Interpretacja indywidualna z dnia 26.08.2019, sygn. 0112-KDIL2-3.4012.317.2019.2.AS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-3.4012.317.2019.2.AS

Opodatkowanie sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 12 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2019 r. (data wpływu 29 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono w dniu 29 lipca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie sposobu doręczania korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką w użytkowanie działki o numerze 802 weszli z chwilą śmierci poprzedniego użytkownika, zmarłego xx października 1965 r. F.B. użytkował nieruchomość na podstawie ustnej umowy użytkowania. Od chwili śmierci brata ojca, Mocodawca Wnioskodawcy jest użytkownikiem wskazanej działki. W tym kontekście podkreślenia wymaga przede wszystkim, że Wnioskodawca nieprzerwanie od dnia xx października 1965 r. do chwili obecnej posiada przedmiotową nieruchomość i ją użytkuje. W latach 70. i na początku lat 80. Pan B. na przedmiotowej nieruchomości hodował norki oraz prowadził działalność rolniczą na własne cele, tzn. mały ogród z warzywami. Od połowy lat 80. przedmiotowa nieruchomość nie była użytkowana ani wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca jedynie dwa razy do roku kosił trawę i sprzątał wskazaną nieruchomość. Oprócz tego nieprzerwanie od 1965 r. Wnioskodawca opłaca w swoim oraz małżonki imieniu, podatek od nieruchomości. Mając na względzie powyższy stan faktyczny, Wnioskodawca zdecydował się w sierpniu 2016 r. uregulować stan prawny przedmiotowej nieruchomości nr 802. Wnioskiem z dnia 11 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca zwrócił się do Sądu Rejonowego o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości przez niego posiadanej i użytkowanej. Prawomocnym postanowieniem z dnia 22 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy w stwierdził, że Wnioskodawca oraz małżonka nabyli przez zasiedzenie do wspólności ustawowej małżeńskiej z dniem 12 października 1995 r. własność nieruchomości położonej w K., oznaczonej geodezyjnie jako działka nr 802, o powierzchni 0.19.40 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawca po uprawomocnieniu się wskazanego postanowienia zwrócił uwagę, że księga wieczysta, która prowadzona jest dla zasiedzianej nieruchomości nie odpowiada obowiązującym przepisom. Dodatkowo Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w przedmiocie wpisania prawa własności nieruchomości na rzecz Państwa B. z urzędu do Działu II Księgi wieczystej, bowiem stwierdził, że wpis nie jest dopuszczalny do tzw. dawnej księgi wieczystej. Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca wraz z małżonką postanowili założyć księgę wieczystą, aby ujawnić ich prawo własności i uregulować aktualny stan prawny nieruchomości. Sąd Rejonowy przychylił się do wniosku i założył nową księgę wieczystą, w której ujawniono wszystkie istotne pod względem prawa własności informacje. Księgę wieczystą zapisano dnia 12 czerwca 2018 r. Od wskazanej daty Wnioskodawca wraz z małżonką użytkują nieruchomość w sposób niezmienny, aniżeli wcześniej, tj. uiszczają regularnie podatek od nieruchomości oraz koszą trawę dwa razy do roku. Regulując prawnie stan wskazanej nieruchomości, celem Wnioskodawcy nie było jej zbycie. Na początku 2019 r. do Państwa B. oraz ich sąsiadów zgłosił się przedstawiciel A Spółka Akcyjna. Zgłosił chęć nabycia działki nr 801 należącej do sąsiada oraz 802 należącej do Państwa B. Przedstawiciel ww. spółki wskazał, że spółka na wskazanych nieruchomościach ma zamiar wybudować kolejny ze sklepów należący do sieci. Zaznaczył tym samym, że prosi o zastanowienie się przez obu właścicieli nieruchomości, czy wyrażają oni wolę ich zbycia. Początkowo zarówno Państwo B., jak i właściciel nieruchomości sąsiedniej Pan J.G. nie byli zainteresowani sprzedażą ich nieruchomości, ponieważ posiadają je od wielu lat opłacając jedynie podatek od nieruchomości, dlatego też wskazali, że nie są zainteresowani zbyciem. Po paru miesiącach przedstawiciel spółki ponownie zgłosił się do Państwa B. i Pana G. z prośbą o spotkanie. Przedstawił wówczas plan budowy marketu oraz warunki nabycia nieruchomości należących do ww. osób. Finalnie właściciele wskazanych nieruchomości zdecydowali się zbyć nieruchomości, bowiem uznali, że nie planują osobiście ich wykorzystywać na cele budowlane, a nieruchomości nie przynoszą im korzyści, a jedynie ciężary w postaci obowiązku uiszczania podatku od nieruchomości. W związku z powyższym, kiedy przedstawiciel wskazanej spółki zgłosił się z pytaniem, czy zapadła ostateczna decyzja, zarówno Państwo B., jak i Pan G. wskazali, że są gotowi zbyć przedmiotowe nieruchomości. Należy również wskazać, że Wnioskodawca nie planował sprzedaży nieruchomości, nie ogłaszał nigdzie chęci jej sprzedaży, a decyzja zapadła po paru spotkaniach i prośbach ze strony spółki, która sama zgłosiła się do Państwa B. i Pana G. Finalnie dnia 6 czerwca 2019 r. strony zawarły umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego, pod paroma wskazanymi enumeratywnie w niej warunkami.