Interpretacja indywidualna z dnia 23.09.2019, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.308.2019.1.SG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.308.2019.1.SG

w zakresie wskazania, czy Wnioskodawca utworzone w roku podatkowym 2017 oraz utworzone w roku podatkowym 2019 odpisy aktualizujące wierzytelności C. Sp. z o.o. miał prawo uznać w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2017 i za rok podatkowy 2019 za koszty uzyskania przychodu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wskazania, czy Wnioskodawca utworzone w roku podatkowym 2017 oraz utworzone w roku podatkowym 2019 odpisy aktualizujące wierzytelności C. Sp. z o.o. miał prawo uznać w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2017 i za rok podatkowy 2019 za koszty uzyskania przychodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wskazania, czy Wnioskodawca utworzone w roku podatkowym 2017 oraz utworzone w roku podatkowym 2019 odpisy aktualizujące wierzytelności C. Sp. z o.o. miał prawo uznać w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2017 i za rok podatkowy 2019 za koszty uzyskania przychodu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: podatnik, strona, Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy liczonych w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia. Aktualnie rokiem podatkowym jest okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r., dalej w skrócie rok obrotowy za rok 2019. W roku 2014 Spółka podpisała umowę najmu ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą T. Sp. z o.o., aktualna nazwa firmy C. Sp. z o.o. (dalej także jako: dłużnik), na wynajem lokalu użytkowego na cele związane z działalnością gospodarczą dłużnika. Z uwagi na fakt, iż dłużnik nie opłacał należności za wynajem ww. umowa została rozwiązana. Należności za czynsz najmu należne do dłużnika zostały zaewidencjonowane w księgach rachunkowych oraz uznane przez Wnioskodawcę jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółka wniosła do Sądu Rejonowego w () pozew o zapłatę długu z tytułu ww. należności za czynsz. Sąd Rejonowy w () prawomocnym wyrokiem z lipca 2016 r., opatrzonym klauzulą wykonalności w dniu 10 listopada 2016 r. zasądził na rzecz Spółki kwotę brutto 39.767,00 zł. Wnioskodawca ww. tytuł wykonawczy skierował do komornika celem wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w () (dalej jako: Komornik Sądowy) postanowieniem z 20 kwietnia 2017 r. na podstawie art. 824 Kodeksu postepowania cywilnego umorzył postępowanie z uwagi na bezskuteczność postępowania egzekucyjnego oraz brak majątku Spółki, z którego można zaspokoić roszczenia Wnioskodawcy. Strona w miesiącu kwietniu 2017 r. z uwagi na fakt wszczęcia postępowania egzekucyjnego wobec dłużnika, utworzyła odpis aktualizujący (dalej jako: odpis aktualizujący za rok 2017) w kwocie netto 32.330,89 zł i zaliczyła ww. odpis aktualizujący do kosztów uzyskania roku podatkowego 2017. Następnie Wnioskodawca 26 lipca 2017 r. złożył do Sądu Okręgowego w () pozew o zapłatę pozostałej należności od dłużnika z tytułu czynszu najmu w kwocie brutto 462.427,53 zł. Sąd Okręgowy w () wyrokiem z 4 września 2018 r. zasądził ww. kwotę na rzecz Wnioskodawcy. Spółka tytuł wykonawczy skierowała do Komornika Sądowego w miesiącu maju 2019 r. oraz utworzyła odpis aktualizujący (dalej jako: odpis aktualizujący za rok 2019) i kwotę ww. odpisu aktualizującego w wysokości netto zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2019. Od dnia powstania dłużnika do chwili obecnej jedynym właścicielem udziałów Spółki oraz jej prezesem jest osoba fizyczna A.K., zwana prezesem zarządu dłużnika, który od daty powstania dłużnika jest jedynym członkiem zarządu dłużnika. Wskazać należy, iż Sąd Rejonowy w (...) prawomocnym postanowieniem z 3 lutego 2016 r. oddalił wniosek dłużnika o ogłoszenie upadłości na podstawie art. 13 Prawa upadłościowego. Spółka mając za podstawę art. 299 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505 z późn. zm.), z uwagi na umorzenie postępowania egzekucyjnego złożyła pozew 13 października 2017 r. o zapłatę w ramach odpowiedzialności przez prezesa zarządu dłużnika długu zasądzonego wyrokiem Sądu Rejonowego w () z 25 lipca 2016 r. Postępowanie sądowe w przedmiotowej sprawie nie zostało do chwili obecnej zakończone. Strona ma zamiar złożyć także pozew o zapłatę w ramach odpowiedzialności zarządu dłużnika o zasądzenie od A.K. długu zasądzonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w () z 4 września 2018 r. W celu uniknięcia przedawnienia ww. roszczenia Wnioskodawca 3 marca 2019 r. zawezwał C. do próby ugodowej, które to postępowanie także do chwili obecnej nie zostało zakończone.