Wyjaśnienie ZUS z dnia 3 lipca 2007 r. /Zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń w razie choroby i macierzyństwa z ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego po zmianie stopy procentowej składki na ubezpieczenia rentowe/

W dniu  15 czerwca 2007 r. Sejm RP uchwalił ustawę o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa została  opublikowana w Dzienniku Ustaw Nr 115, poz. 792. Nowelizuje ona m.in. ustawę z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) oraz ustawę z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.). Ustawa weszła w życie z dniem 1 lipca 2007 r.

Przepisy tej ustawy przewidują m.in. obniżenie stopy procentowej składki na ubezpieczenia rentowe w części finansowanej ze środków ubezpieczonego. Obniżenie to nastąpi dwuetapowo, tj.:

1. od 1 lipca 2007 r. - z 6,5% do 3,5% podstawy wymiaru składki oraz
2. od 1 stycznia 2008 r. - z 3,5% do 1,5% podstawy wymiaru składki.

Zmiany te spowodują także zmiany w zakresie ustalania podstawy wymiaru świadczeń w razie choroby i macierzyństwa z ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego.

I. Zmiany w zakresie ustalania podstawy wymiaru świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

1. Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. wynagrodzeniem pracownika przyjmowanym do obliczenia podstawy wymiaru świadczeń jest przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe. Zatem, po zmianie stopy procentowej składki na ubezpieczenia rentowe, wprzypadku gdy roczny przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie przekroczył kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.), wynagrodzeniem pracownika przyjmowanym do obliczenia podstawy wymiaru świadczeń jest przychód pracownika, po odliczeniu kwoty odpowiadającej: