Na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2005 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 157, poz. 1119, z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 61, poz. 410, z 2008 r. Nr 209, poz. 1315 i 1317 oraz z 2009 r. Nr 69, poz. 589 i Nr 143, poz. 1164) uchwala się, co następuje:

§ 1.[1] Wysokość stopy referencyjnej, określającej oprocentowanie podstawowych operacji otwartego rynku, prowadzonych przez Narodowy Bank Polski, wynosi 3,50 %.

§ 2.Oprocentowanie kredytu refinansowego udzielanego pod zastaw papierów wartościowych, zwanego dalej „kredytem lombardowym”, wynosi 5,0 %.

§ 3.Oprocentowanie lokaty terminowej przyjmowanej od banków przez Narodowy Bank Polski wynosi 2,0 %.

§ 4.Stopa redyskontowa weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski wynosi 3,75 %.

§ 6.Oprocentowanie kredytu refinansowego, niewymienionego w § 2, jest wyższe o 1 punkt procentowy niż oprocentowanie kredytu lombardowego i wynosi 6,0 %.

§ 7.Stopa referencyjna, oprocentowanie kredytów refinansowych, oprocentowanie lokaty terminowej oraz stopa redyskontowa i stopa dyskontowa weksli, o których mowa w § 1-6, ustalone są w stosunku rocznym.

§ 8.Traci moc uchwała nr 10/2009 Rady Polityki Pieniężnej z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie stopy referencyjnej, oprocentowania kredytów refinansowych, oprocentowania lokaty terminowej oraz stopy redyskontowej weksli w Narodowym Banku Polskim (Dz. Urz. NBP Nr 11, poz. 12).

§ 9.Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.