Interpretacja indywidualna z dnia 13.12.2019, sygn. 0115-KDIT3.4011.359.2019.2.DP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.359.2019.2.DP

Czy w ramach prowadzonej działalności w zakresie skupu i sprzedaży walut, kwoty otrzymane z ich sprzedaży należy ująć w przychodach podlegających opodatkowaniu, a wydatki poniesione na nabycie sprzedanej waluty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w tym okresie, w którym osiągnięto przychód z tego tytułu, czy też w przychodach wykazać jedynie wysokość uzyskanej prowizji?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2019 r. (data wpływu 26 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozpoznania przychodów podatkowych oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z transakcjami kupna-sprzedaży waluty w ramach działalności kantorowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozpoznania przychodów podatkowych oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z transakcjami kupna-sprzedaży waluty w ramach działalności kantorowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług leśnych oraz działalność kantorową polegającą na obrocie wartościami dewizowymi w celach zarobkowych na podstawie indywidualnego zezwolenia wydanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego. Kupując i sprzedając walutę działa we własnym imieniu i na własny rachunek. Prowadzi księgi rachunkowe, ponieważ generuje przychody przekraczające limit określony w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zdecydowany wpływ na wysokość uzyskiwanych przychodów ma działalność kantorowa. Zarówno dla celów bilansowych, jak i podatkowych, w księgach rachunkowych zdarzenia gospodarcze dotyczące kantorów ujmowane są jako pełne obroty na kontach przychodów i kosztów, tzn. obciąża się koszty wartością sprzedanych walut w cenie zakupu i uznaje przychody wartością walut w cenie sprzedaży. Powyższe koszty i przychody wpływają następnie na wynik finansowy. Zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości założono, że przychodem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, jest cała wartość sprzedaży walut dokonanych przez kantory w roku obrotowym, a nie jedynie ogólny wynik - uzyskiwana prowizja ze świadczenia usług finansowych, stanowiąca różnicę pomiędzy ceną kupna, a ceną sprzedaży walut. W składanych zeznaniach podatkowych, przychody podatkowe stanowiły m.in. przychody ze sprzedaży walut obcych, natomiast w kosztach uzyskania przychodów wykazano m.in. koszt zakupu sprzedanych walut obcych. Działalność gospodarcza jest opodatkowana podatkiem liniowym (art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Kantory wypracowują zysk na podstawie różnicy pomiędzy kursem kupna a kursem sprzedaży walut. Do konkretnych transakcji obrotu walutą nie nalicza się prowizji.