W celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), przedstawiam wyjaśnienia w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego, określonego w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752).

Na podstawie art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz. Urz. WE L 316 z 31.10.1992, str. 21, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 206) państwa członkowskie zostały zobowiązane określić zwolnienie od akcyzy alkoholu etylowego skażonego zgodnie z wymogami każdego państwa członkowskiego, przy czym wymogi takie muszą być należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.

Postanowienie powyższego przepisu dyrektywy implementowane zostało do krajowego porządku prawnego w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 752).

Art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym określa zwolnienie od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego, importowanego, nabywanego wewnątrzwspólnotowo albo produkowanego na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego. Zwolnienie to obejmuje również alkohol etylowy całkowicie skażony zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Podstawą zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej jest jego prawidłowe skażenie.

W Polsce, tak jak w innych państwach członkowskich UE w przypadku całkowitego skażania alkoholu etylowego obowiązuje Wykaz środków skażających zgłoszonych przez poszczególne państwa członkowskie, który został ujęty w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego.

Dnia 1 lipca 2013 r. zaczęło obowiązywać rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013 zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego.

Przed wejściem w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 3199/93 stanowił, że w załączniku do niniejszego rozporządzenia określone zostały substancje skażające wykorzystywane w każdym państwie członkowskim do celów całkowitego skażania alkoholu etylowego, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit a) dyrektywy 92/83/EWG. Po wejściu natomiast w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 3199/93 stanowi, że załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. Nowy załącznik wskazuje euroskażalnik jako procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich oraz dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013 wprowadziło więc:

– procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich (euroskażalnik),

– dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Po wejściu w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013 zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 powstały wątpliwości odnośnie interpretacji art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, który określa zwolnienie alkoholu etylowego całkowicie skażonego wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93. Wątpliwości te dotyczyły kwestii, jakimi skażalnikami musi zostać skażony alkohol etylowy, aby dla celów podatku akcyzowego został uznany za alkohol całkowicie skażony zwolniony od akcyzy na mocy art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Kwestia ta była przedmiotem wielu interpretacji indywidualnych wydawanych, na wniosek podmiotów dokonujących obrotu i zużywających alkohol etylowy całkowicie skażony, przez właściwych dyrektorów izb skarbowych, np. ILPP3/443-26/13-2/TK, ILPP3/443-22/13-2/TK, ITPP3/443-135/13/JK, IBPP4/443-149/14/EK, ILPP3/443-127/13-2/TK, IBPP4/443-338/13/BP, IBPP4/443-485/13/BP. Stanowisko organu podatkowego wyrażone w tych interpretacjach odnośnie interpretacji art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym nie zapewnia jednak jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej.

Dlatego też z uwagi na powyższe oraz mając na uwadze to, że w świetle art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej rozporządzenie unijne wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich rozporządzenie staje się automatycznie częścią krajowego porządku prawnego, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań legislacyjnych, mających na celu transpozycję przepisów rozporządzenia należy zważyć, że do celów zwolnienia z podatku akcyzowego całkowicie skażonego alkoholu etylowego należy stosować przepisy art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym w związku z rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 3199/93 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem wykonawczym Komisji nr 162/2013.

Do ustalenia właściwej treści normy prawnej powyższego przepisu wyjaśnienia wymagała kwestia środków skażających całkowicie alkohol etylowy, do celów zwolnienia od akcyzy, po wejściu w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013.

Komisja Europejska jako organ, który wydał rozporządzenie wykonawcze nr 162/2013 zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 dokonała wykładni autentycznej tego rozporządzenia w dniu 12 czerwca br. na forum Komitetu Akcyzowego (CED Nr 848). Komisja Europejska stwierdziła, że:

– państwo członkowskie jest uprawnione do stosowania na swoim terytorium, tylko metody skażenia uznanej w odniesieniu do tego państwa w załączniku do rozporządzenia 3199/93,

– napoje alkoholowe, które zostały skażone zgodnie z metodą określoną w załączniku do rozporządzenia 3199/93 są zwolnione z podatku w całej Unii Europejskiej,

– nie ma możliwości zwolnienia w państwie członkowskim, w którym importowane produkty są dopuszczone do swobodnego obrotu, alkoholu skażonego innymi metodami niż metody zatwierdzone dla tego państwa (przez co należy rozumieć również euroskażalnik) w załączniku do rozporządzenia 3199/93. Alkohol skażony w państwie trzecim zgodnie z metodą zatwierdzoną dla państwa członkowskiego innego niż państwo importu może być przemieszczony z państwa importu do państwa członkowskiego innego niż państwo importu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy i dopuszczony w tym państwie członkowskim do swobodnego obrotu (np. alkohol etylowy skażony całkowicie metodą niemiecką importowany do Polski, a następnie z Polski do Niemiec przemieszczany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy).

Reasumując, do celów zwolnienia od akcyzy określonego w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, za alkohol etylowy całkowicie skażony uważa się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania wskazaną w załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013 zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażania alkoholu etylowego dla celów zwolnienia z podatku akcyzowego.

Oznacza to, że w przypadku importu do Polski za alkohol całkowicie skażony uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub alkohol skażony metodami zgłoszonymi przez Polskę. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego za alkohol całkowicie skażony uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania zgłoszoną przez państwo członkowskie, w którym nastąpiło skażenie takiego alkoholu (np. wyprodukowany i nabywany z Niemiec skażony metodami zgłoszonymi przez to państwo) oraz za alkohol całkowicie skażony produkowany w kraju uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania zgłoszoną przez Polskę.