§ 1.[1] Zarządzenie określa:

1) sposób przekazywania przez pracownika obsługującego organ egzekucyjny, zwanego dalej „pracownikiem”, do organu egzekucyjnego podległego Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, zwanego dalej „organem egzekucyjnym”, pieniędzy odebranych, zajętych albo uzyskanych w wyniku zapłaty, zwanych dalej „uzyskanymi”;

2) zakres informacji określonych w dowodzie wpłaty do organu egzekucyjnego pieniędzy odebranych, zajętych albo uzyskanych przez pracownika;

3) sposób pobrania i rozliczania:

a) zaliczki na poczet wydatków związanych z przekazaniem odebranych, zajętych albo uzyskanych pieniędzy do organu egzekucyjnego,

b) kwitariuszy przychodowych;

4) sposób rozliczania pracownika z odebranych, zajętych albo uzyskanych i wpłaconych do organu egzekucyjnego pieniędzy;

5) sposób przekazywania do wierzyciela wyegzekwowanych albo uzyskanych należności;

6) zakres informacji określonych w formularzu wpłaty należności do wierzyciela.

§ 2.Ilekroć w zarządzeniu jest mowa o:

1) kwitariuszu przychodowym – rozumie się przez to zbiór pokwitowań oznaczonych serią i numerem, umieszczonych w zespolonym pakiecie z zachowaniem ciągłości numeracji;

2) należności głównej – rozumie się przez to należność pieniężną egzekwowaną w postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczaną w postępowaniu zabezpieczającym;

3) należnościach – rozumie się przez to należność główną i inne należności pieniężne egzekwowane lub zabezpieczane na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwanej dalej „ustawą”;

4) rachunku depozytowym – rozumie się przez to rachunek depozytowy organu egzekucyjnego;

5) pokwitowaniu – rozumie się przez to niewypełnione lub wypełnione pokwitowanie:

a) [2] pobrania, o którym mowa w art. 71e § 1 ustawy,

aa) [3] zapłaty, o której mowa w art. 67e ustawy,

b) zajętych pieniędzy na podstawie art. 164 § 1 pkt 1 ustawy.

§ 3.[4] Niewypełnione pokwitowanie z kwitariusza przychodowego jest drukiem ścisłego zarachowania i podlega ewidencjonowaniu.

§ 4.[5] Błędnie wypełnione pokwitowanie z kwitariusza przychodowego podlega anulowaniu przez ukośne przekreślenie i opatrzenie adnotacją „anulowano”, datą i czytelnym podpisem pracownika.

§ 6.1. Pracownik przekazuje odebrane, zajęte albo uzyskane [6] pieniądze na rachunek depozytowy w sumach zbiorczych.

2. Należności ujęte w jednym pokwitowaniu przekazuje się jednym dowodem wpłaty.

3. Jeden dowód wpłaty może obejmować sumę odebranych, zajętych albo uzyskanych [7] pieniędzy wynikającą z nie więcej niż 8 pokwitowań.

4. Przekazując odebrane, zajęte albo uzyskane [8] pieniądze pracownik posługuje się formularzem wpłaty gotówkowej.

§ 7.1. [9] Pracownik przekazuje odebrane, zajęte albo uzyskane pieniądze niezwłocznie, nie później niż przed upływem 3 dni roboczych następujących po dniu ich odebrania, zajęcia bądź uzyskania.

2. [10] Jeżeli łączna kwota odebranych, zajętych albo uzyskanych pieniędzy przekracza 5000 zł albo odebrano, zajęto bądź uzyskano pieniądze w urzędzie skarbowym, pracownik przekazuje na rachunek depozytowy te pieniądze niezwłocznie, nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu ich odebrania, zajęcia albo uzyskania.

3. [11] W przypadku nieprzewidzianej przez pracownika przerwy w pracy trwającej dłużej niż 5 dni roboczych, uniemożliwiającej przekazanie odebranych, zajętych albo uzyskanych pieniędzy w terminach określonych w ust. 1 i 2, pracownik przekazuje odebrane, zajęte albo uzyskane pieniądze pracownikowi wyznaczonemu przez organ egzekucyjny.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, pracownik otrzymuje zaświadczenie określające termin i wysokość przekazanych pieniędzy oraz imię i nazwisko pracownika wyznaczonego przez organ egzekucyjny.

