Interpretacja indywidualna z dnia 18.05.2020, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.69.2020.1.BKD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.69.2020.1.BKD

Czy poniesione przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w 2019 roku wydatki na wykonanie prac budowlanych po pożarze części hali numer 1 i części hali numer 2 mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia w oparciu o ekspertyzę rzeczoznawcy dotyczącego charakteru poszczególnych prac budowlanych, a uzyskane w 2019 roku przychody z odszkodowania będą stanowić przychód podatkowy w dacie otrzymania

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lutego 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap 18 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• poniesione przez spółkę w 2019 r. wydatki na wykonanie prac budowlanych po pożarze części hali numer 1 i części hali numer 2 mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia jest prawidłowe,
• uzyskane w 2019 r. przychody z odszkodowania będą stanowić przychód podatkowy w dacie otrzymania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• poniesione przez spółkę w 2019 r. wydatki na wykonanie prac budowlanych po pożarze części hali numer 1 i części hali numer 2 mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia,
• uzyskane w 2019 r. przychody z odszkodowania będą stanowić przychód podatkowy w dacie otrzymania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) została wpisana do rejestru przedsiębiorców w 2004 r. Firma zajmuje się produkcją zabudów na samochodach. Produkuje nadwozia typu: skrzynia, skrzynia z plandeką, wywrotka, kontener, izoterma, chłodnia, laweta, adaptacje izotermiczne, zabudowy specjalistyczne. Spółka prowadzi księgi rachunkowe na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. W prowadzonej działalności gospodarczej spółka wykorzystuje wprowadzone do ewidencji środków trwałych budynki, budowle, maszyny i urządzenia, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Niektóre ze środków trwałych zostały częściowo sfinansowane z dotacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Odpisy amortyzacyjne dotyczące tych środków trwałych stanowiły koszty uzyskania przychodów, tylko w części sfinansowanej przez Spółkę a w części sfinansowanej dotacją przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych stanowiły koszt bilansowy nie podatkowy. W maju 2018 r. został oddany do użytkowania nowy obiekt składający się z nowej hali produkcyjno-montażowej (dalej hala nr 1), hali magazynowej ze spawalnią (dalej hala nr 2) oraz budynku socjalnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i parkingami. W nocy z 2 listopada 2018 r. 3 listopada 2018 r. około godziny 02:00 w obiekcie wybuchł pożar. W wyniku działania ognia zniszczeniu uległa część hali magazynowej ze spawalnią i część hali montażowej. W wyniku działań straży pożarnej, firmy ubezpieczeniowej oraz policji nie stwierdzono winy ze strony Spółki poprzez niezachowanie staranności wymaganej w danych warunkach lub niedopełnienie obowiązków ciążących na niej w celu uniknięcia szkody. Policja stwierdziła, że nie można przypisać żadnemu pracownikowi dopuszczenia się choćby lekkomyślności lub niedbalstwa, a tym samym winy nieumyślnego popełnienia przestępstwa. W wyniku pożaru spłonęła część hali nr 1 wraz ze znajdującymi się w niej maszynami i urządzeniami niezbędnymi do produkcji. Została uszkodzona także część sąsiedniego budynku - część hali nr 2. Maszyny i urządzenia zostały poddane likwidacji i usunięte z ewidencji środków trwałych. Część spalonych środków trwałych została w pewnej części sfinansowana z dotacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Spółka niezamortyzowaną część środków trwałych, które zostały sfinansowane z dotacji zaliczyła to kosztów bilansowych a nie podatkowych. Tylko część hali produkcyjnej nr 1 i nr 2 uległa zniszczeniu, a zatem nie nastąpiła utrata środków trwałych, tj. ich likwidacja, zbycie czy niedobór, która skutkowałaby zakończeniem wykorzystywania w działalności gospodarczej i upoważniłaby do ich wycofania z ewidencji środków trwałych spółki. Nie nastąpiła też fizyczna likwidacja budynku, mająca na celu budowę w tym miejscu innego obiektu. Brak jest zatem podstaw prawnych do zaliczenia ich wartości początkowej w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie nie mamy w tym przypadku do czynienia z opisaną w art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sytuacją trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej, skutkującą koniecznością zmniejszenia jego wartości początkowej. Wnioskodawca uważa, że w takim przypadku powinien kontynuować amortyzację środków trwałych - budynku montażowego oraz budynku magazynowego z wydzieloną spawalnią przy zastosowaniu dotychczasowych stawek amortyzacyjnych do końca miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym nastąpi ich likwidacja, sprzedaż lub stwierdzenie niedoboru zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odbudowa zniszczonych w wyniku pożaru części hal nr 1 i 2 powinna być zatem rozpatrywana pod kątem remontu. Zgodnie ze złożonym przez spółkę w starostwie zgłoszeniem - zamiaru wykonania prac budowlanych, zakres remontu budynku produkcyjnego zniszczonego w wyniku pożaru obejmował: 1. Wymianę pokrycia dachowego, 2. Wymianę izolacji z wełny mineralnej, 3. Wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, 4. Wymianę okładzin ściennych i podłogowych, 5. Naprawę posadzki i jej uzupełnienie. Zgodnie z oświadczeniem inwestora konstrukcja budynku została zachowana, ewentualne elementy nie nadające się do dalszego zastosowania zostały wymienione na nowe o takich samych parametrach. Część konstrukcji stalowej została naprawiona. W 2018 r. wynajęliśmy firmę, która wyczyściła i osuszyła halę. Od stycznia 2019 r. ponosiliśmy wydatki na materiały budowlane (m.in. blacha ocynkowana, wełna mineralna, folia izolacyjna, stolarka okienna PCV, pustaki ścienne, farby), usługi budowlane (m.in. remont instalacji elektrycznej oraz centralnego ogrzewania, instalacji sprężonego powietrza, wymiany okien, drzwi, posadzki) oraz częściowy zakup zniszczonych w pożarze narzędzi i wyposażenia. Roboty budowlane następowały po zaakceptowaniu kosztorysu przez ubezpieczyciela. Wydatki poniesione na remont zniszczonych elementów hal produkcyjnych miały na celu jedynie odtworzenie i przywrócenie stanu sprzed pożaru i nie mają na celu zmiany charakteru budynku. Wnioskodawca Sp. z o.o. na okoliczność ewentualnych zdarzeń losowych posiadał polisy ubezpieczeniowe. W związku z powyższym spółka w roku 2019 partiami uzyskiwała odszkodowanie z firmy ubezpieczeniowej m.in. z tytułu szkody w budynku i szkody w maszynach i urządzeniach w kwocie wynikającej z wyceny dokonanej przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego. Odszkodowanie to w momencie wpływu na rachunek spółki zostało zakwalifikowane jako przychód podatkowy stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.