§ 1.[1] Zarządzenie określa podmiotowy i przedmiotowy zakres upoważnień do podejmowania w Narodowym Banku Polskim, zwanym dalej „NBP”, decyzji w sprawach indywidualnych zezwoleń dewizowych, to jest: udzielania, odmowy lub uchylania takich zezwoleń, zwanych dalej „decyzjami dewizowymi”.

§ 3.Dyrektor Departamentu Operacji Krajowych podejmuje decyzje dewizowe w szczególności w sprawach:

1) wywozu oraz wysyłania za granicę złota dewizowego lub platyny dewizowej,

2) wywozu i wysyłania za granicę krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, z wyjątkiem spraw, o których mowa w § 4 pkt 1,

3) przekazywania przez rezydentów do krajów trzecich krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, z przeznaczeniem na podjęcie lub rozszerzenie w tych krajach działalności gospodarczej,

4) dokonywania przez rezydentów na rzecz nierezydentów z krajów trzecich darowizn wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, z wyjątkiem spraw, o których mowa w § 4 pkt 3,

5) nabywania przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów:

a) nieruchomości w krajach trzecich oraz praw na takich nieruchomościach, z wyjątkiem spraw, o których mowa w § 4 pkt 2,

b) udziałów i akcji w spółkach mających siedzibę w krajach trzecich, a także obejmowanie udziałów i akcji w takich spółkach,

c) jednostek uczestnictwa w funduszach zbiorowego inwestowania mających siedzibę w krajach trzecich,

d) papierów wartościowych dłużnych wyemitowanych bądź wystawionych przez nierezydentów z krajów trzecich,

e) wartości dewizowych zbywanych przez nierezydentów z krajów trzecich,

f) wierzytelności i innych praw, których wykonywanie wiąże się z dokonywaniem rozliczeń pieniężnych, zbywanych przez nierezydentów z krajów trzecich,

6) nabywania w kraju przez nierezydentów z krajów trzecich zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów:

a) papierów wartościowych,

b) wierzytelności i innych praw, których wykonanie wiąże się z dokonywaniem rozliczeń pieniężnych,

7) ustalania oraz przyjmowania przez rezydentów należności od nierezydentów w innych walutach niż waluty wymienialne lub waluta polska,

8) zbywania przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów w krajach trzecich:

a) papierów wartościowych,

b) wierzytelności i innych praw, których wykonywanie wiąże się z dokonywaniem rozliczeń pieniężnych,

9) zbywanie w kraju przez nierezydentów z krajów trzecich, a także przez organizacje międzynarodowe, do których nie należy Rzeczpospolita Polska, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów:

a) papierów wartościowych,

b) wierzytelności i innych praw, których wykonanie wiąże się z dokonywaniem rozliczeń pieniężnych,

10) otwierania przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów, rachunków w bankach i oddziałach banków mających siedzibę w krajach trzecich,

11) udzielania oraz ustanawiania przez rezydentów zabezpieczeń, w szczególności osobistych lub rzeczowych, na rzecz nierezydentów z krajów trzecich w zakresie wierzytelności przysługujących im od innych nierezydentów,

12) zaciągania przez rezydentów od nierezydentów z krajów trzecich kredytów lub pożyczek o terminie spłaty ponad połowy kwoty kredytu lub pożyczki przed upływem roku od dnia zawarcia umowy oraz udzielania przez rezydentów nierezydentom z krajów trzecich takich kredytów lub pożyczek,

13) przejmowania przez rezydentów od nierezydentów z krajów trzecich ich długów wobec nierezydentów, a także przystępowania przez rezydentów do takich długów,

14) dokonywania przez rezydentów i nierezydentów z krajów trzecich rozliczeń pieniężnych w wykonaniu czynności określonych w pkt 4–13,

15) dokonywania w kraju między rezydentami rozliczeń w walutach obcych,

16) zwalniania z obowiązków, o których mowa w art.18 ust. 1, art. 19, art. 20 ust. 1, art. 22, art. 23, art. 25 ust. 1 i art. 30 ust. 1 ustawy – Prawo dewizowe.

§ 8.Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r.