§ 9.1. Pracownik może pobrać zaliczkę na poczet wydatków związanych z wpłatą odebranych, zajętych albo uzyskanych [12] pieniędzy na rachunek depozytowy.

2. Rozliczenie zaliczki dokonywane jest:

1) nie rzadziej niż raz w miesiącu;

2) przed rozpoczęciem przewidywanej przerwy w pracy trwającej dłużej niż 5 dni roboczych;

3) przed przewidywana utratą albo po utracie przez pracownika uprawnienia do prowadzenia egzekucji z pieniędzy lub zabezpieczania pieniędzy.

3. Rozliczenie zaliczki polega na kontroli pobranej i wykorzystanej lub niewykorzystanej zaliczki.

4. Jeżeli w wyniku rozliczenia zaliczki zostanie ustalony jej niedobór, pracownik pokrywa go niezwłocznie, wpłacając odpowiednią kwotę na rachunek izby administracji skarbowej.

§ 10.1. Rozliczeniu podlegają:

1) pobrany kwitariusz przychodowy;

2) odebrane, zajęte albo uzyskane [13] i wpłacone na rachunek depozytowy pieniądze.

2. Rozliczenie dokonywane jest:

1) nie rzadziej niż raz w tygodniu;

2) przed przewidywaną przerwą w pracy trwającą dłużej niż 5 dni roboczych;

3) przed przewidywaną utratą albo po utracie przez pracownika uprawnienia do prowadzenia egzekucji z pieniędzy lub zabezpieczania pieniędzy.

3. Rozliczenie pobranego kwitariusza przychodowego polega na kontroli wykorzystania i niewykorzystania zawartych w nim pokwitowań.

4. [14] Rozliczenie odebranych, zajętych albo uzyskanych pieniędzy polega na kontroli zgodności wystawionego pokwitowania z dowodem wpłaty na rachunek depozytowy.

5. W przypadku ustalenia niedoboru pieniędzy, pracownik pokrywa go niezwłocznie, wpłacając odpowiednią kwotę na rachunek depozytowy.

§ 12.1. Należne wierzycielowi wyegzekwowane albo uzyskane należności wpłaca się na wskazany przez niego rachunek bankowy: [15]

1) w terminie 3 dni roboczych od dnia zaewidencjonowania w systemie informatycznym obsługującym organ egzekucyjny czynności, w wyniku której odebrano pieniądze, nie później niż w terminie 10 dni roboczych od dnia ich odebrania przez pracownika;

1a) [16] w terminie 3 dni roboczych od dnia zaewidencjonowania w systemie informatycznym obsługującym organ egzekucyjny ich uzyskanie, nie później niż w terminie 10 dni roboczych od dnia ich uzyskania;

2) niezwłocznie po upływie terminu, w którym postanowienie o podziale kwoty uzyskanej z egzekucji stało się ostateczne;

3) niezwłocznie po upływie terminu do złożenia wniosku o wydanie postanowienia w sprawie podziału kwoty uzyskanej z egzekucji, jeżeli takiego wniosku nie złożono.

2. Polecenie przelewu należności do wierzyciela zawiera informacje dotyczące:

1) zobowiązanego w szczególności:

a) imię i nazwisko albo nazwę,

b) numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) albo numer identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli zobowiązany taki numer posiada;

2) [17] datę odebrania albo uzyskania pieniędzy;

3) należności w szczególności:

a) numer tytułu wykonawczego,

b) okres, którego dotyczy należność główna lub data jej powstania,

c) kod podstawy prawnej należności głównej zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie,

d) wysokość należności wraz ze wskazaniem:

– „G” – w przypadku należności głównej,

– „O” – w przypadku odsetek z tytułu niezapłacenia w terminie należności głównej,

– „P” – w przypadku opłaty prolongacyjnej,

– „U” – w przypadku kosztów upomnienia,

– „K” – w przypadku opłaty komorniczej,

– „B” – w przypadku wydatku związanego z przekazaniem wierzycielowi.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2, podawane są w sposób ciągły i rozdzielane średnikami w kolejności określonej w ust. 2.