszonej o oszacowane przychody niezrealizowane, wynikające ze zmian kursu złotego do walut obcych.

§ 2. Rezerwa jest tworzona w ciężar kosztów i rozwiązywana na dobro przychodów na dzień bilansowy.

§ 3. 1. Rezerwę tworzy się w kwocie równej połowie nadwyżki przychodów ze zrealizowanych różnic kursowych nad kosztami ze zrealizowanych i niezrealizowanych różnic kursowych ujętych w wyniku finansowym roku obrotowego.

2. Tworzenie rezerwy nie może powodować dla NBP ujemnego wyniku finansowego roku obrotowego.

3. W przypadku gdy oszacowana na dzień bilansowy kwota rezerwy jest wyższa w stosunku do kwoty rezerwy utworzonej na dzień bilansowy poprzedniego roku obrotowego, niedobór rezerwy uzupełnia się, z zastrzeżeniem ust. 1 i 2.

§ 4. Rezerwę rozwiązuje się:

1) na pokrycie kosztów z niezrealizowanych różnic kursowych powiększonych o nadwyżkę kosztów nad przychodami ze zrealizowanych różnic kursowych za dany rok obrotowy, w kwocie, która mogłaby spowodować stratę,

2) jeżeli oszacowana na dzień bilansowy kwota rezerwy jest niższa w stosunku do kwoty rezerwy utworzonej na dzień bilansowy poprzedniego roku obrotowego, w kwocie nadwyżki rezerwy

- w większej z dwóch kwot.

§ 5. Traci moc uchwała nr 12/2010 Rady Polityki Pieniężnej z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie zasad tworzenia i rozwiązywania rezerwy na pokrycie ryzyka zmian kursu złotego do walut obcych w Narodowym Banku Polskim (Dz. Urz. NBP poz. 19).

§ 6. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.